Miłość ma różne oblicza.
Czy potrafimy je wszystkie odkryć?

Miłość ma różne oblicza.
Czy potrafimy je wszystkie odkryć?

Liczyłam na więcej.
Nie wszystkie zamieszczone w tym tomiku wiersze porywają tak, jak potrafią porywać wiersze Szymborskiej, ale jest w tym zbiorze kilka takich utworów, które zdecydowanie go ratują. Utwory te sprawiają, że w trakcie czytania przechodzi mnie specyficzny dreszcz...autorka miała niezwykłą umiejętność wyrażania trudnych prawd w prosty sposób, do tego wierszem!

Liczyłam na więcej.
Nie wszystkie zamieszczone w tym tomiku wiersze porywają tak, jak potrafią porywać wiersze Szymborskiej, ale jest w tym zbiorze kilka takich utworów, które zdecydowanie go ratują. Utwory te sprawiają, że w trakcie czytania przechodzi mnie specyficzny dreszcz...autorka miała niezwykłą umiejętność wyrażania trudnych prawd w prosty sposób, do tego wierszem!

O tym, że Szymborska była geniuszem poezji pisałem już niejednokrotnie. Jej wiersze, niezależnie od tematyki i ciężaru gatunkowego mają w sobie zadziwiającą lekkość (oksymoron jak najbardziej zamierzony). Lekkość ta sprawia, że metafory zdają się delikatnie muskać i przenikać wiersze pogodne, te o miłości szczęśliwej, ale obecna jest ona również w wierszach o końcu miłości, rozstaniu i żałobie - nawet tutaj poetka pozwala sobie na pewien dystans i pozorne odcięcie się od emocji na rzecz zdawałoby się chłodnej, intelektualnej obserwacji utrwalonej sprawnym, lekkim piórem.

Zwykle oceniam utwory Szymborskiej 10/10, tutaj odejmuję gwiazdkę nie za same wiersze, bo te są perfekcyjne, jak zawsze. Nie za bardzo podoba mi się pomysł swoistego poszatkowania tomików wydanych na przestrzeni 53 lat i wybrania z nich tylko wierszy dotyczących miłości. Sama Szymborska była zapewne tego samego zdania, gdyż niezbyt chętnie wyraziła zgodę na taki wybór. Oczywiście pomysł selekcji tematycznej utworów jest kuszący, ale moim zdaniem, burzy zamysł autora, który układa tomiki po swojemu - tutaj czuć ingerencję innych osób, albo przynajmniej naciski z ich strony.

O tym, że Szymborska była geniuszem poezji pisałem już niejednokrotnie. Jej wiersze, niezależnie od tematyki i ciężaru gatunkowego mają w sobie zadziwiającą lekkość (oksymoron jak najbardziej zamierzony). Lekkość ta sprawia, że metafory zdają się delikatnie muskać i przenikać wiersze pogodne, te o miłości szczęśliwej, ale obecna jest ona również w wierszach o końcu miłości,...

"Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne."

Ostatnio częściej sięgam po poezję - chyba ze względu na niesprzyjającą aurę za oknem i coraz krótsze dni. Odnajduję w niej ciepło, tak, jakbym siedziała przy trzaskającym kominku w mroźny, zimowy wieczór.
Pani Szymborska i jej twórczość stanowią wehikuł do czasów liceum, kiedy to po raz pierwszy na poważnie zainteresowałam się polską poezją. W tym tomiku znalazły się moje ulubione wiersze: "Kot w pustym mieszkaniu" i "Nic dwa razy". Do tego grona dołączyła tytułowa "Miłość szczęśliwa" i "Miłość od pierwszego wejrzenia".

"Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie."
"Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma."

"Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne."

Ostatnio częściej sięgam po poezję - chyba ze względu na niesprzyjającą aurę za oknem i coraz krótsze dni. Odnajduję w niej ciepło, tak, jakbym siedziała przy trzaskającym kominku w mroźny, zimowy wieczór.
Pani Szymborska i jej twórczość stanowią...

Tytuł trochę przewrotny. - Wiersze nie mają wiele wspólnego z miłością szczęśliwą. Często wręcz żartobliwe. Ale taka była Szymborska. – Poetka z ogromnym poczuciem humoru.
Jej styl jest często ironiczny. Jej humor - gorzki. Jej język krótki, zwięzły ale pełen treści. Dlatego te wiersze są tak czytelne.
Mój ulubiony z tego tomiku to „Portret kobiecy”. Niesamowity.
Poetka idealnie opisuje kobietę – jej naturę, humory, nastroje.

„… Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.”…(mały fragment)

Ten wiersz darzę sentymentem, ale jeszcze „Miłość od pierwszego wejrzenia”, „Nic dwa razy” i „Na wieży Babel”. Moje ulubione.

Wszystko czego chciałam dowiedzieć się o Szymborskiej - wyczytałam z jej poezji. Kocham ją.

Tytuł trochę przewrotny. - Wiersze nie mają wiele wspólnego z miłością szczęśliwą. Często wręcz żartobliwe. Ale taka była Szymborska. – Poetka z ogromnym poczuciem humoru.
Jej styl jest często ironiczny. Jej humor - gorzki. Jej język krótki, zwięzły ale pełen treści. Dlatego te wiersze są tak czytelne.
Mój ulubiony z tego tomiku to „Portret kobiecy”. Niesamowity.
Poetka...

Miłość szczęśliwa to pierwszy w Polsce wybór wierszy miłosnych Wisławy Szymborskiej. Ten niejako podskórny, ale jakże istotny wątek w twórczości Poetki, oparty jest na uważnej obserwacji, nierzadko gorzkiej czy ironicznej refleksji, ale też wierze w potęgę uczucia. Miłość szczęśliwa pokazuje różne oblicza miłości: codziennej, przelotnej, wiecznej, radosnej, cierpkiej i wymagającej, tej przeżywanej i tej podglądanej, ale za każdym razem opowiedzianej z mistrzowską precyzją.

Ta kolekcja wierszy miłosnych jest w istocie kolekcją wierszy metafizycznych, więcej nawet: tło miłosne, też tło miłości cielesnej – bo i takie – mocne w ich powściągliwości i na odwrót – są tu utwory – metafizyczność uwyraźnia.

Jakby autor układu i wydawca Ryszard Krynicki skomponował np. wybór meta- fizycznych wierszy noblistki, rzecz mogłaby nie wyjść aż tak wyraziście; też z tego powodu, że „wybór” taki zawierać by musiał praktycznie wszystko, co Szymborska napisała. Tymczasem Miłość szczęśliwa to jest książka esencjonalna, pełna najwyższego wewnętrznego napięcia, z wiersza na wiersz, ze strony na stronę ciemniejąca – arcyważna.(...) wiersze miłosne Szymborskiej rządzą się tymi samymi prawami co jej inne wiersze. To samo zdumienie, zachwyt, zwątpienie, ten sam dystans i refleksja tej samej próby.

Joanna Szczęsna, „Gazeta Wyborcza”

Miłość szczęśliwa to pierwszy w Polsce wybór wierszy miłosnych Wisławy Szymborskiej. Ten niejako podskórny, ale jakże istotny wątek w twórczości Poetki, oparty jest na uważnej obserwacji, nierzadko gorzkiej czy ironicznej refleksji, ale też wierze w potęgę uczucia. Miłość szczęśliwa pokazuje różne oblicza miłości: codziennej, przelotnej, wiecznej, radosnej, cierpkiej i...

Dostałam w prezencie od bardzo życzliwej mi osoby. Nigdy specjalnie nie czytywałam Szymborskiej, ale ten tomik wyjątkowo przypadł mi do gustu. Piękne, głębokie wiersze, które za każdym przeczytaniem można inaczej interpretować. Moje ulubione utwory to "Perspektywa" i "Śmiech".

Dostałam w prezencie od bardzo życzliwej mi osoby. Nigdy specjalnie nie czytywałam Szymborskiej, ale ten tomik wyjątkowo przypadł mi do gustu. Piękne, głębokie wiersze, które za każdym przeczytaniem można inaczej interpretować. Moje ulubione utwory to "Perspektywa" i "Śmiech".

Piękne!!!

Piękne!!!

Dostałam w prezencie
piękny to prezent...
A.

Dostałam w prezencie
piękny to prezent...
A.

Przeczytane wielokrotnie. Od deski do deski. I za każdym razem inny wiersz jest piękny.

Przeczytane wielokrotnie. Od deski do deski. I za każdym razem inny wiersz jest piękny.