Historia początkowo wydaje się być zwykłą, chociaż miejscami nieco nietypową ze względu na wątek genezy likantropii głównego bohatera oraz motyw krajów Orientu, opowieścią o wilkołaku. W pewnym momencie jednak zaczyna się robić zdziwniej i zdziwniej. Oniryczne i alogiczne (tak, wiem, że to historia o wilkołaku) sceny prowadzą bohaterów do idealnie wpasowującego się w ten klimat zdiwności zakończenia. Nie wiem, czy mnie to zachwyca czy też nie zachwyca. Autorka niewątpliwie była obdarzona bujną wyobraźnią i podążała za nią bez skrępowania.

Historia początkowo wydaje się być zwykłą, chociaż miejscami nieco nietypową ze względu na wątek genezy likantropii głównego bohatera oraz motyw krajów Orientu, opowieścią o wilkołaku. W pewnym momencie jednak zaczyna się robić zdziwniej i zdziwniej. Oniryczne i alogiczne (tak, wiem, że to historia o wilkołaku) sceny prowadzą bohaterów do idealnie wpasowującego się w ten...

Daniel Velhmund stał się wilkołakiem. Nie widział nigdy żadnego innego wilkołaka na oczy, nic go nie ugryzło, nawet nie skubnęło. Przyczyną jego stanu jest skradziony z grobowca przeklęty klejnot, co może i jest dość oryginalne, jednak wolę standardowe wilkołacze dziabnięcie przemieniające nieszczęśnika w porastającą futrem w czasie pełni maszkarę. W końcu im więcej razy wilkołak użyje swoich zębów w książce tym lepiej.
Nasza bestyjka postanawia przepłynąć się statkiem, do końcowego portu dociera on jednak bez załogi, z jednym tylko pasażerem… chyba już coś takiego gdzieś kiedyś czytałam :)

W najbliższej okolicy podczas pełni księżyca zaczynają się dziać straszne rzeczy, wilkołak sukcesywnie redukuje populację zamieszkującą okoliczne wsie i nie tylko, pańska krew wilkołaka też tuczy. Sceny przemian i ataków są całkiem dobrze opisane, może trochę monotonnie, ale przecież wilkołak nie będzie tańczył kankana między jednym podgryzieniem gardła a drugim, żebym się tylko nie nudziła. Rzeź to rzeź.
Niestety w międzyczasie poznajemy historię irytującej rudowłosej piękności, która dzięki dobremu ożenkowi z obory przenosi się na salony, wieś jednak nie do końca z niej wyjdzie, po pewnym czasie jej zwierzątkiem domowym zostanie owca. Jak można się domyślić historia pięknej połączy się z historią bestii. Zakończenie przez to ucierpi, ale da się przeżyć.

Daniel Velhmund stał się wilkołakiem. Nie widział nigdy żadnego innego wilkołaka na oczy, nic go nie ugryzło, nawet nie skubnęło. Przyczyną jego stanu jest skradziony z grobowca przeklęty klejnot, co może i jest dość oryginalne, jednak wolę standardowe wilkołacze dziabnięcie przemieniające nieszczęśnika w porastającą futrem w czasie pełni maszkarę. W końcu im więcej razy...