Nie przemówiła do mnie ta książka. Mam wrażenie, że opowiada o młodej prostytutce kierowanej przez swoją ciotkę-alfonsa. Ciotka sprzedaje młodą dziewczynę jakimś starym zbukom za kosztowności, podróże i obiady. Niesmaczna, mimo że autorka starała się zachować zabawny ton.

Nie przemówiła do mnie ta książka. Mam wrażenie, że opowiada o młodej prostytutce kierowanej przez swoją ciotkę-alfonsa. Ciotka sprzedaje młodą dziewczynę jakimś starym zbukom za kosztowności, podróże i obiady. Niesmaczna, mimo że autorka starała się zachować zabawny ton.

Młodą dziewczynę wychowuje ciotka po śmierci rodziców. Uczy ją jak zarabiać na życie „ spędzając czas ze starszymi mężczyznami”. Ciotka pragnie znaleźć Serafinie starszego zamożnego męża. To się udaje, niestety On jest żonaty. Mężczyzna obiecuje rozwieść się z żona. Jednak wydażenia strasznie się komplikują i wszystko odwraca się do góry nogami.

Młodą dziewczynę wychowuje ciotka po śmierci rodziców. Uczy ją jak zarabiać na życie „ spędzając czas ze starszymi mężczyznami”. Ciotka pragnie znaleźć Serafinie starszego zamożnego męża. To się udaje, niestety On jest żonaty. Mężczyzna obiecuje rozwieść się z żona. Jednak wydażenia strasznie się komplikują i wszystko odwraca się do góry nogami.

Moje emocje przy czytaniu tej książki Pani Nepomuckiej , oscylowały między , lekkim zniesmaczeniem , po większe zadziwienie i niedowierzanie , by osiąść na '' taka sobie przeciętna '' i tam pozostać . Trochę miałam wrażenie że autorka próbuje zbyt wiele zmieścić w jednej książce i przez to nie do końca wyszło tak jak powinno . Ale od początku . Najpierw poznajemy ciotunię Apolonię i jej siostrzenicę Serafinę . Ciotunia , robi z siedemnastolatki zwyczajną prostytutkę . Wpycha ją w ramiona podstarzałych forsiastych facetów inkasując za jej usługi sporą kasę . Wąsata cioteczka krótko trzyma swoje źródło dochodu . Serafina nie ma przyjaciółek , znajomych , nawet telefonować nie może , bo cioteczka zabrania , ba , nawet nie wolno jej mieć żadnego zwierzątka . Siostrzenica dzięki szkole cioci staje się przeciętną , naiwną , głupiutką i próżną pannicą . A my , czytelnicy przy okazji owej edukacji dowiadujemy się jacy to obleśni są panowie , jakie mają dziwaczne seksualne zachcianki np. seks w trumnie itp . (faza zniesmaczenia) . W końcu Serafina , zaczyna się buntować , a to za sprawą poznanego w Ciechocinku Alusia , szefa dużej firmy , oczywiście żonatego i wiekiem bliżej ojca młodej panny niż ewentualnego partnera . Aluś z chęcią by się z dziewczątkiem ożenił , ale przecież on już ma żonę . Co prawda chorą na serce i ledwo żywą , ale jednak żywą . W końcu żona Alusia , Laura Chycowa umiera . OOO nie nie , tak łatwo się nie kończy ta historia . Pani Laura bowiem '' zmartwychwstaje '' i maszeruje do swojego domu , do swojej sypialni się ogrzać , bo zmarzła w trumnie (faza zdziwienia i niedowierzania) A tam...oczywiście Serafina . Co dalej się stało nie podpowiem , bo może ktoś jednak zechce przeczytać . Powiem tylko że wesoło i różowo nie było . A na koniec autorka jeszcze '' obdarzyła '' biedną Serafinę osobistą rodzinną tajemnicą . Niestety ten wątek został tylko lekko poruszony i porzucony jak niepotrzebna rzecz . Język jest dość prosty , a w wykonaniu cioci Apolonii nawet prostacki . Jednym zdaniem faza trzecia '' taka sobie przeciętna ''. Właściwie nie bardzo wiem w jakim celu ta książka została napisana . Mnie ona nic nie dała , w żaden sposób nie wzbogaciła moich czytelniczych doznań i raczej za jakiś czas nie będę pamiętała o czym ona była .

Moje emocje przy czytaniu tej książki Pani Nepomuckiej , oscylowały między , lekkim zniesmaczeniem , po większe zadziwienie i niedowierzanie , by osiąść na '' taka sobie przeciętna '' i tam pozostać . Trochę miałam wrażenie że autorka próbuje zbyt wiele zmieścić w jednej książce i przez to nie do końca wyszło tak jak powinno . Ale od początku . Najpierw poznajemy ciotunię...

Opowieści starej erotomanki gawędziarki. Jeśli komuś wyjątkowo zależy na "zaliczeniu" tego "dzieła" polecam ograniczyć się do pierwszych kilkunastu minut i ostatniej 1/4 powieści. W zupełności wystarczy.

Opowieści starej erotomanki gawędziarki. Jeśli komuś wyjątkowo zależy na "zaliczeniu" tego "dzieła" polecam ograniczyć się do pierwszych kilkunastu minut i ostatniej 1/4 powieści. W zupełności wystarczy.

232/2016 (A)

232/2016 (A)

Czytając "Serafinę..." uśmiałam się do łez. Lekka, absurdalnie śmieszna na letnie wieczory powieść o perypetiach panienki niekoniecznie "lekkich" obyczajów i jej strasznej ciotuni. Odskocznia od innych książek pani Krystyny - jako ciekawostka humorystyczna.

Czytając "Serafinę..." uśmiałam się do łez. Lekka, absurdalnie śmieszna na letnie wieczory powieść o perypetiach panienki niekoniecznie "lekkich" obyczajów i jej strasznej ciotuni. Odskocznia od innych książek pani Krystyny - jako ciekawostka humorystyczna.

To mój debiut, debiut w czytaniu pani Krystyny.Wieczny jej pokój.
Książka przyciąga okładką,od razu pomyślałem.To jakiś erotyk ? Czy co.
No czy to taki klasyczny erotyk to nie.Ale powieść z pieprzykiem jak najbardziej.
Główną bohaterką jest Serafina,wychowywana przez ciotkę Apolonię.
Serafina zdobywa mężczyzn.Ale nie na zasadzie jak dziewczyny z pornosów, tylko dla seksu.Tu chodzi o coś więcej.O ułożenie sobie w przyszłości dobrego życia.
Książka jest dla mnie dość jednoznaczna. Cała fabuła jest właściwie na jedno kopyto.
Raczej nie powiem,że ten debiut to był dla mnie udany.

To mój debiut, debiut w czytaniu pani Krystyny.Wieczny jej pokój.
Książka przyciąga okładką,od razu pomyślałem.To jakiś erotyk ? Czy co.
No czy to taki klasyczny erotyk to nie.Ale powieść z pieprzykiem jak najbardziej.
Główną bohaterką jest Serafina,wychowywana przez ciotkę Apolonię.
Serafina zdobywa mężczyzn.Ale nie na zasadzie jak dziewczyny z pornosów, tylko dla seksu.Tu...

Okropna!!!!! czytałam wszystkie "niedoskonałe" książki autorki i byłam nimi zachwycona. Lubię jej poczucie humoru i groteskę, ale Serafina, to jakieś nudne nieporozumienie! I jeśli jeszcze wpadnie mi w ręce jakikolwiek audiobook czytany przez Hannę Kinder-Kiss - będę uciekać z krzykiem... Dopisuję ją do Anny Kwaśniewskej-Komorowskiej - to dwie lektorki od których trzeba się trzymać z daleka, chyba, że człowiek, chce z góry znienawidzić książkę którą słucha.

Okropna!!!!! czytałam wszystkie "niedoskonałe" książki autorki i byłam nimi zachwycona. Lubię jej poczucie humoru i groteskę, ale Serafina, to jakieś nudne nieporozumienie! I jeśli jeszcze wpadnie mi w ręce jakikolwiek audiobook czytany przez Hannę Kinder-Kiss - będę uciekać z krzykiem... Dopisuję ją do Anny Kwaśniewskej-Komorowskiej - to dwie lektorki od których trzeba się...

Straszne nudy wynudziła i wymęczyła mnie ta książka.
Okropna, słaba.

Straszne nudy wynudziła i wymęczyła mnie ta książka.
Okropna, słaba.

książkę można skwitować "Jane Eyre XX wieku - historia prawdziwa".
Czytałam tę książkę wiele lat temu.
Wtedy mnie bardzo zniesmaczyła, pomyślałam, że autorka przesadza.
Dziś jestem mniej wrażliwa, a może też i więcej wiem o ludziach...

książkę można skwitować "Jane Eyre XX wieku - historia prawdziwa".
Czytałam tę książkę wiele lat temu.
Wtedy mnie bardzo zniesmaczyła, pomyślałam, że autorka przesadza.
Dziś jestem mniej wrażliwa, a może też i więcej wiem o ludziach...