Dla mnie nie była to lekka lektura. Na początku nawet męczyła mnie treść i dość wyszukany styl, ale ponieważ nie mam w zwyczaju porzucać rozpoczętej już lektury uparcie brnęłam dalej. W pewnym momencie akcja stała się dla mnie już bardziej zrozumiała i już czytałam z większym zainteresowaniem. Warto przeczytać również ze względu na styl pisarski autorki.

Dla mnie nie była to lekka lektura. Na początku nawet męczyła mnie treść i dość wyszukany styl, ale ponieważ nie mam w zwyczaju porzucać rozpoczętej już lektury uparcie brnęłam dalej. W pewnym momencie akcja stała się dla mnie już bardziej zrozumiała i już czytałam z większym zainteresowaniem. Warto przeczytać również ze względu na styl pisarski autorki.

Akcja nie porywa, a książka pisana jest tak niepotrzebnie zawiłym językiem, jakby Pani Autorka startowała w konkursie "kto zna najwięcej słów". Jest to zrozumiałe, ale trzeba się trochę namęczyć, żeby na bieżąco nadążać za słowotokiem Autorki...
Nie polecam osobom, które chcą po prostu się rozerwać przy dobrym kryminale. Natomiast polecam studentom filologii. ;)

Akcja nie porywa, a książka pisana jest tak niepotrzebnie zawiłym językiem, jakby Pani Autorka startowała w konkursie "kto zna najwięcej słów". Jest to zrozumiałe, ale trzeba się trochę namęczyć, żeby na bieżąco nadążać za słowotokiem Autorki...
Nie polecam osobom, które chcą po prostu się rozerwać przy dobrym kryminale. Natomiast polecam studentom filologii. ;)

Jestem oczarowany powieścią Pani Heleny Sekuły „ Szlak Tamerlana”. Dlaczego? Przecież to jest zwykły kryminał – mógłby ktoś powiedzieć, że daleko mu do literatury poważnej, ambitnej, wnoszącej coś do życia. A jednak po przeczytaniu, zastanawiam się gdzie książki Pani Heleny ukrywały się przede mną, gdy namiętnie pochłaniałem literaturę popularną zachodnich pisarzy, zachwycałem się wartką akcją, zmyślną fabułą, „świetnie” zarysowanymi postaciami.
Z perspektywy lat mogę powiedzieć, że Szlak Tamerlana przewyższa wszystko, co przeczytałem do tej pory w tej kategorii literackiej.
Jest rewelacyjnie opisane tło obyczajowe czasów stanu wojennego, przewyborne dialogi, wypowiadane przez plastycznie opisane postacie, nawet te, stanowiące tło powieści, i występujące tylko raz. Poza tym fabuła jest tak podana, że do końca czytelnik jest zaskakiwany. Główny bohater walczący z wszędobylską organizacją, wbrew sobie, ale jednak musi doprowadzić grę do końca, bo albo on, albo oni. Często musi improwizować, bo nie zna się na tej robocie, ale dzięki inteligencji, ale takiej zwykłej, można by powiedzieć chłopskiej, daje sobie radę.
To, co mnie zachwyciło to język powieści, którego współczesny pisarz, tego typu literatury nie używa z (chyba) obawy, że nie za bardzo będzie zrozumiany, a co według mnie stawia książkę Pani Heleny Sekuły na najwyższej półce.

Jestem oczarowany powieścią Pani Heleny Sekuły „ Szlak Tamerlana”. Dlaczego? Przecież to jest zwykły kryminał – mógłby ktoś powiedzieć, że daleko mu do literatury poważnej, ambitnej, wnoszącej coś do życia. A jednak po przeczytaniu, zastanawiam się gdzie książki Pani Heleny ukrywały się przede mną, gdy namiętnie pochłaniałem literaturę popularną zachodnich pisarzy,...

Kolejna ksiazka z serii Srebrnego Klucza. Jednym slowem, wszytskie ktore do tej pory przeczytalem byly dobre. Po tej tez sie spodziewalem pewnego stalego poziomu. Nie zawiodlem sie. Ksiazka ok. tylko trzeba uwaznie czytac, aby sie nic nie pomylilo :)

Kolejna ksiazka z serii Srebrnego Klucza. Jednym slowem, wszytskie ktore do tej pory przeczytalem byly dobre. Po tej tez sie spodziewalem pewnego stalego poziomu. Nie zawiodlem sie. Ksiazka ok. tylko trzeba uwaznie czytac, aby sie nic nie pomylilo :)

Tę książkę kupiłam właściwie przypadkiem. Akurat płaciłam za pezent dla koleżanki i zauważyłam ją na przecenie - 5 zł zamiast 30 -, ledwo spojrzałam na opis z tyłu okładki, i gdy tylko zorientowałam się, że to kryminał, natychmiast dołożyłam ją do zakupów.
Do przeczytania jej zabierałam się 2 razy. Już w trakcie czytania 1 rozdziału doszłam do wniosku, że to trudna książka. Pełna zawirowań, różnych szczegółów, w dodatku napisana językiem poważnym, kwintesencją polszczyzny. Za pierwszym podejściem doczytałam ją do 1/3, po czym zrobiłam sobie 2-tygodniową przerwę i musiałam zacząć od początku, bo kompletie się pogubiłam i po prostu nie miałam pojęcia, o co chodzi. Zaczęłam więc od początku i tym razem wytrwałam do końca. Może nie ma w tej książce wartkiej akcji, hektolitrów krwi, długotrwałych pościgów, ale jest to książka o PRL-owskich realiach, bardzo dobrze i mądrze napisana. Bardzo łatwo można się wczuć w sytuację głównego bohatera Daniela, przyznam, że przeżywałam wszystko razem z nim, czułam się jakbym była w centrum akcji. Pozostali bohaterowie równiez byli przedstawieni bardzo realnie.
Zdecydowanie zasługuje na to, co trzeba jej poświęcić - dużo czasu, koncentracji i skupienia.
Osobom, które zabierają się do jej przeczytania, polecam nierobienie dłuższych przerw (max. 2-3 dni) i umiejętność znalezienia tego, o czym wspomniałam wyżej - czasu, koncentracji i skupienia.

Tę książkę kupiłam właściwie przypadkiem. Akurat płaciłam za pezent dla koleżanki i zauważyłam ją na przecenie - 5 zł zamiast 30 -, ledwo spojrzałam na opis z tyłu okładki, i gdy tylko zorientowałam się, że to kryminał, natychmiast dołożyłam ją do zakupów.

Do przeczytania jej zabierałam się 2 razy. Już w trakcie czytania 1 rozdziału doszłam do wniosku, że to trudna książka....

Helena Sekuła? Pewnie niewielu z Was mówi coś to nazwisko. Szkoda, bo Pani Helena to wielka dama polskiego kryminału z czasów PRL. Kilka z jej powieści kryminalnych zostało przerobionych na scenariusze filmowe „07 zgłoś się”.

Tym razem w moje ręce wpadła książka „Szlak Tamerlana” opowiadająca historię byłego członka grupy przerzucającej przez Polskę narkotyki. Główny bohater powieści Daniel jest, a właściwie był „Mułem", czyli człowiekiem odpowiedzialnym za przetransportowanie towaru w ściśle określone miejsce. Wskutek fatalnego zbiegu okoliczności trafia jednak do więzienia, gdzie byli mocodawcy usiłują go zabić. Danielowi udaje się uciec zza krat i poprzez bezdroża prowincjonalnej Suwalszczyzny usiłuje dotrzeć do Warszawy. Stamtąd ma nadzieję prysnąć za granicę. Wszystko jest przeciwko niemu.

Nie ma paszportu, pieniędzy ani przyjaciół. Poruszanie się w terenie jest utrudnione ze względu na ograniczenia stanu wojennego. Czy uda mu się szczęśliwie opuścić granice kraju? Nie będę zdradzał zakończenia, doczytacie sobie sami.

Książkę Heleny Sekuły polecam przede wszystkim miłośnikom pięknej i dojrzalej literatury. To nie jest zwykła powieść kryminalna dla każdego czytelnika. Historia sama w sobie nie jest może pasjonująca, ale smakowanie wyrafinowanego języka i pięknej polszczyzny, jaką posługuje się pisarka, będzie stanowiło prawdziwą ucztę dla pożeraczy słowa pisanego. W dzisiejszych twórcy z takim warsztatem pisarskim są raczej na wymarciu…

Helena Sekuła? Pewnie niewielu z Was mówi coś to nazwisko. Szkoda, bo Pani Helena to wielka dama polskiego kryminału z czasów PRL. Kilka z jej powieści kryminalnych zostało przerobionych na scenariusze filmowe „07 zgłoś się”.

Tym razem w moje ręce wpadła książka „Szlak Tamerlana” opowiadająca historię byłego członka grupy przerzucającej przez Polskę narkotyki. Główny...

Akcja przez większość książki raczej nie porywa. Pozycja trudna językowo. Pisana bogatym słownikiem, często z naleciałościami mowy wiejskiej i slangowej.

Akcja przez większość książki raczej nie porywa. Pozycja trudna językowo. Pisana bogatym słownikiem, często z naleciałościami mowy wiejskiej i slangowej.

Miał być średniak ,a wyszło całkiem fajnie. Trzeba jedynie się przyzwyczaić do nietuzinkowego języka a potem zostaje nam tylko delektowanie się historią.

Miał być średniak ,a wyszło całkiem fajnie. Trzeba jedynie się przyzwyczaić do nietuzinkowego języka a potem zostaje nam tylko delektowanie się historią.