„Bestia” to druga książka autorstwa Amandy Quick z którą miałam okazję się zapoznać.
Poprzednia czyli „kontrakt” była w dużym skrócie OK, nie zrobiła na mnie większego wrażenia i niczym się nie wyróżniła na tle czytanych przeze mnie w hurtowych ilościach romansach historycznych.
Amanda Quick jest jednak jedną z najbardziej znanych twórczynią tego gatunku – musiałam więc dać jej kolejną szansę – kolejna próba, właśnie z „Bestią” całkowicie udana :)
On – bogaty, zdecydowanie nieprzystojny, trudny i oskarżany przez społeczeństwo o czyny niegodne dżentelmena
Ona – Nieobyta stara panna, której największą miłością są kości i skamieliny
Zderzenie dwóch mocnych charakterów, rodzące się uczucie a wszystko to na tle londyńskiego sezonu urozmaiconego przez osoby i zdarzenia z przeszłości…
Harriet to bohaterka tego rodzaju, który uwielbiam w romansach historycznych. Zdecydowana w swoich poglądach i uczuciach, nie dająca się zbić z tropu, gotowa za wszelką cenę bronić honoru ukochanego mężczyzny nawet jeśli miałaby wywołać bójkę z duchownym :)

„Bestia” to druga książka autorstwa Amandy Quick z którą miałam okazję się zapoznać.
Poprzednia czyli „kontrakt” była w dużym skrócie OK, nie zrobiła na mnie większego wrażenia i niczym się nie wyróżniła na tle czytanych przeze mnie w hurtowych ilościach romansach historycznych.
Amanda Quick jest jednak jedną z najbardziej znanych twórczynią tego gatunku – musiałam więc...

Bardzo dobra przygodówka/powieść historyczny, kiepski romans, a mimo to całość wychodzi mocno na plus! Po pierwsze, bohaterowie: są pełnokrwiści, wyraziści i wiarygodni. W dodatku ich charaktery są kontrastowe: Gideon (tytułowa “bestia”) jest rozgoryczony i rozżalony, Harriett pełna życia i energii, bardzo prostoduszna (w pozytywnym tego sensie). Romansowy motyw “grumpy/sunshine” bardzo dobrze tutaj zagrał, też zdecydowanie jest tu motyw “pięknej i bestii”, ponieważ prostoduszna i pełna oddania Harriet za sprawą swojej miłości zmienia zgorzkniałego Gideona. Dialogi bohaterów są prześwietne, sami w sobie jako postacie też są super wykreowani. Po drugie, tło fabularne działa mocno na korzyść tej książki. Nawet jeżeli kogoś nie obchodzi romans Harriett i Gideona, to może czerpać przyjemność ze śledzenia wątku dotyczącego przeszłości Gideona: co tak naprawdę stało się przed sześcioma laty, że zyskał przydomek “potwór”? Skąd jego paskudna szrama na twarzy, która powoduje, że wzbudza on w towarzystwie grozę i wstręt? Czy Gideon faktycznie popełnił zarzucone mu okropieństwa? Itd.

To, co kompletnie tu nie działa to … romans. Sceny erotyczne napisane nieumiejętnie i kompletnie bez polotu, nudne! Relacja Harriett i Gideona sama się dzieje, jakiś pocałunek tu, jakieś maślane oczy tam, seria wydarzeń bez żadnego słówka o ich aspekcie emocjonalnym.

To, co jest mocno wzruszające to determinacja Harriett w bronieniu Gideona. Jest lojalna, oddana, darzy go zaufaniem, a jej zaufanie mocno rozczula i to ratuje sam romans w tej książce.

Bardzo dobra przygodówka/powieść historyczny, kiepski romans, a mimo to całość wychodzi mocno na plus! Po pierwsze, bohaterowie: są pełnokrwiści, wyraziści i wiarygodni. W dodatku ich charaktery są kontrastowe: Gideon (tytułowa “bestia”) jest rozgoryczony i rozżalony, Harriett pełna życia i energii, bardzo prostoduszna (w pozytywnym tego sensie). Romansowy motyw...

Po długich poszukiwaniach znalazłam tę pozycję w internetowym antykwariacie. Miała być moja ulubiona moja bajka o "Pięknej i Bestii" i jest.
Gdyby nie egzaltowane opisy seksu cała książka byłaby bardzo dobra, bo mamy oszpeconego i zranionego Potwora oraz kobietę, która go pokochała. Nieźle nakreślone charaktery, złodziei, kolekcjonerów i zabawne sytuacje.

Po długich poszukiwaniach znalazłam tę pozycję w internetowym antykwariacie. Miała być moja ulubiona moja bajka o "Pięknej i Bestii" i jest.
Gdyby nie egzaltowane opisy seksu cała książka byłaby bardzo dobra, bo mamy oszpeconego i zranionego Potwora oraz kobietę, która go pokochała. Nieźle nakreślone charaktery, złodziei, kolekcjonerów i zabawne sytuacje.

Bardzo lekka opowieść o niezwykle oryginalnej kobietce, podbijającej serca wszystkich wokół.
Czytaliście oficjalny opis książki? To się nim nie przejmujcie bo z książką nie ma wiele wspólnego ;)
Faktycznie mamy tu wyzwoloną sawantkę, będącą jednocześnie córką nieżyjącego pastora oraz mężczyznę z blizną który w wyniku zbiegu okoliczności musi ją poślubić. Sam ślub nie jest jednak głównym wątkiem książki, tylko jedną z okoliczności.
Bohater o reputacji bestii, nie jest wcale skrzywdzonym przez życie, oszpeconym odludkiem ani tym bardziej cynicznym uwodzicielem. Tak naprawdę, ten straszny przydomek zyskuje zupełnie nie ze swojej winy i musi żyć z ostracyzmem społecznym który temu towarzyszy. Co do bohaterki, to jest jedną z bardziej irytujących postaci w romansach. Lubi się rządzić, przejmuje głownie swoją pasją i nie specjalnie ma ochotę podporządkowywać się społecznym regułom ( lub np. no nie wiem... kulturze osobistej ;) ). Jest za to lojalna, inteligentna i broni swojego jak lwica. Z tego powodu stanowią z nasza bestią naprawdę interesującą parę :)

Bardzo lekka opowieść o niezwykle oryginalnej kobietce, podbijającej serca wszystkich wokół.
Czytaliście oficjalny opis książki? To się nim nie przejmujcie bo z książką nie ma wiele wspólnego ;)
Faktycznie mamy tu wyzwoloną sawantkę, będącą jednocześnie córką nieżyjącego pastora oraz mężczyznę z blizną który w wyniku zbiegu okoliczności musi ją poślubić. Sam ślub nie jest...

Mam słabość do tej pozycji - główna bohaterka w wyniku splutu wydarzeń zostaje odcięta przrz przypływ w jaskini z hrabią, który by zachować sie honorowo, bierze z nią ślub. Hrabia nazywany Potworem zasłużył na to miano z powodu blizny przecinającej jego twarz ale i z powdodu dość zszarganej przeszłości.
Krótko mówiąc- taka Piękna i Bestia trochę w innym wydaniu.

Mam słabość do tej pozycji - główna bohaterka w wyniku splutu wydarzeń zostaje odcięta przrz przypływ w jaskini z hrabią, który by zachować sie honorowo, bierze z nią ślub. Hrabia nazywany Potworem zasłużył na to miano z powodu blizny przecinającej jego twarz ale i z powdodu dość zszarganej przeszłości.
Krótko mówiąc- taka Piękna i Bestia trochę w innym wydaniu.

Bardzo lubię książki tej autorki i ta nie okazała się wyjątkiem.
Historia Harriet i Gideona spodobała mi się od samego początku. Ona, właściwie już stara panna, zafascynowana skamielinami. On, poraniony na ciele i duszy dziedzic hrabiowskiego tytułu, który wcale nie jemu miał przypaść w udziale.
Nie ukrywam, że lubię takich męskich bohaterów - bliznom na twarzy towarzyszą blizny dużo gorsze do zagojenia, bo te na duszy. I to zadane przez najbliższych. Harriet jest cudownie ciepłą kobietą, której Gideon potrzebował. Jej niezachwiana wiara w niego oraz zaufanie sprawiają, że mur, który zbudował wokół siebie, szybko się kruszy. Harriet od początku walczy jak tygrysica o dobre imię Gideona i ani przez chwilę nie poddaje się osądom społeczeństwa.
Ta książka to również przykład na to, jak łatwo plotka może zniszczyć czyjeś życie. I niestety nie jest łatwo odwrócić jej skutków.
Myślę, że będzie to jedna z tych książek autorki, do których z chęcią będę wracać, kiedy będę miała ochotę na ciepłą i optymistyczną historię :)

Bardzo lubię książki tej autorki i ta nie okazała się wyjątkiem.
Historia Harriet i Gideona spodobała mi się od samego początku. Ona, właściwie już stara panna, zafascynowana skamielinami. On, poraniony na ciele i duszy dziedzic hrabiowskiego tytułu, który wcale nie jemu miał przypaść w udziale.
Nie ukrywam, że lubię takich męskich bohaterów - bliznom na twarzy towarzyszą...

Lekkie czytadło gdy ma się ochotę na coś odmóżdżającego. Przyjemni bohaterowie, przewidywalna, przyjemna fabuła z kilkoma zaskakującymi elementami.

Lekkie czytadło gdy ma się ochotę na coś odmóżdżającego. Przyjemni bohaterowie, przewidywalna, przyjemna fabuła z kilkoma zaskakującymi elementami.

Wspaniała książka, warto przeczytać, polecam

Wspaniała książka, warto przeczytać, polecam

Przyjemnie się czyta, dialogi pełne subtelnego humoru i dużo ciekawych zdarzeń.

Przyjemnie się czyta, dialogi pełne subtelnego humoru i dużo ciekawych zdarzeń.

Zawsze przekonywały mnie do siebie bohaterki Quick. Niegłupie, przekonane o swojej racji, potrafiące do upadłego jej bronić, ale bywało, że rezygnowały z niej w imię świętego spokoju (bo przecież mężczyznom nie wszytsko można wytłumaczyć). Zwykle otrzymywały w pakiecie mężczyznę przede wszystkim wyrozumiałego. Mądrego, gotowego zmierzyć się z charakterem przyszłej żony. Tak też jest w Bestii.
Harriet kocha skamieliny, a St. Justin nazwany jest Potworem z Blackhorne. Harriet zupełnie tego nie rozumie, gdyż w swoim sercu uznaje wicehrabiego za przystojnego, opiekuńczego, pełnego dobroci mężczyznę. Staje przeciwko wszystkim, którzy choć w najmniejszym stopniu umniejszają jego wartość. A jest tych ludzi niemało. Żywiołowość Harriet sprawia, że Justin nie ma chwili wytchnienia. I choć na pierwszy rzut oka wcale do siebie nie pasują, w rzeczywistości stanowią fantastyczną parę. I na samym początku kiedy przypływ zmusza ich do spędzenia nocy w jaskini przemytników, w środku, podczas porwania, czy pod koniec kiedy wszyscy są szczęśliwi, a na świecie pojawia się nowa Bestia.
Bardzo sympatyczna historia z ciekawymi, znakomicie dobranymi bohaterami. Bohaterami, o których miłości, przywiązaniu i wspólnej szczęśliwej przyszłości, każdy czytelnik jest przekonany.
Polecam z całego romansoholicznego serca. Fajna opowieść. Warta czasu nad nią spędzonego.

Zawsze przekonywały mnie do siebie bohaterki Quick. Niegłupie, przekonane o swojej racji, potrafiące do upadłego jej bronić, ale bywało, że rezygnowały z niej w imię świętego spokoju (bo przecież mężczyznom nie wszytsko można wytłumaczyć). Zwykle otrzymywały w pakiecie mężczyznę przede wszystkim wyrozumiałego. Mądrego, gotowego zmierzyć się z charakterem przyszłej żony. Tak...