,, Słowa na ścianie '' opowiadają o 16 letnim Adamie mającym schizofrenie i to właśnie z jego perspektywy poznajemy tą historię . Pisze on coś na kształt pamiętnika ( w tej formie jest napisana książka ) , który później przekazuje podczas cotygodniowych sesji swojemu lekarzowi , ponieważ wie , że nie może zaufać swojemu umysłowi na tyle , by kontrolować to co powie odpowiadając na pytania .
Czytając tą książkę możemy zobaczyć co dzieje się w głowie osoby mającej schizofrenie i jak radzić musi sobie ona w codziennym życiu ( oczywiście każdy przypadek jest inny ) .
Podobało mi się w niej również to , że mamy tu przedstawiony fikcyjny lek , który przyjmuje Adam , by nie widzieć i nie słyszeć rzeczy i osób , których nie ma w rzeczywistości .
Adam ma do siebie duży dystans i z humorem opowiada o swojej codzienności , przez co książkę szybko i płynnie się czyta .
Podsumowując uważam , że jest to pozycja warta tego , by po nią sięgnąć i dowiedzieć się czegoś nowego .

,, Słowa na ścianie '' opowiadają o 16 letnim Adamie mającym schizofrenie i to właśnie z jego perspektywy poznajemy tą historię . Pisze on coś na kształt pamiętnika ( w tej formie jest napisana książka ) , który później przekazuje podczas cotygodniowych sesji swojemu lekarzowi , ponieważ wie , że nie może zaufać swojemu umysłowi na tyle , by kontrolować to co powie...

Adam otrzymał diagnozę schizofrenii paranoidalnej. Ludzie, których nikt inny nie widzi, towarzyszą mu codziennie. To urojenia. Pojawia się nadzieja na poprawę dzięki eksperymentalnej terapii. Niestety, nie przynosi ona zamierzonych efektów. Nie pomaga fakt, że Adam zakochuje się w Mai, przed którą ukrywa chorobę. W dodatku w jego nowej szkole jest ktoś, kto zna jego sekret i chce, żeby ujrzał on światło dzienne.

Schizofrenia to ciężka choroba. Właściwie owiana jest tajemnicą, to dopiero pierwsza książka na ten temat, z jaką się spotkałam. Wiążą się z nią pewne stereotypy, z którymi powinniśmy walczyć. Ta lektura to naprawdę dobry i ciekawy sposób przekazania nam pewnych faktów związanych ze schizofrenią. Ma formę pamiętnika, dziennika pisanego przez Adama do swojego terapeuty. Chłopak milczy podczas sesji, ale wszystko opisuje, a potem daje specjaliście do przeczytania. Mamy możliwość wniknięcia w jego umysł. Dzięki narracji pierwszoosobowej wiemy bezpośrednio od bohatera, co się z nim dzieje. Obserwujemy jego zmagania, jego urojenia, jego trudności z pogodzeniem się z diagnozą. Adam chciałby po prostu móc żyć tak, jak żyją inni jego koledzy.

Mimo, że temat schizofrenii nie jest łatwy, autorka w przyjemny sposób przedstawiła tę historię. Książkę czyta się bardzo szybko. Adam wzbudził moją sympatię, mocno mu kibicowałam. Pozostali bohaterowie również są ciekawi. Mimo, że jest to literatura młodzieżowa, to starsi czytelnicy też mogą skorzystać i wiele dla siebie wyciągnąć. To bardzo mądra, wartościowa i potrzebna pozycja.

Adam otrzymał diagnozę schizofrenii paranoidalnej. Ludzie, których nikt inny nie widzi, towarzyszą mu codziennie. To urojenia. Pojawia się nadzieja na poprawę dzięki eksperymentalnej terapii. Niestety, nie przynosi ona zamierzonych efektów. Nie pomaga fakt, że Adam zakochuje się w Mai, przed którą ukrywa chorobę. W dodatku w jego nowej szkole jest ktoś, kto zna jego sekret...

Książka warta polecenia. Jest pisana formą dziennika/pamiętnika, który pisze główny bohater do swojego psychologa. Opisuje w nim swoje zmagania ze schizofrenią, ale również swoje życie miłosne i codzienne. Kocham humor Adama, jest sarkastyczny. W książce jest dość dużo podtekstów i samych scen i rozmów o seksie, więc odradzam młodszym czytelnikom. Ale mimo to uwielbiam wątek miłosny Adama z Mayą(a najbardziej początek) Ksiązka dobra dla osób, które mają problem z zaakceptowaniem "inności" i osób z problemami psychicznymi. Pokazuje problem "od kuchni", więc łatwiej go zrozumieć.

Książka warta polecenia. Jest pisana formą dziennika/pamiętnika, który pisze główny bohater do swojego psychologa. Opisuje w nim swoje zmagania ze schizofrenią, ale również swoje życie miłosne i codzienne. Kocham humor Adama, jest sarkastyczny. W książce jest dość dużo podtekstów i samych scen i rozmów o seksie, więc odradzam młodszym czytelnikom. Ale mimo to uwielbiam...

Normalny chłopak z diagnozą schizofrenii. Ciekawie wyszło, pomimo braku akcji przeczytałem ją bez odstawiania. Temat nowy, lecz sama książka - taka se. Trochę nie wiem co napisać. Emm, urojenia są oczywiście bardzo dobrze opisane pod względem prawdziwym, skupienie się także na innych postaciach i całkowite, prawdziwe i dobrze opisane relacje z nimi spowodowały, że ta książka nawet nie jest taka zła.
No już sam nie wiem co o niej powiedzieć.

Normalny chłopak z diagnozą schizofrenii. Ciekawie wyszło, pomimo braku akcji przeczytałem ją bez odstawiania. Temat nowy, lecz sama książka - taka se. Trochę nie wiem co napisać. Emm, urojenia są oczywiście bardzo dobrze opisane pod względem prawdziwym, skupienie się także na innych postaciach i całkowite, prawdziwe i dobrze opisane relacje z nimi spowodowały, że ta...

"Słowa na ścianie" to naprawdę dobra i wartościowa książka. Bardzo ciekawy temat - schizofrenia u nastoletniego chłopaka, jego walka o normalne życie na pograniczu szaleństwa. Mimo że, jak sama autorka napisała, jest w tej książce dużo swobody artystycznej, zwłaszcza jeśli chodzi o halucynacje Adama, to mnie ona kupiła. Przede wszystkim dzięki świetnemu stylowi autorki, błyskotliwej narracji, lekkiej z pewną dozą humoru, choć porusza tak trudny temat. Fajnie wykreowani bohaterzy. Książka nie skupia się tylko na Adamie i jego uczuciu do Mai, ale pokazuje relacje Adama również z mamą, ojczymem, kolegami ze szkoły, czy nawet z matką ojczyma. Podobał mi się sposób narracji - to, że wydarzenia w książce poznajemy dzięki zapiskom Adama, które tworzy dla swojego psychoterapeuty, z którym nie chce rozmawiać. Świetna książka, może bez dynamicznej akcji, ale wciąga. Polecam.

"Słowa na ścianie" to naprawdę dobra i wartościowa książka. Bardzo ciekawy temat - schizofrenia u nastoletniego chłopaka, jego walka o normalne życie na pograniczu szaleństwa. Mimo że, jak sama autorka napisała, jest w tej książce dużo swobody artystycznej, zwłaszcza jeśli chodzi o halucynacje Adama, to mnie ona kupiła. Przede wszystkim dzięki świetnemu stylowi autorki,...

Kolejna powieść młodzieżowa, kupiona z przeznaczeniem dla mojej nastoletniej wnuczki, która porusza ważki problem "inności" wśród młodych ludzi. Tym razem książka porusza problem chorób psychicznych, na które zapadają również ludzie w bardzo młodym wieku, schorzeń, z którymi muszą sobie radzić w codziennym życiu.

U szesnastoletniego Adama zdiagnozowano schizofrenię; chłopiec ma omamy, widzi dziwne postaci, wymysły jego chorego umysłu, których nie potrafi się pozbyć ze świadomości, słyszy głosy, śpiewy, wokół niego dzieją się dziwne rzeczy. Nie potrafi rozróżnić co jest prawdziwe, a co nie. Po pierwszym nietypowym incydencie, w efekcie którego poważnie się zranił, Adam trafia do szpitala, gdzie spędza kilka tygodni. Po wyjściu z niego, wraz z początkiem roku szkolnego, rozpoczyna naukę w nowej szkole, przyjmując konieczne leki i pozostając pod stałą opieką lekarską. Co tydzień spotyka się z przydzielonym mu lekarzem, ale nie rozmawia z nim, a jedynie przekazuje mu swoje zapiski, które są niejako odpowiedzią na postawione przez lekarza wcześniej pytania.

I właśnie w takiej formie - odczuć, refleksji i opisów codziennych szkolnych zdarzeń, samopoczucia, lęków czy wątpliwości, wyrażanych przez Adama - jest cała ta książka, pisana w cyklu cotygodniowych zapisków przez dziesięć miesięcy. Adam jest nad wyraz inteligentnym młodym człowiekiem, który świadom jest swojej choroby, ale który nie chce się do niej przyznać przed kolegami w szkole, stara się normalnie żyć, choć jego grono znajomych jest bardzo wąskie; ogromne wsparcie daje mu Maya, która staje się obiektem jego pierwszych młodzieńczych uczuć. Przyjmowane - w ramach eksperymentalnej terapii - leki działają do pewnego czasu, kiedy okazuje się, że organizm Adama się na nie uodpornił i dalsze zwiększanie dawek może jedynie mu zaszkodzić; powoli dawki zostają zmniejszane, a w miejsce dotychczasowego leku podane zostają inne. Jednak one nie przynoszą oczekiwanych efektów i Adam znów trafia do szpitala psychiatrycznego.

Książka ważna, trudna, emocjonalna, której narratorem jest 16-letni chłopak, świadom swojej choroby, książka ukazująca z jakimi problemami, wewnętrzną traumą i przeżyciami musi zmagać się młody człowiek, który ma jedynie wsparcie w rodzicach, który musi kryć się ze swoją chorobą. Książka bardzo potrzebna, poruszająca ważki problem chorób psychicznych wśród młodzieży, o którym trzeba mówić.

Kolejna powieść młodzieżowa, kupiona z przeznaczeniem dla mojej nastoletniej wnuczki, która porusza ważki problem "inności" wśród młodych ludzi. Tym razem książka porusza problem chorób psychicznych, na które zapadają również ludzie w bardzo młodym wieku, schorzeń, z którymi muszą sobie radzić w codziennym życiu.

U szesnastoletniego Adama zdiagnozowano schizofrenię;...

Rzadko zdarza się, że emocje po obejrzeniu filmu wręcz zmuszają mnie do przeczytania książki, zwykle dzieje się zupełnie odwrotnie. W tym wypadku to nic dziwnego, bo "Słowa na ścianie" to fantastyczna historia młodego Adama walczącego ze schizofrenią. Urzekła mnie nie tylko zbalansowaną ilością pozytywnych i negatywnych zjawisk, emocji, głębokich rozterek, przeżyć i dylematów. Szczególnie złapał mnie za serce idealny wręcz poziom sarkazmu, którym płynnie posługuje się bohater. Gorąco polecam!

Rzadko zdarza się, że emocje po obejrzeniu filmu wręcz zmuszają mnie do przeczytania książki, zwykle dzieje się zupełnie odwrotnie. W tym wypadku to nic dziwnego, bo "Słowa na ścianie" to fantastyczna historia młodego Adama walczącego ze schizofrenią. Urzekła mnie nie tylko zbalansowaną ilością pozytywnych i negatywnych zjawisk, emocji, głębokich rozterek, przeżyć i...

Ciekawy pomysł na książkę, ale treść miejscami naiwna

Ciekawy pomysł na książkę, ale treść miejscami naiwna

Pewne rzeczy rozumie tylko osoba, która ich doświadczyła.

Czy da się tak naprawdę wyjaśnić czym jest schizofrenia i jaki ma wpływ na osobę chorą?

Świr. Psychol. Dziwak. Nienormalny. Szalony. Niebezpieczny. Wynaturzony. Walnięty. Inny.

Niepasujący do "tych normalnych".

Po pewnych nieprzyjemnych wydarzeniach Adam trafia do katolickiej szkoły, gdzie przy leczeniu nowymi lekami próbuje zacząć nowy rozdział w życiu. Oprócz władz szkoły nikt nie wie z czym zmaga się Adam.

Jednak lek nie zwalcza całkowicie objawów choroby, a jedynie je osłabia.

Jak żyć kiedy nie wiadomo co jest prawdziwe a co nie?

"Słowa na ścianie" to słodko-gorzka historia o tym, że osoba ze schizofrenią to NORMALNA osoba, która po prostu zmaga się z wyjątkowo podstępną chorobą. Jednak jak każdy człowiek kocha, nienawidzi, ma cele i ambicje, pasje, różne zdolności i przede wszystkim jedno pragnienie: żyć normalnie.

To nie tylko książka o chorobie. To także książka o miłości, przyjaźni, dorastaniu, relacji w rodzinie, a także o tym, jaki wpływ na osoby z najbliższego otoczenia ma choroba.

Uwielbiam humor i bezpośredniość Adama. Mimo tak poważnego tematu książka jest dzięki temu lżejsza i bardziej przystępna dla młodej osoby.

Myślę też, że ta pozycja jest dobra dla osoby, która zainteresowała się tą chorobą, ale nie chce początkowo sięgać po ciężkie i bogate w specjalistyczną wiedzę książki o tej tematyce.

Pewne rzeczy rozumie tylko osoba, która ich doświadczyła.

Czy da się tak naprawdę wyjaśnić czym jest schizofrenia i jaki ma wpływ na osobę chorą?

Świr. Psychol. Dziwak. Nienormalny. Szalony. Niebezpieczny. Wynaturzony. Walnięty. Inny.

Niepasujący do "tych normalnych".

Po pewnych nieprzyjemnych wydarzeniach Adam trafia do katolickiej szkoły, gdzie przy leczeniu nowymi...

Uwielbiam powieści, które coś wnoszą do mojego życia. Lubię czytać książki dla samej sztuki czytania, poznawania nowych światów czy bohaterów, ale lubię również nabierać doświadczeń, uczyć się na błędach postaci czy wyciągać wnioski z ich działań. Dlatego tak bardzo spodobała mi się historia Julii Walton, która w pełni zaangażowała mnie w rozgrywane wydarzenia i sprawiła, że myślałam o wszystkim nawet po odłożeniu książki.

To powieść dedykowana młodzieży, ale jest tak dobra, dojrzała i szczera, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Otwiera czytelnika na nowe doświadczenia, pozwala zrozumieć konkretny problem i mimo braku podobnych zachowań - zrozumieć głównego bohatera. Autorka pisze bowiem o schizofrenii paranoidalnej pokazując, że to bardzo trudny, złożony i angażujący proces, któremu trudno czasami odróżnić fikcję od rzeczywistości.

Adam to typowy nastolatek. Przynajmniej z pozoru. Na co dzień towarzyszą mu cudowna Rebecca, zły Boss oraz angielscy dżentelmeni Rupert i Basil, ale to tylko wytwory jego wyobraźni, które dostrzega on sam. Chłopak robi wszystko, by zachować pozory normalności i być taki jak jego rówieśnicy, ale to proces niemożliwy do przejścia. Szczególnie, gdy poznaje Mayę i zaczyna czuć czegoś czego nie powinien. Czy eksperymentalny lek obiecujący cudowne wyleczenie spełni marzenia Adama? A może to jedynie mrzonka, podobnie jak jego urojenia?

Główny bohater jest cudowny. Autorka nadała mu charyzmę i inteligencję wyróżniającą go spośród tłumu a jego spojrzenie na świat jest godne podziwu. Przemyślenia Adama są bardzo trafne a jego dążenie do bycia podobnym do rówieśników możliwe do zrozumienia, jednak jest w nim coś wyjątkowego, coś niesamowitego co sprawia, że zawsze będzie jedyny w swoim rodzaju. I chociaż zakochuje się w Mayi to sam czytelnik nie wpada w wir wątku romantycznego, który jest jedynie tłem wydarzeń. Czytamy bowiem o samoakceptacji, potrzebie zrozumienia, komforcie bezpieczeństwa oraz samej chorobie, która opisana jest tutaj w sposób bardzo szczery i emocjonalny. W połączeniu z pięknym stylem autorki oraz jej trafnością postrzegania świata, książka staje się wielką lekcją życia i historią od której po prostu nie sposób się oderwać.

"Słowa na ścianie" to tytuł z podwójnym znaczeniem. Co się pod tym kryje musicie już ustalić sami, ale gwarantuję, że decydując się na pióro Julii Walton nikt nie poczuje się rozczarowany. To przepiękna, szczera i odważna książka, która wzrusza równie często co przywołuje szczery uśmiech na ustach i angażuje czytelnika w życie Adama mocniej niż mogłam przypuszczać. Daje do myślenia, pozwala wyciągnąć wnioski a nawet mam wrażenie, że zmienia świat.

Uwielbiam powieści, które coś wnoszą do mojego życia. Lubię czytać książki dla samej sztuki czytania, poznawania nowych światów czy bohaterów, ale lubię również nabierać doświadczeń, uczyć się na błędach postaci czy wyciągać wnioski z ich działań. Dlatego tak bardzo spodobała mi się historia Julii Walton, która w pełni zaangażowała mnie w rozgrywane wydarzenia i sprawiła,...