dobra ksiązka dla przyrodnika

dobra ksiązka dla przyrodnika

"Śnieżna pantera" jest niewidoczną - albo obecną tylko duchem - bohaterką książki. A książka ta to przede wszystkim emocje autora, opisy siły i majestatu przyrody oraz ludzkich słabości w jej obliczu. Wspinaczka na Annapurnę, obserwacje błękitnych owiec, filozofia buddyzmu zajmują bardzo ważne miejsce w tej książce. A fizyczny brak śnieżnej pantery mimo tak ogromnego pragnienia ujrzenia jej przez autora (no i czytelnika)... to tak naprawdę najlepszy opis tego kota. Niejedna pozycja zoologiczna opisuje poszukiwania śnieżnej pantery. Gdy przeczytałam w pewnej książce fragment, jak to w mongolskich górach próbowano odnaleźć kota z obrożą z nadajnikiem, i mimo że sygnał wskazywał jego położenie -na wprost badaczy - i tak nie potrafili dostrzec idealnie wtopionego w krajobraz drapieżnika, od razu przypomniała mi się książka Matthiessena. Odcisk łapy, wyraźne ślady nocnego pobytu i świadomość, że pantera patrzy, nie będąc widzianą - to właśnie niezwykłe duchowe spotkanie z tytułową "bohaterką". Może dla niektórych nużące mogą się okazać wątki buddyjskie; mnie napędzały przede wszystkim wątki przyrodnicze.

"Śnieżna pantera" jest niewidoczną - albo obecną tylko duchem - bohaterką książki. A książka ta to przede wszystkim emocje autora, opisy siły i majestatu przyrody oraz ludzkich słabości w jej obliczu. Wspinaczka na Annapurnę, obserwacje błękitnych owiec, filozofia buddyzmu zajmują bardzo ważne miejsce w tej książce. A fizyczny brak śnieżnej pantery mimo tak ogromnego...

Praktycznie na każdej stronie tej książki widać fascynację autora buddyzmem i odniosłem wrażenie, że właśnie to jest jej główny temat, natomiast obserwacje nachurów i chęć ujrzenia tytułowej śnieżnej pantery to wątki zaledwie poboczne. Po opisie z tyłu okładki spodziewać się można było nieco więcej informacji na temat "sao". Na plus, przynajmniej dla mnie, to szczegółowe opisy przyrody, nie razi również mnogość nazw przełęczy, miejscowości, rzek czy regionów ułatwiających podróż z wędrowcami palcem po mapie.

Praktycznie na każdej stronie tej książki widać fascynację autora buddyzmem i odniosłem wrażenie, że właśnie to jest jej główny temat, natomiast obserwacje nachurów i chęć ujrzenia tytułowej śnieżnej pantery to wątki zaledwie poboczne. Po opisie z tyłu okładki spodziewać się można było nieco więcej informacji na temat "sao". Na plus, przynajmniej dla mnie, to szczegółowe...

Relacja z wyprawy w Himalaje w poszukiwaniu nieuchwytnej śnieżnej pantery. Napisana w duchu buddyzmu, nie ma tu żadnej akcji, właściwie cała książka to opis krajobrazów, przyrody i przemierzanej przez autora drogi. To już jest lektura dla bardziej wymagających, lubiących przy czytaniu trochę pokontemplować, czy porozkoszować się opisami. Doceniam kunszt, ale mnie nieco znudziła.

Relacja z wyprawy w Himalaje w poszukiwaniu nieuchwytnej śnieżnej pantery. Napisana w duchu buddyzmu, nie ma tu żadnej akcji, właściwie cała książka to opis krajobrazów, przyrody i przemierzanej przez autora drogi. To już jest lektura dla bardziej wymagających, lubiących przy czytaniu trochę pokontemplować, czy porozkoszować się opisami. Doceniam kunszt, ale mnie nieco...

Wspaniałe opisy przyrody, zauważenie jej elementów i opisanie ich z poczuciem uważności. czyta się ją wolniutko smakując.

Wspaniałe opisy przyrody, zauważenie jej elementów i opisanie ich z poczuciem uważności. czyta się ją wolniutko smakując.

Historia podróży dychowo-fizycznych w scenerii Himalajów. Lubię Matthiesena za niezłe opisy przyrody i szczerość w opisywaniu własnych przeżyć.

Historia podróży dychowo-fizycznych w scenerii Himalajów. Lubię Matthiesena za niezłe opisy przyrody i szczerość w opisywaniu własnych przeżyć.

Książka spodoba się na pewno miłośnikom buddyzmu i krajów dalekiego wschodu (m.in Tybetu),ale dla przeciętnego czytelnika jest zbyt zakorzeniona w tych właśnie klimatach. Mnóstwo tutaj nazw, postaci oraz okolic, z którymi do tej pory większość z nas się nie spotkała. Ten kto nie ma podstawowej wiedzy z dziedziny buddyzmu, szybko się pogubi. To, co miało fascynować, zaczyna szybko nudzić. To, co miało być duchową podróżą w głąb siebie, stało się męczarnią. Książka nie jest zła, tylko po prostu ignoruje zwyczajnego czytelnika, zasypując go nazwami, które nawet ciężko zapamiętać.

Książka spodoba się na pewno miłośnikom buddyzmu i krajów dalekiego wschodu (m.in Tybetu),ale dla przeciętnego czytelnika jest zbyt zakorzeniona w tych właśnie klimatach. Mnóstwo tutaj nazw, postaci oraz okolic, z którymi do tej pory większość z nas się nie spotkała. Ten kto nie ma podstawowej wiedzy z dziedziny buddyzmu, szybko się pogubi. To, co miało fascynować, zaczyna...