Kieszeń pełna żyta

Kryminał oparty na wielokrotnie wykorzystanym przez autorkę motywie wielkiej fortuny i powrocie syna marnotrawnego. Szczerze mówiąc Agatha Christie tym razem niczym mnie nie zaskoczyła. Fabuła od początku do końca zmierza do wiadomego celu. Całość bardzo przeciętna. Sytuację ratuje tylko obecność Panny Marple.

Kryminał oparty na wielokrotnie wykorzystanym przez autorkę motywie wielkiej fortuny i powrocie syna marnotrawnego. Szczerze mówiąc Agatha Christie tym razem niczym mnie nie zaskoczyła. Fabuła od początku do końca zmierza do wiadomego celu. Całość bardzo przeciętna. Sytuację ratuje tylko obecność Panny Marple.

Pokaż mimo to

Z każdą kolejną lekturą co raz bardziej uwielbiam Panną Marple. Jak sama przyznaje - jej, jako staruszce wiele rzeczy wypada, w tym również być plotkarą! :)

"Kieszeń pełna żyta" to kolejny udany kryminał Agaty Christie. W swojej firmie, po wypiciu herbaty, umiera Rex Fortescue. Podejrzenia okazują się słuszne - został otruty. Kto jest mordercą? Ktoś z firmy, służba, a może ktoś z rodziny? Trzydzieści lat młodsza żona, która dziedziczy duży majątek? Syn, któremu nie podobała się rozrzutność ojca? Syn marnotrawny, który ostatnio pogodził się z ojcem? A może córka, której ojciec nie pochwalał związku? A może jej wybranek... albo kochanek żony ofiary? Sprawa wydaje się być oczywista, ale giną kolejne osoby! Czy przeszłość pierwszej ofiary, kosy i kieszeń pełna żyta mają z tym wszystkim coś wspólnego?

Takie zagadki uwielbiam! I zdecydowanie polecam! :)

Z każdą kolejną lekturą co raz bardziej uwielbiam Panną Marple. Jak sama przyznaje - jej, jako staruszce wiele rzeczy wypada, w tym również być plotkarą! :)

"Kieszeń pełna żyta" to kolejny udany kryminał Agaty Christie. W swojej firmie, po wypiciu herbaty, umiera Rex Fortescue. Podejrzenia okazują się słuszne - został otruty. Kto jest mordercą? Ktoś z firmy, służba, a może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ku mojemu własnemu zaskoczeniu jest to jeden z moich ulubionych kryminałów Christie. Bo to wielce pokręcona pozycja ze złośliwym mordercą. Zestawienie postępowania mordercy z tokiem rozumowania Panny Marple zadziwia. Po prostu bardzo dobry kryminał i jednocześnie cenna lekcja obyczajowa.

Ku mojemu własnemu zaskoczeniu jest to jeden z moich ulubionych kryminałów Christie. Bo to wielce pokręcona pozycja ze złośliwym mordercą. Zestawienie postępowania mordercy z tokiem rozumowania Panny Marple zadziwia. Po prostu bardzo dobry kryminał i jednocześnie cenna lekcja obyczajowa.

Pokaż mimo to

Kolejna powieść w dorobku Agathy Christie. Jak zawsze autorka stworzyła dobry kryminał, którego zakończenie potrafi zadziwić i zaskoczyć czytelnika. Oczywiście głównymi postaciami w twórczości Agathy Christie są Hercules Poirot i panna Marple. Tym razem w tej opowieści występuje panna Marple, która owszem rozwiązuje zagadkę, ale niezbyt często pojawia się w tej historii.

Bogaty przedsiębiorca z Londynu, Rex Fortescue, ginie otruty jagodami cisa. Jak się okazuje zatrucia dokonano wcześniej w rodzinnej posiadłości zmarłego. Prowadzący dochodzenie inspektor nie może wykluczyć żadnego z domowników. Wkrótce giną kolejne osoby. Wydawałoby się, że zabójca posługuje się jakimś szaleńczym planem. Na pomoc policji przybywa panna Marple, która szybko wpada na trop. Dlaczego zmarły senior rodu miał w kieszeni garść żyta? Co z tym wspólnego ma pewna wyliczanka? Czy przeszłość potrafi rzucać tak długie cienie?

Mimo, że motyw obecności zabójcy wśród grupy osób w posiadłości, hotelu, rezydencji, czy innym miejscu, już tak wiele razy był opisywany, to Agatha Christie nadal potrafi wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń. Chyba największym talentem autorki była zdolność tak opisania fabuły, że czytelnik stawał się częścią śledztwa. I tym razem wspólnie z naszymi bohaterami może snuć kolejne domysły.

Również należy zwrócić uwagę na stopniowe dozowanie emocji. Autorka powoli odkrywa kolejne karty tej historii nie zapominając o dostarczeniu kolejnych tajemnic. Jak zawsze w przypadku książek Agathy Christie należy szukać naprawdę nieprawdopodobnych rozwiązań, ale przede wszystkim logicznych. Interesujące jest również, że nie należy skreślać z listy podejrzanych , nawet tych osób, które maja żelazne alibi.

Jedynym dziwnym elementem tej powieści może być niezbyt częste występowanie panny Marple, jednej z głównych bohaterek powieści Agathy Christie. Oczywiście odgrywa ona kluczową rolę w rozwiązaniu sprawy, ale przez większą część książki po prostu nie występuje. Chyba Agatha Christie chciała zostawić większe pole manewru dla samego czytelnika, aby to on próbował odkryć prawdę. W takim rozumieniu panna Marple będzie stanowiła tylko źródło, które zweryfikuje poglądy czytelnika na temat zabójcy.

Podsumowując dobra powieść kryminalna. Oczywiście w swojej twórczości Agathy Christie pisała bardziej zaskakujące lub bardziej enigmatyczne historie. W porównaniu do innych, ta powieść wypada pozytywnie ze względu na logiczność rozwiązania i zostawienie większej swobody dla czytelnika w kwestii rozwiązania śledztwa.

Kolejna powieść w dorobku Agathy Christie. Jak zawsze autorka stworzyła dobry kryminał, którego zakończenie potrafi zadziwić i zaskoczyć czytelnika. Oczywiście głównymi postaciami w twórczości Agathy Christie są Hercules Poirot i panna Marple. Tym razem w tej opowieści występuje panna Marple, która owszem rozwiązuje zagadkę, ale niezbyt często pojawia się w tej historii.

...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ten kryminał to dla mnie znak, że pora znów zrobić sobie przerwę od Christie, a to dlatego że udało mi się domyślić (i to dość szybko) kto jest zabójcą, no i muszę przyznać, że jakoś najbardziej lubię jednak kryminały Christie, w których występuje Poirot - historie na jakie natrafia wydają mi się ciekawsze. Niemniej jednak i tą pozycję warto przeczytać.

Ten kryminał to dla mnie znak, że pora znów zrobić sobie przerwę od Christie, a to dlatego że udało mi się domyślić (i to dość szybko) kto jest zabójcą, no i muszę przyznać, że jakoś najbardziej lubię jednak kryminały Christie, w których występuje Poirot - historie na jakie natrafia wydają mi się ciekawsze. Niemniej jednak i tą pozycję warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Spodziewałam sie czegoś lepszego po tak zachwalanej książce. Owszem, rozwiązanie zagadki jest zaskakujące, jednak cała ta sprawa długo się 'ciągnie', człowiek nie ma już ochoty brnąć przez kolejne strony, nachodzi go chęć przeskoczenia od razu do zakończenia. Gdyby nie to i obecność panny Marple, dałabym tej książce jeszcze jedną gwiazdkę. Plusik za intrygujące, zaskakujące wyjaśnienie sprawy. Mimo wszystko- polecam.

Spodziewałam sie czegoś lepszego po tak zachwalanej książce. Owszem, rozwiązanie zagadki jest zaskakujące, jednak cała ta sprawa długo się 'ciągnie', człowiek nie ma już ochoty brnąć przez kolejne strony, nachodzi go chęć przeskoczenia od razu do zakończenia. Gdyby nie to i obecność panny Marple, dałabym tej książce jeszcze jedną gwiazdkę. Plusik za intrygujące, zaskakujące...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kanonada najbardziej irytujących bohaterów, jakich kiedykolwiek znalazłam w książkach Christie. Mam tu na myśli głównie "bystrego, przenikliwego" inspektora Neele. Jego niedopowiedzenia oraz powiedzenia były najbardziej irytujące, a cytat "... - bąknął Neele" był najczęściej powtarzającym się w książce. Teraz doceniam Poirota. Kolejna postać Mary Dove, druga najbardziej irytująca postać wrzechczasów. Pragnęłam, aby to ona była mordercą, bo w ten sposób może okazałoby się, że jest człowiekiem, a nie robotem. Jednak została złodziejką, rozwiązanie połowiczne, ale wiele tłumaczące. Mogłabym wymienić jeszcze wiele postaci, które mnie irytowały: Percival (aczkolwiek to z zamierzenia autorki), Gladys, Elaine, Vivien Dubois. Nawet panna Marple nie była taka jak zwykle. Mam wrażenie, że autorka wpisała ją na siłę jako podmiot dostarczający wskazówek i rozwiązania. Może gdyby było jej więcej, gdyby była pełnoprawną postacią, ale ona pojawia się w kilku zaledwie scenach. Z kolei jedna z niewielu nieirytujących postaci okazała się mordercą. Wielka, wielka szkoda. Jednak rozwiązanie zagadki jest genialne i dlatego dałam 7 gwiazdek. Nie wpadłam prawdę mówiąc na nie, zaskoczyło mnie. Ponadto samo zakończenie, list od Gladys, było bardzo dobre.

Kanonada najbardziej irytujących bohaterów, jakich kiedykolwiek znalazłam w książkach Christie. Mam tu na myśli głównie "bystrego, przenikliwego" inspektora Neele. Jego niedopowiedzenia oraz powiedzenia były najbardziej irytujące, a cytat "... - bąknął Neele" był najczęściej powtarzającym się w książce. Teraz doceniam Poirota. Kolejna postać Mary Dove, druga najbardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

3/5

3/5

Pokaż mimo to

kocham tą książkę, jest moją ulibioną

kocham tą książkę, jest moją ulibioną

Pokaż mimo to

jedyna ksiązka tej autorki, którą przeczytalam a wlaściwie przęmęczyłam...Nie podobała mi się...

jedyna ksiązka tej autorki, którą przeczytalam a wlaściwie przęmęczyłam...Nie podobała mi się...

Pokaż mimo to