Tytułowa bohaterka jest bardzo wrażliwą i romantyczną dziewczyną. Skończyła studia i szuka wymarzonej pracy. Niestety, rodzina jej nie wspiera, uważając, że Eleonora nie poradzi sobie w życiu. Kiedy stan zdrowia ukochanej babci się pogarsza, dziewczyna postanawia przenieść się do niej na wieś i pomóc. Czy zmiana otoczenia zmieni też życie Eleonory? Przekonajcie się sami...
To lekka, przyjemna historia o wrażliwej dziewczynie, która postanawia wyjść spod matczynego klosza i żyć wreszcie po swojemu. Przesycona klimatem jesieni i aromatami gorącej herbaty z cytryną, przeniosła mnie do mojej ulubionej pory roku. Nie ma tu szalonej akcji - jest spokojna opowieść o życiu. Trochę bajkowa (w życiu jednak rzadko tak pięknie się wszystko układa),ale chyba takiej potrzebowałam. Na wielki plus - babcia Helenka - niezwykle ciepła i optymistyczna postać. Podoba mi się, że bohaterka może liczyć na swoją babcię, a wątek seniorów - pełnych życia i służących pomocą młodym - jest świetny. Cieszę się, że trafiłam na tę książkę.

Tytułowa bohaterka jest bardzo wrażliwą i romantyczną dziewczyną. Skończyła studia i szuka wymarzonej pracy. Niestety, rodzina jej nie wspiera, uważając, że Eleonora nie poradzi sobie w życiu. Kiedy stan zdrowia ukochanej babci się pogarsza, dziewczyna postanawia przenieść się do niej na wieś i pomóc. Czy zmiana otoczenia zmieni też życie Eleonory? Przekonajcie się...

Książka skrywa historię Eleonory. Młoda kobieta pragnie znaleźć idealną pracę, lecz nie jest to takie łatwe. Rodzina nie do końca w nią wierzy. Uważa, że powinna porzucić swoje próby i zacząć myśleć poważnie. Eleonora pewnego dnia postanawia się przeciwstawić matce. Wyprowadza się z rodzinnego domu do babci, aby uratować ją przed umieszczeniem ośrodku opieki. Eli ma u swojego boku cudowną przyjaciółkę, na którą zawsze może liczyć oraz babcię Helenkę. Wyprowadzka na wieś niesie ze sobą pewne zmiany w życiu Eleonory.

Czy zmiany w życiu Eleonory będą dobre?
Czy rodzina Eli w końcu uwierzy w nią?

Książka jest spokojną opowieścią o życiu bohaterki. Dziewczyna pokazuje tutaj, że potrafi sobie w życiu dać radę. Pomimo nie wiary w nią. Ma także bardzo dobre serce. Jest to moja druga książka, którą przeczytałam spod ręki autorki. Uważam, że jest wspaniała. Historia opowiedziana jest w taki sposób, że możemy odczuć jakby, to się wydarzyło w naszej obecności. Styl pisania autorki jest bardzo przyjemny. Gdy się zaczytujemy już opisaną historię, to nie oderwiemy się, dopóki nie dotrzemy do końca. Bardzo polubiłam Eleonorę. Bardzo chętnie dowiedziałabym się jak, jej historia się potoczyła dalej. Polecam!

Książka skrywa historię Eleonory. Młoda kobieta pragnie znaleźć idealną pracę, lecz nie jest to takie łatwe. Rodzina nie do końca w nią wierzy. Uważa, że powinna porzucić swoje próby i zacząć myśleć poważnie. Eleonora pewnego dnia postanawia się przeciwstawić matce. Wyprowadza się z rodzinnego domu do babci, aby uratować ją przed umieszczeniem ośrodku opieki. Eli ma u...

Kolejny raz dałam się nabrać na oceny :)
Książka na jeden wieczór przy ciepłej herbatce, ale bez fajerwerków. Mdła i przewidywalna.
Ukazana historia trochę wyalienowanej fanki Jane Austin i Nory Jones, zakompleksionej i demotywowanej przez matkę. Ukazuje relację babcia wnuczka, życia w społeczności wiejskiej oraz to jak ważne jest wsparcie i akceptacja najbliższych.
Ciepła, jesienna. Aż czuć aromat tych wszystkich ciast i kaw, ale to jedyne na plus. Niestety...

Kolejny raz dałam się nabrać na oceny :)
Książka na jeden wieczór przy ciepłej herbatce, ale bez fajerwerków. Mdła i przewidywalna.
Ukazana historia trochę wyalienowanej fanki Jane Austin i Nory Jones, zakompleksionej i demotywowanej przez matkę. Ukazuje relację babcia wnuczka, życia w społeczności wiejskiej oraz to jak ważne jest wsparcie i akceptacja najbliższych.
Ciepła,...

ELEONORA
@agasotor_autorka
@_dlaczemu

"Tam gdzie zamykają się drzwi, otwiera się okno."

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i napewno nie ostatnie. Eleonora to ciepła powieść obyczajowa, która ukazuje jak ogromny wpływ na nasze życie potrafi mieć apodyktyczna matka, ale również oddanie i miłość do bliskich. Główna bohaterka Eleonora to bardzo wrażliwa młoda kobieta, która aby wreszcie żyć własnym życiem i umiejętnie z niego korzystać musi wyrwać się z domu rodzinnego. Szczęście w nieszczęściu jej babcia miała wypadek i w tajemnicy przed rodzicielką, Eli postanawia przenieść się do babci i zaopiekować się seniorką. To tutaj jej życie zmieni się o 180° stopni i Eli wreszcie pokaże na co ja tak naprawdę stać.
To tutaj odnajdzie prawdziwą siebie.

Jest to historia, która otuliła moje serce jak cieplutki kocyk. Aga ma tak przyjemne pióro, że historię którą opowiedziała porwała mnie i zachwyciła. Historia przy której aż się ma wrażenie, że kartki przewracają się same. To historia o sile i determinacji, ale również i o trudnych relacjach rodzinnych. Pokazała drogę, która musiała przejść bohaterka od samoakceptacji do akceptacji całego otoczenia. Udowodniła że jest wartościowym człowiekiem, jak każdy z nas. Wszyscy jesteśmy inni ale nigdy nie powinniśmy wątpić w siebie i swoje możliwości. Ale to co najważniejsze to nie bójmy się spełniać swoich marzeń, iść drogą która sobie wybraliśmy.
Jest to pełna optymizmu historia, którą szczerze Wam polecam.

ELEONORA
@agasotor_autorka
@_dlaczemu

"Tam gdzie zamykają się drzwi, otwiera się okno."

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i napewno nie ostatnie. Eleonora to ciepła powieść obyczajowa, która ukazuje jak ogromny wpływ na nasze życie potrafi mieć apodyktyczna matka, ale również oddanie i miłość do bliskich. Główna bohaterka Eleonora to bardzo wrażliwa...

📜RECENZJA 📜


Eleonora to wrażliwa,dobra i niezwykle pomocna osoba.Nie dawno ukończyła studia i chciała by podążać ciężką kariery związaną z anglistyką.Kocha książki i marzy o ich tłumaczeniu.Ciągle strofowana, tłamszona I nierozumiana przez swoją rodzinę.Ma jednak duże oparcie w najlepszej przyjaciółce i babci Helence.
Szukanie pracy idzie Elonorze opornie choć bardzo się stara ,więc z pomocą przychodzi jej siostra z ofertą pracy nie do odrzucenia.Elonora nie chce się jej podjąć szukając wyjścia z tej sytuacji.Okazja nadarza się sama.Ukochana babcia Helenka trafia do szpitala ,a Eleonora planuje się nią zająć i nie pozwolić na umieszczenie jej w domu opieki. Pomimo sprzeciwu matki wyjeżdża i zabiera babcię do domu.Ta sytuacja wymaga od niej idealnego planu ,aby nie dowiedziała się o tym rodzina....

,,Eleonora,, to słodko-gorzka życiowa powieść. Historia pokazująca trudne relacje rodzinne. Ciągłe ocenianie,życie pod dyktando,przytyki i niezrozumienie.Brak możliwości posiadania własnego zdania i możliwości życia po swojemu.Historia o pragnieniu podążania własną ścieżka, podejmowania własnych decyzji.Potrzebie akceptacji,zrozumienia i wsparcia.Podejmowaniu trudnych decyzji.Mierzeniu się z wieloma przeciwnościami i trudami losu.O zwyczjnym życiu trudach dnia codziennego.
To także historia o sile i determinacji. Walce o siebie I swoje marzenia.Zmianach jakie zachodzą zarówno w życiu jak I postepowaniu.O odwadze w dążeniu do obranego celu. Wzięciu spraw w swoje ręce I zawalczeniu o swoje plany I szczęście.Nabraniu pewności durbie,staniu się niezależną i wiedzącą czego się chce od życia osobą.Odnalezieniu pasji I swojego miejsca na ziemi.O bezinteresownej pomocy ,zaangażowaniu i czerpaniu z tego radości.
Historia o prawdziwej przyjaźni dodającej motywacji i skrzydeł i wiary siebie. O budowaniu nowej relacji, zaufania i powolnym poznawaniu się.O uczeniu się siebie nawzajem. Rodzącym się uczuciu I miłości....

Z twórczością autorki spotykam się po raz pierwszy I wiem na pewno,że nie ostani.Do sięgnięcia po tą historię skusił mnie opis,który bardzo mnie zaciekawił jak I piękna okładka.
Autorka stworzyła świetną życiową powieść napisaną bardzo przyjemnym I swobodnym stylem przez co czyta się ją szybko, a kartki znikają w mgnieniu oka.Fabuła dopracowana w każdym szczególe I detalu.Wciągającą już od pierwszych stron i nie pozwalająca odłożyć się na później. Akcja powieści toczy się naturalnie, swoim tempem bez zbędnego pośpiechu tworząc spójną całość,choć znajdą się momenty zaskoczenia.Bohaterowie idealnie wykreowani tacy prawdziwi I autentyczni.Ich losy śledziłam z zaciekawieniem.
Dodatkowym atutem tej książki jest przedstawienie małomiasteczkowego klimatu.Pięknych okoliczności przyrody i klimatycznych miejsc.Aż miało się ochotę tam przenieść I podążać ścieżką bohaterów.

Emocjonalna, poruszającą i bardzo wartościowa powieść,która dostarczy wielu emocji. Pełna życiowych prawd I mądrości,poruszającą także trudne I ważne tematy.
Ukazująca,że mając przy sobie kochające i przychylne osoby jesteśmy w stanie osiągnąć wiele.

Urokliwa i klimatyczna historia ,którą doceni każda jesieniara ,ale na pewno nie tylko, gdyż ta historia otuli was swoim ciepłem nawet w zimowe wieczory.
Polecam

📜RECENZJA 📜


Eleonora to wrażliwa,dobra i niezwykle pomocna osoba.Nie dawno ukończyła studia i chciała by podążać ciężką kariery związaną z anglistyką.Kocha książki i marzy o ich tłumaczeniu.Ciągle strofowana, tłamszona I nierozumiana przez swoją rodzinę.Ma jednak duże oparcie w najlepszej przyjaciółce i babci Helence.
Szukanie pracy idzie Elonorze opornie choć bardzo się...

Powieść Agi Sotor ma niesamowity klimat! Znajdziemy w niej dużo aromatycznej herbaty, pysznych ciast i potraw, a także ogromną dawkę jesieni i otulającego ciepła. Jednak to co najbardziej podobało mi się w klimacie tej powieści to aura babcinego domu, w którym można się schować przed całym złem tego świata.

Główne bohaterki czyli Eleonora i jej babcia Helena to postacie, które pokochałam od razu. Autorka świetnie wykreowała te dwie kobiety. Bardzo przyjemnie czytało się o więzi wnuczki z babcią. Żeby jednak nie było tak kolorowo autorka przedstawiła w tej powieści też trudne relacje córki z matką. Było mi niezmiernie szkoda Eli i od samego początku mocno jej kibicowałam.

"Eleonora" to powieść, która pochłania i pozwala oderwać się od codzienności, niesie radość i nadzieję, że los zawsze może odmienić się na lepsze. Pokazuje, że droga do odnalezienia siebie czasami wydaje się bardzo kręta, wyboista i zabłocona, a w rzeczywistości jest to prosta ścieżka usłana złotymi jesiennymi liśćmi. Wystarczy mieć w okół siebie odpowiednich, dobrych ludzi.
.

Powieść Agi Sotor ma niesamowity klimat! Znajdziemy w niej dużo aromatycznej herbaty, pysznych ciast i potraw, a także ogromną dawkę jesieni i otulającego ciepła. Jednak to co najbardziej podobało mi się w klimacie tej powieści to aura babcinego domu, w którym można się schować przed całym złem tego świata.

Główne bohaterki czyli Eleonora i jej babcia Helena to postacie,...

Od początku otrzymałam iście jesienny klimat. Byłam zachwycona spokojnym tonem. Jednak, jej rodzina doprowadzała mnie do szału. Dorosła kobieta, musiała żyć pod dyktando.
Eleonora wrażliwa dusza (jak ja 🥹) postanowiła rozwijać siebie, stawiać granicę i wiecie, jestem na podobnym etapie życia i to wcale takie łatwe nie jest 🤭 Więc niesamowicie trzymałam za nią kciuki.
Jestem miastowa, ja wiem, że bym się na wsi nie odnalazła, jednak nie przeszkodziło mi to w czytaniu książki. Relacja wnuczki z Babcią była urocza! Kiedy byliście u swoich Dziadków? Może to ten czas na herbatkę u nich? Warto postawić na siebie, a tę uroczą historię musicie poznać 🤎❤️

Od początku otrzymałam iście jesienny klimat. Byłam zachwycona spokojnym tonem. Jednak, jej rodzina doprowadzała mnie do szału. Dorosła kobieta, musiała żyć pod dyktando.
Eleonora wrażliwa dusza (jak ja 🥹) postanowiła rozwijać siebie, stawiać granicę i wiecie, jestem na podobnym etapie życia i to wcale takie łatwe nie jest 🤭 Więc niesamowicie trzymałam za nią...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, a tak naprawdę za mną wszystkie książki Agnieszki! Z każdą z poprzednich powieści autorki cudownie spędziłam czas, więc kiedy Aga zaproponowała mi objęcie patronatem swojej nowej książki pod tytułem"Eleonora" nie zastanawiałam się nawet chwili nad odpowiedzią, bo wiedziałam, że poraz kolejny spędzę miło czas. Nie myliłam się! Aga - bardzo Ci dziękuję, że ponownie powierzyłaś w moje patronackie ręce swoje książkowe dziecko. Na wstępie muszę wspomnieć o pięknej, jesiennej okładce, która bezapelacyjnie przyciągająca wzrok. Ja jestem nią zauroczona! W książce znajdziemy motyw slow burn, który ja osobiście uwielbiam! Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w ekspresowym tempie, ją pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Od pierwszych chwil zostałam wciągnięta do świata głównej bohaterki Eleonory i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam jej losy. Fabuła została w interesujący oraz bardzo życiowy sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie, których stworzyła autorka zostali naprawdę świetnie wykreowani, to niesamowicie autentyczne postaci, takie z którymi z powodzeniem moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne oraz takie, które śmiało moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam lepiej poznać główną bohaterkę - Eleonorę. Jej myśli, odczucia, mogłam dowiedzieć się z czym młoda kobieta się mierzy każdego dnia, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Na uznanie zasługują również postaci drugoplanowe, które zostały świetnie wykreowane i odgrywają w tej historii istotną rolę, dostarczając Czytelnikowi wielu emocji i wrażeń. Razem z bohaterami przeniosłam się do pięknych Koniuszyc, które urzekły mnie swoim małomiasteczkowym klimatem, gdzie wszyscy się znają, wszystko o sobie wiedzą i chętnie sobie pomagają. Niesamowicie podobał mi się jesienny vibe tej powieści, dało się go wyczuć na każdej czytanej stronie. Eleonora od pierwszych chwil zaskarbiła sobie moją sympatię, ujęła mnie jej naturalność, wrażliwość, dobroć i chęć niesienia pomocy. Nie ukrywam, że wielokrotnie miałam ochotę "wejść" do tej książki żeby przytulić, wesprzeć Eleonorę i zapewnić, że od teraz już wszystko będzie dobrze. Autorka w niesamowicie interesujący sposób przedstawiła stopniowo zachodzące zmiany w życiu głównej bohaterki. Przypadek bądź zrządzenie losu sprawiło, że na drodze Eleonory stanęło kilkoro bohaterów, którzy zmienili postrzeganie niektórych kwestii przez kobietę. Każda z osób pojawiając się na ścieżce Eleonory w trudnym dla niej okresie przyczyniła się, a w zasadzie popchnęła do tego, by kobieta zaczęła w końcu podążać za własnymi marzeniami, by w rezultacie Eleonora stał się niezależną, pewną siebie kobietą, która wie czego chce od życia. A ja z całych sił kibicowałam Eleonorze! Nie mogę nie wspomnieć o cudownej więzi międzypokoleniowej łączącej Eleonorę z jej babcią, coś cudownego! Bardzo podobało mi się przedstawienie relacji między główną bohaterką a miejscowym bibliotekarzem - Darkiem, wszystko tutaj toczyło się bardzo naturalnie, swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących bohaterom. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas. Mowa między innymi o trudnych relacjach rodzinnych, trudnych wyborach czy wkraczaniu w dorosłe życie. Autorka na przykładzie swoich bohaterów udowadnia, że mając wsparcie przychylnych i kochających nas osób można osiągnąć naprawdę wiele i spełniać swoje marzenia. "Eleonora" to emocjonująca, miejscami poruszająca i wartościowa opowieść pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd. To opowieść o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca w życiu, podążaniu za marzeniami i nadziei na lepsze jutro! Cudownie spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami, nie mogę się doczekać kolejnych powieści spod pióra Agnieszki! To idealna pozycja na wieczór pod kocykiem z ciepłą herbatą w ręku. Polecam!

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, a tak naprawdę za mną wszystkie książki Agnieszki! Z każdą z poprzednich powieści autorki cudownie spędziłam czas, więc kiedy Aga zaproponowała mi objęcie patronatem swojej nowej książki pod tytułem"Eleonora" nie zastanawiałam się nawet chwili nad odpowiedzią, bo wiedziałam, że poraz kolejny spędzę miło czas. Nie myliłam się!...

Aga, kojarzona dotąd raczej z powieściami komediowymi, tym razem postanowiła nas zaskoczyć pisząc obyczajówkę. Jednak fani autorki nie będą zawiedzeni, bowiem "Eleonora" to naprawdę świetnie napisana historia, przez którą po prostu się płynie.

Tytułowa Eleonora to młoda kobieta, absolwentka anglistyki, która tłamszona przez apodyktyczną matkę, w większości spraw nie ma prawa głosu. To rodzina chce decydować za nią, siostra podsuwa propozycję pracy nie do odrzucenia, a matka nieustannie strofuje. Kiedy dosyć nieoczekiwanie ukochana babcia Helenka ląduje w szpitalu, Eleonora mimo sprzeciwu rodziców, wyjeżdża do Koniuszyc, by się nią zaopiekować.

Sytuacja wymaga od niej uknucia intrygi, dzięki której rodzina nie połapie się, że babcia nie trafiła jednak do domu opieki załatwionego naprędce przez Bożenę. Plan Eleonory wypalił i babcia Helenka może wreszcie do woli cieszyć się wnuczką.

Eleonora postawiona pod ścianą z powodu braku środków do życia, rozgląda się za jakimś zajęciem w okolicy. Zupełnym przypadkiem na jej drodze staje przystojny bibliotekarz, który pilnie potrzebuje pomocy z angielskim. Szybko okazuje się, że nie tylko konwersacje łączą tych dwojga..

Ciepła i romantyczna historia z nutką humoru, w której niestety dostrzeżemy także gorzkie elementy w postaci relacji rodzinnych w domu Milskich. Zahukana i niedoceniana Eleonora wreszcie jednak stawia na swoim i wyrwa się spod toksycznych skrzydeł matki, bo ukochana babcia okazuje się ważniejsza niż strach przed krytyką.

"Eleonora" to świetna historia na długie jesienne wieczory, otulająca swoim ciepłem i radosnym śmiechem babci Helenki.

Aga, kojarzona dotąd raczej z powieściami komediowymi, tym razem postanowiła nas zaskoczyć pisząc obyczajówkę. Jednak fani autorki nie będą zawiedzeni, bowiem "Eleonora" to naprawdę świetnie napisana historia, przez którą po prostu się płynie.

Tytułowa Eleonora to młoda kobieta, absolwentka anglistyki, która tłamszona przez apodyktyczną matkę, w większości spraw nie ma...

Pisząc tę recenzję, przyszła mi na myśl piosenka Dawida Podsiadło "Małomiasteczkowy".

Taka właśnie jest główna bohaterka. To introwertyczka, kochająca czytać i marząca o tłumaczeniu literatury. Wielbicielka Jane Austen. Pragnie żyć "po swojemu". Jednak w rodzinnym domu we Wrocławiu, nie ma takiej możliwości. Nierozumiana przez najbliższe osoby, które mają wobec niej inne plany, czuje się ciągle zakompleksiona. Dobrze, że ma jeszcze przyjaciółkę, której może powierzyć swoje problemy.

"𝓔𝓵𝓮𝓸𝓷𝓸𝓻ę 𝔀 𝓰łę𝓫𝓲 𝓭𝓾𝓼𝔃𝔂 𝓶ę𝓬𝔃𝔂ł𝓸 𝓭𝔃𝓲𝔀𝓷𝓮 𝓹𝓸𝓬𝔃𝓾𝓬𝓲𝓮 𝓳𝓪𝓴𝓫𝔂 𝔃𝓪𝔀𝓸𝓭𝓾 𝓲 𝓫𝔂𝓬𝓲𝓪 𝓷𝓲𝓮𝔀𝔂𝓼𝓽𝓪𝓻𝓬𝔃𝓪𝓳ą𝓬𝓸 𝓭𝓸𝓫𝓻ą".

Kiedy tylko nadarza się okazja, wyjeżdża do Koniuszyc, by opiekować się ukochaną babcią. Tam może być sobą. Tam nie wstydzi się swojej wrażliwości, a nawet swojego imienia. Czy odnajdzie swoje miejsce, gdzie poczuje się dobrze i zacznie spełniać swoje marzenia?

To taka trochę słodko-gorzka opowieść. Autorka przedstawia toksyczne relacje pomiędzy nią a matką i siostrą. Jedyną ciepłą i przychylną jej osobą jest babcia, do której się właśnie wprowadza. Dzięki odcięciu się od przytłaczającej codzienności, może swobodnie nabrać oddechu i zacząć żyć po swojemu. Bez żadnych przytyków. Z drugiej strony powieść otula jak kocyk w chłodne, jesienne dni. Poczujecie ciepło babcinego domu, unosząca się tam miłość i poczujecie zapach oraz smak domowego ciasta. Nawet kiedy za oknem spadają liście, pada deszcz, historia zawarta na kartach powieści rozgrzeje Was, jak gorąca herbata z imbirem.

Reasumując: nieważne, czy mieszkasz w dużym mieście, czy w małej miejscowości, zawsze bądź sobą i walcz o swoje marzenia.

Pisząc tę recenzję, przyszła mi na myśl piosenka Dawida Podsiadło "Małomiasteczkowy".

Taka właśnie jest główna bohaterka. To introwertyczka, kochająca czytać i marząca o tłumaczeniu literatury. Wielbicielka Jane Austen. Pragnie żyć "po swojemu". Jednak w rodzinnym domu we Wrocławiu, nie ma takiej możliwości. Nierozumiana przez najbliższe osoby, które mają wobec niej inne...