Niby moje pokolenie i przeżyłem przed 1989 rokiem wiele pięknych chwil, ale jakoś generalnie nie chce mi się do tego wracać. Niby fajnie, że człowiek przeżywał to samo co bohaterowie tej książki, ale w sumie dobrze że to już tak odległa przeszłość...

Niby moje pokolenie i przeżyłem przed 1989 rokiem wiele pięknych chwil, ale jakoś generalnie nie chce mi się do tego wracać. Niby fajnie, że człowiek przeżywał to samo co bohaterowie tej książki, ale w sumie dobrze że to już tak odległa przeszłość...

Powrót do przeszłości. Wróciły obrazy z dzieciństwa. Z pewnych rzeczy i sytuacji, jakby na nowo zdałam sobie sprawę. Pod większością wspomnień mogę się podpisać. Właśnie tak było i jakoś przeżyliśmy. Jesteśmy bogatsi o doświadczenia pustych półek, ciągłego braku prądu, braku Teleranka. Jednocześnie uważam, że życie bez komórek i tabletów, za to na podwórku z kolegami, wcale nie było smutne. Polecam nie tylko pokoleniu '89.

Powrót do przeszłości. Wróciły obrazy z dzieciństwa. Z pewnych rzeczy i sytuacji, jakby na nowo zdałam sobie sprawę. Pod większością wspomnień mogę się podpisać. Właśnie tak było i jakoś przeżyliśmy. Jesteśmy bogatsi o doświadczenia pustych półek, ciągłego braku prądu, braku Teleranka. Jednocześnie uważam, że życie bez komórek i tabletów, za to na podwórku z kolegami, wcale...

Dla starszych - warto przeczytać i sobie przypomnieć. Dla młodych - warto przeczytać, żeby dowiedzieć się jak to było. Trudno powiedzieć czy te czasy były straszne czy śmieszne.

Dla starszych - warto przeczytać i sobie przypomnieć. Dla młodych - warto przeczytać, żeby dowiedzieć się jak to było. Trudno powiedzieć czy te czasy były straszne czy śmieszne.

Swietny pomysl, bardzo dobrze poprowadzony, ciekawe zestawienie rozmowcow - ksiazka daje nie tylko mozliwosc przypomnienia sobie dziecinstwa, ale takze skonfrontowania swoich wspomnien z innymi. Ksiazka przechodzila u nas w biurze z rąk do rąk i przez kilka tygodni byla glownym tematem biurowych rozmow.

Swietny pomysl, bardzo dobrze poprowadzony, ciekawe zestawienie rozmowcow - ksiazka daje nie tylko mozliwosc przypomnienia sobie dziecinstwa, ale takze skonfrontowania swoich wspomnien z innymi. Ksiazka przechodzila u nas w biurze z rąk do rąk i przez kilka tygodni byla glownym tematem biurowych rozmow.

Czy zastanawialiście się co by było jak byśmy urodzili się powiedzmy tak by w roku 1989 mieć 18-20lat??? Czy myśleliście jak by wyglądało nasze życie, gdy dzieciństwo spędzali byśmy jeszcze w PRL, a w dorosłość wchodzili już w wolnej Polsce?

Książka Beaty Tadli pomaga nam poczuć to co właśnie czuli znani nam z ekranu telewizora: aktorzy, muzycy, politycy, a dokładnie co przeżyło 48 osób wybranych przez dziennikarkę.

Tylko oni w tej książce nie mówią tego co najczęściej słyszymy, że nie było internetu, słodyczy albo 999 kanałów telewizyjnych. Tu dowiadujemy się co było! Poznajemy wiele ciekawych i zabawnych anegdot, wzruszające historie z młodych lat, albo to kto w samochodzie przemycał pół świniaka od rodziny ze wsi, a to wszystko jest doprawione zdjęciami z prywatnych albumów naszych bohaterów.

Jak to było gdy będąc małym dzieckiem które ogląda telewizje nagle widzi nagle jakiegoś pana w dużych okularach mówiącego coś o zagrożeniu i stanie wojennym, i to pytanie do mamy czemu nie ma teleranka.

Poznajemy wspólne elementy ich życia. Jeśli dla nas takimi rzeczami są Facebook, telefon komórkowy, płyty CD no i komputery. Dla nich były to o wiele bardziej przyziemne rzeczy. Dla nich przecież guma do żucia Donald, puszka coli czy kubańskie pomarańcze były czymś wyjątkowym, my przecież mamy to na każdym kroku, w każdym sklepie.

Możemy poczuć jak to było gdy ludzie byli internowani, jak wygladało życie dziecka gdy jego tata/mama nie wrocił prze kilka dni do domu bo został zamknięty. Albo jakie to marzenia miały wtedy dzieci jak kolekcjonowali puszki coli, i zachwycali się katalogami z zachodu.

Ale jeśli myślicie że książka jest szara, są tu same smutne opowieści to tak jesteście w wielkim błędzie.
Gdyż jest w niej wiele ciekawych i śmiesznych historii i przygód. Poznajemy jak muzyka wpływała na nich, kto dopił znalezioną na berlińskim przystanku coca-colę albo kto był bohaterem rodziny, bo z własnej inicjatywy wystał papier toaletowy, a kto jadł gumę do ścierania bo tak ładnie pachniała!

Wiec jeśli chcecie się poczuć jak żyło się w tych czasach albo może to właśnie wasze lata, to wy wtedy dorastaliście, ale nie wiecie jak o tym opowiedzieć waszym dzieciom, to właśnie ta książka jest dla was odpowiedzią jak to opowiedzieć!

Wiec jeśli chcesz dowiedzieć się jak to jest bawić się z rówieśnikami na dworze a nie tylko przed komputerem to zapraszam do: Pokolenie '89


Recenzje i inne moje teksty znajdziecie również na moim blogu:
http://ksiazkiwpajeczynie.blogspot.com/2013/06/pokolenie-89.html

Czy zastanawialiście się co by było jak byśmy urodzili się powiedzmy tak by w roku 1989 mieć 18-20lat??? Czy myśleliście jak by wyglądało nasze życie, gdy dzieciństwo spędzali byśmy jeszcze w PRL, a w dorosłość wchodzili już w wolnej Polsce?

Książka Beaty Tadli pomaga nam poczuć to co właśnie czuli znani nam z ekranu telewizora: aktorzy, muzycy, politycy, a dokładnie co...

Beata Tadla, znana dziennikarka (do niedawna związana z telewizją TVN, obecnie pracuje w TVP) wypytuje znanych ludzi o dzieciństwo w PRL-u oraz wspomnienia związane z rokiem 1989. Wśród rozmówców znajdziemy polityków, sportowców, aktorów, dziennikarzy czy muzyków. Tadla przeprowadziła krótkie wywiady m.in. z Arturem Andrusem, Dorotą Gawryluk, Tomaszem Karolakiem, Marcinem Mellerem, Wojciechem Olejniczakiem, Przemysławem Saletą, Ewą Wachowicz. Wszyscy rozmówcy należą według autorki do tytułowego pokolenia ’89, a urodzili się pod koniec lat 60-tych i w latach 70-tych. Opowiadają oni dziennikarce o swoich przeżyciach, przygodach z lat dzieciństwa i próbują odpowiedzieć na pytanie, co jest dla niech wspólnym doświadczeniem i czy rok ’89 zmienił ich życie. Większość z nich wchodziła w dorosłość lub była na jej progu w roku 1989. Wszyscy rozmówcy Beaty Tadli doskonale wykorzystali szanse, które dał im los.
Początkowo książka mnie zauroczyła – opowieści o rozmaitych perypetiach, aby zdobyć trochę więcej jedzenia niż w sklepie, trochę lepsze ubranie itd. Jednak już w połowie lektury miałam wrażenie, że każdy z rozmówców mówi o tym samym – pewne tematy przewijały się non stop (wprawdzie w różnych wariantach, ale jednak…). Dlatego potencjalnym czytelnikom polecam czytanie książki w odcinkach;-)
Ogromnym plusem książki są fotografie, zarówno postaci, z którymi rozmawiała Tadla, jak i ówczesnej rzeczywistości (kolejki przed sklepami, blokowiska z trzepakami itp.).
Urodziłam się pod koniec lat osiemdziesiątych, jednak ze względu na swój ówczesny wiek, nie pamiętam roku 1989. Byłam za mała, żeby cokolwiek rozumieć. Kartki, stanie w kolejkach, papier toaletowy, czyli korale PRL-u znam już tylko z opowiadań. Między mną a moim mężem są cztery lata różnicy (w codziennym życiu nie stanowi to żadnego problemu),ale akurat co do wspomnień z tamtych lat – mamy zgoła odmienne. On jeszcze pamięta, że na zmianę z siostrą stał w kolejce za…czymś. Ja tego nie doświadczyłam. Faktem jest jednak, że oboje należymy do pokolenia, które wychowywało się na podwórku, tam prowadziło rozmaite zabawy, tam uruchamiało wyobraźnię. Oboje pamiętamy Vibovit w proszku, gumy Donald lub Turbo z historyjkami na kolorowych obrazkach czy gumy-kulki. Bardziej doceniamy to, co mamy obecnie.
Ps. Pewne zachowania starszych od nas po tej lekturze stają się zrozumiałe – dowiadujemy się, że rzeczywiście istnieje coś takiego, jak syndrom „pustej lodówki” – ludzie, którym przez lata brakowało jedzenia lub było ono obrzydliwie monotonne i ubogie, teraz mają pełne lodówki - „na wszelki wypadek”…
Ps2. Rocznikom urodzonym pod koniec lat osiemdziesiątych trochę się tu „obrywa” – z niektórymi opiniami się zgadzam, z innymi mam chęć polemizować…

Beata Tadla, znana dziennikarka (do niedawna związana z telewizją TVN, obecnie pracuje w TVP) wypytuje znanych ludzi o dzieciństwo w PRL-u oraz wspomnienia związane z rokiem 1989. Wśród rozmówców znajdziemy polityków, sportowców, aktorów, dziennikarzy czy muzyków. Tadla przeprowadziła krótkie wywiady m.in. z Arturem Andrusem, Dorotą Gawryluk, Tomaszem Karolakiem, Marcinem...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/03/beata-tadla-pokolenie-89.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/03/beata-tadla-pokolenie-89.html

Książkę te wypożyczyłam z biblioteki. Ładnie wydana, trochę zdjęć...ale nie zapłaciłabym za nią 49,90. Zbiór wywiadów, czasem mało ciekawych. To tyle.

Książkę te wypożyczyłam z biblioteki. Ładnie wydana, trochę zdjęć...ale nie zapłaciłabym za nią 49,90. Zbiór wywiadów, czasem mało ciekawych. To tyle.

Ciekawa pozycja,fajnie napisana.Miło przeczytać wspomnienia i spostrzeżenia dotyczące tamtego okresu tym bardziej, że sama należę do tego pokolenia. Oczywiście polecam.

Ciekawa pozycja,fajnie napisana.Miło przeczytać wspomnienia i spostrzeżenia dotyczące tamtego okresu tym bardziej, że sama należę do tego pokolenia. Oczywiście polecam.

Zabawna, ciekawa ksiazka o dziecinstwie okresu PRL opowiadana przez znanych ludzi polityki i telewizji, dla mlodego pokolenia lekcja histori, dla starszych jak ja przypomnienie dziecinstwa

Zabawna, ciekawa ksiazka o dziecinstwie okresu PRL opowiadana przez znanych ludzi polityki i telewizji, dla mlodego pokolenia lekcja histori, dla starszych jak ja przypomnienie dziecinstwa