Bardzo przyjemna kontynuacja przygód wścibskiej Matyldy, jej tchórzliwego psa i nieśmiałego detektywa Roryka, którzy tym razem muszą udowodnić niewinność pewnej aktorki, która zostaje oskarżona o próbę zabicia swego męża (a nie ułatwia zadania fakt, że gra ona w serialu zabójczynie mężów) i upozorowanie kradzieży cennego obrazu z jego kolekcji. Dzielni detektywi muszą dojść do tego który z gości , którzy przed atakiem i kradzieżą byli na drinku u ofiary oraz podejrzanej jest zbrodniarzem, gdyż tylko ich odciski palców znaleziono na miejscu zdarzenia. Książka ta jest pełna humoru, akcji i oryginalnych bohaterów. Myślę, że jest to pozycja dla osób w każdym wieku, bo to bardzo przyjemny sposób na odprężenie. Polecam!

Bardzo przyjemna kontynuacja przygód wścibskiej Matyldy, jej tchórzliwego psa i nieśmiałego detektywa Roryka, którzy tym razem muszą udowodnić niewinność pewnej aktorki, która zostaje oskarżona o próbę zabicia swego męża (a nie ułatwia zadania fakt, że gra ona w serialu zabójczynie mężów) i upozorowanie kradzieży cennego obrazu z jego kolekcji. Dzielni detektywi muszą...

To już druga powieść przygodowa pisarza,chętnie zabrałam się za nią i zaczęłam czytać,pochłonęłam lekturę bezgranicznie,fabuła dobra,wartkie zwroty akcji,trzyma w napięciu do ostatnich stron książki.
Bohaterowie cudowni.
Oczarowana jestem tą wspaniałą książką.

To już druga powieść przygodowa pisarza,chętnie zabrałam się za nią i zaczęłam czytać,pochłonęłam lekturę bezgranicznie,fabuła dobra,wartkie zwroty akcji,trzyma w napięciu do ostatnich stron książki.
Bohaterowie cudowni.
Oczarowana jestem tą wspaniałą książką.

Nawet nie macie pojęcia jak bardzo szczęśliwa jestem, kiedy przychodzi moment, w którym mogę pochwalić się i napisać kilka słów na temat mojego patronatu, którego uwielbiam całym sercem. Dzisiejsza recenzja patronacka dotyczy książki z cudownego wydawnictwa Dwukropek, a mowa o „Roryk. Sprawa czerwonej ważki” autorstwa Olivera Schlicka. Jeżeli nie czytaliście pierwszego tomu, to nic straconego możecie czytać tom drugi, bo to nowa przygoda Roryka i Matyldy, lecz kilka sytuacji miały miejsce w pierwszym tomie (nie wpływają na akcje, ale trochę tłumaczą np. kto, kim jest lub dlaczego ktoś z kimś jest itp.).
W pierwszej części pisałam, że moją ulubienicą jest Matylda no ta dwunastoletnia dziewczynka tak mi w głowie weszła, że uśmiecham się na sam dźwięk tego imienia. Rozbrajająco i bez wyrzutów sumienia potrafi zjednać sobie nawet tych, którzy są czarnymi bohaterami. Roryk totalne przeciwieństwo Matyldy, a jeżeli dołożyć nazwisko Nie śmiał to mamy bombę wpadek i dziwnych sytuacji, w których Nie śmiał nie będzie wiedział, jak się za coś wziąć. Standardowo zachęcam do zapoznania się z opisem, no chyba że lubisz być zaskoczony (tak jak ja).

Książka porusza też inne kwestie m.in. coś takiego, jak nieśmiałość danej osoby, lęk przed czymś lub kimś etc. Warto pokazać naszym pociechom takie książki, które są bardzo wartościowe. Ważka, jaką widzicie na okładce jest tam nie bez powodu i niesie ze sobą mnóstwo zagadek krępujących sytuacji, w których Roryk będzie grał pierwsze skrzypce. Co on, by zrobił bez Matyldy? Pewnie siedziałby domu zamknięty na cztery spusty przed światem. Jak to mówią „Gdzie diabeł nie może tam Matyldę pośle” :D. Tym razem trzeba będzie rozwikłać zagadkę słynnej aktorki, która oskarżona jest o napaść na własnego męża. To nie spojler tego dowiecie się na początku książki. Mnóstwo niejasności i gwarantuje, że jeżeli wpadniesz już na trop i będziesz wiedział, kto i gdzie to gwarantuje, że się mylisz. Dlatego tak bardzo uwielbiam ten zdecydowanie nietuzinkowy duet detektywistyczny. Na marginesie, czy ktoś z was zna równie strachliwego psa (cockera spaniela) o imieniu Doktor Herkenrat jak ten nasz w książce? Jak tak to dajcie znać.

Polecamy z córką każdemu, kto lubi akcję, tajemnicę, zagadki detektywistyczne i w których nic nie jest takie oczywiste. Co będzie w trzecim tomie? Matko tak bardzo chciałbym już wiedzieć.

Nawet nie macie pojęcia jak bardzo szczęśliwa jestem, kiedy przychodzi moment, w którym mogę pochwalić się i napisać kilka słów na temat mojego patronatu, którego uwielbiam całym sercem. Dzisiejsza recenzja patronacka dotyczy książki z cudownego wydawnictwa Dwukropek, a mowa o „Roryk. Sprawa czerwonej ważki” autorstwa Olivera Schlicka. Jeżeli nie czytaliście pierwszego...

Nieśmiały detektyw i jego znacznie bardziej śmiała choć niepełnoletnia partnerka kradli nasze serca już przy pierwszym spotkaniu. Dlatego przebieraliśmy nogami z niecierpliwości w oczekiwaniu na drugi tom serii z Rorykiem, nieśmiałym detektywem, tym razem pt. Sprawa Czerwonej Ważki.

Do Roryka zgłasza się reżyser Morderczych żon, popularnego programu telewizyjnego true crime, który namiętnie ogląda nieletnia asystentka najlepszego z detektywów - Matylda. Okazuje się, że jedna z czołowych aktorek programu została oskarżona o napaść na własnego męża i kradzież dzieła sztuki. Reżyser nie wierzy w winę aktorki, a Roryk daje się namówić na podjęcie śledztwa. Oczywiście jego nieśmiałość może okazać się tu wielką przeszkodą, ale na szczęście dwunastoletnia Matylda nie zamierza rzucić prowadzenia podwójnego życia i zamiast rozwiązywać fikcyjne zagadki dla dzieci, wraz z detektywem Nieśmiałem rzuci się w wir śledztwa.

Powieść jest doskonałym przykładem świetnie napisanej komedii kryminalnej skierowanej do młodszych nastolatków, która utrzymuje jakość pierwszego tomu i powiela jego atuty.

Wśród wielu książek detektywistycznych dla małych i dużych ta wyróżnia koncepcją metody detektywistycznej, którą posługuje się bohater, oraz samą postacią bohatera, który jest detektywem chorobliwie wręcz nieśmiałym. Czyż samo to nie brzmi intrygująco? Odczytywanie losów przedmiotu w trakcie lizania brzmi jak świetna supermoc, ale też supermoc dość kłopotliwa, nie uważacie? A jeśli do tego sam detektyw jest wiecznie skrępowany i skupiony na tym, by nikogo nie urazić, można się spodziewać niezłego ambarasu. A dzięki temu jest ciekawie i całkiem zabawnie, nawet jeśli dla samego Roryka te sytuacje są niezręczne. Nieśmiałość Roryka jest podkręcona do granic wytrzymałości, ale to czyni z niego zabawnego bohatera, który mimo wszystko budzi sympatię.

W kontraście do nieśmiałego Roryka mamy dwunastoletnią Matyldę, która jest niezłą aparatką. Dziewczynka potrafi człowieka zagadać na śmierć, jest bystra, pewna siebie i przebojowa. Ona również budzi sympatię, zwłaszcza dlatego, że nie jest ani trochę zarozumiała. Tworzą z Rorykiem wspaniały duet, którego energia niesie fabułę wartkim nurtem, wciągając czytelnika w detektywistyczne śledztwo.

Akcja powieści skupia się wokół kolejnej kryminalnej zagadki, która została skrojona na miarę młodych odbiorców - jest dostatecznie zawiła, by pozostać intrygującą i przyciągnąć odbiorcę, a jednocześnie dość klarowna, by odbiorca potrafił zrozumieć motywację sprawców przestępstwa. A przy tym wszystko, co dzieje się wokół sprawy, wraz z drobnymi twistami i humorystycznymi scenami, buduje nastrój i tworzy lekką, ciekawą fabułę. Roryk to świetna rozrywka i dobre połączenie detektywistycznej historii z przyjemną dawką okazji do uśmiechu.

To powieść napisana z polotem i lekkością, wciągająca od pierwszej strony i przełamująca ciężar kryminalnej zagadki inteligentnym, zrozumiałym humorem. Właśnie zestawienie tych dwóch elementów czyni z niej książkę właściwie dla każdego - dla tych, którzy chcą się przy lekturze zaśmiewać do rozpuku, i tych żądnych emocji. Dla miłośników przygód, wartkiej akcji i nietypowych bohaterów, ale i dla tych, którzy chętnie trochę pogłówkują, wraz z parą detektywów składając elementy układanki. Świetna propozycja dla młodych, ale i całkiem dorosłych odbiorców, bo autor nawet kryminalnych wyjadaczy lubi wodzić za nos.

Nie mogę raz jeszcze nie docenić w tym miejscu świetnego tłumaczenia Emilii Skowrońskiej, przekładającego się na lekkość tekstu, dobrze oddającego humorystyczny rys. Na uwagę zasługuje wypracowane przy topie pierwszym spolszczenie nazwisk znaczących - z nazwiskiem głównego bohatera na czele. Rory Shy staje się oto Rorykiem Nieśmiałem, co jest znacznie ciekawsze niż gdyby był Rorykiem Nieśmiałym, a jednocześnie zachowuje związek z najbardziej znaczącą cechą jego charakteru. Uwielbiam zabawy słowem, ale zdaję sobie sprawę, że niełatwo przekłada się je z jednego języka na drugi.

Roryk to kolejny z naszych patronatów, z którego jesteśmy szalenie dumni i który z przyjemnością kontynuujemy. Świetna, lekka, zabawna historia z wyrazistymi bohaterami i ciekawą intrygą. Doskonale wykorzystany potencjał postaci. Powieść czyta się z przyjemnością, tym bardziej że wachlarz ciekawych postaci nie ogranicza się jedynie do dwojga głównych bohaterów. A choć pomysł na nieśmiałego detektywa liżącego dowody może wydać się nieco absurdalny, jest realizowany z takim urokiem, że podbije serce niejednego mniejszego i większego czytelnika. I wiecie co? Ja już czekam na ponowne spotkanie z Rorykiem i Matyldą!

Nieśmiały detektyw i jego znacznie bardziej śmiała choć niepełnoletnia partnerka kradli nasze serca już przy pierwszym spotkaniu. Dlatego przebieraliśmy nogami z niecierpliwości w oczekiwaniu na drugi tom serii z Rorykiem, nieśmiałym detektywem, tym razem pt. Sprawa Czerwonej Ważki.

Do Roryka zgłasza się reżyser Morderczych żon, popularnego programu telewizyjnego true...

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam