Zbiór opowiadań kryminalnych sprzed wielu lat, polskich autorów, którzy posługiwali się „zagranicznymi” pseudonimami: Joe Alex (Maciej Słomczyński),Maurice S. Andrews (Andrzej Szczypiorski),Noël Randon (Tadeusz Kwiatkowski). Opowiadania to kolejno: „Niechaj odnajdą swoich wrogów”, „Śledztwo przy ulicy Laos”, „Weekend w pensjonacie Cyprys” i „Pod Szlachetnym Koniem”.

Pamiętam powieść Joe Alexa „Piekło jest we mnie” i wydaje mi się, że opowiadanie „Niechaj odnajdą swoich wrogów” jest tej powieści znacznie skróconą i uproszczoną wersją. Ale tak czy inaczej – niezłe; przypomina czasy, w których kryminały Joe Alexa czytywałem namiętnie, a niektóre z nich po kilka razy.

Pierwsze opowiadanie, „Niechaj odnajdą swoich wrogów” – na pokładzie samolotu lecącego z Johannesburga do Londynu z kilkoma pasażerami zasztyletowany został przedstawiciel handlowy kopalni diamentów, Richard Knox. Tym samym lotem podróżowała była żona ofiary, mężczyzna zwolniony w dniu wylotu z więzienia, tancerka, bokser oraz detektyw amator i współpracownik Scotland Yardu, Joe Alex, który rozwiązuje zagadkę w godzinę lub coś koło tego.

„Śledztwo przy ulicy Laos” – w pensjonacie przy rue de Laos zamordowano w wannie, ciosem noża, młodą, ładną kobietę dość swobodnych obyczajów, Marię Van. Zbrodnię mogła popełnić tylko jedna z kilku osób. Inspektor, Francuz Garnet, przewidując, że może sobie z tą sprawą nie poradzić, prosi o pomoc Anglika Willburna, niegdyś legendarnego brytyjskiego łowcę przestępców, obecnie na emeryturze.
Istota problemu polega na tym, że wszystko rozegrało się na przestrzeni kilkunastu metrów i w ciągu około dwudziestu minut. Poza tym prawie wszyscy kłamią.

„Weekend w pensjonacie Cyprys” – paryżanka, Alicja Cortier, dość nieoczekiwanie postanawia spędzić weekend w miejscowości, wydawałoby się, przypadkowej, więc wysiada z pociągu w niewielkiej miejscowości Bleucamp. Jest przed sezonem i jedynym pensjonatem, w którym zgodzili się ją przyjąć, niezbyt chętnie zresztą, okazał się „Cyprys”, prowadzony przez starszą kobietę, Helenę Morissot. Trzyletni pensjonat jest stosunkowo nowy, jest to prezent od kochającego syna, znanego aktora, dla matki. Poza właścicielką przebywa w nim jej synowa, Flora Morissot, tancerka, Teresa Fortin oraz pokojówka, młodziutka i atrakcyjna Zuzanna Leroux.
Następnego dnia Helena Morissot, jej synowa, Flora i Teresa Fortin, znalezione zostają martwe – zamordowano je nocą w odstępie wielu godzin. Pokojówka, Zuzanna, jest ranna i nieprzytomna, natomiast Alicja Cortier zniknęła; ktoś widział ją na dworcu.
Śledztwo prowadzi inspektor George Randôt z Tulonu.

„Pod Szlachetnym Koniem” – opowiadanie, które zapewne jest żartem albo specyficzną zabawą logiczną. W pensjonacie (tak, znowu pensjonat) „Pod Szlachetnym Koniem” stracił życie Jim Harlow. O zabójstwie zawiadomiła sierżanta Kleffa osoba, twierdząca jednocześnie, że to ona jest sprawcą. Sierżantowi na pomoc przybywa Sherlock Holmes, Herkules Poirot, Charlie Chan i August Dupin, a wszystko dzieje się na poważnie.

Zbiorek stanowi całkiem niezłą rozrywkę, ale styl pisania kryminałów z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nie każdemu musi przypaść do gustu. W opowiadaniach nie ma opisów, pokomplikowanych relacji międzyludzkich, rozbudowanych portretów psychologicznych, dziesiątków wątków pobocznych. Prawie wszystko związane jest w nich z morderstwem i rozplątywaniem zagadki kryminalnej.

Zbiór opowiadań kryminalnych sprzed wielu lat, polskich autorów, którzy posługiwali się „zagranicznymi” pseudonimami: Joe Alex (Maciej Słomczyński),Maurice S. Andrews (Andrzej Szczypiorski),Noël Randon (Tadeusz Kwiatkowski). Opowiadania to kolejno: „Niechaj odnajdą swoich wrogów”, „Śledztwo przy ulicy Laos”, „Weekend w pensjonacie Cyprys” i „Pod Szlachetnym...

Trochę taka ramotka - zbiór opowiadań kryminalnych sprzed sześćdziesięciu lat. Ale Autorzy - znakomici polscy pisarze - Maciej Słomczyński, Andrzej Szczypiorski i Tadeusz Kwiatkowski - wszyscy pod pseudonimami sugerującymi klasyczny brytyjski kryminał, robią naprawdę dobrą robotę. W części literacki żart, w części ( jak sądzę ) praca dla zarobku. Efekt-świetnie spędzony czas z książką.

Trochę taka ramotka - zbiór opowiadań kryminalnych sprzed sześćdziesięciu lat. Ale Autorzy - znakomici polscy pisarze - Maciej Słomczyński, Andrzej Szczypiorski i Tadeusz Kwiatkowski - wszyscy pod pseudonimami sugerującymi klasyczny brytyjski kryminał, robią naprawdę dobrą robotę. W części literacki żart, w części ( jak sądzę ) praca dla zarobku. Efekt-świetnie spędzony...

Całkiem sympatyczny zbiorek opowiadań kryminalnych. Autorzy różni. Pożyczyłem je ze względu na opowiadanie Joe Alexa, ale muszę przyznać, że pozostałe nie odbiegają wiele od poziomu mistrza. Zresztą opowiadanie Joe Alexa "Niechaj odnajdą swoich wrogów" okazało się być skróconą wersją "Piekło jest we mnie" więc darowałem je sobie. Kolejne opowiadanie napisał Andrzej Szczypiorski. Jest to bardzo dobrze skonstruowany kryminał związany z koncepcją zamkniętego pokoju. Analiza problemu jest tu przeprowadzona z iście matematyczną dokładnością dając zaskakujący rezultat. Mam wrażenie, że dzisiaj się już tak nie pisze a szkoda.
Jako, że należę do młodszego pokolenia nie kojarzyłem zupełnie nazwiska autora. Postanowiłem je "wyguglować" i okazało się, że pan Szczypiorski wcale sroce spod ogona nie wypadł! Okazało się, że to polski pisarz, scenarzysta i polityk. Ponadto uczestnik powstania warszawskiego a także więzień obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Jako polityk był senatorem I kadencji (po zmianach ustrojowych). Podobnie rzecz ma się z autorem kolejnego opowiadania Weekend w pensjonacie "Cyprys". Tadeusz Kwiatkowski to polski pisarz, scenarzysta i satyryk. Stworzył m.in. scenariusze do filmów "Rękopis znaleziony w Saragossie" i "Sanatorium pod klepsydrą" a także do serialu "Janosik". Podobno kopalnia anegdot i przyjaciel Karola Wojtyły.
Samo opowiadanie napisane sprawnie, z rozmachem i mimo, że jego bohaterka wydaje się być główną podejrzaną to autor jest nas w stanie jeszcze niejednokrotnie zaskoczyć. W pewnym momencie jednak napięcie wyraźnie spada i nie wiem czy był to celowy zabieg. Możliwe też, że autorowi zabrakło pomysłu, aby utrzymać wysoki poziom z jakim się to rozpoczęło i rozwijnęło. Niemniej jednak oceniam je dobrze.
Ostanie, tytułowe opowiadanie "Pod szlachetnym koniem" autora Andrzeja Szczypiorskiego jest według mnie takim literackim żartem. Najlepszy dowód na to jest taki, że pojawiają się w nim detektywistyczne sławy jak Sherlock Holmes czy Hercules Poirot. Gdyby opowiadanie było dłuższe (ma 50 stron) to może wziąłbym je poważnie jednak autor wyraźnie bawi się formą i dowcipkuje. Niemniej było ono takim miłym momentem odprężenia po ciężarze zbrodni poprzednich opowiadań. Całość oczywiście polecam bo to przykład starej, dobrej i solidnej polskiej literatury kryminalnej.

Całkiem sympatyczny zbiorek opowiadań kryminalnych. Autorzy różni. Pożyczyłem je ze względu na opowiadanie Joe Alexa, ale muszę przyznać, że pozostałe nie odbiegają wiele od poziomu mistrza. Zresztą opowiadanie Joe Alexa "Niechaj odnajdą swoich wrogów" okazało się być skróconą wersją "Piekło jest we mnie" więc darowałem je sobie. Kolejne opowiadanie napisał Andrzej...

Staram się być tolerancyjna dla ludzkich błędów, bo sama ich tak wiele popełniłam, że ręce łamię nad sobą i dziwię się szczerze, że świat nie wystawił mi jeszcze surowego za nie rachunku.
Ale kiedy przeczytałam w opisie umieszczonym pod tą książeczką, że autorami jej są najlepsi polscy pisarze kryminałów, to śmiech mnie ogarnął pełen wrednej złośliwości. Tak to jest, Wielce Szanowni Panowie, luminarze naszej kultury, erudyci i elito życia kulturalnego! Jeśli zbierzecie się w kupę w niecnym celu zabawienia się formą lekką i poczytną, zamiast stać na tym pomniku cierpliwie i patrzeć w niebiosy, to ściągną Was na ten padół prozaiczny i nie będziecie już ani genialnym tłumaczem Szekspira i innych, ani poetą, ani wielkim pisarzem opozycjonistą, autorytetem moralnym dla wielu, ani wielkim scenarzystą i współpracownikiem Kantora. A kim będziecie? Popularnymi autorami opowiadań kryminalnych. No dobra, nie dla wszystkich. Myślę jednak, że większość tych, którzy przeczytają te Wasze urocze opowiadania, nadal będzie Was cenić przede wszystkim za co innego.

Staram się być tolerancyjna dla ludzkich błędów, bo sama ich tak wiele popełniłam, że ręce łamię nad sobą i dziwię się szczerze, że świat nie wystawił mi jeszcze surowego za nie rachunku.
Ale kiedy przeczytałam w opisie umieszczonym pod tą książeczką, że autorami jej są najlepsi polscy pisarze kryminałów, to śmiech mnie ogarnął pełen wrednej złośliwości. Tak to jest,...

Niestety. Oprócz opowiadania Joe Alexa resztę można sobie odpuścic.
Te 4 gwiazdki to dla Alexa

Niestety. Oprócz opowiadania Joe Alexa resztę można sobie odpuścic.
Te 4 gwiazdki to dla Alexa