Niestety zawiodłem się. Bibliografia uboga a i zbyt śmiałe tezy autora potrafią niekiedy przyprawić o ból głowy. Razi i to mocno gloryfikowanie Sobieskiego i przesadne obrzucanie błotem króla Wiśniowieckiego. Dla całkowitego laika będzie to pozycja nawet wciągająca.

Niestety zawiodłem się. Bibliografia uboga a i zbyt śmiałe tezy autora potrafią niekiedy przyprawić o ból głowy. Razi i to mocno gloryfikowanie Sobieskiego i przesadne obrzucanie błotem króla Wiśniowieckiego. Dla całkowitego laika będzie to pozycja nawet wciągająca.

Jak dla mnie, laika, książka bardzo ciekawie opisuje trudny okres w historii Polski. Jednocześnie książka udowadnia, że Polacy, czy to dawni, czy współcześni potrafią wszystko spier...ić. Sobiepaństwo, warcholstwo i dbanie tylko o własne majątki zniszczyło potężny niegdyś kraj. Jednocześnie autor dość bezceremonialnie rozprawia się z mitami pisanymi "ku pokrzepieniu serc" przez Sienkiewicza. Poprzez pryzmat tej książki żadna sienkiewiczowska postać nie będzie wyglądała tak jak wcześniej. Wołodyjowski, Ketling i cała otoczka rozpływa się w prozie życia. Trochę szkoda.

Jak dla mnie, laika, książka bardzo ciekawie opisuje trudny okres w historii Polski. Jednocześnie książka udowadnia, że Polacy, czy to dawni, czy współcześni potrafią wszystko spier...ić. Sobiepaństwo, warcholstwo i dbanie tylko o własne majątki zniszczyło potężny niegdyś kraj. Jednocześnie autor dość bezceremonialnie rozprawia się z mitami pisanymi "ku pokrzepieniu serc"...

Autor ma dobry styl pisarski ale oczekiwałem czegoś więcej. Tytułowe wydarzenie poprzedzone jest długim wprowadzeniem na temat historii Turcji, podbojów i wojen polsko-tureckich, historii Kamieńca sięgającej rzekomo czasów rzymskich i tym podobnych.

Książka ma bardzo ubogą bibliografię, tylko jedno źródło historyczne, pozostałe są opracowaniami. Duża część książki jest oparta na pracy Jasienicy. Książkę ratuje jedynie ciekawa próba odbrązowienie przemyskiego stolnika Jerzego Wołodyjowskiego. Mimo wszystko,moim zdaniem zmarnowany temat.

Autor ma dobry styl pisarski ale oczekiwałem czegoś więcej. Tytułowe wydarzenie poprzedzone jest długim wprowadzeniem na temat historii Turcji, podbojów i wojen polsko-tureckich, historii Kamieńca sięgającej rzekomo czasów rzymskich i tym podobnych.

Książka ma bardzo ubogą bibliografię, tylko jedno źródło historyczne, pozostałe są opracowaniami. Duża część książki jest...

Seria HB nie jest serią równą. Obok pozycji świetnych (Legnica Maronia, Grunwald Nadolskiego, książki Dyskanta) są też wydania słabe, merytorycznie żadne. Są pozycje nudne i takie, których autorzy mają tę pisarską iskrę bożą. Twórczość Pana Derdeja niestety lokuje się w ogonie skali. Nie sposób odmówić mu zapału i emocji, które wręcz biją z kart jego książek, ale czy o emocje chodzi w literaturze naukowej, nawet tej "popularnej"? Czyta się Kamieniec świetnie, narracja jest wartka, język przystępny acz nie prostacki ALE... Zawsze musi być jakieś "ale". W tym przypadku - nadużywanie wykrzykników i niektórych inwektyw stwarza wrażenie, jakoby czytało się kącik historyczny na stronach "Faktu" czy innego "Super Expressu" (z drugiej strony nasza prasa popularno-naukowa już dawno zeszła na psy pod względem języka...). W książce występuje błąd - autor podaje błędne imię biskupa kamienieckiego - zamiast WESPAZJANA Lanckorońskiego przytacza WAWRZYŃCA Lancokrońskiego. Taka postać istotnie żyła, ale przytaczany błędnie przez Derdeja Wawrzyniec urodził się dopiero w 1683 roku i biskupem bynajmniej nie był. Pan Derdej lubuje się także w "gdybologii" i snuciu przedziwnych tez. Tutaj nie posunął się do takiego kuriozum jak w "Koronowie" (wg autora, gdyby ostatecznie udało się pokonać Zakon Krzyżacki w 1410 roku, to Polska graniczyłaby z Chinami [sic!]),niemniej niektóre jego opinie mogą budzić zdziwienie. Przytoczę dwa przykłady. Najpierw, jeszcze na początku książki, autor wyraża zdanie, że współcześni komandosi mieliby problem ze zdobyciem kamienieckiej twierdzy. Później, broniąc dowództwa i załogi, używa argumentu, że tak samo trudno było bronić Kamieńca dowódcą jazdy, jak Andersowi czy Abrahamowi byłoby bronić Helu w '39.

Seria HB nie jest serią równą. Obok pozycji świetnych (Legnica Maronia, Grunwald Nadolskiego, książki Dyskanta) są też wydania słabe, merytorycznie żadne. Są pozycje nudne i takie, których autorzy mają tę pisarską iskrę bożą. Twórczość Pana Derdeja niestety lokuje się w ogonie skali. Nie sposób odmówić mu zapału i emocji, które wręcz biją z kart jego książek, ale czy o...

Przypisy do "Pana Wołodyjowskiego" Henryka Sienkiewicza w opisach szczegółów bitwy? Nie rozśmieszajcie wysokimi ocenami...

Przypisy do "Pana Wołodyjowskiego" Henryka Sienkiewicza w opisach szczegółów bitwy? Nie rozśmieszajcie wysokimi ocenami...