Cyt.:
„Nasz czas biegnie coraz szybciej…
Najpierw liczysz lata, dekady, a potem nagle są to godziny i minuty.”
Graham Swift, „Ostatnia kolejka”

Graham Swift, brytyjski prozaik, autor m.in. „Krainy wód” wydanej w 1983 roku, zaliczanej do jednej z najważniejszych brytyjskich powieści współczesnych w jednym z wywiadów przyznał, że irytuje go, iż uznawany jest za autora jednej powieści a wszystkie kolejne jego dokonania literackie porównywane są właśnie z tą powieścią. W roku 1996 wydał „Ostatnią kolejkę”, którą nagrodzono Man Booker Prize i która, jak się wydaje zmieniła postrzeganie autora jako twórcy jednej powieści.

Zastosował w niej dość ciekawą formę. Przeciwstawne perspektywy i polifoniczność, wynikające z przeplatających się opowieści głównych bohaterów tworzą dosyć fragmentaryczną strukturę, którą czytelnik zmuszony jest złożyć w jedną całość. Innym ciekawym elementem było zastosowanie w powieści języka: prostego, pełnego naleciałości, jakim posługują się mieszkańcy londyńskich niższych warstw społecznych, co miało uczynić powieść bardziej wiarygodną bo przedstawiającą punkt widzenia zwykłych, prostych ludzi. Czy przyniosło to zamierzony efekt? Chyba nie do końca, bo po pewnym czasie mija początkowy efekt zaskoczenia i język staje się męczący i irytujący, co odbiera sporo przyjemności z lektury.

Czterech przyjaciół spotyka się w jednym z londyńskich pubów by wyruszyć w podróż, która jest ostatnim życzeniem ich zmarłego przyjaciela Jack’a Dodds’a. Jack prosił przyjaciół, by po jego śmierci skremowali zwłoki a jego prochy rozsypali nad morzem w Margate. To jest ich ostatnia kolejka, nawiązująca do odbywających się niemal nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat spotkań w pubie.

I to jest oś wokół której Graham Swift zbudował swoją powieść. Nieustanny upływ czasu, wybory, które definiują nasze przyszłe życie, nieuchronność śmierci, pamięć o tych, którzy odeszli dająca namiastkę nieśmiertelności.

Cyt.:
„Żyjemy, a nasz czas powoli się kończy. Odchodzimy, ale tym, którzy nas znali, zostawiamy wspomnienia. A jeśli te wspomnienia są dobre, zostaniemy zapamiętani na dłużej.”
Graham Swift, „Ostatnia kolejka”.

Bardzo emocjonalna, pełna niedopowiedzeń, poruszająca.

Cyt.:
„Nasz czas biegnie coraz szybciej…
Najpierw liczysz lata, dekady, a potem nagle są to godziny i minuty.”
Graham Swift, „Ostatnia kolejka”

Graham Swift, brytyjski prozaik, autor m.in. „Krainy wód” wydanej w 1983 roku, zaliczanej do jednej z najważniejszych brytyjskich powieści współczesnych w jednym z wywiadów przyznał, że irytuje go, iż uznawany jest za autora jednej...

Fabuła prosta ,a pomysł mało skomplikowany.Jack Dodds- londyński rzeźnik (taki prawdziwy nie typu Kuby Rozpruwacza)umiera na raka w wieku ...coś około 68 lat.Umiera w najbardziej niewłaściwym dla siebie momencie(o ile istnieją takowe).Właśnie postanowił odmienić swoje życie,sprzedać podupadający sklepik mięsny i przenieść się do nadmorskiego miasteczka,gdzie laty spędzili z żoną miesiąc miodowy.Ma to być prezent dla żony (Amy),który pozwoli odnowić i uporządkować ich związek, wystawiony zaraz na początku na najcięższą próbę.Ich córka June urodziła się z tak głębokim upośledzeniem umysłowym,że jej życie zostało sprowadzone do roślinnej wegetacji.Jack usiłuje wymazać to dziecko z pamięci ,natomiast pamięci natomiast Amy całe życie pielgrzymuje do szpitala gdzie czeka na cud.Mając wyrzuty sumienia Jack próbuje jakoś wynagrodzić to żonie w czym ma być pomocny przyjaciel z wojska(nawiasem mówiąc przyprawiający mu rogi)oraz wyścigi konne.
Ostatnie życzeniem Jacka to prośba aby jego prochy rozsypać na molo w owej nadmorskim kurorcie.Zadnia tego podejmuje się trójka jego przyjaciół oraz przybrany syn.Podróż odsłania skomplikowane ,relacje ,powiązania i skrywane tajemnice między nimi.Narrację prowadzą poszczególne osoby dzięki czemu łatwo i przejrzyście śledzimy ich emocje.Często cofamy się w czasie by lepiej poznać losy bohaterów.Swift kreśli postacie wyraziste,prawdziwe i niejednoznaczne.To zdecydowany plus.Zresztą dużo plusów



odnajdujemy w tej książce. Makabryczno-komiczne zamieszanie ze słoikiem z napisem JACK DODDS....(idziemy do baru?...ale co z Jackiem?...zostawić w samochodzie?...nie,nie...ale do baru..z trupem w pewnym sensie?...a jak nam się wysypie?).
To naprawdę kawał dobrej literatury i mądra opowieść o przyjaźni,sensie życia,wyborach...i o tym jak się zachować w obliczu tego co dla nas wszystkich jest nieuniknione...Polecam.

Fabuła prosta ,a pomysł mało skomplikowany.Jack Dodds- londyński rzeźnik (taki prawdziwy nie typu Kuby Rozpruwacza)umiera na raka w wieku ...coś około 68 lat.Umiera w najbardziej niewłaściwym dla siebie momencie(o ile istnieją takowe).Właśnie postanowił odmienić swoje życie,sprzedać podupadający sklepik mięsny i przenieść się do nadmorskiego miasteczka,gdzie laty spędzili...