„Godzina dzieci” to opowiadanie, którego odgadnąć mi się nie udało.
„Wysłannik” Derek Stuart powinien przewidzieć, że picie alkoholu z dość dziwnym kompanem skończy się nie tylko kacem. I tak jest w istocie. Derek został wybrany: ma stancą do walki z Asami na planetoidzie Askard. Asowie kiedyś byli ludźmi, ale ujarzmili ewolucję, stają się krwawymi bogami. Pojedynek nie będzie prosty i nie odejdzie się bez pomocy tajemniczych sił. Z ckliwym zakończeniem.
„Mroczny brzask” - dużo ciekawsze od poprzednich. Gresham jest człowiekiem, który kocha ocean. Niestety znalazł się w miejscu i czasie, w którym znaleźć się nie powinien. Niestety? Nie do końca. W wyniku wybuchu bomby jądrowej traci wzrok i... zyskuje wzrok – choć na innym poziomie postrzegania. Odkrywa też tajemnicę, jaką skrywają głębiny. Ta tajemnica stawia przed nim cel na przyszłość, a celem tym jest... zemsta.
„Bóg imieniem Kroo” - Kroo to bóg, no... bożek ledwie, który marzy o byciu wielkim. Póki co „mieszka” z zapomnianej świątyni w Tybecie, do której i tak nikt nie przychodzi – chyba, że chce coś ukraść albo pożyczyć. Szansa na bycie wielkim pojawia się, kiedy do świątyni trafia amerykański naukowiec dr Horacy Danton. Kroo o wielkim świecie wie niewiele, ambicje ma jednak duże. Danton natomiast prowadząc dwuletnie badania też w wiedzy o świecie ma braki. Umknął mu fakt, że trwa II WŚ. Teraz tylko muszą pogodzić swoje cele – Danton chce sabotować Japończyków, Kroo władać światem, żeby godnie odejść do Świątyni Bogów.
Nie jest to zbiór dorównujący poprzednim. To oczywiście ciągle Kuttner w swojej krasie, ale brak w tych opowiadaniach „pazura”. Nawet ostatnie, które jest jednym wielkim skeczem, nie błyszczy specjalnie.

„Godzina dzieci” to opowiadanie, którego odgadnąć mi się nie udało.
„Wysłannik” Derek Stuart powinien przewidzieć, że picie alkoholu z dość dziwnym kompanem skończy się nie tylko kacem. I tak jest w istocie. Derek został wybrany: ma stancą do walki z Asami na planetoidzie Askard. Asowie kiedyś byli ludźmi, ale ujarzmili ewolucję, stają się krwawymi bogami. Pojedynek nie...

Mimo 4 tylko opowiadań jest to zbiór bardzo różnorodny. Każde jest zupełnie inne.
Najbardziej podeszło mi pierwsze (takie tajemnicze, na granicy jawy i snu czytało mi się najlepiej mimo, że jest głównie obyczajowe i rozwlekłe) i ostatnie, które oceniam na 7. Ostatnie było bardzo zabawne. Nawet bardziej niż Gallager i Hogbenowie.
Ale są też dwa inne, które są lekko mówiąc średnie. Drugie z powodu opisu jakiś mocy, prądów, walki w sferze duchowej i nutka fantasy, którą tu wystąpiła chyba w charakterze zapchajdziury. Do tego jest to długie opowiadanie.
Mroczny brzask, czyli 3 opowiadanie z kolei mnie nie przyciąga. Idea innego inteligentnego gatunku żyjącego obok nas nie wręcz odpycha swoją nierealnością.
Godzina dzieci 7
Wysłannik 5
Mroczny brzask 3
Bóg imieniem Kroo 7

Mimo 4 tylko opowiadań jest to zbiór bardzo różnorodny. Każde jest zupełnie inne.
Najbardziej podeszło mi pierwsze (takie tajemnicze, na granicy jawy i snu czytało mi się najlepiej mimo, że jest głównie obyczajowe i rozwlekłe) i ostatnie, które oceniam na 7. Ostatnie było bardzo zabawne. Nawet bardziej niż Gallager i Hogbenowie.
Ale są też dwa inne, które są lekko mówiąc...

Zbiorek Mistrza Kuttnera przeczytałem w mig "pomiędzy" innymi książkami. Porywające to te opowiadania nie są, za to potwierdza się ważne prawo o twórcach słowa pisanego. W tym przypadku siódma porcja opowiadań jednego autora siłą rzeczy dociera do dalekich zakamarków jego twórczości,. W tych odległych tekstach nierzadko odkrywa jak bardzo tego autora nie znamy, bo nasza jego znajomość bierze się z kilku- góra kilkunastu opowiadań drukowanych wielokrotnie w różnych zbiorach, wyborach, antologiach.

Jak każdy zbiorek i zbiór opowiadań, tak i ten ma swoją rodzynkę. Kroo wymiata mówię wam, serio. Pozostałe trzymają dobry średni poziom aczkolwiek wydały mi się nieco zakomplikowane pograniczem rzeczywistości i nierzeczywistej złudy. Całość 7. zbiorku komponuje się udatnie na 7*.

Słowo wyjaśnienia, dlaczego przeczytałem dopiero teraz. To proste, jak... zdobycie egzemplarza książki wydrukowanej w roku 1993 i niedostępnej na rynku wtórnym. Do czasu, aż cierpliwość została wynagrodzona i jakieś głębinowe prądy w otchłaniach zapomnianych magazynów chyba, wyrzuciły niebity (nówka sztuka) egzemplarz tego zbioru na światło dni lata roku 2023 Po Chrystusie. Nabycie tej książki drogą kupna stało się wtedy obowiązkiem niemalże.

Zbiorek Mistrza Kuttnera przeczytałem w mig "pomiędzy" innymi książkami. Porywające to te opowiadania nie są, za to potwierdza się ważne prawo o twórcach słowa pisanego. W tym przypadku siódma porcja opowiadań jednego autora siłą rzeczy dociera do dalekich zakamarków jego twórczości,. W tych odległych tekstach nierzadko odkrywa jak bardzo tego autora nie znamy, bo nasza...