Etyka nauczyciela z praktycznymi przykładami. Ujęcie absolutysty i utylitarysty, a Ty kim jesteś? Ostatni rozdział ma szczególne miejsce w moim sercu - tanatopedagogika - wychowanie do świadomego życia, swojej skończoności, z oswojoną wizją śmierci.

Etyka nauczyciela z praktycznymi przykładami. Ujęcie absolutysty i utylitarysty, a Ty kim jesteś? Ostatni rozdział ma szczególne miejsce w moim sercu - tanatopedagogika - wychowanie do świadomego życia, swojej skończoności, z oswojoną wizją śmierci.

Wartościowa pozycja, z którą jednak trzeba się oswoić, gdyż początkowo jest dosyć ciężko. Jednak 'im dalej w las' tym, paradoksalnie, jaśniej. Autor w kolejnych rozdziałach (a ściślej: seminariach, których jest 10) powraca do uprzednio omówionych treści, nawiązuje do opisanych wcześniej przykładów, po raz kolejny przywołuje kluczowe pojęcia. To z kolei sprzyja zapamiętywaniu zawartych treści i logicznemu układaniu ich sobie w głowie.
Zastosowana tutaj metoda kazuistyczna z założenia sprawdza się dobrze, o czym mogłam się przekonać już czytając "Wychowanie bez porażek" Gordona; zresztą w pedagogice trudno mówić o teorii w oderwaniu od praktyki.
Pan Szewczyk porusza szerokie spektrum zagadnień - wychodzi od podstawowych terminów etycznych, następnie koncentruje się na etyce nauczycielskiej, by na koniec przejść do zagadnień związanych z ochroną środowiska czy tanatologią.
Przydatnym dodatkiem jest aneks, w którym zawarto fragmenty różnego typu dokumentów. Znajdziemy tam Powszechną Deklarację Praw Człowieka, Preambułę z Konwencji o Prawach dziecka i inne (ślubowania, przyrzeczenia, zarządzenia),do których zresztą w części analitycznej poszczególnych seminariów odwołuje się autor.
Język, którym posługuje się pisarz, jest dosyć trudny w odbiorze - to trochę negatywnie rzutuje na tą, wydawałoby się, doskonałą pozycję.
Jeśli chodzi o kompozycję, jest ona bez zarzutu. Każde seminarium przebiega według tego samego schematu: wstęp, część analityczna, podsumowanie. Ważne pojęcia zostały pogrubione, kolejne problemy i przykłady odpowiednio ponumerowane. Niekiedy jednak w kwestii numeracji zawodzi korekta.
Podsumowując: jest to książka dobra, godna bliższego zapoznania; szczególnie można ją polecić nauczycielom, pedagogom, filozofom i etykom (zgodnie z opisem na okładce).

Wartościowa pozycja, z którą jednak trzeba się oswoić, gdyż początkowo jest dosyć ciężko. Jednak 'im dalej w las' tym, paradoksalnie, jaśniej. Autor w kolejnych rozdziałach (a ściślej: seminariach, których jest 10) powraca do uprzednio omówionych treści, nawiązuje do opisanych wcześniej przykładów, po raz kolejny przywołuje kluczowe pojęcia. To z kolei sprzyja...