Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki literatury grozy. Wszak to właśnie te pozycje kształtowały gatunek, kreując pierwsze archetypy bohaterów. Wśród nich znaleźć można między innymi tak znaną nowelę, jak „Doktor Jekyll i pan Hyde”, która w XIX wieku wyszła spod ręki Roberta Louisa Stevensona.

W miasteczku dzieją się niepokojące rzeczy. Jakiś brutal krąży po ulicach, potrąca dzieci i z nieznanego powodu żyje w bliskiej zażyłości z lokalną, szacowną osobistością. Nikt nie wie, kim jest pan Hyde, skąd się wziął ani jakie niecne myśli krążą po jego głowie. Nikt nie potrafi nawet go opisać! Kryje się w nim coś przerażającego, co każdego napotkanego człowieka napawa odrazą… W podobnym czasie coraz rzadziej wśród ludzi pojawia się doktor Henry Jekyll, zmożony jakąś niespotykaną niechęcią do swych dawnych przyjaciół. Pan Utterson, przyjaciel, prawnik i powiernik testamentu Jekylla zaczyna węszyć. Miejsce ma coś naprawdę osobliwego, lecz nic nie składa się w logiczną całość!

Opowieści tej zdecydowanie szkodzi jej rozpoznawalność i to, jak silnie tytułowy duet zakorzenił się w kulturze masowej. Łatwo przewidzieć, dokąd zmierza przedstawiona historia, a przez to trudniej odebrać ją jako zaskakującą. Mimo tego wciąż budzi emocje, z kolei bogate pole interpretacyjne pozwala na intelektualną zabawę w domysły. Czymże wszak jest Hyde? Alegorią staczania się w uzależnienie? Pierwszą literacką reprezentacją zaburzeń psychicznych typu borderline bądź „osobowości mnogiej”? Przedstawieniem konfliktu apollińsko-dionizyjskiego? Rozprawą na temat dualistycznej natury człowieka? Temat można ugryźć od wielu stron, a im dłużej się człowiek będzie namyślać, tym więcej znaczeń odnajdzie. Bez wątpienia to jeden z powodów, dla których historia ta stała się ponadczasową.

Choć dzieło to ma już niemal 150 lat, wciąż czyta się je z przyjemnością. Styl pomimo swej barwności jest naprawdę przystępny, wciągając w odmęty niepokojących losów bohaterów. Nie ma tu wielu dialogów, zdecydowanie dominują opisy. Niemniej nie są one męczące – nie bawią się wszak zupełnie w szczegółowe opisywanie postaci, czy też ich otoczenia. Dzięki tym zabiegom całość czyta się niemalże ekspresowo. Patrząc na objętość: to lektura zdecydowanie na jeden miły wieczór, nie potrzeba mieć wiele czasu, by zapoznać się z klasyką.

„Doktor Jekyll i pan Hyde” to jeden z ważniejszych reprezentantów literatury gotyckiej. Nie należy może do moich ulubionych, niemniej wciąż doceniam tę pozycję. Z mojej strony zyskuje ocenę 8/10 – jednocześnie zachęcam wszystkich do zapoznania się z tą niewielką nowelką, naprawdę warto.

Od czasu do czasu lubię powrócić do klasyki literatury grozy. Wszak to właśnie te pozycje kształtowały gatunek, kreując pierwsze archetypy bohaterów. Wśród nich znaleźć można między innymi tak znaną nowelę, jak „Doktor Jekyll i pan Hyde”, która w XIX wieku wyszła spod ręki Roberta Louisa Stevensona.

W miasteczku dzieją się niepokojące rzeczy. Jakiś brutal krąży po ulicach,...

ależ mi się podobało!!

ależ mi się podobało!!

Książka, którą dostałem w prezencie. Książka, która przeczytałem podczas jednej krótkiej podróży pociągiem. Książka o tym, jak trudno ukryć przed światem swoją prawdziwą naturę... a przed sobą samym jeszcze trudniej.

Książka, którą dostałem w prezencie. Książka, która przeczytałem podczas jednej krótkiej podróży pociągiem. Książka o tym, jak trudno ukryć przed światem swoją prawdziwą naturę... a przed sobą samym jeszcze trudniej.

7/10 warto przeczytać i poznać prawdziwą historię doktora Jekylla i pana Hyde.

W książce są zaprezentowane kwestie moralne i społeczne na przełomie XIX i XX wieku. Jest to ciekawy temat, który pobudza do dyskusji.

Szkoda, że vesper nie pokusił się na wydanie tej powieści w twardej oprawie z ilustracjami.

7/10 warto przeczytać i poznać prawdziwą historię doktora Jekylla i pana Hyde.

W książce są zaprezentowane kwestie moralne i społeczne na przełomie XIX i XX wieku. Jest to ciekawy temat, który pobudza do dyskusji.

Szkoda, że vesper nie pokusił się na wydanie tej powieści w twardej oprawie z ilustracjami.

Ocena 5 jest tu mocno na wyrost. Nie wiem czy dziś jakikolwiek wydawca choćby przez chwilę pochylił się nad tą opowieścią. Ale, że zostało to napisane 150 lat temu - jestem zachwycony.

Oczywiście historia nie jest dla mnie nowa. Pierwszy raz opowieść o szalonym doktorze przeczytałem mając 6-8 lat (gdzieś tak). Wówczas książka zrobiła na mnie wielkie wrażenie i pewnie była jedną z tych, po których sam zamarzyłem, by zostać pisarzem. Nie do końca się to udało, choć parę dobrych opowiadań napisałem (dobrych, bo takie były recenzje).

Wracając do książki - czyta się to całkiem nieźle także dziś. Trochę za mało w tym dramaturgii i mocniejszych momentów, ale powtórzę - jak na sf sprzed 150 lat - bardzo dobre i przede wszystkim oryginalne, o co dziś bardzo trudno.

Ocena 5 jest tu mocno na wyrost. Nie wiem czy dziś jakikolwiek wydawca choćby przez chwilę pochylił się nad tą opowieścią. Ale, że zostało to napisane 150 lat temu - jestem zachwycony.

Oczywiście historia nie jest dla mnie nowa. Pierwszy raz opowieść o szalonym doktorze przeczytałem mając 6-8 lat (gdzieś tak). Wówczas książka zrobiła na mnie wielkie wrażenie i pewnie była...

Nie czytajcie opisu z tyłu książki, wydawnictwo Vesper postanowiło właściwie streścić całą fabułę i walnąć spojler, brawo
Książka stara, więc nie jest to poziom dzisiejszych kryminałów gdzie mamy po 20 zwrotów akcji, każdy z każdym i wymyślne intrygi, to raczej taka jednowątkowa przypowiastka, ale to co sprawia, że dalej jest dobra, to cała warstwa przenośna, która kryje się za tą prostą fabułą i w sposób niewymuszony skłania do refleksji. Choć historia dziś jest już mocno obecna w kulturze, więc rozumiem, że dla niektórych może być niespecjalnie odkrywcza

Nie czytajcie opisu z tyłu książki, wydawnictwo Vesper postanowiło właściwie streścić całą fabułę i walnąć spojler, brawo
Książka stara, więc nie jest to poziom dzisiejszych kryminałów gdzie mamy po 20 zwrotów akcji, każdy z każdym i wymyślne intrygi, to raczej taka jednowątkowa przypowiastka, ale to co sprawia, że dalej jest dobra, to cała warstwa przenośna, która kryje...

Klasyka. A do tego p. Janusz Zadura jako lektor. Polecam

Klasyka. A do tego p. Janusz Zadura jako lektor. Polecam

Fabularnie słaba, metaforycznie wybitna.

Fabularnie słaba, metaforycznie wybitna.

Nie jestem entuzjastką wplatania wątków fantastycznych*, nazwijmy to roboczo — dotyczącego wynalezienia eliksiru zmieniającego osobowość, w całkiem angażującego Czytelnika akcję natury kryminalnej. Bo jako opowieść obyczajowa zawierająca elementy kryminału, akcja została opisana całkiem zwięźle, konkretnie i szybko. Przynajmniej ja zastanawiałam się nad drugą, tajemniczą postacią w osobie pana Hyde'a.

Sama fabuła w moim odbiorze nie była specjalnie porywająca, tak drugie dno lektury daje do zastanowienia się. Można pomyśleć, że doświadczenia chemiczne umożliwiające dokonywanie zmian w osobowości człowieka zawierają w sobie wątek humorystyczny, żartobliwie ukazujący, jak można manipulować stanami psychicznymi, tak w gorzki sposób unaocznia się obraz prawdziwej ludzkiej psychiki. Mówi się, że człowiek z natury rodzi się dobry, ale każdy z Nas ma w sobie nieodkryty i drzemiący zalążek zła, który przy odpowiednich manipulacjach zachowania, warunkach potrafi wyjść ze swego cienia.

Fantastyczny wątek eksperymentowania nad rozdwojeniem osobowości człowieka na owe czasy (kiedy powstawała ta powieść) mógł nawet wprawić w rozbawienie, tak finał samej historii doktora Jekylla pokazuje zgubny mechanizm uwolnienia zła z nawet najgłębszych zakamarków i pokładów dobra człowieka. 
Czasami wystarczy dokonać raz niewłaściwego wyboru podyktowanego złym szeptem, aby wyzwolić z siebie mroczną, niebezpieczną i autodestrukcyjną bestię...

Nie jestem entuzjastką wplatania wątków fantastycznych*, nazwijmy to roboczo — dotyczącego wynalezienia eliksiru zmieniającego osobowość, w całkiem angażującego Czytelnika akcję natury kryminalnej. Bo jako opowieść obyczajowa zawierająca elementy kryminału, akcja została opisana całkiem zwięźle, konkretnie i szybko. Przynajmniej ja zastanawiałam się nad drugą, tajemniczą...

Pierwsze czytanie: 08.07.2019
Drugie czytanie: 17.04.2023

Pierwsze czytanie: 08.07.2019
Drugie czytanie: 17.04.2023