Remedium

Przeczytać i podać dalej.

Sensacja s-f. Autor nie lubi gry wstępnej więc akcja zawiązuje się od razu na początku, bez zbędnych ceregieli: obca planeta, agent, piękna dziewczyna i zamach. Dalej leci już samo pod kontrolą albo i bez kontroli autora. Francuski James Bond dalekiej przyszłości, w epopei może trochę naiwnej, ale w sposób nieprzegadany, literacko oszczędny, z ilością słów idealnie dobraną do opowiedzianej historii.

Choć książka ma prawie 70 lat a główna konstrukcja eksplorowana wielokrotnie i w literaturze i w filmie, mimo wszystko zadziwia świeżością. I mimo wszystko zadziwia zakończeniem. Dobry materiał na kolejny filmowy mindfucker.

Przeczytać i podać dalej.

Sensacja s-f. Autor nie lubi gry wstępnej więc akcja zawiązuje się od razu na początku, bez zbędnych ceregieli: obca planeta, agent, piękna dziewczyna i zamach. Dalej leci już samo pod kontrolą albo i bez kontroli autora. Francuski James Bond dalekiej przyszłości, w epopei może trochę naiwnej, ale w sposób nieprzegadany, literacko oszczędny, z...

Przeczytałem, żebyś Ty Alek, nie musiał drugi raz.

Wbrew pozorom, Stefan Wul to Francuz. Nazywał się Pierre Pairault i był kombajnem medialnym - filmowcem, radiowcem, eseistą, pisarzem, poetą, dramaturgiem. Przyznam, że było to dla mnie zaskoczenie.

Sama powieść, przez lwią część, jest pulpą z okresu złotej ery. W jak najgorszym, niestety wydaniu. Heros ratuje blond piękność przed obcymi - ci skonstruowani są przez biologię w najdziwniejszy sposób. Para bohaterów napotyka masę niebezpieczeństw i z każdej przygody wychodzi obronną ręką, zakochani są w zasadzie od początku i takie tam. Do tego wiktoriańskie standardy obyczajowe. Sztampa, banał, płycizna. I na ostatnich stronach autor odwala twist, który sankcjonuje i uzasadnia tę miałkość. Nie jest to jakiś wyjątkowy myk, rzecz z gatunku "...i wtedy się obudził", ale jednak fabularnie i logicznie jest to wszystko uzasadnione. Co z tego jednak, kiedy przez dziewięćdziesiąt osiem procent lektury mamy do czynienia z najtańszą pulpą. Gdyby z tego pomysłu zrobić kilkustronicowe opowiadanie, byłoby super.

W czasach gdy powstała - koniec lat pięćdziesiątych - mogła robić jakieś wrażenie. Dziś rzecz warta naprawdę niewiele.
2/10

Przeczytałem, żebyś Ty Alek, nie musiał drugi raz.

Wbrew pozorom, Stefan Wul to Francuz. Nazywał się Pierre Pairault i był kombajnem medialnym - filmowcem, radiowcem, eseistą, pisarzem, poetą, dramaturgiem. Przyznam, że było to dla mnie zaskoczenie.

Sama powieść, przez lwią część, jest pulpą z okresu złotej ery. W jak najgorszym, niestety wydaniu. Heros ratuje blond...

Dosyć przeciętna powieść z gatunku fantastyki. Mamy tu cepody z którymi głównie walczy główny bohater Michael Maistre, dziwne stworzenia w dżungli itd. Na końcu okazuje się, że tak naprawdę cała akcja była rodzajem projekcji, sztucznego snu Michaela i jego żony Ines. Okazuje się, że był to rodzaj specyficznej terapii małżeńskiej, stosowanej w dalekiej przyszłości.

Dosyć przeciętna powieść z gatunku fantastyki. Mamy tu cepody z którymi głównie walczy główny bohater Michael Maistre, dziwne stworzenia w dżungli itd. Na końcu okazuje się, że tak naprawdę cała akcja była rodzajem projekcji, sztucznego snu Michaela i jego żony Ines. Okazuje się, że był to rodzaj specyficznej terapii małżeńskiej, stosowanej w dalekiej przyszłości.

Początkowo akcja nie zacheca zbytnio do czytania, trochę się ciągnie ale też bez przesady. Później następuje znaczne ożywienie, a miejscami książka zaczyna dość mocno wciągać. Pod koniec akcja zaczyna tak przyśpieszać, że w zasadzie już nie wiadomo o co chodzi, a cała prezentowana historia staje się bardzo naiwna i budzi już naprawdę ogromne podejrzenia.
Jeśli miałbym ocenić książkę, to nie powiedziałbym że jest zła. Ale nie jest też nad wyraz dobra, w samraz na zagospodarowanie nadmiaru wolnego czasu.
Trochę w oczy kłują też często powtarzane wyrazy i ich zestawienia, ale można to wybaczyć autrowi bo szybkość wydarzeń sprawia, że ta wada nie odrzuca aż tak mocno.

Początkowo akcja nie zacheca zbytnio do czytania, trochę się ciągnie ale też bez przesady. Później następuje znaczne ożywienie, a miejscami książka zaczyna dość mocno wciągać. Pod koniec akcja zaczyna tak przyśpieszać, że w zasadzie już nie wiadomo o co chodzi, a cała prezentowana historia staje się bardzo naiwna i budzi już naprawdę ogromne podejrzenia.
Jeśli miałbym...

Nie mam pojęcia dlaczgo dałem aż trzy gwiazdki....
Po prostu gniot z gatunku SF. Akcja z gatunku "zabili go i uciekł", absurd goni absurd, zrobiło się tak nudno że po dojściu do 2/3 książeczki przeskoczyłem do ostatnich kartek i... okazało się że niepotrzebnie męczyłem się z tymi 2/3, bo i tak cała akcja nie była realna, w obydwu znaczeniach.

Nie mam pojęcia dlaczgo dałem aż trzy gwiazdki....
Po prostu gniot z gatunku SF. Akcja z gatunku "zabili go i uciekł", absurd goni absurd, zrobiło się tak nudno że po dojściu do 2/3 książeczki przeskoczyłem do ostatnich kartek i... okazało się że niepotrzebnie męczyłem się z tymi 2/3, bo i tak cała akcja nie była realna, w obydwu znaczeniach.

Uroczy kiczyk, pozbawiony głębszych ambicji i wypełniony po brzegi fikuśnymi obcymi, watahami dziwacznych zwierząt oraz karkołomną, chwilami zupełnie absurdalną akcją.

Fabuła tej powieści jest prościutka. Międzyplanetarny agent sił bezpieczeństwa trafia na planetę zamieszkaną przez ośmiornicopodobnych obcych, którzy z nie do końca jasnej przyczyny wciąż dybią na jego życie. Raz i drugi udaje mu się ująć z zamachu z życiem, ale w końcu zostaje schwytany i... budzi się jako mózg w słoju. Potem jest jeszcze dziwniej. Do kompletu dochodzi - obowiązkowy, skoro to francuska powieść - romans z eteryczną pięknością, zarabiającą na życie tworzeniem wierszy.

Przygody bohatera chwilami są nad wyraz karkołomne, kiedy indziej z grubsza "zwyczajne" (w końcu Bond co odcinek też tak potrafi),psychologia postaci jest zgrabna, a język wartki, dzięki czemu książeczkę czyta się bardzo szybko i nadspodziewanie gładko. A wtedy następuje finał - istna wisienka na torcie, za którą podnoszę ogólną ocenę o jedno oczko. Przyznam, że dobrze się na koniec uśmiałem.

Książeczkę więc polecam i sugeruję nie zwracać uwagi na ohydną, mającą się nijak do zawartości okładkę.

Uroczy kiczyk, pozbawiony głębszych ambicji i wypełniony po brzegi fikuśnymi obcymi, watahami dziwacznych zwierząt oraz karkołomną, chwilami zupełnie absurdalną akcją.

Fabuła tej powieści jest prościutka. Międzyplanetarny agent sił bezpieczeństwa trafia na planetę zamieszkaną przez ośmiornicopodobnych obcych, którzy z nie do końca jasnej przyczyny wciąż dybią na jego...