Zabawa konwencjami i żonglerka słynnymi postaciami - dla oczytanych. Pomysł ciekawy, pod koniec trochę skisł ale niezłe idee w trakcie

Zabawa konwencjami i żonglerka słynnymi postaciami - dla oczytanych. Pomysł ciekawy, pod koniec trochę skisł ale niezłe idee w trakcie

Przemiał motywów, czwartej ściany i zawieszenia postaci znany choćby z Gniazda Światów Huberatha czy Czerwonych Koszul Scalziego ale w mocno postmodernistycznej odsłonie. Wiele nawiązań, swoisty hołd dla Douglasa, Pratchetta i tym podobnej twórczości, jak powyżsi na sterydach. Pierwsza połowa 10/10. Potem autor trochę się wyprztykał z pomysłów i gier słownych, przez 100 stron co chwilę kisłem a potem już tylko czasem wypuszczałem szybciej powietrze nosem. Choć nie znaczy, że pod koniec było źle, nie, to wciąż jazda bez trzymanki przez meandry stylistyki, wykpienie i karykaturalizacja literatury wszelakiej. Autor musiał niezłe używanie podczas pisania.

Warto przeczytać, ciekawa, absurdalna i bzdurna podróż, trafiła do mnie.

Przemiał motywów, czwartej ściany i zawieszenia postaci znany choćby z Gniazda Światów Huberatha czy Czerwonych Koszul Scalziego ale w mocno postmodernistycznej odsłonie. Wiele nawiązań, swoisty hołd dla Douglasa, Pratchetta i tym podobnej twórczości, jak powyżsi na sterydach. Pierwsza połowa 10/10. Potem autor trochę się wyprztykał z pomysłów i gier słownych, przez 100...

Tej książki nie da się jednoznacznie skategoryzować. Tej książki nie da się w ogóle jednoznacznie opisać i ocenić.

Gruziński autor Beka Adamaszwili meandruje po świecie literatury klasycznej, bawi się słowem i formą literacką, wykracza poza ramy zwyczajowej narracji, parodiuje samego siebie jako autora i ucieka poza wszelkie konwencje. Czymże bowiem jest podróż Memento Morii, który do spółki z profesorem Arno, Mate i Leą wyrusza w świat klasycznej literatury, by ocalić od śmierci bohaterów literackich skazanych na śmieć przez fantazję samych autorów? Tak na prawdę to pseudofilozoficzna, pseudoreligijna i pseudointelektualna zabawa obnażająca obraz współczesnych dylematów politycznych, moralnych i obyczajowych.

Jak dla mnie była to przednia zabawa, niejednokrotnie wzbudzająca uśmieszek zrozumienia i przyjmująca z właściwym poczuciem humoru znaczące mrugnięcie autora do czytelnika. Całe szczęście, że powieść jest na tyle krótka, żeby nie przerodzić się w nudnawą fanfaronadę. Ot w sam raz na wieczór abstrakcyjnego humoru.

Tej książki nie da się jednoznacznie skategoryzować. Tej książki nie da się w ogóle jednoznacznie opisać i ocenić.

Gruziński autor Beka Adamaszwili meandruje po świecie literatury klasycznej, bawi się słowem i formą literacką, wykracza poza ramy zwyczajowej narracji, parodiuje samego siebie jako autora i ucieka poza wszelkie konwencje. Czymże bowiem jest podróż Memento...

Ależ ta książka trafiła w mój gust i poczucie humoru. Właśnie takie zabawy słowem i luz w snuciu niedorzeczności kocham. Nie wiem czy ta powieść jest modernistyczna, nie znam się, ale jest eliksirem uwarzonym idealnie w mój smak. Wystarczy być ociupinkę rozczytanym w literaturze klasycznej i już można świetnie się bawić.
Owacja na stojąco dla tłumaczki.

Ależ ta książka trafiła w mój gust i poczucie humoru. Właśnie takie zabawy słowem i luz w snuciu niedorzeczności kocham. Nie wiem czy ta powieść jest modernistyczna, nie znam się, ale jest eliksirem uwarzonym idealnie w mój smak. Wystarczy być ociupinkę rozczytanym w literaturze klasycznej i już można świetnie się bawić.
Owacja na stojąco dla tłumaczki.

Niesamowita książka o książkach. Fabuła zdecydowanie postmodernistyczna, autor stroi sobie żarty absolutnie z wszystkich i wszystkiego. Przypisy są absolutnie rozbrajające!
"W tej powieści wszyscy umierają" zdecydowanie nie jest dla każdego, bo została naszpikowana nie tylko tropami do światowej literatury, ale także do gruzińskiej kinematografii.

Niesamowita książka o książkach. Fabuła zdecydowanie postmodernistyczna, autor stroi sobie żarty absolutnie z wszystkich i wszystkiego. Przypisy są absolutnie rozbrajające!
"W tej powieści wszyscy umierają" zdecydowanie nie jest dla każdego, bo została naszpikowana nie tylko tropami do światowej literatury, ale także do gruzińskiej kinematografii.

Powieść "W tej powieści wszyscy umierają" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tego gruzińskiego Autora - Adamaszwilego. Zwróciłam na nią uwagę, po przeczytaniu tu na LC opinii koleżanki @Rosner.
Stwierdzam, że było warto po nią sięgnąć (ebook dostępny na Legimi). Uważam, że Autor napisał tę powieść (a nawet jestem tego pewna!) wyłącznie dla naszej rozrywki. Podobała mi się bardzo.
W 2019 roku za "W tej powieści wszyscy umierają" Beka Adamaszwili otrzymał Nagrodę Literacką Unii Europejskiej 2019 roku.
Książka posiada niepozorną, nic nie mówiącą nam jaką zawartość w sobie kryje, okładkę. Gdyby powieść ta trafiła w moje ręce w bibliotece czy księgarni, to najpewniej nie zainteresowałaby mnie wcale...
Beka Adamaszwili w powieści tej ujawnia swoje ogromne, miejscami absurdalne poczucie humoru oraz udowadnia, że posiada fenomenalną znajomość literatury światowej. Nie hamuje swojej wyobraźni i widać, że lubi bawić się słowem pisanym. Dzięki temu ja również bawiłam się dobrze przy jej lekturze.
#wtejpowiesciwszyscyumieraja, #adamaszwili, #bekaadamaszwili, #legimi, #ebooknalegimi, #lubimyczytac, #czytambezlimitu, #mementomori, #czytamzlegimi

Powieść "W tej powieści wszyscy umierają" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tego gruzińskiego Autora - Adamaszwilego. Zwróciłam na nią uwagę, po przeczytaniu tu na LC opinii koleżanki @Rosner.
Stwierdzam, że było warto po nią sięgnąć (ebook dostępny na Legimi). Uważam, że Autor napisał tę powieść (a nawet jestem tego pewna!) wyłącznie dla naszej rozrywki....

Czy w tej powieści wszyscy umierają? Nie byłabym tego taka pewna. Choć tytuł jest skrajnie depresyjny, to sam tekst potrafi nie raz czytelnika rozbawić.
Autor bawi się formą i stylem. Niektórych może to razić, lecz mi to mocno przypadło do gustu. Nieosobliwi bohaterowie i fabuła, która miejscami się kupy nie trzyma, lecz jest w niej jakiś sens - te rzeczy z pewnością także zwróciły uwagę komisji Literackiej Nagrody Unii Europejskiej. Uważam, że ta książka to gratka dla miłośników literatury, zwłaszcza klasycznej. Autor dysponuje sporą wiedzą literacką, którą potrafił ciekawie wykorzystać.
Myślę, że jest to powieść, którą albo ktoś się zachwyci, albo wzgardzi. Nic pośrodku.

Czy w tej powieści wszyscy umierają? Nie byłabym tego taka pewna. Choć tytuł jest skrajnie depresyjny, to sam tekst potrafi nie raz czytelnika rozbawić.
Autor bawi się formą i stylem. Niektórych może to razić, lecz mi to mocno przypadło do gustu. Nieosobliwi bohaterowie i fabuła, która miejscami się kupy nie trzyma, lecz jest w niej jakiś sens - te rzeczy z pewnością także...

Literacki plac zabaw. Fabuła schodzi tutaj na dalszy plan. Jest tylko pretekstem, a główna atrakcja to pokonywanie stylistycznego toru przeszkód równocześnie żonglując skojarzeniami.
Odrobina szaleństwa dla relaksu.

Literacki plac zabaw. Fabuła schodzi tutaj na dalszy plan. Jest tylko pretekstem, a główna atrakcja to pokonywanie stylistycznego toru przeszkód równocześnie żonglując skojarzeniami.
Odrobina szaleństwa dla relaksu.

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę. Memento Mori

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę. Memento Mori