Wiele lat po Wojnie główny bohater pragnie rozliczyć się ze swoją przeszłością.

Sama książka to wydanie kieszonkowe na słabym papierze ze średnio atrakcyjną okładką. Na plus duża czcionka.

Przeciętny pomysł na książkę, dość wolna akcja, przewidywalne zakończenie. Fabuła jasna i przejrzysta, jednak bardzo słaba charakterystyka postaci, bardzo niewielki kontekst historyczny - Wartość poznawcza dla czytelnika - nieduża. Pozycja do której raczej się nie wróci.

Dobra do pociągu na kilka godzin podróży kiedy już przeczytamy gazetę i rozwiążemy krzyżówkę. Pozycja taka sobie mocno odbiegająca jakościowo od innych książek J. Higginsa jak np. "Orzeł Wylądował" "Kryptonim Walhalla" czy "Lot Orłów".

Wiele lat po Wojnie główny bohater pragnie rozliczyć się ze swoją przeszłością.

Sama książka to wydanie kieszonkowe na słabym papierze ze średnio atrakcyjną okładką. Na plus duża czcionka.

Przeciętny pomysł na książkę, dość wolna akcja, przewidywalne zakończenie. Fabuła jasna i przejrzysta, jednak bardzo słaba charakterystyka postaci, bardzo niewielki kontekst...

Także tego... trzeci Higgins z rzędu to jednak zdecydowanie za dużo;)

Także tego... trzeci Higgins z rzędu to jednak zdecydowanie za dużo;)

Lomax wraca na Wyspę, aby odwiedzić przyjaciela i wspomnieć czasy Wojny. A tu nagle wszyscy (oprócz kilku osób) obwiniają go za represje, jakie hitlerowcy dokonali na mieszkańcach Kyros. I dlatego nasz dzielny bohater postanawia oczyścic swoje dobre imię.

Czy to zrobił - nie wiem, bo w książce nie pisze o tym jasno. Taki gniot wojenny nie trafił mi w ręce od lat. Hugu ma swoje lata, przez co rozumiem zmniejszoną możliwość poruszania się żwawo, ale czy jemu coś padło na mózg? Pcha się Dimitriowi i Pavolo pod lufę, sam nie posiadając żadnej broni. Jakby wyznawał maksymę "jakoś to bęzie, najpierw będą pytać, a potem strzelać". I trzeba przyznać, że przy swojej głupocie ma niesamowicie wiele szczęścia - naprawdę!

Wstawka z przeszłości jest w książce chyba tylko po to, żeby czymś ją zapełnić. Wszystko, a może tylko większość faktów przez nią odkryta została zawarta w pierwszej części książki, gdzie Lomax dobija do brzegu Wyspy i wynajmuje sobie pokój w hotelu. Nie lubię powtarzania tego, co mi raz powiedziano.

Najlepszym i tym, co ratuje tą książkę w mych oczach jest intryga - kto właściwie wsypał ruch oporu działający na Wyspie, co doprowadziło do wysłania do obozów. Nie tę postać o to podejrzewałam... Komiczne jest to, co sprowadziło Lomaxa na trop tej osoby.

Lomax wraca na Wyspę, aby odwiedzić przyjaciela i wspomnieć czasy Wojny. A tu nagle wszyscy (oprócz kilku osób) obwiniają go za represje, jakie hitlerowcy dokonali na mieszkańcach Kyros. I dlatego nasz dzielny bohater postanawia oczyścic swoje dobre imię.

Czy to zrobił - nie wiem, bo w książce nie pisze o tym jasno. Taki gniot wojenny nie trafił mi w ręce od lat. Hugu ma...

Przypomniały mi się Działa Nawarony ... ale trudno ocenić bo będzie nieco subiektywnie: na początku wydawało mi się, że Higgins pójdzie w stronę Greka Zorby - klimaty, opowieść.... potem poszło w stronę McLeana.. i już na tym poziomie zostało. Choć złe nie jest - Higgins poszedł - na ile umiał - w inny folklor : daleki od Irlandii i Wielkiej Brytani. To jakiś tam plus. Jest powrót po latach, jest miłość, jest zagadka z okresu II wojny, jest zdrajca... Oki, ale na więcej gwiazdek nie zasługuje

Przypomniały mi się Działa Nawarony ... ale trudno ocenić bo będzie nieco subiektywnie: na początku wydawało mi się, że Higgins pójdzie w stronę Greka Zorby - klimaty, opowieść.... potem poszło w stronę McLeana.. i już na tym poziomie zostało. Choć złe nie jest - Higgins poszedł - na ile umiał - w inny folklor : daleki od Irlandii i Wielkiej Brytani. To jakiś tam plus. Jest...

Po przeczytaniu kilku książek Higginsa zaczynam zauważać pewien schemat, który przewija się w większości jego książek i tak tak pozycja niczym mnie nie urzekła.

Po przeczytaniu kilku książek Higginsa zaczynam zauważać pewien schemat, który przewija się w większości jego książek i tak tak pozycja niczym mnie nie urzekła.