Ciekawa książka, chociaż nie jakaś porywająca czy fascynująca. To znaczy ciekawy temat, chociaż autorzy raczej szczegółowo opowiadają o swoich trudach badań naukowych, niż o samych kotach.

Przygnębiająca, bo pokazuje jak fascynująca, często wciąż niepoznana przyroda, zanika pod naporem cywilizacji.

Ciekawa książka, chociaż nie jakaś porywająca czy fascynująca. To znaczy ciekawy temat, chociaż autorzy raczej szczegółowo opowiadają o swoich trudach badań naukowych, niż o samych kotach.

Przygnębiająca, bo pokazuje jak fascynująca, często wciąż niepoznana przyroda, zanika pod naporem cywilizacji.

Domyślam się, że autor książki może być rozczarowany takim podejściem, ale prawda jest taka, że w wypadku "Iriomote..." zainteresowały mnie nie koty, a wyspa. No bo cóż - Japonia to Tokio i Kioto, a od niedawna także rolniczy, zniszczony przez tsunami region Tohoku. Wie ktoś coś o Okinawie, najmniej japońskiej ze wszystkich japońskich wysp? Ja też niewiele. Dlatego właśnie książka Krzysztofa Schmidta tak mnie zaciekawiła.

Tak, to jest książka biologa i kotach, książka o tym, jak prowadzi się badania naukowe "od kuchni", z jakimi wyzwaniami trzeba się przy tym zmierzyć. Ale na plus dla autora należy zaznaczyć, że pisze "lekko", że o jego codziennych zmaganiach z niedziałającą aparaturą, kapryśnym kocim żywiołem i piekielną pogodą czyta się bez wysiłku, a nawet z niejakim zainteresowaniem.

Najciekawsze były dla mnie oczywiście fragmenty o kulturze i historii Okinawy. Tu zostaje trochę niedosytu, ale biorąc pod uwagę, że autor nie jest historykiem, etnografem ani japonistą i tak uważam, że stanął na wysokości zadania. Szczypta historii, sporo informacji i opisów festiwali i tradycyjnej kultury, ciekawe zdjęcia - i robi się całkiem przyzwoicie :).

Domyślam się, że autor książki może być rozczarowany takim podejściem, ale prawda jest taka, że w wypadku "Iriomote..." zainteresowały mnie nie koty, a wyspa. No bo cóż - Japonia to Tokio i Kioto, a od niedawna także rolniczy, zniszczony przez tsunami region Tohoku. Wie ktoś coś o Okinawie, najmniej japońskiej ze wszystkich japońskich wysp? Ja też niewiele. Dlatego właśnie...

Książka opowiada o doświadczeniach polskiego zoologa na jednej z mało znanych japońskich wysp, gdzie zajmował się badaniami nad wędrówkami tych mało poznanych drapieżników, jakimi są koty z Iriomote - dzisiejszą populację osobników tego gatunku szacuje się na 50 -100 sztuk żyjących wyłącznie na tej jednej wyspie. Autor opisuje badania prowadzone za pomocą telemetrii i trudności, które wraz ze swoimi współpracownikami podczas nich napotykali. Najwięcej treści z tej niezbyt obszernej książki poświęconej jest właśnie kotom, ale znaleźć tu można także opis samej wyspy z zaznaczeniem kilku najważniejszych przedstawicieli zarówno fauny, jak i flory oraz nieco zwyczajów miejscowej ludności. Zwyczajów, dodam, odmiennych od typowo japońskich ze względu na odrębność tych wysp i ich stosunkowo krótką przynależność do Japonii.

Lektura przybliża szerszemu gronu istnienie tej maleńkiej, nieznanej wyspy oraz zamieszkujących ją yamaneko (japońska nazwa tych konkretnych kotów),chociaż chciałoby się poczytać o nich więcej, niż to zostało opisane. Dotyka też problemów związanych z rozwojem cywilizacyjnym ludzi i budzi refleksje nie tylko związane z ochroną środowiska (chociaż te na pierwszym miejscu),ale w moim wypadku i te związane z upowszechnianiem się i jednoliceniem różnych kultur.

Książka opowiada o doświadczeniach polskiego zoologa na jednej z mało znanych japońskich wysp, gdzie zajmował się badaniami nad wędrówkami tych mało poznanych drapieżników, jakimi są koty z Iriomote - dzisiejszą populację osobników tego gatunku szacuje się na 50 -100 sztuk żyjących wyłącznie na tej jednej wyspie. Autor opisuje badania prowadzone za pomocą telemetrii i...

Dość ciekawa, jak na książkę badawczą pisana przyjaznym czytelnikowi, językiem. Można przeczytać, jak ktoś lubi takie klimaty:)

Dość ciekawa, jak na książkę badawczą pisana przyjaznym czytelnikowi, językiem. Można przeczytać, jak ktoś lubi takie klimaty:)

Książka ciekawa, bo oprócz kotów - yamaneko, opisuje też życie maleńkiej japońskiej wysepki, która dość długo była częścią autonomicznego królestwa.
Co do samych kotów, ciekawostka, aczkolwiek dość mało moim zdaniem o nich samych było.

Książka ciekawa, bo oprócz kotów - yamaneko, opisuje też życie maleńkiej japońskiej wysepki, która dość długo była częścią autonomicznego królestwa.
Co do samych kotów, ciekawostka, aczkolwiek dość mało moim zdaniem o nich samych było.

Mnie książka nie porwała. Zdecydowanie zbyt mało informacji o samych kotach, jak na książkę, która ma koty w tytule:)

Mnie książka nie porwała. Zdecydowanie zbyt mało informacji o samych kotach, jak na książkę, która ma koty w tytule:)

Ciekawa historia jednak pisana tępym językiem.

Ciekawa historia jednak pisana tępym językiem.