Tytułowe "Klify" w pewnym stopniu mną wstrząsnęły, ale to chyba głównie dlatego, jak rodzinną osobą jestem i jak bardzo lubię dzieci (halo studia pedagogiczne),i myślenie o tym, co stało się z maluchem... Ugh, zwłaszcza jak myśli się o tym, co dzieje się w prawdziwym życiu. W pewnym momencie jednak głupota bohatera, który w tym wypadku był dorosłym mężczyzną, mnie rozwalała. Nie wyrzucał zegarka jak go wkurzał BO MOŻE BYŁ JAKOŚ POŁĄCZONY Z SYNEM... Płetwy mi opadły. Jak kurde? Miałeś z nim kontakt bo miał zabawkę, teraz jej nie ma, czego ty debilu oczekiwałeś?? W każdym razie ma dobre zakończenie, które, gdyby nie głupie myślenie starego, ciekawie zakańczało historię.

"Koło" również było przerażające, a przynajmniej dla mnie jako osoby mającej problemy z ciemnością oraz bycem samej w domu nocą. Myśl o tym, że sama miałabym tak przeszukiwać pokoje,slyszec te hałasy... Jako nastka na pewno miałabym probkemy, żeby zasnąć. Muszę też przyznać, że przez sporą część czasu myślałam o tym, jakie to głupie, że ten pilot działał niby jak działał kilometry dalej... Oraz to, że ten typ się mścił, ale w końcu do mnie dotarło. Remenant. No tak. Stało się to całkiem logiczne, chociaż nadal te podchody były niepotrzebne.

"Powiedział mi wszystko" ma bardzo fajnie zbudowaną historię przed horrorowymi wydarzeniami. Jeśli jednak chodzi o główny aspekt historii... Nie porwał mnie. Faz-Goo to nie moja bajka, a zwłaszcza to, że bohater tak po prostu stwierdził, że lepiej powie mu co ma wiedzieć, skoro go zastąpi i tyle... Jak z resztą wszyscy, jak się dowiadujemy z ostatnich zdań.

Czarne strony trochę mi się mieszały, ale to pewnie przez to, jak senna byłam, ale generalnie było ciekawie, była akcja, tak że wracają do poprzedniego poziomu.

Tytułowe "Klify" w pewnym stopniu mną wstrząsnęły, ale to chyba głównie dlatego, jak rodzinną osobą jestem i jak bardzo lubię dzieci (halo studia pedagogiczne),i myślenie o tym, co stało się z maluchem... Ugh, zwłaszcza jak myśli się o tym, co dzieje się w prawdziwym życiu. W pewnym momencie jednak głupota bohatera, który w tym wypadku był dorosłym mężczyzną, mnie...

Ten tom jest naprawdę zły. Pierwsze opowiadanie dało się jeszcze jakoś przeczytać, ale kolejne... masakra. Nie spodziewałam się, że po kartce potrafi tak rozboleć głowa. W bólach i męczarniach udało mi się skończyć.

I... to moja ostatnia przygoda z FNAFem książkowym. Jedynym ciekawym elementem są te czarne kartki na końcu. Widzę, że im dalej, tym większy jest to skok na kasę, a nie na jakość. Szkoda, bo ta seria naprawdę ma - albo miała, ciężko stwierdzić - potencjał.

Ten tom jest naprawdę zły. Pierwsze opowiadanie dało się jeszcze jakoś przeczytać, ale kolejne... masakra. Nie spodziewałam się, że po kartce potrafi tak rozboleć głowa. W bólach i męczarniach udało mi się skończyć.

I... to moja ostatnia przygoda z FNAFem książkowym. Jedynym ciekawym elementem są te czarne kartki na końcu. Widzę, że im dalej, tym większy jest to skok na...

Pierwsze i trzecie opowiadanie bardzo ciekawe, chociaż do utworu rozpoczynającego ten zbiór to jeszcze coś dopisała, bo zakończenie dość takie neutralne. Natomiast drugie opowiadanie totalnie mi nie podpasowało, całość mi się nie łączyła. A o ostatnim opowiadaniu się nie wypowiem bo bardzo nie pamiętam co się działo w ostatniej części, więc kiedyś na pewno zabiorę się by przeczytać wszystkie części tego opowiadania by mieć ciągłość i załapać sens Stichwraitha.

Pierwsze i trzecie opowiadanie bardzo ciekawe, chociaż do utworu rozpoczynającego ten zbiór to jeszcze coś dopisała, bo zakończenie dość takie neutralne. Natomiast drugie opowiadanie totalnie mi nie podpasowało, całość mi się nie łączyła. A o ostatnim opowiadaniu się nie wypowiem bo bardzo nie pamiętam co się działo w ostatniej części, więc kiedyś na pewno zabiorę się by...

Pierwsze opowiadanie ‘’The Cliffs’’ jest bardzo łagodne, porównując z opowiadaniem drugim, i bardzo normalne, porównując z opowiadaniem trzecim. Mam wrażenie, że wobec nastolatków to uniwersum jest zadziwiająco okrutne i niesprawiedliwe (i bardzo mi się to podoba). Nie umiem wybrać jakiegoś ulubionego opowiadania z tego zbioru, bo każde z nich czymś mnie urzekło albo zaskoczyło i były one na swój sposób dość mroczne, gdy się o nich tak dłużej pomyśli. W przypadku ‘’He told me everything’’ byłam pewna, że grupa nastolatków będzie podpuszczać do czegoś nowego członka klubu/koła, a prawda okazała się zupełnie inna.

Podtrzymuję zdanie, że nastolatkowie w tych książkach są dość schematyczni, ale bardzo lubię przedstawianie tam małych dzieci. W ramach tej schematyczności, to dalej też nie czuję tego w przypadku głównej historii danego opowiadania, tylko bardziej w obrębie samych postaci i ich otoczenia, np. chociaż główny cel bohaterów był inny, to pewne zachowania i sytuacje z opowiadania ‘’He told me everything’’ były bardzo podobne do opowiadania z pierwszej książki ‘’To be beautiful’’.

Historia, która dzieje się w epilogu trochę mnie zawiodła pod względami fabularnymi, a pod innymi bardzo zaskoczyła i jestem jednocześnie zaintrygowana, co wydarzy się dalej.

Pierwsze opowiadanie ‘’The Cliffs’’ jest bardzo łagodne, porównując z opowiadaniem drugim, i bardzo normalne, porównując z opowiadaniem trzecim. Mam wrażenie, że wobec nastolatków to uniwersum jest zadziwiająco okrutne i niesprawiedliwe (i bardzo mi się to podoba). Nie umiem wybrać jakiegoś ulubionego opowiadania z tego zbioru, bo każde z nich czymś mnie urzekło albo...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam