Jestem fanem książek z serii Szkoła przy cmentarzu i dlatego nie mogłem sobie pozwolić nie sięgnąć po inne podobne historie z innego cyklu Miasteczko z piekła rodem napisanych przez Jack Spidera. Okładka kojarząca się właśnie z wymienioną Szkoła przy cmentarzu zwróciła moją uwagę już sporo wcześniej i byłem ciekawy, czy dostanę znów fajne opowieści z dreszczykiem, a nawet grozy dla młodego czytelnika.
Sięgając po Bara barakudę tego właśnie oczekiwałem i chciałem taką historie otrzymać. Zach rozpoczyna swoją naukę w szkole, o której krążą różne dziwne i przerażające opowieści. Jednak podczas wyprawy do położonego niedaleko szkoły Czarciego stawu może przekonać się, czy opowieści były prawdziwe.

Autor osadził swoją historie w szkole, gdzie dzieją się dziwne rzeczy i nie brakuje niesamowitych przygód każdego z bohaterów książek w osobnych opowieściach z dreszczykiem. Głównymi postaciami są zwykli uczniowie szkoły, którzy natykają się na budzące strach zdarzenia i odkrywają przerażające tajemnice Diabelskiej Twierdzy. Nie tylko samej szkoły, ale też okolicznych mieszkańców. Pomysł na opowieści grozy lub z dreszczykiem dla młodych czytelników był świetny. Jednak w większym stopniu skupia się autor na przedstawieniu zwyczajnego życia bohaterów, pojawiających się przyjaźni, poznawaniu nowych kolegów i nie mogło zabraknąć urwisów, od których trzeba trzymać się z daleka. Dziwnych postaci nauczycieli i psycholożki o brzmiącym przezwisku Łowczyni czubków wzbudzającej strach wśród uczniów i okolicznych mieszkańców miasteczka skrywających własne sekrety. W to wszystko pomału wkrada się coś groźnego, wzbudzającego strach i niesamowitego. W przypadku Bara barakudy zwyczajny, lecz ciekawy początek zmienia się z każdą następna kartką w historie z dreszczykiem z niezwykłymi wydarzeniami jakie dostajemy podczas czytania. Bohater staje oko w oko z największym strachem i pragnie odkryć prawdę.

Książka Bara barakuda jest propozycją dla młodego czytelnika lubiącego historie z dreszczykiem i chcącego przeczytać coś przerażającego. Autor umiejętnie prowadzi swoją opowieść, nie zwalniającą ani na chwile i nie można jej odmówić niepokojącego klimatu. Może nie znajdziemy tam wiele strasznych sytuacji, ale przyjemnie czyta się i można poświęcić trochę czasu na lekką opowieść grozy skierowaną do młodszego czytelnika. Postacie występujące w książce są nakreślona dobrze, lecz najlepiej wypada Zach będący głównym bohaterem historii. Po nim na dalszym planie postacie nie wypadają płasko, ale też dobrze i nie brakuje tutaj sympatycznych bohaterów, których można polubić. Sama historia wzbudza ciekawość i potrafi wciągnąć od samego początku. Jest trochę mroku i kilka sytuacji grozy, ale autor skupia się również na zwyczajnym szkolnym lub poza szkolnym życiu małych bohaterów. Nie brakuje tutaj ucieczek, pościgów, strachu, zabawnych chwil i ździebka humoru. Wszystko wymieszane zostało w sposób bardzo dobry. Dlatego historia potrafi wciągnąć, trzymać mimo wszystko w napięciu i przyjemnie czyta się. Zakończenie może do przewidzenia w czasie czytania sporo wcześnie, nie brakuje w nim klimatu, pewnego napięcia, ale podobało mi się i nawet pasuje.
Książka Bara barakuda przypomina mi trochę opowieści ze Szkoły przy cmentarzu w bardziej lajtowej wersji i skierowanej do młodego czytelnika, który ma okazje przeczytać straszną historyjkę Nawet okładka zwraca uwagę, bo jest prawie taka sama jak tam była, z opisem z przodu i z tyłu mającym zachęcić do sięgnięcia po nią. Jack Spider stworzył opowieści z dreszczykiem, bo wydano w tej serii kilka jego książeczek dla dzieci, przy których można bawić się dobrze i miło przy niej spędzić czas. Książka Bara barakuda jest fajną, lekko napisaną, rozrywkową lekturą i przyjemną historią z nutką grozy, przy której bawiłem się dobrze podczas czytania. Warto przeczytać i przekonać się co kryje Czarci staw.

Jestem fanem książek z serii Szkoła przy cmentarzu i dlatego nie mogłem sobie pozwolić nie sięgnąć po inne podobne historie z innego cyklu Miasteczko z piekła rodem napisanych przez Jack Spidera. Okładka kojarząca się właśnie z wymienioną Szkoła przy cmentarzu zwróciła moją uwagę już sporo wcześniej i byłem ciekawy, czy dostanę znów fajne opowieści z dreszczykiem, a nawet...

Na początku wkurzyło mnie to, że są pewne sceny powielone z poprzedniej części. Na szczęście nie jest w nich wchodzenie w szczegóły. Jednak potem okazała się ta część dużo lepsza od poprzedniej, czyli "Jego lewa stopa". Zła, niedobra, przerażająca ryba to dużo lepszy motyw niż wyimaginowana lewa stopa. Aż jestem ciekawa co będzie w następnych częściach.

Na początku wkurzyło mnie to, że są pewne sceny powielone z poprzedniej części. Na szczęście nie jest w nich wchodzenie w szczegóły. Jednak potem okazała się ta część dużo lepsza od poprzedniej, czyli "Jego lewa stopa". Zła, niedobra, przerażająca ryba to dużo lepszy motyw niż wyimaginowana lewa stopa. Aż jestem ciekawa co będzie w następnych częściach.