"Córka z Włoch" to książka, którą gdy tylko zobaczyłam wiedziałam, że będę musiała przeczytać.
Miałam nadzieję, że historia zawarta w książce zauroczy mnie tak jak historie dziewczyn z serii 7 sióstr, jednak "córka z Włoch" jest marnym substytutem w.w serii.

Historia Lily i odnalezienie jej "zaginionej" rodziny nie zachwyciła mnie. Czytając nie odczuwałam bólu głównych bohaterów (babki Lily czyli Estee oraz samej Lily),miałam wrażenie że czytam o samym balecie, winie i o załzawionych oczach Lily bo co by się nie działo ona się wzruszała lub całkowicie płakała.

Estee była zawodową tancerką baletową i na tym opierało się całe jej życie, na dążeniu do bycia najlepszą.
Lily swoim hobby zaraziła się od ojca. Jej życie krążyło wokół win. Miała się szkolić u najlepszych by później samej zacząć produkcję wina.
Obie kobiety oddały swoje życie ciężkiej pracy. Czuły się w tym spełnione.

Książka nie zrobiła na mnie wrażenia. Mogę nawet rzec, że po przeczytaniu tej książki nie mam chęci sięgać po kolejne tomy serii Utracone Córki.
Nudno i bez szału.

"Córka z Włoch" to książka, którą gdy tylko zobaczyłam wiedziałam, że będę musiała przeczytać.
Miałam nadzieję, że historia zawarta w książce zauroczy mnie tak jak historie dziewczyn z serii 7 sióstr, jednak "córka z Włoch" jest marnym substytutem w.w serii.

Historia Lily i odnalezienie jej "zaginionej" rodziny nie zachwyciła mnie. Czytając nie odczuwałam bólu głównych...

Gdy pierwszy raz zobaczyłam książkę na stronie wydawnictwa byłam nią bardzo zaintrygowana i do tego ta piękna okładka... Wiadomo, że autorka zaczerpnęła inspirację z serii o Siemu siostrach. Jednak jest to napisane dużo mniej przejmująco niż się spodziewałam. Momentami wręcz mnie ta powieść nudziła, bo była dosyć przewidywalna. Liczyłam na większą tajemnicę niż ta przedstawiona.

Gdy pierwszy raz zobaczyłam książkę na stronie wydawnictwa byłam nią bardzo zaintrygowana i do tego ta piękna okładka... Wiadomo, że autorka zaczerpnęła inspirację z serii o Siemu siostrach. Jednak jest to napisane dużo mniej przejmująco niż się spodziewałam. Momentami wręcz mnie ta powieść nudziła, bo była dosyć przewidywalna. Liczyłam na większą tajemnicę niż ta...

Fajnie, lekko napisana powieść. Czy poleciłabym innym? Można przeczytać, ale przy czytaniu nie ma tego czegoś, że nie można się oderwać.

Fajnie, lekko napisana powieść. Czy poleciłabym innym? Można przeczytać, ale przy czytaniu nie ma tego czegoś, że nie można się oderwać.

Niestety ale do powieści Lucindy Riley książce baaardzo daleko.

Niestety ale do powieści Lucindy Riley książce baaardzo daleko.

Siegając po książkę spodziewałam się czegoś lepszego. Książka i jej treść z gatunku" on ją kocha przez całe życie". Tajemnica pudełka przewidywalna. Jednym słowem nie polecam.

Siegając po książkę spodziewałam się czegoś lepszego. Książka i jej treść z gatunku" on ją kocha przez całe życie". Tajemnica pudełka przewidywalna. Jednym słowem nie polecam.

Mam mieszane uczucia co do mocnej "inspiracji" Lucindą Riley. Bardzo podobna budowa. Poszukiwanie przodka po wskazówkach w postaci pozostawionych przedmiotów, 2 przeplatane ze sobą linie czasowe, ale ogólnie przyjemna.

Mam mieszane uczucia co do mocnej "inspiracji" Lucindą Riley. Bardzo podobna budowa. Poszukiwanie przodka po wskazówkach w postaci pozostawionych przedmiotów, 2 przeplatane ze sobą linie czasowe, ale ogólnie przyjemna.

Córka z włoch to tom pierwszy zaplanowanej na osiem część serii powieści obyczajowej utracone córki. W londyńskiej kancelari prawnej spotyka się kilka osób, każda z nich otrzymuje pudełka z pamiątkami znalezionymi w domu zmarłych przodków. Lilii też po swojej zmarłej babci takie dostaje. W pudełku znajduje się przepis na ciastka oraz fragmet programu La Scal. Dokąd te tropy zaprowadzą? W książce tej mamy też opisane dziejącą się w XX wieku historię miłosną Estee i Felixa. Mnie książka się bardzo podobała, bo oddaje idealnie klimat Włoch i miłości. Polecam ją wszystkim faom Soaray Lane oraz wszystkim którzy lubią roamnse.

Córka z włoch to tom pierwszy zaplanowanej na osiem część serii powieści obyczajowej utracone córki. W londyńskiej kancelari prawnej spotyka się kilka osób, każda z nich otrzymuje pudełka z pamiątkami znalezionymi w domu zmarłych przodków. Lilii też po swojej zmarłej babci takie dostaje. W pudełku znajduje się przepis na ciastka oraz fragmet programu La Scal. Dokąd te...

Po zakończeniu cyklu „Siedem sióstr” Lucindy Riley szukałam czegoś, co zapełni pustkę jaką odczuwa zapewne każdy miłośnik książek, który emocjonalnie wiąże się z czytaną historią. Seria o zaginionych córkach jest godnym polecenia następcą „Siedmiu sióstr”. Przenosi nas w piękne zakątki świata gdzie poznajemy zawiłe losy bohaterów, wzruszając do łez.

Po zakończeniu cyklu „Siedem sióstr” Lucindy Riley szukałam czegoś, co zapełni pustkę jaką odczuwa zapewne każdy miłośnik książek, który emocjonalnie wiąże się z czytaną historią. Seria o zaginionych córkach jest godnym polecenia następcą „Siedmiu sióstr”. Przenosi nas w piękne zakątki świata gdzie poznajemy zawiłe losy bohaterów, wzruszając do łez.

Lekko napisana historia, dziejąca się w dwóch płaszczyznach czasowych.
Losy dwóch kobiet łączy zagadka kryjąca się w niespodziewanym podarunku.
W tle Włochy, winobranie i oczywiście wakacyjna miłość...

Styl autorki kojarzy mi się z pisarstwem Jojo Moyes albo Sarah Jio.
Może nie zapadnie w pamięć na wieki, ale przyjemna rzecz do posłuchania.

Lekko napisana historia, dziejąca się w dwóch płaszczyznach czasowych.
Losy dwóch kobiet łączy zagadka kryjąca się w niespodziewanym podarunku.
W tle Włochy, winobranie i oczywiście wakacyjna miłość...

Styl autorki kojarzy mi się z pisarstwem Jojo Moyes albo Sarah Jio.
Może nie zapadnie w pamięć na wieki, ale przyjemna rzecz do posłuchania.

Zawsze sceptycznie podchodzę do wszelkiego porównywania twórczości autorów, aczkolwiek tutaj chwyt marketingowy się sprawdził. Ponieważ bardzo lubię książki Lucindy Riley, zachęta o podobieństwie do jej powieści skusiła mnie, by zapoznać się z „Córką z Włoch”. Muszę przyznać, że fabuła szybko mnie do siebie przyciągnęła i zafascynowała na tyle, że do samego końca bardzo chciałam poznać losy Lily oraz jej babki i prababki, które nie są może wybitnie dramatyczne, ale potrafią poruszyć emocjami czytelnika.
Autorka prowadzi akcję za pomocą dwóch linii czasowych – współczesnego Londynu oraz Włoch od okresu 1937 roku do 1955 roku. Zdecydowanie bardziej zainteresowały mnie losy Estee, prababki Lily, która od najmłodszych lat znosi ogromną presję ze strony swojej matki. Wytchnienie daje jej przyjaźń z chłopcem, Feliksem, w którym z czasem mocno się zakochuje. Ich uczucie nie ma jednak przyszłości, mimo to zarówno Estee, jak i Feliks nie potrafią o sobie zapomnieć. Nieco inaczej wygląda opowieść z perspektywy Lily, która poszukuje odpowiedzi na pytania o pochodzeniu swojej babki, zaś sama świadomość o tym, iż może mieć włoskie korzenie, mocno ją szokuje. Historia Lily nie była w moim odczuciu tak smutna, jak Estee, nie dostarczyła mi aż tylu wrażeń, jak ta o jej prababce, nie znaczy to jednak, że była zła. Poszukiwanie tożsamości rodzinnej, a także motyw pudełek z pamiątkami będącymi kluczem do tej tożsamości stanowił intrygujący oraz oryginalny wątek (chociaż biorąc pod uwagę podobieństwo do serii „Siedem sióstr”, nie jest już aż tak oryginalny). Trochę ubogi był za to wątek romantyczny pomiędzy Lily, a Antoniem, bardziej liczyłam na więcej scen konfliktowych na tym tle, ale nie rozczarowałam się. Fabuła związana z doszukiwaniem się przez główną bohaterkę własnej genealogii była wystarczająco rozbudowana, by mnie zaciekawić.
Cała książka została napisana w lekkim stylu, mogę nawet pokusić się o stwierdzenie, iż jest to bardziej wakacyjna lektura z uwagi na szybkość czytania, objętość, włoski klimat oraz tempo akcji. Chociaż seria jest porównywana do powieści Lucindy Riley, na pewno się od niej różni i nie oczekiwałabym takich samych wrażeń. Jedynym podobieństwem może być tajemnica związana z pochodzeniem i motywem trudnej przeszłości przodków głównych bohaterów, ale reszta jest zupełnie inna. Niemniej losy Lily i Estee potrafią zaciekawić czytelnika i uprzyjemnić wieczór. Ja ze swojej strony bardzo polecam, zwłaszcza fanom lżejszych powieści obyczajowych.

Zawsze sceptycznie podchodzę do wszelkiego porównywania twórczości autorów, aczkolwiek tutaj chwyt marketingowy się sprawdził. Ponieważ bardzo lubię książki Lucindy Riley, zachęta o podobieństwie do jej powieści skusiła mnie, by zapoznać się z „Córką z Włoch”. Muszę przyznać, że fabuła szybko mnie do siebie przyciągnęła i zafascynowała na tyle, że do samego końca bardzo...