Jest to moja pierwsza przeczytana książka Petry Dvorakovej i to jak autorka namieszała mi w głowie jest naprawdę niesamowite. Postać księdza, który porzucił sutannę i z czasem odkrył swój mroczny sekret została przedstawiona tak, że z jednej strony wzbudzała moją sympatię, a z drugiej czułam obrzydzenie. Wciąż mam mętlik w głowie myśląc o ,,Ogrodzie" i na pewno ta lektura szybko nie wyjdzie mi z głowy.

Jest to moja pierwsza przeczytana książka Petry Dvorakovej i to jak autorka namieszała mi w głowie jest naprawdę niesamowite. Postać księdza, który porzucił sutannę i z czasem odkrył swój mroczny sekret została przedstawiona tak, że z jednej strony wzbudzała moją sympatię, a z drugiej czułam obrzydzenie. Wciąż mam mętlik w głowie myśląc o ,,Ogrodzie" i na pewno ta lektura...

Dziękuję Bogu za audiobooki. Pozdrawiam Olimpię <3

Dziękuję Bogu za audiobooki. Pozdrawiam Olimpię <3

Ksiądz porzuca stan kapłański, wprowadza się do opuszczonego domu odziedziczonego po swoich dziadkach i zaczyna przywracać go do życia. Najwięcej radości sprawia mu praca w zarośniętym ogrodzie. Wszystko toczy się spokojnie, dopóki na horyzoncie nie pojawią się dzieci sąsiadów. Były ksiądz i dzieci. Wiadomo już o czym będzie ta książka. Jednak nie do końca wszystko jest takie czarno - białe jakby się wydawało. Ksiądz bowiem czysto technicznie i fizycznie nie robi nic złego względem tych dzieci. Jednak jego myśli są obrzydliwe. Trudno więc mi ocenić taką książkę, bo mamy tu sporo dylematów moralnych. Autorka stara się pokazać go czytelnikowi w pozytywnym świetle. Jako osobę, która nie szuka okazji do obcowania z dzieckiem i nie wykorzystuje jej kiedy takowa się trafi, ale wręcz ucieka od tego, sam siebie oskarża, jest załamany swoim zachowaniem, nazywa siebie potworem. Większość pedofili w moim wyobrażeniu raczej dąży do kontaktu z dzieckiem i prowokuje takie sytuacje, a także z nich korzysta. Ksiądz Petry Dvorakovej taki nie jest. Jednak czy to, że nie dąży do fizycznego kontaktu z córką sąsiadów a jedynie myśli i fantazjuje o tym w swojej głowie go usprawiedliwia? Nie. Takie myśli są złe i chore, nie jest to normalne zachowanie, bo u żadnego zdrowego człowieka nagiej dziecko nie wywołuje w głowie takich emocji i myśli jak u księdza z "Ogrodu" i to, że sam przed sobą się kryguje, go nie usprawiedliwia. Jednak mam mieszane uczucia co do tego jakie wątpliwości chce zasiać w czytelniku autorka. Przez to właśnie tak trudno ocenić mi tą książkę. Przez przekaz i tezę, którą stawia autorka - odnoszę wrażenie, że chce nam pokazać, że przecież nie można osądzać i karać człowieka za jego myśli, jeśli fizycznie się tego nie dopuścił. Mam spory problem z tą książką. Długo o niej myślałam i mimo tego dalej mam wątpliwości. Niepokoi mnie tok myślenia autorki. Nie jest to takie proste na jakie wygląda. Zwłaszcza w tak delikatnym temacie. Pozostawię ją bez oceny, bo nie bardzo pasuje mi tutaj przekładanie jej na ilość gwiazdek.

Ksiądz porzuca stan kapłański, wprowadza się do opuszczonego domu odziedziczonego po swoich dziadkach i zaczyna przywracać go do życia. Najwięcej radości sprawia mu praca w zarośniętym ogrodzie. Wszystko toczy się spokojnie, dopóki na horyzoncie nie pojawią się dzieci sąsiadów. Były ksiądz i dzieci. Wiadomo już o czym będzie ta książka. Jednak nie do końca wszystko jest...

Jest to moje trzecie podejście do książek tej autorki i chyba będzie ostatnim. Przyznaję, że jej styl pisania jest dosyć przyjemny, nawet jeśli poruszaja nie szczególnie przyjemne tematy. "Wrony" były dla mnie ogromnym zaskoczeniem, niestety "Ogród" okazał się być małym rozczarowaniem.

Po przeczytaniu kilku opinii, szykowałam się psychicznie na oburzające lub niesmaczne sceny, ale tak szczerze... nie było takich i przez większość czasu się trochę nudziłam.

Jest to moje trzecie podejście do książek tej autorki i chyba będzie ostatnim. Przyznaję, że jej styl pisania jest dosyć przyjemny, nawet jeśli poruszaja nie szczególnie przyjemne tematy. "Wrony" były dla mnie ogromnym zaskoczeniem, niestety "Ogród" okazał się być małym rozczarowaniem.

Po przeczytaniu kilku opinii, szykowałam się psychicznie na oburzające lub niesmaczne...

Trudna książka poruszająca kontrowersyjny temat, o którym trzeba jednak mówić głośno. Mam bardzo mieszane uczucia do głównego bohatera i nie wiem do końca co o nim myśleć. Warte przeczytania.

Trudna książka poruszająca kontrowersyjny temat, o którym trzeba jednak mówić głośno. Mam bardzo mieszane uczucia do głównego bohatera i nie wiem do końca co o nim myśleć. Warte przeczytania.

To moja trzecia książka Dvorakovej i uwielbiam jej styl.
Temat książki jest mocno kontrowersyjny, a moja opinia o skłonnościach głównego bohatera nie nadaje się do wygłaszania tutaj.
Dla mnie, jako czytelnika i rodzica, wniosek jest jeden. Nie można ufać nikomu, należy wierzyć własnym dzieciom i obserwować otoczenie.

To moja trzecia książka Dvorakovej i uwielbiam jej styl.
Temat książki jest mocno kontrowersyjny, a moja opinia o skłonnościach głównego bohatera nie nadaje się do wygłaszania tutaj.
Dla mnie, jako czytelnika i rodzica, wniosek jest jeden. Nie można ufać nikomu, należy wierzyć własnym dzieciom i obserwować otoczenie.

Czy ja naprawdę sądziłam, że Dovrakowa mnie tym razem nie ztriggeruje?

"Wrony" do teraz śnią mi się po nocach... No błagam!
Klękam przed moją boginią 🧎🏻‍♀️🧎🏻‍♀️🧎🏻‍♀️

Czy ja naprawdę sądziłam, że Dovrakowa mnie tym razem nie ztriggeruje?

"Wrony" do teraz śnią mi się po nocach... No błagam!
Klękam przed moją boginią 🧎🏻‍♀️🧎🏻‍♀️🧎🏻‍♀️

Ogród to opowieść o księdzu, który pokiereszowany przez instytucje kościelne zrzuca sutannę i próbuje ułożyć sobie życie na nowo. A nie jest to łatwe. Musi nauczyć się wielu prozaicznych rzeczy takich jak gotowanie czy dbanie o dom. Jednak najtrudniejsze jest uporanie się z własnymi demonami, z przeszłością i kryzysem wiary. Autorka jak zwykle nakreśliła przejmującego bohatera, który wywołuje w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Nie jest to łatwa lektura, ale ktoś kto już czytał Petrę Dvoraková wie, że łatwych książek ta autorka akurat nie pisze. Tu też mamy wiele trudnych, wręcz uwierających tematów. Trzeba się z nimi zmierzyć. Dla mnie to trudna książka, ale na pewno niektóre przemyślenia, które mam po tej lekturze długo ze mną zostaną. Polecam choć wiem że nie jest to lektura dla każdego.

Ogród to opowieść o księdzu, który pokiereszowany przez instytucje kościelne zrzuca sutannę i próbuje ułożyć sobie życie na nowo. A nie jest to łatwe. Musi nauczyć się wielu prozaicznych rzeczy takich jak gotowanie czy dbanie o dom. Jednak najtrudniejsze jest uporanie się z własnymi demonami, z przeszłością i kryzysem wiary. Autorka jak zwykle nakreśliła przejmującego...

Moja kolejna (po "Wronach") książka Petry Dvorakovej. W niej również autorka porusza trudny i bolesny temat, bez koloryzowania, w sposób bardzo przystępny. Warto

Moja kolejna (po "Wronach") książka Petry Dvorakovej. W niej również autorka porusza trudny i bolesny temat, bez koloryzowania, w sposób bardzo przystępny. Warto

Po absolutnie fenomenalnej powieści "Wrony", autobiograficznym suplemencie do tej niej "Jestem głód", Petra Dvořáková opublikowała kolejną powieść "Ogród". Znów inspiracją do jej napisania, były własne doświadczenia, jakim był związek z księdzem katolickim.

Narratorem w Ogrodzie jest właśnie ksiądz, który odchodzi ze stanu kapłańskiego w wyniku romansu z kobietą. Po latach życia, w którym nie musiał zajmować się przyziemnymi sprawami, bo dbała o to jego instytucja oraz parafianie musi wrócić do rzeczywistości.

Przyjeżdża do rozpadającego się domu swoich zmarłych dziadków i zaczyna nowe życie, podobnie jak przywraca do życia zapuszczony ogród.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/ogrod/

Po absolutnie fenomenalnej powieści "Wrony", autobiograficznym suplemencie do tej niej "Jestem głód", Petra Dvořáková opublikowała kolejną powieść "Ogród". Znów inspiracją do jej napisania, były własne doświadczenia, jakim był związek z księdzem katolickim.

Narratorem w Ogrodzie jest właśnie ksiądz, który odchodzi ze stanu kapłańskiego w wyniku romansu z kobietą. Po...