Nie wiem, w jakim celu Barbara Wood napisała tę książkę. Nie polecam!

Nie wiem, w jakim celu Barbara Wood napisała tę książkę. Nie polecam!

Niesamowita książka!
Przenosi nas na początek lat sześćdziesiątych...i świetnie oddaje klimat tamtych lat...
Porusza temat kontrowersyjny - dzieworództwa/partenogenezy, ale nie tylko...
Świetnie wykreowane sylwetki bohaterów...
Jestem pod wielkim wrażeniem...

Niesamowita książka!
Przenosi nas na początek lat sześćdziesiątych...i świetnie oddaje klimat tamtych lat...
Porusza temat kontrowersyjny - dzieworództwa/partenogenezy, ale nie tylko...
Świetnie wykreowane sylwetki bohaterów...
Jestem pod wielkim wrażeniem...

Niestandardowa książka, w której autorka porusza ciekawe zjawisko partenogenezy. Ów fenomen jest bardzo rzadki, przez co może przez wiele osób zostać niezrozumiany, bądź też ludzie mogą nie wierzyć w jego istnienie bo tak, bo mogą, bo takie są ich poglądy i już.

Fabuła w książce stylem przypomina nieco romansidło, choć sama książka romansem nie jest. Postacie z powieści są wyraźnie zarysowane, a niemalże każda postać jest uosobieniem podejścia do spraw trudnych. I tak mamy podejście naukowe w postaci pracy doktora Wade'a, fanatyczne w postaci księdza Crispina. Matka głównej bohaterki doświadcza przemiany swoich poglądów w miarę rozwoju akcji, a ojciec, który początkowo próbuje angażować się w zaistniałą sytuacje, sprawia wrażenie, że wolałby zawsze stać na uboczu i się w to nie mieszać.

W książce została przedstawiona hipotetyczna sytuacja jaka mogłaby zajść w domu kogokolwiek, kto doświadczyłby akurat takiego szczęścia (pecha?). Uważam, że sam problem partenogenezy i jakie ona niesie zagrożenia powinien być szerzej poruszany i lepiej poznany.

Niestandardowa książka, w której autorka porusza ciekawe zjawisko partenogenezy. Ów fenomen jest bardzo rzadki, przez co może przez wiele osób zostać niezrozumiany, bądź też ludzie mogą nie wierzyć w jego istnienie bo tak, bo mogą, bo takie są ich poglądy i już.

Fabuła w książce stylem przypomina nieco romansidło, choć sama książka romansem nie jest. Postacie z powieści są...

Bardzo lubię książki Barbary Wood. Ale ta zdecydowanie mnie zaskoczyła. I to niestety negatywnie. To moim zdaniem niestety najsłabsza książka tej autorki.

Bardzo lubię książki Barbary Wood. Ale ta zdecydowanie mnie zaskoczyła. I to niestety negatywnie. To moim zdaniem niestety najsłabsza książka tej autorki.

Książka jest absolutnie fenomenalna! Nie wiem czy do tej pory zdarzyło się tak, żeby pierwszy rozdział mną wstrząsnął i rozbudził tak bardzo ciekawość. Zaczynamy od erotycznego snu, w którym gorliwa katoliczka przeżywa swój pierwszy raz ze ... świętym!

Potem okazuje się, że główna bohaterka, siedemnastolatka uczęszczająca do szkoły przykościelnej, głęboko wierząca i postępująca zgodnie z przykazaniami jest w ciąży. W dodatku zaprzecza, że odbyła stosunek. Akcja toczy się niespiesznie, dlatego poznajemy nie tylko punkt widzenia samej dziewczyny czy jej rodziców na tę sytuację, ale i koleżanki, podejrzewanego chłopaka, jego ojca, a co najważniejsze: lekarza oraz księdza.

Bardzo ciekawie Autorka poprowadziła zjawisko partenogenezy. Wnikliwa postać ginekologa, który stara się dowiedzieć wszystkiego o partenogenezie wśród ludzi, jest szalenie interesująca. Lekarz chce na przykładzie ciąży Mary napisać prace badawczą, odkrywczą. Posuwa się nawet do tego, że pragnie wrócić na piedestał najlepszego kosztem dziewczyny, ale w porę hamuje swoje zapędy. A ksiądz? Nie mieści mu się w głowie ciąża bez udziału mężczyzny, uważa, że Mary popełniła ciężki grzech i trwa w nim, ponieważ nie chce się przyznać do oczywistości. Z drugiej strony Dziewica Maryja i poczęcie Jezusa. Czy to nie była partenogeneza? Czy nauka nie podważa fundamentu wiary katolickiej? Fascynująca dysputa przedstawiciela nauki i przedstawiciela Kościoła - mnie porwała.

Bohaterowie osadzeni są w środowisku ludzi bardzo wierzących. Ale nie ma ludzi idealnych. Wszyscy są grzesznikami. Autorka porusza tematy: masturbacji, erotycznych fantazji, matczynego alkoholizmu, zdrady małżeńskiej, antykoncepcji, a nawet miłości lesbijskiej.

Dobrze napisana fabuła, poprowadzona do końca i przemyślana. Autorka zadała sobie trud, by zawrzeć podłoże naukowe partenogenezy w książce. Niczym naturalistka :) Język zrozumiały, emocje oddane. Czyta się szybko, niesamowicie wciąga.

Na pewno sięgnę po kolejne książki Pani Wood. Bardzo mnie zainteresowało jej podejście do pisarstwa i pomysł na fabułę. Serdecznie polecam!

Książka jest absolutnie fenomenalna! Nie wiem czy do tej pory zdarzyło się tak, żeby pierwszy rozdział mną wstrząsnął i rozbudził tak bardzo ciekawość. Zaczynamy od erotycznego snu, w którym gorliwa katoliczka przeżywa swój pierwszy raz ze ... świętym!

Potem okazuje się, że główna bohaterka, siedemnastolatka uczęszczająca do szkoły przykościelnej, głęboko wierząca i...

Druga w kolejce książka Barbary Wood z pewnością nie jest dziełem wybitnym. Chodzi mi o to, że autorka temat ważny potraktowała po macoszemu. Spodziewałam się, że chociaż pod koniec w słowach od pisarki dowiem się czegoś więcej, a jedyne, co dostałam to „Partenogeneza jest faktem”. Rozczarowało mnie to w znaczny sposób.
W 1963 r. siedemnastoletnia Mary McFarald zachodzi w ciążę. Wszyscy są przekonani, że po prostu dziewczyna uprawiała seks ze swoim chłopakiem. Nastolatka wszystkiemu zaprzecz i broni swojego dziewictwa z największą gorliwością. Początkowo autorka sama nie wiedziała chyba jak dokładnie chce przedstawić Mary. Najpierw mamy mdłą dziewczynę, która jest przykładną katoliczką i przede wszystkim bardzo wierzącą (wcale nie uważam tego za minus),by za kilka stron mieć uwielbianą w klasie dziewczynę i pisarka sama zaprzecza temu, co wyskrobała wcześniej. Mimo wszystko czytelnik lubi Mary. Jest w niej coś ujmującego. Oczywiste jest to, że nikt dziewczynie nie wierzy. Jednak dopiero doktor, Jonas Wade postanawia głębiej zbadać sprawę i dochodzi do zaskakującego odkrycia! Dziewczyna jest w ciąży partenogenicznej, czyli jest dzieworódką.
Dalej nie będę całej fabuły zdradzać. Jednak fakt jest taki, że jest to książka dla osób, które umieją odróżnić fikcję literacką od świata rzeczywistego i umieją przede wszystkim podejść do niej krytycznie. Dla osób bardzo wierzących będzie ona pewnym szokiem, bo stawia pod znak zapytania dogmat wiary związany z Maryją. Próbowałam wyczytać coś w Internecie na ten temat, ale odnośnie tego tematu wśród ludzi jest dość ciężko, więc uznałam, że autorka podciągnęła to pod człowieka i dostosowała. Jakoś nie przekonują mnie jej tezy. Zbyt mało dowodów, a same domniemania.
Co mnie jeszcze zbulwersowało to fakt, że nastoletnia matka pije wino i prowadzi po alkoholu samochód. Nie wiem, jakie jest prawo w Stanach Zjednoczonych, ale chyba wypadłoby dać przyganę, chociaż w narracji, co do zachowania dziewczyny! Przecież alkohol nawet w najmniejszych ilościach szkodzi dziecku! A pani Wood podeszła do tego tematu z taką lekkością jakby to była dodatkowa kostka czekolady. Nie! Nie! I jeszcze raz nie!
Co do pozostałych postaci to są one dość dziwnie skonstruowane. Mamy rodziców dziewczyny, którzy żyją w dość dziwnym związku, a to wszystko z powodu zbyt rygorystycznego wychowania matki Mary, która cały czas żyła w przekonaniu, że podczas zbliżenia kobiety i mężczyzny ta pierwsza nie może odczuwać nawet najmniejszej przyjemności. Każda z tych postaci jest na swój sposób różna i wychowana inaczej jak na czasy, w których żyją i dają oni bardzo zróżnicowane społeczeństwo żyjące w jednym mieście. Jak dla mnie negatywną postacią, aż nadto był ksiądz Crispin. Wszystko, dlatego, że spotkałam na swojej drodze wielu duchownych i do wielu przekonałam się nawet, bo byli ludźmi, którzy rozumieli tzw. „człowiecze” problemy i nie przekładali Boga nad wszystko. Mogłam z nimi porozmawiać i czułam się rozumiana, ale tacy fanatyczni kapłani jak ten w książce zdecydowanie mnie odrzucają.
Recenzja nie jest w żaden sposób krytyką Kościoła, bo daleko mi do tego. Każdy z nas ma prawo mieć swoje zdanie i wygłaszać je o ile robi to w sposób kulturalny i bez obrażania innych. Dla mnie ta książka jest słaba, chociaż czytało się ją bardzo szybko. Temat opowiedziany pobieżnie, bez szczegółowych dowodów. Rozczarowałam się, bo mimo wszystko, po „Szamance z nawiedzonego kanionu” spodziewałam się znacznie więcej. Jeśli kiedyś jakakolwiek książka tej autorki wpadnie mi w ręce z miłą chęcią ją przeczytam, by przekonać się czy to był tylko chwilowy kryzys pisarki.

"Człowiek w pancernej zbroi nie boi się drewnianych strzał." ~ Barbara Wood, Madonna jak ja i ty, Katowice 2008, str. 255.

Druga w kolejce książka Barbary Wood z pewnością nie jest dziełem wybitnym. Chodzi mi o to, że autorka temat ważny potraktowała po macoszemu. Spodziewałam się, że chociaż pod koniec w słowach od pisarki dowiem się czegoś więcej, a jedyne, co dostałam to „Partenogeneza jest faktem”. Rozczarowało mnie to w znaczny sposób.
W 1963 r. siedemnastoletnia Mary McFarald zachodzi w...

– Nie mówię, że coś z tego rozumiem, (...) – Ale właściwie co ja mogę powiedzieć o tej sprawie? Jeśli ty wierzysz w to, co mówisz, to dla mnie twoja wiara praktycznie załatwia sprawę. Muszę wierzyć z tobą.

– Nie mówię, że coś z tego rozumiem, (...) – Ale właściwie co ja mogę powiedzieć o tej sprawie? Jeśli ty wierzysz w to, co mówisz, to dla mnie twoja wiara praktycznie załatwia sprawę. Muszę wierzyć z tobą.

Po prostu zaskoczyła mnie ta książka, bardzo mi się podobała. Czyta się niesamowicie łatwo i można sporo z niej dowiedzieć, brakowało mi tylko rozlewu krwi.

Po prostu zaskoczyła mnie ta książka, bardzo mi się podobała. Czyta się niesamowicie łatwo i można sporo z niej dowiedzieć, brakowało mi tylko rozlewu krwi.

Odrobinę niestandardowy romans i problem zaufania, wsparcia rodzinnego.

Odrobinę niestandardowy romans i problem zaufania, wsparcia rodzinnego.

To moja pierwsza książka tej autorki. Mam nadzieję, że nie ostatnia. Polecam jednocześnie bardzo dziwna ale też BARDZO, BARDZO, BARDZO intrygująca.
Zdecydowanie daje do myślenia.

To moja pierwsza książka tej autorki. Mam nadzieję, że nie ostatnia. Polecam jednocześnie bardzo dziwna ale też BARDZO, BARDZO, BARDZO intrygująca.
Zdecydowanie daje do myślenia.