Przesłuchane jako audiobook w znakomitej interpretacji pana Tomasza Ignaczaka. Pomimo wszelkich śmiesznostek, owijania w bawełnę ustrojowych "niedoskonałości", sztafażu rodem z PRL, szpiegów czyhających na osiągnięcia ludowej ojczyzny, polecam wszystkim współczesnym twórcom polskich kryminałów. Tempo akcji, ukrywanie zaskakującego rozwiązania do samego końca, pełnokrwiste postaci, dobre dialogi, to wzorce na których warto się uczyć. W ogóle dziwne, że taka książka przeszła przez cenzurę PRL.

Przesłuchane jako audiobook w znakomitej interpretacji pana Tomasza Ignaczaka. Pomimo wszelkich śmiesznostek, owijania w bawełnę ustrojowych "niedoskonałości", sztafażu rodem z PRL, szpiegów czyhających na osiągnięcia ludowej ojczyzny, polecam wszystkim współczesnym twórcom polskich kryminałów. Tempo akcji, ukrywanie zaskakującego rozwiązania do samego końca, pełnokrwiste...

To moje drugie spotkanie z twórczością Zeydlera-Zborowskiego i muszę przyznać, że dużo lepsze niż pierwsze. Policjanci mają do rozwikłania dwa ciekawe przypadki - samobójczej śmierci pewnej redaktorki oraz próby szantażu żony funkcjonariusza milicji. Rozwiązują je bardzo sprawnie i z werwą. Akcja toczy się dynamicznie, dialogi są naturalne, co ważne - brakuje tu, znanych z innych tytułów autora, dziwacznych zbiegów okoliczności czy naciąganych scen. Gorąco polecam!

To moje drugie spotkanie z twórczością Zeydlera-Zborowskiego i muszę przyznać, że dużo lepsze niż pierwsze. Policjanci mają do rozwikłania dwa ciekawe przypadki - samobójczej śmierci pewnej redaktorki oraz próby szantażu żony funkcjonariusza milicji. Rozwiązują je bardzo sprawnie i z werwą. Akcja toczy się dynamicznie, dialogi są naturalne, co ważne - brakuje tu, znanych z...

Przeczytać ku relaksowi.

Wciągający kryminał z misternie budowaną intrygą, bez przegadania ale i bez oschłości, i bez sztuczności w dialogach. Do tego sprawne zakończenie. Wyszła z tego umiejętnie napisana powieść sensacyjnie, zgrabnie zamknięta w 170 stronach, która nawet przez sekundę nie nuży.

Wada? Może nazbyt krystalicznie przedstawione organy sprawiedliwości, a to nie jest takie proste...

Przeczytać ku relaksowi.

Wciągający kryminał z misternie budowaną intrygą, bez przegadania ale i bez oschłości, i bez sztuczności w dialogach. Do tego sprawne zakończenie. Wyszła z tego umiejętnie napisana powieść sensacyjnie, zgrabnie zamknięta w 170 stronach, która nawet przez sekundę nie nuży.

Wada? Może nazbyt krystalicznie przedstawione organy sprawiedliwości, a to...

Taki sobie sympatyczny policyjny kryminalik, do przeczytania w jeden, góra dwa wieczory. Fajnie poczytać o milicjantach, którzy są przyjaźni, maja poczucie humoru, a nawet znają się na sztuce i literaturze. Czytują "Potop" i "Pana Tadeusza". Mają jasne umysły i mimo knować przestępców, nie dają się wywieść w pole.

Oraz przypomnieć sobie czasy, kiedy używano kallki ołówkowej (kto pamięta?) i pisało się tradycyjne listy na papierze i wrzucało do czerwonej skrzynki. Dodatkowy plusi za świetnie ubzdryngolonego profesora Feliksa Siemanowicza, lub Siemantowicza. Nie wiem które nazwisko jest poprawne, ponieważ w książce napisane jest raz tak, raz inaczej.

Taki sobie sympatyczny policyjny kryminalik, do przeczytania w jeden, góra dwa wieczory. Fajnie poczytać o milicjantach, którzy są przyjaźni, maja poczucie humoru, a nawet znają się na sztuce i literaturze. Czytują "Potop" i "Pana Tadeusza". Mają jasne umysły i mimo knować przestępców, nie dają się wywieść w pole.

Oraz przypomnieć sobie czasy, kiedy używano kallki...

Pierwsze spotkanie z powieść kryminalna tego autora.
Bohaterka książki popełnia samobójstwo i pozostawia po sobie list...analogicznie podobna sytuacja ma miejsce w życiu redaktorki - autorki w/w książki Olgi Wierzbickiej...nic by specjalnie nie zdziwiło kapitana Kornickiego, gdyby nie to, że list napisany przez kalkę, mocno naciskany podpis i kartka była odcięta...
Ciekawie prowadzone śledztwo.
Świetny dokument poprzedniej epoki.

Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Zygmunt Zeydler-Zborowski (ur. 8 lutego 1911 w Kielcach, zm. 9 listopada 2000 w Warszawie) – polski autor powieści kryminalnych i opowiadań kryminalnych, twórca postaci Stefana Downara. Pseudonim Emil Zorr, Tomasz Helner.
Absolwent studiów polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, ukończonych tuż przed wybuchem II wojny światowej. W okresie okupacji utrzymywał się ze śpiewu, którego przed wojną uczył się. . Po wojnie zatrudniony jako urzędnik w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego. Pierwsze powieści sensacyjne publikował w odcinkach na łamach prasy codziennej w 1946/1947 roku "Pantofel Mahometa" (inny tytuł "Talizman Wschodu"),"Piąta runda". W latach 1949-1951 przebywał we Włoszech. Następnie pracował jako redaktor w Telewizji Polskiej (1956-1962),gdzie wraz z reżyserem Józefem Słotwińskim był jednym z współtwórców Teatru Sensacji "Kobra", a jego karykaturę wykorzystano w stałej animowanej czołówce z wężem.
Po powrocie z podróży po Ameryce Południowej działał w Polskiej Agencji Reklamowej. Od 1963 roku zajął się twórczością literacką. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim

Pierwsze spotkanie z powieść kryminalna tego autora.
Bohaterka książki popełnia samobójstwo i pozostawia po sobie list...analogicznie podobna sytuacja ma miejsce w życiu redaktorki - autorki w/w książki Olgi Wierzbickiej...nic by specjalnie nie zdziwiło kapitana Kornickiego, gdyby nie to, że list napisany przez kalkę, mocno naciskany podpis i kartka była...

Szpiegostwo, szantaż, trupy, milicja. Nie brakuje niczego, może za wyjątkiem wykreowanej przez Zborowskiego postaci porucznika Downara, ale pomimo tej nieco innej niż standardowa u tego autora "obsady śledczej" książka jest prześwietna. Polecam.

Szpiegostwo, szantaż, trupy, milicja. Nie brakuje niczego, może za wyjątkiem wykreowanej przez Zborowskiego postaci porucznika Downara, ale pomimo tej nieco innej niż standardowa u tego autora "obsady śledczej" książka jest prześwietna. Polecam.

Bardzo wciągająca lektura, którą się dobrze i lekko czyta. Polecam.

Bardzo wciągająca lektura, którą się dobrze i lekko czyta. Polecam.

Świetna pozycja. Uwaga - bardzo wciąga.

Świetna pozycja. Uwaga - bardzo wciąga.