Trup. Od biologii do antropologii

Bardzo ciekawa książka traktująca o fazach rozkładu ciała. Bardzo szczegółowe opisy, pozwalające w realistyczny sposób odnieść się do tego co nieuniknione czyli śmierci.

Bardzo ciekawa książka traktująca o fazach rozkładu ciała. Bardzo szczegółowe opisy, pozwalające w realistyczny sposób odnieść się do tego co nieuniknione czyli śmierci.

„Odrażająca jest nie tyle nieczystość zgnilizny, co raczej brud, jaki reprezentuje, brud śmierci, który kala trupa i naraża na skalanie jego bliskich przez zakażenie. Tak więc trup jest nieczysty i objęty zakazem: chcąc go oczyścić, ukryć, kontrolować lub usunąć jego gnicie, ludzie wymyślili obrzędy nie tyle dla zmarłego, co dla siebie samych, aby uchronić się przez zakażeniem śmiercią.”

„Każda istota żywa zbudowana jest jedynie z zapożyczonych materiałów, śmierć zaś jest właśnie ich zwrotem-rozdzieleniem.”

Nie ma bardziej kontrowersyjnego, a zarazem bliższego nam tematu niż zwłoki. Czy tego chcemy czy nie, śmierć będzie towarzyszyła nam od początku aż do końca, a wizja nadgniłego trupa, którym się staniemy, będzie podążała za nami na każdym kroku. Dlatego zatem zrobiliśmy z tego aż taki temat tabu? Dlaczego tak silnie boimy się zgnilizny?

Na pewne tematy nie ma jasnych odpowiedzi, ale na szczęście literatura w wielu przypadkach potrafi być pomocna. Szczególnie gdy dotyka, tak niewyczerpanego tematu jak ludzkie zwłoki. Niby na temat mięsa, które po nas zostanie, powiedziano i napisano naprawdę wiele, ale jak sami widzicie po rynku wydawniczym, wciąż jest coś do opowiedzenia.

I tak pośród wielu tematycznych publikacji, trafiłem na omawianego dziś „Trupa” autorstwa Luisa-Vincenta Thomasa. Dość niepozorną książkę z ciekawą okładką i magnetycznie przyciągającym tytułem, coś co może rozszerzyć moje horyzonty i być ciekawym wstępem do rozmów z teściem.

Nie mogę napisać, że była to prosta i przyjemna lektura, ale jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i inteligencji autora. Ogrom tematów i pojęć, którymi mnie zasypał robi naprawdę spore wrażenie i sprawia, że teoretyczny powrót do tej książki, to tylko kwestia formalna.

W swojej pracy, Luis-Vincent, przedstawia prawdziwą panoramę tematyczną trupa. Skupia się zarówno na sferze fizycznej: ciała które przechodzi przemianę, nieboszczyka z którym nagle cos trzeba zrobić, jak i na stopie wierzeń, rytuałów i zwyczajów przewijających się przez wieki, w przekazach różnych kultur. Pisząc bardziej naukowo: od biologii do antropologii.

Znajdziemy tu dokładny opis postępu śmierci (przez zatrzymania akcji serca aż po mineralizację),mumifikację, współczesną tanatopraksję, zgniliznę, szereg różnego rodzaju trupów (symulowany, niezniszczalny, nieskazitelny, nieobecny),rożne rodzaje nekrofilii, a także przedstawienie trupa w literaturze i ogólne podeście językowe. Widać i czuć na każdym kroku ogrom pracy jaki autor włożył w swoja publikację.

Sięgając po powyższą publikację, czytelnik odkryje aspekty pochówku i rytuałów pogrzebowych o jakich mu się nawet nie śniło. Mało tego, przeczyta co też sam Freud miał do powiedzenia na temat pochówku. Spotka się również z największym strachem ludzkości, którym od zawsze było gnicie, ale i sposobów jakimi próbowano sobie radzić z problemem.

„Trup” pozwoli również spojrzeć z zupełnie innej perspektywy na temat kanibalizmu. Po lekturze oczywiście nie zaczniecie nikogo zjadać, ale z pewnością spojrzycie inaczej na pewne rytualne zabiegi.

Koniecznie sprawdzcie sobie czym są „Tsantsa”. Padniecie z wrażenia.

„Odrażająca jest nie tyle nieczystość zgnilizny, co raczej brud, jaki reprezentuje, brud śmierci, który kala trupa i naraża na skalanie jego bliskich przez zakażenie. Tak więc trup jest nieczysty i objęty zakazem: chcąc go oczyścić, ukryć, kontrolować lub usunąć jego gnicie, ludzie wymyślili obrzędy nie tyle dla zmarłego, co dla siebie samych, aby uchronić się przez...

Ksiazka natchnęła mnie melancholią, dziwne to życie ...
Nie zmroziła krwi, choc pisała o jej zastyganiu w zyłach i tetnicach.
Nie wzbudziął grozy, choć traktuje o wzbudzających ruch trupa gazach. Bardziej kazała sięzastanowic czym i kim jestesmy... Świetna lektura. Dodatkowy aspekt - oduczy czytac przy obiedzie !

Ksiazka natchnęła mnie melancholią, dziwne to życie ...
Nie zmroziła krwi, choc pisała o jej zastyganiu w zyłach i tetnicach.
Nie wzbudziął grozy, choć traktuje o wzbudzających ruch trupa gazach. Bardziej kazała sięzastanowic czym i kim jestesmy... Świetna lektura. Dodatkowy aspekt - oduczy czytac przy obiedzie !

Dość zaskakują mnie wysokie oceny tej książki, choć podejrzewam, iż wynikają z bezprecedensowego podejścia autora do problemu śmierci. Zwiedziony tytułem ("od biologii...") sięgnąłem po nią. Biologii w sumie niewiele, ogólne obserwacje, bez wyjaśnień i szczegółów. Więcej można nauczyć się z niektórych kryminałów. Natomiast dalsza, powiedzmy kulturowa część książki... Dla mnie tragedia. Język tak niejasny - a powiedzmy sobie szczerze, ten obszar nie wydaje się zbyt skomplikowany, tworzenie dziwnych koncepcji mających zastosowanie do pojedynczych przypadków i przedstawianie ich niemal jako uniwersalnych... Cóż zdecydowanie nie polecam osobom chcącym się dowiedzieć czegoś o biologii rozkładu, sekwencji procesów etc.

Dość zaskakują mnie wysokie oceny tej książki, choć podejrzewam, iż wynikają z bezprecedensowego podejścia autora do problemu śmierci. Zwiedziony tytułem ("od biologii...") sięgnąłem po nią. Biologii w sumie niewiele, ogólne obserwacje, bez wyjaśnień i szczegółów. Więcej można nauczyć się z niektórych kryminałów. Natomiast dalsza, powiedzmy kulturowa część książki... Dla...

Książka, którą kupiłam i przeczytałam tylko dlatego, że była moją lekturą na studiach. Pełna konkretnych danych i ciekawostek, książka naukowa i nie dla wszystkich. Mnie zaciekawiła od strony antropologicznej - ciekawe opisy kultów związanych ze zmarłymi, spojrzeń na śmierć w różnych zakątkach świata, pogrzebów, powtórnych pogrzebów itd. Od strony biologicznej - opisy nie dla ludzi o bujnej, plastycznej wyobraźni (jak moja),wszystko opisane jest szczegółowo przez co ciężko jest przebrnąć przez tą część, która jest dosyć co tu dużo pisać obrzydliwa. Nie żałuję, że ją mam i nie żałuję, że ją przeczytałam, wręcz odwrotnie, jestem zadowolona,że miałam możliwość dowiedzieć się tylu istotnych rzeczy o śmierci i kulturze śmierci. Na pewno nigdy już jej nie przeczytam w całości, ale będę z niej korzystać aby wyciągnąć konkretne informacje, jeżeli tylko będzie to konieczne.

Książka, którą kupiłam i przeczytałam tylko dlatego, że była moją lekturą na studiach. Pełna konkretnych danych i ciekawostek, książka naukowa i nie dla wszystkich. Mnie zaciekawiła od strony antropologicznej - ciekawe opisy kultów związanych ze zmarłymi, spojrzeń na śmierć w różnych zakątkach świata, pogrzebów, powtórnych pogrzebów itd. Od strony biologicznej - opisy nie...

Momentami wstrząsająca i zaskakująca. Omawiająca wiele aspektów śmierci - od samego zmarłego i towarzyszących temu przemian biologicznych, po antropologiczne zagadnienia związane z pochówkiem, rytuałami, zabiegami wszelkiego rodzaju. Od starożytności do współczesności. Z pewnością obowiązkowa lektura dla osób piszących prace, robiących prezentacje związane z tematem śmierci.

Momentami wstrząsająca i zaskakująca. Omawiająca wiele aspektów śmierci - od samego zmarłego i towarzyszących temu przemian biologicznych, po antropologiczne zagadnienia związane z pochówkiem, rytuałami, zabiegami wszelkiego rodzaju. Od starożytności do współczesności. Z pewnością obowiązkowa lektura dla osób piszących prace, robiących prezentacje związane z tematem śmierci.

Tak sobie mysle..hm w koncu to nasza przyszlosc, czy chcemy czy nie.. a dla niektorych to nawet terazniejszosc i to jest przerazajace...

Tak sobie mysle..hm w koncu to nasza przyszlosc, czy chcemy czy nie.. a dla niektorych to nawet terazniejszosc i to jest przerazajace...

Mnóstwo tajemnej i w pewnym sensie niesłusznie zakazanej wiedzy. książka, która uczy dystansu do świata i bez której świat "Decathexis" nigdy by się nie rozrastał.

Mnóstwo tajemnej i w pewnym sensie niesłusznie zakazanej wiedzy. książka, która uczy dystansu do świata i bez której świat "Decathexis" nigdy by się nie rozrastał.

dla mnie ciekawe... jak po opuszczeniu duszy rozpada sie ta machina ciała

dla mnie ciekawe... jak po opuszczeniu duszy rozpada sie ta machina ciała