Czy gdybyście mieli okazję spojrzeć w swoją przyszłość skorzystalibyście z niej? A może pozwolilibyście biec przeznaczeniu w nieznanym Wam kierunku?

Podczas pewnej nocy Zygfryd ujrzał we śnie czekający na niego los. Dzięki wujowi Gripirowi, zaledwie w ciągu mgnieniu chwili, przeżył wiele wspaniałych momentów przepowiedzianych mu przez Norny oraz zaznał smutku i doświadczył krzywd. Mimo że rysująca się przed nim przyszłość opiewać będzie w szlachetne i bohaterkie czyny zawirowania ludzkich namiętności nie pozostaną mu obce. Nie raz będzie musiał przejść przez wydarzenia napędzane pragnieniami i namiętnościami.

Czy jednak wyjdzie z nich zwycięsko? Wkrótce będzie miał okazję, by się o tym przekonać.

Spędzając długi czas z dala od domu, pojony dziwnymi wywarami Grimildy wkrótce zapomina o uczuciu, jakim darzył swoją żonę Brunhildę. Dla odrzuconej kobiety to prawdziwy cios. Nie wiedząc co spotkało jej kochanka zaczyna czuć do niego nienawiść, w miejsce dawnej miłości. Każde z nich układa sobie życie na nowo.

Grimilda obmyśla jednak kolejną intrygę.

Chcąc wejść w posiadanie niezwykłego skarbu jaki ma była żona Zygfryda podsyła jej swojego syna. Liczy na to, że młodzi dojdą do porozumienia i wkrótce wezmą ślub, gdy tylko młodzieniec udowodni drzemiącą w nim odwagę i męstwo. Wkrótce okazuje się, że wszystko zdaje się iść zgodnie z planem przebiegłej kobiety. Gdy Zygfryd I Brunhilda spotykają się na ślubnej uroczystości czar rzucony na mężczyznę ustępuje.

Jednak czy w ich sytuacji możliwe jest naprawienie powstałej między nimi sytuacji?

Seria mitologii nordyckiej od wydawnictwa Hachette wciąż zaskakuje kolejnymi sagami. W tomiku "Śmierć Zygfryda" Autorzy postanowili podzielić się z nami kolejną historią, raczej należącą do tych lżejszych ale przez to nie mniej ciekawą.

Styl dialogów może wydać się nieco patetyczny, jednak dobrze się go czyta; pasuje do sagi i postaci biorących w niej udział.

Jestem ciekawa kolejnych tomów z serii!

Czy gdybyście mieli okazję spojrzeć w swoją przyszłość skorzystalibyście z niej? A może pozwolilibyście biec przeznaczeniu w nieznanym Wam kierunku?

Podczas pewnej nocy Zygfryd ujrzał we śnie czekający na niego los. Dzięki wujowi Gripirowi, zaledwie w ciągu mgnieniu chwili, przeżył wiele wspaniałych momentów przepowiedzianych mu przez Norny oraz zaznał smutku i doświadczył...

Życie rodzinne Zygfryda, intrygi, powraca postać Brunhildy. Dobra fabuła, szybka akcja, opisy lepsze niż w wielu tomach dotyczących stricte nordyckich bóstw.
Część popularna nakreśla początki sag islandzkich, gatunku, tematyki jako całości.

Życie rodzinne Zygfryda, intrygi, powraca postać Brunhildy. Dobra fabuła, szybka akcja, opisy lepsze niż w wielu tomach dotyczących stricte nordyckich bóstw.
Część popularna nakreśla początki sag islandzkich, gatunku, tematyki jako całości.

Zygfryd żyje w kraju Nibelungów wraz ze swoją żoną Gudrun i dziećmi. Jarlem Nibelungów, po śmierci Gjukiego, został jego najstarszy syn Gunnar. Nowego jarla wspierają jego brat oraz Zygfryd. Nie pamięta on nic ze swojej miłości do Brunhildy przez eliksir podany mu przez Grimildę – żonę Gjukiego.

Grimilda obmyśla kolejną intrygę – żeby położyć swoje ręce na Andrawaut – magicznej bransolecie krasnoluda Andwariego, która powiększa bogactwa, planuje aby Gunnar poślubił Brunhildę.

Kiedy dojdzie do spotkania Zygfryda z Brunhildą zadzieją się dziwne rzeczy. Jedno jest pewne, żadne z nich nie będzie szczęśliwe.

Część popularnonaukowa zawiera informacje o sagach (głównie islandzkich).

Zygfryd żyje w kraju Nibelungów wraz ze swoją żoną Gudrun i dziećmi. Jarlem Nibelungów, po śmierci Gjukiego, został jego najstarszy syn Gunnar. Nowego jarla wspierają jego brat oraz Zygfryd. Nie pamięta on nic ze swojej miłości do Brunhildy przez eliksir podany mu przez Grimildę – żonę Gjukiego.

Grimilda obmyśla kolejną intrygę – żeby położyć swoje ręce na Andrawaut –...

Koniec historii Zygfryda przypadł mi do gustu. Mamy tu nieoczekiwane zwroty akcji i spotkania bohaterów, na które czekałem. Choć pompatyczność dialogów ciągle jest jedną z największych skaz wszystkich tych serii, to jednak postacie nabierają tu nieco wielowymiarowości, a ich los nie jest nam obojętny.

Koniec historii Zygfryda przypadł mi do gustu. Mamy tu nieoczekiwane zwroty akcji i spotkania bohaterów, na które czekałem. Choć pompatyczność dialogów ciągle jest jedną z największych skaz wszystkich tych serii, to jednak postacie nabierają tu nieco wielowymiarowości, a ich los nie jest nam obojętny.