Nigdy nie mów na zawsze... Jakie to mądre słowa. Człowiek nigdy nie wie, czy to, co ma jest mu dane na zawsze. Dlatego też trzeba cieszyć się z tego, co się ma, nawet z najmniejszych rzeczy. Trzeba cieszyć się każdą chwilą, bo życie też nie jest nam dane na zawsze. Kiedyś przyjdzie koniec, a jak przyjdzie to, chociaż powiedzmy wtedy, że przeżyliśmy je, jak najlepiej potrafiliśmy.
To takie przemyślenia dotyczące tytułu książki, który stwarza szerokie pole interpretacji.
,,Nigdy nie mów na zawsze" Danuty Noszczyńskiej to pierwszy tom dwuczęściowej serii. Nie jest ona taka poważna jak mój wstęp. 😁 Można się przy niej uśmiać i to nie mało.
Uwielbiam zbiegi okoliczności, absurdalne przypadki wplecione w fabułę. Takie książki czyta się w jeden dzień, gdyż tak wciągają i bawią czytelnika. Tutaj również mamy z nimi do czynienia.
Trzej bohaterowie o różnych osobowościach, z różnym bagażem życiowym spotykają się w pociągu i tak naprawdę nie wiedzą jeszcze, że to nie ostatni raz się spotykają. Przeznaczenie miało dla nich inny plan. Czy zakonnica, kryminalistyka i młodzieniec, który opuścił dom dziecka, będą mieli dla siebie coś ważnego do przekazania? Czy wzajemnie wpłyną na swoje decyzje i na życie?
Przypadki chodzą po ludziach i zazwyczaj okazuje się, że wnoszą wiele dobrego.
Książka po prostu ma wszystko, co powinna mieć bardzo dobra lektura dla czytelnika. Delikatny humor, tajemnice z przeszłości, cudne pióro autorki, wplecione przesądy, bohaterowie wyraziści, realni i świetnie przedstawieni, których nie da się nie lubić, to wszystko przemawia za tym, aby każdy czytelnik uwielbiający dobrą fabułę, sięgną po tę pozycję. Jestem ciekawa, co autorka szykuje dla nas w drugiej części. Nie mogę się już doczekać.

Nigdy nie mów na zawsze... Jakie to mądre słowa. Człowiek nigdy nie wie, czy to, co ma jest mu dane na zawsze. Dlatego też trzeba cieszyć się z tego, co się ma, nawet z najmniejszych rzeczy. Trzeba cieszyć się każdą chwilą, bo życie też nie jest nam dane na zawsze. Kiedyś przyjdzie koniec, a jak przyjdzie to, chociaż powiedzmy wtedy, że przeżyliśmy je, jak najlepiej...

Zaczęłam - pyk - skończyłam...
Przy tej lekturze można się uśmiać w głos, można zastanowić nad przekornością losu, przez chwilę można się nawet wystraszyć.
Taka prawie idealna! - Wiadomo, ideały nie istnieją,
ale z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Zaczęłam - pyk - skończyłam...
Przy tej lekturze można się uśmiać w głos, można zastanowić nad przekornością losu, przez chwilę można się nawet wystraszyć.
Taka prawie idealna! - Wiadomo, ideały nie istnieją,
ale z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Hmmm... Ciekawa książka. Często zabawna i rozbrajająca. Przecudne połączenie bohaterów, ich wykreowanie wymagało sporo przemyśleń i to się na prawdę udało! Czyta się tę książkę z przyjemnością, czeka się na więcej. Tak jestem ciekawa dalszych losów bohaterów. Polecam!!!

Hmmm... Ciekawa książka. Często zabawna i rozbrajająca. Przecudne połączenie bohaterów, ich wykreowanie wymagało sporo przemyśleń i to się na prawdę udało! Czyta się tę książkę z przyjemnością, czeka się na więcej. Tak jestem ciekawa dalszych losów bohaterów. Polecam!!!

"Nigdy nie mów na zawsze", autor: Danuta Noszczyńska

Przedział pociągu. Wsiada do niego jedna osoba, którą jest Daria. Kobieta jako młoda dziewczyna została oskarżona o morderstwo, dziś wraca do domu rodzinnego po długiej odsiadce. Kobieta ma nadzieję, że spędzi podróż sama. Jednak niebawem do przedziału dosiada się kolejna osoba, tym razem jest to zakonnica. Jednak ku zadowoleniu Darii, kobieta się do niej nie odzywa. Na kolejnej stacji do przedziału dosiada się młody chłopak. Niestety on nie zamierza siedzieć w ciszy i próbuje nawiązać konwersacje z kobietami. W dodatku jest wręcz irytująco szczęśliwy. Gdy pociąg zatrzymuje się na docelowej stacji, mogłoby się wydawać, że cała trójka się już więcej nie spotka. Jednak los postanawia sobie z nich zakpić. Co takiego połączy tych bohaterów? Czy Daria odnajdzie swoją rodzinę? Czy zakonnica Mariola wreszcie postawi na swoim? Jak poradzi sobie młody Ludwik, który niedawno opuścił dom dziecka?

Książka jest niepozorna, ale naprawdę wciąga 👍

Jeśli macie ochotę na ciekawą powieść obyczajową to koniecznie sięgnijcie po ten tytuł 👍

#wspólpracarecenzencka

"Nigdy nie mów na zawsze", autor: Danuta Noszczyńska

Przedział pociągu. Wsiada do niego jedna osoba, którą jest Daria. Kobieta jako młoda dziewczyna została oskarżona o morderstwo, dziś wraca do domu rodzinnego po długiej odsiadce. Kobieta ma nadzieję, że spędzi podróż sama. Jednak niebawem do przedziału dosiada się kolejna osoba, tym razem jest to zakonnica. Jednak ku...

"Czasami niewłaściwe rzeczy prowadzą nas do właściwych ludzi." (G.McH.)

⬇️

"Nigdy nie mów na zawsze." Tom 1
Autor: Danuta Noszczyńska
Wydawnictwo: @proszynski_wydawnictwo

Daria pochodzi z biednej rodziny, gdzie alkohol grał pierwsze skrzypce, a dzieci traktowano jak służących. Jako nastolatka była śliczną ale naiwną dziewczyną. Pragnąc zakosztować miłości, pozwalała się wykorzystywać. Kobieta właśnie wyszła z więzienia i jedzie w rodzinne strony.

Zakonnica Hiacynta wyjeżdża na urlop. Nie ma na to ochoty, jest zmęczona zachowaniem swojej siostry i jej Rozpieszczonych dzieci. W przerwie od podróży, trafia do szpitala z trudnościami w oddychaniu.

Ludwik to wychowanek domu dziecka. Skończył 18lat i wyrusza do dziadka, który jest jego jedynym krewnym. Na miejscu otrzymuje przykrą wiadomość.

Historia rozpoczyna się jak dobry dowcip. W pociągu spotyka się zakonnica, kobieta po odsiadce i mlody chłopaczek.. Co mają wspólnego? Co ich łączy? Przekonajcie się sami!

Powieść pokazuje, na czym polega przeznaczenie. To ono decyduje kto i w jakim momencie znajdzie się na naszej drodze.Autorka przedstawia trzy skrajnie różne osobowości, które mimo różnic, znajdują wspólny cel i do niego dążą. Pomimo, że mają inne poczucie rzeczywistości, potrafią się porozumieć. Wspólnie spędzony czas ma wpływ na nich i ich spojrzenie na świat. Życie bywa nieprzewidywalne, a historia pokazuje, że przypadkowo spotkani ludzie,mogą okazać się sobie bliżsi niż sądzą. Pozory mylą, a zagłębiając się w lekturę, możemy się o tym przekonać.
Bohaterowie są przyjemni, realni I charakterni, a po bliższym Poznaniu, nie da się ich nie lubić. Znajdziemy tu dużo emocji, które targają każdego z nich.
Książkę świetnie się czytało, zabawne dialogi I przesądy uświetlały cały tekst, a tajemnice z przeszłości nie pozwoliły odłożyć książki na bok.
Jestem zachwycona piórem autorki jak i historią, która niesamowicie mnie bawiła. Zakończenie mnie zaskoczyło, ale elementy układanki powoli się ze sobą zaczęły łączyć.
Z niecierpliwością czekam na drugi tom. Polecam!

meggi.books

"Czasami niewłaściwe rzeczy prowadzą nas do właściwych ludzi." (G.McH.)

⬇️

"Nigdy nie mów na zawsze." Tom 1
Autor: Danuta Noszczyńska
Wydawnictwo: @proszynski_wydawnictwo

Daria pochodzi z biednej rodziny, gdzie alkohol grał pierwsze skrzypce, a dzieci traktowano jak służących. Jako nastolatka była śliczną ale naiwną dziewczyną. Pragnąc zakosztować miłości, pozwalała...

O jejku ale to było rewelacyjne czytanie. Pięknie słowa tworzą całość i z przyjemnością się czyta i zgłębia tajniki pewnego przedziału w pociągu gdzie spotykają się dziewczyna po 15 - letniej odsiadce, młody chłopak który kończąc 18 lat odchodzi z Domu Dziecka aby zacząć samodzielne życie oraz zakonnica która nareszcie wybrała się na odpoczynek. Ich losy potem bardzo się ze sobą splatają a to dzięki dziadkowi chłopaka ale o tym poczytajcie sami. Książka jest I tomem serii: "Nigdy nie mów" autorki a ja dziś z niecierpliwością czekam na tom kolejny bo warto.

O jejku ale to było rewelacyjne czytanie. Pięknie słowa tworzą całość i z przyjemnością się czyta i zgłębia tajniki pewnego przedziału w pociągu gdzie spotykają się dziewczyna po 15 - letniej odsiadce, młody chłopak który kończąc 18 lat odchodzi z Domu Dziecka aby zacząć samodzielne życie oraz zakonnica która nareszcie wybrała się na odpoczynek. Ich losy potem bardzo się ze...

Książka „Nigdy nie mów na zawsze” Danuty Noszczyńskiej ma przede wszystkim jedną ogromną zaletę, napisana jest tak lekko, że czyta się  ją wręcz samoistnie i bez najmniejszego wysiłku. Objętościowo zresztą jest niewielka, co tam w dzisiejszych czasach znaczy 300 stron przeciętnej wielkości druku. Więc lektura na zaledwie jeden, ewentualnie dwa wieczorki. Ale za to te wieczorki (czy inne pory) będą bardzo przyjemne, bo książka jest wręcz ujmująca. Postacie, szczególnie główni bohaterowie są bardzo sympatyczni. Początkowo można czuć opór przed polubieniem każdego, tym bardziej, że niektórzy wydają się mocno kolczaści, ale przy bliższym poznaniu wszyscy bardzo zyskują i nie da się nie czuć do nich sympatii. Jak bywa u Noszczyńskiej, jej postaci mają mocno rozbudowaną stronę psychologiczną, może w tym konkretnym przypadku są nie do końca ukształtowani, czy też, zważywszy na okoliczności, przekonywujący, ale na pewno barwni i ciekawi.

Inną, bardzo mocną zaletą „Nigdy nie mów na zawsze” jest styl. Jak pisałam wcześniej, lekki, ale też zabawny w sposób, który lubię najbardziej, humor jest subtelny, za to wszechobecny. Oczywiście w tle tkwi tajemnica sprzed lat, no dobra, nie jedna, ale cała seria małych zagadek, których rozwiązania stopniowo wyłaniają się w wyniku kolejnych wydarzeń.

Niestety, po lekturze „Nigdy nie mów na zawsze” czuję pewien niedosyt, bo, pomimo ogromnych zalet. książka wydaje mi się nie dość mocna, nie dość głęboka, jako, że cały czas mam w pamięci niedawno wydany cykl „Wnuczka wariatki”. I dlatego chciałabym więcej. Co nie znaczy, iż żałuję czasu poświęconego na powyższą książkę, wręcz przeciwnie. W „Nigdy nie mów na zawsze” Danuta Noszczyńska wykreowała ciekawe postaci, może nie do końca mnie satysfakcjonujące, ale na pewno intrygujące i różnorodne. Do tego świetnie bawiłam się przy lekturze, bo humoru autorka nie poskąpiła. No i zaintrygowały mnie tajemnice, a ich rozwiązanie było niby zwyczajne, ale też realne i wiarygodne. I do tego otwarte zakończenie sugerujące ciąg dalszy. I bardzo dobrze, bo ja czuję niedosyt, a  do bohaterów zdążyłam się przywiązać i mam ochotę na spotkanie z nimi, więc z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Książka „Nigdy nie mów na zawsze” Danuty Noszczyńskiej ma przede wszystkim jedną ogromną zaletę, napisana jest tak lekko, że czyta się  ją wręcz samoistnie i bez najmniejszego wysiłku. Objętościowo zresztą jest niewielka, co tam w dzisiejszych czasach znaczy 300 stron przeciętnej wielkości druku. Więc lektura na zaledwie jeden, ewentualnie dwa wieczorki. Ale za to te...

'I odpuść nam nasze winy" to pierwsza część dwutomowej opowieści Danuty Noszczyńskiej "Nigdy nie mów na zawsze". Książka jest rewelacyjna, nie mogłam się od niej oderwać i w sumie przeczytałam ją bez żadnej przerwy bo tak mnie wciągnęła.
W pociągu w jednym przedziale spotykają się 3 obce osoby: kobieta która odsiedziała 15 lat w więzieniu, 18latek który opuścił dom dziecka i zakonnica jadąca do siostry. Daria jedzie do swojej starszej siostry bo musi się gdzieś zatrzymać po wyjściu na wolność, jednak nie ma już budynku w którym mieszkała Gabrysia. Ludwik jedzie do dziadka który całe życie miał go w nosie a teraz zapragnął opiekuna, jednak w dniu przyjazdu wnuka umarł w szpitalu. Siostra Hiacynta jedzie na urlop do siostry chociaż nie bardzo ma na to ochotę bo zamiast odpoczynku będzie musiała zajmować się dziećmi siostry. Odwleka więc ten moment i w sumie ucieka jej pociąg. Gdzie zwykle udają się ludzie którzy nie mają co ze sobą zrobić? Na dworzec. I właśnie na dworcu znów spotyka się cała trójka. Ponieważ dziadek Ludwika miał mieszkanie - chłopak pod wpływem impulsu zaprasza obie kobiety żeby się zatrzymały na chwilę u niego. Okazuje się że zmarły zabrał do grobu jakieś tajemnice. No i tak to się zaczęło. Daria i Ludwik próbują dowiedzieć się czegoś o Olgierdzie (oj dowiedzą się, dowiedzą) a Hiacynta czyli Mariolka ich wspomaga jak może, nie tylko modlitwą. Jak ta książka jest napisana! Piękny styl, pięknie zbudowane zdania, bardzo ciekawa fabuła - ja jestem zachwycona i niecierpliwie czekam na część drugą. Polecam bardzo gorąco

'I odpuść nam nasze winy" to pierwsza część dwutomowej opowieści Danuty Noszczyńskiej "Nigdy nie mów na zawsze". Książka jest rewelacyjna, nie mogłam się od niej oderwać i w sumie przeczytałam ją bez żadnej przerwy bo tak mnie wciągnęła.
W pociągu w jednym przedziale spotykają się 3 obce osoby: kobieta która odsiedziała 15 lat w więzieniu, 18latek który opuścił dom dziecka...