Poznań papieża kochanego przez miliony jako niestrudzonego piechura górskiego? Nic łatwiejszego! Wystarczy przeczytać wspomnienia "generała" i wspólnie z Janem Pawłem II zdobywać kolejne włoskie szczyty.

Poznań papieża kochanego przez miliony jako niestrudzonego piechura górskiego? Nic łatwiejszego! Wystarczy przeczytać wspomnienia "generała" i wspólnie z Janem Pawłem II zdobywać kolejne włoskie szczyty.

Opowieści towarzyszy wielkich ludzi w ich codziennym życiu zawsze są fascynujące i pokazują pewne wycinki szczególnych życiorysów. Nie inaczej jest z historią Enrico Marinellego - człowieka, który przez kilkanaście lat był odpowiedzialny za ochronę Jana Pawła II. Ukazuje on naszego wielkiego papieża jako sługę Boga, który każdą chwilę swojego życia oddaje Bogu, Maryji i innym siłom, które prowadzą go przez szczególny Pontyfikat. A wszystko opisywane oczami "jego generała".

Co mi w tej książce nie do końca odpowiada? Chyba fakt, że na 250 stronach mało jest treści różnorodnej. Papież zazwyczaj przedstawiany jest albo w sytuacjach wypoczynku i ukochanej przez niego wędrówki po wielu górskich szczytach albo podczas wielkiej pracy i posługi podczas tego szczególnego pontyfikatu. Sporo odniesień do wypowiedzi Jana Pawła II dotyczy tylko służby Marinellego i jego ludzi, którą Papież - oczywiście zasłużenie - bardzo sobie chwali, jednak brak elementu zaskoczenia czy odejścia od tego tematu. Dlatego moja opinia o tym dziele jest tylko dobra. Niemniej jednak polecam, bo każdy może mieć inne zdanie.

Opowieści towarzyszy wielkich ludzi w ich codziennym życiu zawsze są fascynujące i pokazują pewne wycinki szczególnych życiorysów. Nie inaczej jest z historią Enrico Marinellego - człowieka, który przez kilkanaście lat był odpowiedzialny za ochronę Jana Pawła II. Ukazuje on naszego wielkiego papieża jako sługę Boga, który każdą chwilę swojego życia oddaje Bogu, Maryji i...

Wspomnienia szefa ochrony Jana Pawła II (w latach 1985-1999) są rodzajem świadectwa kogoś spoza kręgów kościelnych, kto stykał się z jego osobą, co na tę osobę bez wątpienia przez papieska charyzmę mocno oddziałało. Jednocześnie z włoską mentalnością prefekt, zwany żartobliwie przez papieża "generałem", nie omieszkał się pochwalić własnymi zasługami w pracy na rzecz Watykanu jak i we wcześniejszej służbie, pokazując, jak jego do re inicjatywy były utrącane przez zwierzchników policji, lub chwaląc się swym "proroczym darem". Widać w opisywanych działaniach charakterystyczną cechę, w której popiera się wszędzie swoich, co zresztą niejednokrotnie w polityce można zdyskontować tym, że wysoko postawionych się zna i przez to daje się załatwiać sprawy trudne inaczej do załatwienia. Jednak gdy mówi o papieżu Polaku widać jego oddanie i wdzięczność, że był przez niego nazwany swym przyjacielem. Ta bliskość Wojtyły chyba dobrze na niego oddziałała.

Dla tych, którzy tę książkę przeczytają wartością będzie właśnie taki świadectwo świeckiego czlowieka o życiu Jana Pawła II z czasów jego życia w Stolicy Piotrowej, kiedy za dużo informacji o nim do Polski nie docierało, a dodatkowo o jego górskich wędrówkach w czasie urlopów, które były zawsze ściśle utajnione. Można więc zrekonstruować sobie niektóre trasy w górach Abruzzi i w dolinie Aosty, by przejść się papieskim szlakiem nie tylko w Tatrach czy Beskidzie Niskim.

Wspomnienia szefa ochrony Jana Pawła II (w latach 1985-1999) są rodzajem świadectwa kogoś spoza kręgów kościelnych, kto stykał się z jego osobą, co na tę osobę bez wątpienia przez papieska charyzmę mocno oddziałało. Jednocześnie z włoską mentalnością prefekt, zwany żartobliwie przez papieża "generałem", nie omieszkał się pochwalić własnymi zasługami w pracy na rzecz...

Upilnować Ojca Św. Jana Pawła II, dbać o Jego bezpieczeństwo niewątpliwie było trudną sprawą. I to nie dlatego, żeby chciał postawić na swoim czy łamać procedury, ale ze względu na Jego potrzebę obcowania z bliźnim i tak bliską każdemu z nas potrzeb wolności. Wiedzą o tym najbliżsi współpracownicy, w tym i autor tej książki.
Odpowiada mi typ narracji. Zaciekawiły opisane wydarzenia.

Upilnować Ojca Św. Jana Pawła II, dbać o Jego bezpieczeństwo niewątpliwie było trudną sprawą. I to nie dlatego, żeby chciał postawić na swoim czy łamać procedury, ale ze względu na Jego potrzebę obcowania z bliźnim i tak bliską każdemu z nas potrzeb wolności. Wiedzą o tym najbliżsi współpracownicy, w tym i autor tej książki.
Odpowiada mi typ narracji. Zaciekawiły opisane...

Moja opinia: przeciętna, ale zależy kto czego szuka. Po tytule i okładce spodziewałam się większego skupienia autora na charakterze Papieża, dokładniejszego opisania chwil, kiedy był blisko Ojca św. Według mnie za dużo innych pobocznych wątków niezwiązanych bezpośrednio z Janem Pawłem II. Za mało Papieża w Papieżu.

Ze sformułowaniem "nieznane ucieczki" wiązałam jakąś nadzieję, myślałam, że historia będzie intrygująca i bardziej trzymająca w napięciu.

Ale brak zachwytu nad tą książką jest być może wynikiem tego, że nie jestem Włoszką, i nic mi nie mówią dokładniejsze opisy miejsc i sytuacji. Nie interesuję się też poczynaniami włoskiej policji...

Moja opinia: przeciętna, ale zależy kto czego szuka. Po tytule i okładce spodziewałam się większego skupienia autora na charakterze Papieża, dokładniejszego opisania chwil, kiedy był blisko Ojca św. Według mnie za dużo innych pobocznych wątków niezwiązanych bezpośrednio z Janem Pawłem II. Za mało Papieża w Papieżu.



Ze sformułowaniem "nieznane ucieczki" wiązałam jakąś...

Konsekwentnie pomijałam każde wtrącenie o żywocie szanownego pana autora. Nieładnie tak ludzi w konia robić.

Konsekwentnie pomijałam każde wtrącenie o żywocie szanownego pana autora. Nieładnie tak ludzi w konia robić.

Enrico Marinelli, w latach 1985-99, był odpowiedzialny za ochronę Jana Pawła II na terenie Włoch. W książce autor opisuje głównie te momenty w których papież "kradnie" chwile swojego pontyfikatu, aby aktywnie odpoczywać w włoskich górach.

Enrico Marinelli, w latach 1985-99, był odpowiedzialny za ochronę Jana Pawła II na terenie Włoch. W książce autor opisuje głównie te momenty w których papież "kradnie" chwile swojego pontyfikatu, aby aktywnie odpoczywać w włoskich górach.

+

+