Kolejna - po "Kropce" książka Reynoldsa, w której pokazana jest wartość nieszablonowego myślenia, nietypowego patrzenia na świat oraz pochwała fantazji i kreatywności.

Bo przecież niebo nie zawsze ma odcień błękitu :)

Polecam!

Kolejna - po "Kropce" książka Reynoldsa, w której pokazana jest wartość nieszablonowego myślenia, nietypowego patrzenia na świat oraz pochwała fantazji i kreatywności.

Bo przecież niebo nie zawsze ma odcień błękitu :)

Polecam!

Już od dziecka malując niebo używamy niebieskiego koloru. Niebieskie niebo, niebieskie chmury, jedno, monotonne spojrzenie. A tak jaki właściwie jest kolor nieba?

Marisol, bohaterka książki stanęła przed zadaniem namalowania szkolnego muralu. Zachwycona tym przedsięwzięciem, bo malowanie jest jej pasją, zorientowała się, że nie posiada niebieskiej farby. Jak ma w związku z tym namalować niebo, nie używając niebieskiego koloru? Wtedy Marisol zaczęła mimochodem obserwować niebo, odkrywając że nie zawsze jest ono niebieskie, a to podsunęło jej pewien pomysł.

Książka, która pokazuje jak wyjść poza schemat. Wyjście poza określone normy nie zawsze jest błędem, czasem uzewnętrznia to naszą kreatywność i umiejętność patrzenia na świat przez pryzmat własnej wrażliwości.

Tak trafnie i to niewielkim nakładem treści, o kreatywności i wyobraźni potrafi pisać tylko Peter H. Reynolds. Jego książki są połączeniem obrazu i tekstu oraz zabawy i gry kolorem, by w efekcie stworzyć coś co przemówi do nas w całej swojej okazałości.
Ta pozycja doskonale oddaje możliwości jakie drzemią w dziecku i jak potrafią być ograniczone przez ogolnie panujące spojrzenie na świat. Pozwala na eksperymenty, zmiany i spróbowanie czegoś nowego, co może dać piorunujący i świeży efekt.

Pięknie, subtelnie, kolorowo.

Już od dziecka malując niebo używamy niebieskiego koloru. Niebieskie niebo, niebieskie chmury, jedno, monotonne spojrzenie. A tak jaki właściwie jest kolor nieba?

Marisol, bohaterka książki stanęła przed zadaniem namalowania szkolnego muralu. Zachwycona tym przedsięwzięciem, bo malowanie jest jej pasją, zorientowała się, że nie posiada niebieskiej farby. Jak ma w związku z...

Prosta ale wyczerpująca temat jaki podejmuje - na swoim poziomie - opowieść o tym czym jest sztuka i nasza wyobraźnia
Może być przyczynkiem ciekawej rozmowy z dzieckiem nie tylko o sztuce, ale o wychodzeniu poza myślowe schematy w ogóle :)

Prosta ale wyczerpująca temat jaki podejmuje - na swoim poziomie - opowieść o tym czym jest sztuka i nasza wyobraźnia
Może być przyczynkiem ciekawej rozmowy z dzieckiem nie tylko o sztuce, ale o wychodzeniu poza myślowe schematy w ogóle :)

W tej części kreatywnej serii dla dzieci czytamy o Marisol, która uwielbiała malować. Dziewczynka miała nawet swoją galerię sztuki i malowała plakaty, aby promować idee, w które wierzyła. Marisol dzieliła się też swoimi pracami ze światem. Nie mogła się doczekać rozpoczęcia pracy nad muralem w bibliotece. Chciała namalować niebo, dlatego obserwowała je w dzień i w nocy, aby zobaczyć, jakie kolory zawierało. Autor zachęca w tej książce do patrzenia na świat w odkrywczy i kreatywny sposób. Dzięki lekturze dzieci mają okazję nauczyć się patrzeć na otoczenie w inny sposób, a ich kreatywność może się bardzo rozwinąć. Lektura skłania do refleksji, a wszystko przedstawione jest w dość prosty, obrazowy sposób, który może być zrozumiały nawet dla małego czytelnika. Do niektórych dorosłych też łatwiej docierają proste koncepty i prawdy. Subtelne ilustracje w książce są urzekające. 👏 własnych możliwości. Więcej na blogu:
https://mamaizabawa.blogspot.com/2023/09/kolor-nieba.html

W tej części kreatywnej serii dla dzieci czytamy o Marisol, która uwielbiała malować. Dziewczynka miała nawet swoją galerię sztuki i malowała plakaty, aby promować idee, w które wierzyła. Marisol dzieliła się też swoimi pracami ze światem. Nie mogła się doczekać rozpoczęcia pracy nad muralem w bibliotece. Chciała namalować niebo, dlatego obserwowała je w dzień i w nocy, aby...

Już niedługo Dzień Kropki - święto kreatywności. Ten dzień nieodwołalnie kojarzy się z pewną książką: "Kropką" Petera Reynoldsa. Znacie?

Wspominam o "Kropce" ponieważ nakladem @wydawnictwomamania ukazała się właśnie kolejna książka Reynoldsa, która również jest pochwałą kreatywności i twórczości: "Kolor nieba"

Bohaterką tej książki jest Marisol, która uwielbia malować. Pewnego dnia Marisol i jej koledzy z klasy otrzymują pewne zadanie. Pani bibliotekarka prosi ich, by na jednej ze ścian namalowali mural.

Marisol wpada na pomysł namalowania nieba, a wtedy okazuje się, że w jej pudełku z farbami brakuje niebieskiego koloru.

Co teraz?

Jak namalować niebo bez niebieskiej farby? Okazuje się, że wystarczy tylko odrobina kreatywności, by stworzyć wyjatkowy obraz nieba bez kszty tegi koloru.

Co zrobilibyście na miejscu Marisol?

Peter Reynolds kolejny raz rozbudza naszą wyobraźnię i zachęca do działania. To właśnie za to cenię go najbardziej.

Już niedługo Dzień Kropki - święto kreatywności. Ten dzień nieodwołalnie kojarzy się z pewną książką: "Kropką" Petera Reynoldsa. Znacie?

Wspominam o "Kropce" ponieważ nakladem @wydawnictwomamania ukazała się właśnie kolejna książka Reynoldsa, która również jest pochwałą kreatywności i twórczości: "Kolor nieba"

Bohaterką tej książki jest Marisol, która uwielbia malować....

Niebo jest niebieskie? Ale czy na pewno? A może by pomalować je na inne kolory? Dziecięca wyobraźnia jest ogromna i właśnie to pokazuje książka „Kolor nieba”.
A czy wiecie czym jest kreatologia? Słyszałyście o tym? Kreatologia zajmuje się wspieraniem kreatywności. Właśnie zaraz przed nami jeden z dni które bazują na tym, czyli dzień Kropki.
Historia Marisol idealnie pasuje do założeń kreatologii. Dziewczynka uwielbia malować. Chce namalować niebo, ale… No właśnie brakuje jej niebieskiej farby. Jak z tego można wybrnąć?
My uwielbiamy książki z serii kreatologia od @wydawnictwomamania. Mam nadzieję, że i Wam porządną do gustu.

Recenzja pochodzi z IG groszkowe2.0/slomeczkowa

Niebo jest niebieskie? Ale czy na pewno? A może by pomalować je na inne kolory? Dziecięca wyobraźnia jest ogromna i właśnie to pokazuje książka „Kolor nieba”.
A czy wiecie czym jest kreatologia? Słyszałyście o tym? Kreatologia zajmuje się wspieraniem kreatywności. Właśnie zaraz przed nami jeden z dni które bazują na tym, czyli dzień Kropki.
Historia Marisol idealnie pasuje...

Książki Petera Reynoldsa to prawdziwe majstersztyki. Zarówno pod względem treści jak i ilustracji. Każda kolejna zabiera nas w niesamowitą podróż do wnętrza nas samych i składnia do przemyśleń, refleksji oraz zatrzymania się i złapania oddechu w pędzie życia. Także i najnowsze dzieło tego autora niesie ze sobą niewyobrażalną głębię.

"Kolor nieba" to opowieść o Marisol, niezwykłej dziewczynce o artystycznej pasji, którą realizowała malując obrazy. Miała własną galerię sztuki w domu, ale nie poprzestawać na tym. Lubiła też malować plakaty promujące ważne idee czy obdarowywać swoimi dziełami bliskich.

W szkole była postrzegana za ekscentryczkę, ze względu na swój oryginalny ubiór oraz nieodłączny zestaw farb i pędzli, który zabierała ze sobą wszędzie. Marisol się jednak nie zrażała.

Kiedy pewnego dnia okazało się, że w ramach projektu plastycznego dzieci będą malować mural, serce Marisol zabiło mocniej. Każde dziecko miało swoje zadanie, fragment pracy do stworzenia. Marisol miała namalować niebo. Okazało się jednak, że w jej palecie zabrakło niebieskiej farby.

Dziewczynka myślała, zastanawiała się i obserwowała nieboskłon. Odkryła, że w zależności od pory dnia czy pogody przybiera on różne barwy. I tak naprawdę wcale nie są one niebieskie. Te obserwacje zakiełkowały i Marisol udało się stworzyć z tych kolorów co miała prawdziwe arcydzieło.

Ach jaka to piękna opowieść! Głęboka, warstwowa i poetycka. Pokazuje jak ważne jest w naszym życiu, by podążać własną ścieżką i rozwijać swoje pasje, a także jak wiele możemy osiągnąć jeśli puścimy tylko wodze wyobraźni. Bardzo podoba mi się warstwa ilustracyjna, w której autor postawił na szarości i tylko konkretne elementy stworzył w barwach. To wspaniale podkreśla emocje zawarte w opowiadaniu i nadaje książce smaku. Polecam z całego serca ❤️

Książki Petera Reynoldsa to prawdziwe majstersztyki. Zarówno pod względem treści jak i ilustracji. Każda kolejna zabiera nas w niesamowitą podróż do wnętrza nas samych i składnia do przemyśleń, refleksji oraz zatrzymania się i złapania oddechu w pędzie życia. Także i najnowsze dzieło tego autora niesie ze sobą niewyobrażalną głębię.

"Kolor nieba" to opowieść o Marisol,...

Nikt nie wymaluje świata piękniej niż on sam… Rozmaże barwne smugi na horyzoncie, rzuci wyrafinowane cienie chmur, roziskrzy firmament milionami gwieździstych punktów, rozjaśni nocny grant srebrzystym okręgiem lub przesłoni błękit bielącymi się promieniami… Od czasu do czasu zamaże wszystko szarą grubą kołdrą chmur, by po chwili skąpać wszystko w wielobarwnym blasku tęczy…
Dlaczego znając te wszystkie oblicza nieba wciąż upieramy się, że jest niebieskie? Czy nie jest najpiękniejsze, gdy dzień chyli się ku zachodowi i przybiera ciepłe pomarańczowo-różowe barwy? Nawet artystyczna dusza Marisol potrzebowała tej lekcji, aby zrozumieć, jak ograniczające są utarte schematy…
„Kolor nieba” Petera H. Reynoldsa to niedługa opowieść o tworzeniu dzieła, poprzez które autor próbuje przekonać, że każdy ma duszę artysty, a jednocześnie pokazuje jak łatwo poddajemy się narzuconym wizjom, które ograniczają naszą kreatywność. Ta książka w cudowny, wręcz zachwycający sposób pokazuje, że nie musimy robić wszystkiego tak, jak oczekuje tego do nas świat, że możemy wyrażać siebie w sposób nam bliski, indywidualny i swobodny. To, co oczywiste może być piękne, ale to co wykraczające poza to, czego się spodziewamy może być zachwycające.
„Kolor nieba” to pochwała dla indywidualizmu, kreatywności i otwartości na to, co nieoczywiste. Piękna, prosta, poprzez co wyjątkowa i zachwycająca. Utrzymana w stonowanych barwach, w dużej mierze monochromatyczna, by w finale wybuchnąć feerią barw.
Mam przeczucie, że może pomóc odnaleźć pierwiastek artysty, nawet jeśli jest głęboko skryty w zakamarkach duszy… I nie jednej osobie pokaże, że niebo niekoniecznie musi być niebieskie, trawa zielona, a słońce żółte… Dajmy dzieciom być malarzami własnej rzeczywistości, bo kto wie, co z tego wyniknie…

Nikt nie wymaluje świata piękniej niż on sam… Rozmaże barwne smugi na horyzoncie, rzuci wyrafinowane cienie chmur, roziskrzy firmament milionami gwieździstych punktów, rozjaśni nocny grant srebrzystym okręgiem lub przesłoni błękit bielącymi się promieniami… Od czasu do czasu zamaże wszystko szarą grubą kołdrą chmur, by po chwili skąpać wszystko w wielobarwnym blasku tęczy…...