Chwila brutalnej szczerości - tę książkę kupiłem ze względu na okładkę. I, zgodnie z przewidywaniami, okładka okazała się w niej najlepsza, chociaż zawartość też nie jest taka zła. Historia jest dość rozwlekła i momentami nudnawa (zaczyna się trochę jak "Gnijąca panna młoda", potem jest niestety gorzej). Jednakże umiejętne wplecenie do fabuły postaci (Mary i Percy Shelley, Byron, Keats) i wydarzeń historycznych (towarzyski konkurs literacki, w ramach którego powstał "Frankenstein") pozytywnie wpływa na wrażenia z lektury. Można, ale nie trzeba.

Chwila brutalnej szczerości - tę książkę kupiłem ze względu na okładkę. I, zgodnie z przewidywaniami, okładka okazała się w niej najlepsza, chociaż zawartość też nie jest taka zła. Historia jest dość rozwlekła i momentami nudnawa (zaczyna się trochę jak "Gnijąca panna młoda", potem jest niestety gorzej). Jednakże umiejętne wplecenie do fabuły postaci (Mary i Percy Shelley,...

Nie jest to powieść grozy i nie przestraszy ona nikogo. Autor za to świetnie bawi się starymi mitami połączonymi z XIX-sto wiecznym romantyzmem reprezentowanym m.in. przez Byrona. Urzekł mnie klimat książki, jak przypadkowe zdarzenie budzi przedwieczne moce i stworzenia. I jak to kontakt człowieka z nimi jest dla człowieka zły i przynosi tragiczne konsekwencję przez chęć czynienia zła, ale przez swoją obcość. Szczególnie podobała mi się klasyczna zagadka sfinksa o czterech, dwóch i trzech nogach jako niezrozumiana przez starożytnych alegoria liczby atomów na powłoce walencyjnej.

Nie jest to powieść grozy i nie przestraszy ona nikogo. Autor za to świetnie bawi się starymi mitami połączonymi z XIX-sto wiecznym romantyzmem reprezentowanym m.in. przez Byrona. Urzekł mnie klimat książki, jak przypadkowe zdarzenie budzi przedwieczne moce i stworzenia. I jak to kontakt człowieka z nimi jest dla człowieka zły i przynosi tragiczne konsekwencję przez chęć...

Światło się zmienia, dlatego niektóre istoty nie mogą już chodzić w świetle dnia...ale można je przez przypadek lub celowo zaprosić do domu i wtedy zaczynają nas odwiedzać... Opowieść jest bardzo ciekawie zbudowana, nie ma ani słowa o wampirach czy demonach, ale czytelnik doskonale wie o co chodzi. Książka ma ciekawie wpleciony wątek historyczny. Wciąga i daje do myślenia.

Światło się zmienia, dlatego niektóre istoty nie mogą już chodzić w świetle dnia...ale można je przez przypadek lub celowo zaprosić do domu i wtedy zaczynają nas odwiedzać... Opowieść jest bardzo ciekawie zbudowana, nie ma ani słowa o wampirach czy demonach, ale czytelnik doskonale wie o co chodzi. Książka ma ciekawie wpleciony wątek historyczny. Wciąga i daje do myślenia.

Powieść sięga po ludowe monstra i kilka znanych i skandalicznych postaci historycznych (np Byron),ale nie wykorzystuje kryjącego się w nich potencjału. Podczas lektury miałem wrażenie, że oba te elementy zostały użyte głównie po to, by ściągnąć więcej czytelników. Przy tym jednak "Grozę jej spojrzenia" wciąż czyta się bardzo przyjemnie i nie sposób jej odmówić całkiem przyjemnego klimatu. Dobra książka na nudny weekend, mimo momentami frustrującego i bezsensownego użycia niektórych elementów.

Powieść sięga po ludowe monstra i kilka znanych i skandalicznych postaci historycznych (np Byron),ale nie wykorzystuje kryjącego się w nich potencjału. Podczas lektury miałem wrażenie, że oba te elementy zostały użyte głównie po to, by ściągnąć więcej czytelników. Przy tym jednak "Grozę jej spojrzenia" wciąż czyta się bardzo przyjemnie i nie sposób jej odmówić całkiem...

Wow - powieść grozy, która odwołuje się do folkloru ludowego (a już sama ludyczność potrafiła zmrozić krew w żyłach),postaci ze świata literackiego, jak Byron, Shelley i im epokowo podobni twórcy. Owszem, istnieje przed przystąpieniem do czytania obawa, że taka mieszanka może dać efekt na poziomie "Klubu Dantego". Czyli rozwleczone i przegadane czytadło. Ale może być też rezultat dużo bardziej udany.
Niestety, jest gorzej niż się można spodziewać. A przecież Tim Powers to całkiem utytułowany autor, laureat nagród literackich i pisarz, na podstawie którego powieści oparto czwartą część filmowej sagi "Piratów z Karaibów"! Czy to wina tłumaczenia?
Nie, spokojnie - tu po prostu leży fabuła. Sama historia brzmi interesująco, ale jej poprowadzenie pozostawia wiele do życzenie. Niekoniecznie musi sprawdzić się recepta: trochę pościgu, hokus-pokus, trochę humoru, uspokojenie, miłość, pogoń, humor, hokus-pokus, miłość, pościg, hokus-pokus... Wieje nudą, bo pościgi są napisane tak, jakby sam autor nie wierzył, że mogłyby mieć miejsce; dialogi tak toporne, jak te, którymi operują aktorzy w "Klanie"; humor... no, cóz, jeśli taki humor prezentowali romantyczni literaci, to jakim cudem napisali swe dzieła, przecież troglodyci potrafią wykazać się większą finezją.
Generalnie, koszmarna książka, z której grafomania wylewa się na wszystkie strony. Powinna być jedna gwiazdka, ale za sam pomysł należy się druga. I już ciszej nad tą trumną...

Wow - powieść grozy, która odwołuje się do folkloru ludowego (a już sama ludyczność potrafiła zmrozić krew w żyłach),postaci ze świata literackiego, jak Byron, Shelley i im epokowo podobni twórcy. Owszem, istnieje przed przystąpieniem do czytania obawa, że taka mieszanka może dać efekt na poziomie "Klubu Dantego". Czyli rozwleczone i przegadane czytadło. Ale może być też...

Przeczytałam, a raczej przemęczyłam tę książkę. Była to próba (nieudana w odniesieniu do mojej osoby) wywołania atmosfery grozy, napięcia. Generalnie powieść mówi o wampirach i o ich wkładzie w powstanie najpiękniejszych poematów. Konszachty z wampirami mieli mieć m.in. Byron, Shelley, Keats. Powieść prezentuje krwiopijców jako istoty kuszące, ale jednocześnie groźne, od których nie sposób się uwolnić. Główne postaci historii próbują różnymi sposobami pozbyć się swoich wampirzych towarzyszy.

Przeczytałam, a raczej przemęczyłam tę książkę. Była to próba (nieudana w odniesieniu do mojej osoby) wywołania atmosfery grozy, napięcia. Generalnie powieść mówi o wampirach i o ich wkładzie w powstanie najpiękniejszych poematów. Konszachty z wampirami mieli mieć m.in. Byron, Shelley, Keats. Powieść prezentuje krwiopijców jako istoty kuszące, ale jednocześnie groźne, od...