Często powtarzam, że Bono to "mój kumpel". Spotkałem go kiedyś przy Central Parku, szukając bramy, gdzie zastrzelono Lennona. Bezczelna przechwałka. Ale prawdziwa. Mam fotę w czerwonej koszuli. Nie interesowałem się jednak życiem "mojego kumpla". Słuchałem muzy, rzecz jasna, lecz nie wnikałem jak dorastał, w co gra, i po co lata do Afryki. Dostałem "Surrender" od ludzi w robocie. Powiedzieli, że nie dają Szefom prezentów, ze mną czynią wyjątek. Znów tanio się chwalę. Znów prawdziwie.
By pisać dobrą autobiografię trzeba dwóch cech. Nie chodzi o "ciekawe życie". Nonsens. Każde jest ciekawe. Trzeba lubić się chwalić. To raz. Trzeba być szczerym. To dwa. Wszystko. Bono ma obie cechy. Z przewagą drugiej. Zrobił kapitalną autobiografię. Ja też mam obie. Z przewagą pierwszej. Zacząć pisać?

Często powtarzam, że Bono to "mój kumpel". Spotkałem go kiedyś przy Central Parku, szukając bramy, gdzie zastrzelono Lennona. Bezczelna przechwałka. Ale prawdziwa. Mam fotę w czerwonej koszuli. Nie interesowałem się jednak życiem "mojego kumpla". Słuchałem muzy, rzecz jasna, lecz nie wnikałem jak dorastał, w co gra, i po co lata do Afryki. Dostałem "Surrender" od ludzi...

Miałam jakieś 14 lat gdy usłyszałam "Starring at the sun" - od tego momentu muzyka U2 towarzyszy mi ponad ćwierć wieku. Książka Bono jest jak i jego piosenki - momentami mroczna, momentami ożywiona - ale prawdziwa. Polecam

Miałam jakieś 14 lat gdy usłyszałam "Starring at the sun" - od tego momentu muzyka U2 towarzyszy mi ponad ćwierć wieku. Książka Bono jest jak i jego piosenki - momentami mroczna, momentami ożywiona - ale prawdziwa. Polecam

Im dalej tym gorzej. Zostało jakieś 15% nie dałem rady.

Im dalej tym gorzej. Zostało jakieś 15% nie dałem rady.

Ta książka, czy raczej jedna opowieść w 40 piosenkach zawarta, zaskoczyła mnie. Zaskoczyła mnie - osobę, która od ponad trzech dekad śledzi dokonania czwórki muzyków z Dublina grających w zespole U2. Przyznam, że do autobiograficznej książki Bono podchodziłem z dużym sceptycyzmem. Ot, wspominki przebrzmiałego już gwiazdora rocka. Nic bardziej mylnego!

Bono, czyli Paul Hewson rzeczywiście rozprawia się szeroko ze swoją bogatą biografią i dyskografią. Nie jest to jednak typowa paplanina o historii kopciuszka, który z biednego, zbuntowanego chłopaka z dublińskiego przedmieścia stał się postacią rozpoznawaną na całym świecie. Warto przebrnąć przez 570 stron, by dotrzeć do ostatnich rozdziałów, gdzie Bono odsłania swoją wrażliwą, artystyczną duszę i piszę o tym, co naprawdę, przez całe jego dorosłe życie było dla niego ważne: wiara w Boga, rodzina i muzyka. Dokładnie w takiej kolejności.

W opowieściach Bono można dostrzec wiele sprzeczności: buntowniczo nastawiony rockman, który ubiera garnitur, żeby wypraszać u kolejnych prezydentów USA fundusze na walkę z AIDS i nędzą w Afryce, autor piosenek, które mieszczą się w kanonie ,,sex, drug and rock & roll", który na zabój kocha się i jest wierny tylko jednej kobiecie - swojej żonie Alice. Bono, który wdawać by się mogło, że osiągnął w życiu wszystko jest człowiekiem, który nieustannie poszukuje. Poszukuje w muzyce, w korzeniach swojej wiary, w sensie ludzkiego istnienia. Warto poznać jego punkt widzenia i pytania, które sam przed sobą stawia. W tym kontekście znamienne pozostają słowa z ostatniego rozdziału, czyli piosenki ,,40", która powstała czterdzieści lat temu: ,,How long to sing this song?"

Ta książka, czy raczej jedna opowieść w 40 piosenkach zawarta, zaskoczyła mnie. Zaskoczyła mnie - osobę, która od ponad trzech dekad śledzi dokonania czwórki muzyków z Dublina grających w zespole U2. Przyznam, że do autobiograficznej książki Bono podchodziłem z dużym sceptycyzmem. Ot, wspominki przebrzmiałego już gwiazdora rocka. Nic bardziej mylnego!

Bono, czyli Paul...

To ja odkryłem U2
(recenzjo-esej)
Nirvanę też, ale to już inna bajka. Usłyszałem ich , jak jeszcze nie byli nigdzie znani, zobaczyłem w nich wielki potencjał i wypromowałem na całym świecie. W swojej wyobraźni.
Surrender – autobiografia, która wciąga od pierwszej strony. Początkowo styl wydaje się chaotyczny, jednak po pewnym czasie można złapać poziom, wszystko okazuje się zaplanowane pieczołowicie w ciągu kilku lat pisania. Skoki myślowe, duże poczucie humoru, ale miejscami też pełna powaga; dokumentalne opisy wydarzeń przechodzące, niejednokrotnie niezauważalnie w refleksję, czasem o smaku lirycznej poezji; oryginalne porównania, własne grafiki, retrospekcje i futurospekcje. Jak dla mnie miód z czosnkiem.
Książka w miękkiej okładce ze skrzydełkami, żółte napisy na okładce wzbogacone lakierem błyszczącym. Dobrze, że tytuły rozdziałów/utworów oraz fragmenty tekstów piosenek nie zostały przetłumaczone na polski, ponieważ mogłaby wyjść z tego lekka kaszanka. Znalazłem chyba tylko pięć literówek i być może jeden błąd rzeczowy....

...całość recenzji (zawiera spojlery) dotycząca muzyki, rodziny i wiary w linku:
https://lion-vision.blogspot.com/2023/02/to-ja-odkryem-u2-recenzjo-esej.html

To ja odkryłem U2
(recenzjo-esej)
Nirvanę też, ale to już inna bajka. Usłyszałem ich , jak jeszcze nie byli nigdzie znani, zobaczyłem w nich wielki potencjał i wypromowałem na całym świecie. W swojej wyobraźni.
Surrender – autobiografia, która wciąga od pierwszej strony. Początkowo styl wydaje się chaotyczny, jednak po pewnym czasie można złapać poziom, wszystko okazuje się...

Trzeba przyznać, że książka napisana jest bardzo dobrze, ładnym językiem. Nie nazwałbym jej biografią Bono czy książką o historii zespołu. Zbyt dużo tam wszystkiego- i z życia Paula Hewsona, i epizody z działalności U2, historie działalności charytatywnej i politycznej... Dużo różnych wątków łączą piosenki zespołu, których tytułami nazwane są rozdziały książki.
Na tylnej stronie okładki znajdziemy grafikę gdzie skreślone są słowa jakie mają określić autora- artysta, aktywista... Ja bym go nazwał kaznodzieją, bo w końcowych rozdziałach swojej książki ta nuta narracji Bono wybrzmiewa najwyraźniej.

Trzeba przyznać, że książka napisana jest bardzo dobrze, ładnym językiem. Nie nazwałbym jej biografią Bono czy książką o historii zespołu. Zbyt dużo tam wszystkiego- i z życia Paula Hewsona, i epizody z działalności U2, historie działalności charytatywnej i politycznej... Dużo różnych wątków łączą piosenki zespołu, których tytułami nazwane są rozdziały książki.
Na tylnej...

Strukturą przypomina spisaną gonitwę myśli ze wszystkimi rozważaniami, anegdotkami i filozofowaniem na wszelkie tematy świata, co fanów raczej nie zdziwi, a pozostałym wyjaśni skąd się wzięło takie opasłe tomisko.
Mimo to, będąc fanem U2 warto przebrnąć. Nawet wieloletni sympatycy zespołu znajdą mnóstwo nowych opowieści zza kulis.

Uwaga do polskiego wydania: bardzo, bardzo słaby przekład. A to idiom pozostawiony dosłownie, a to inny frazeologizm, którego znaczenie uciekło. Niektóre zdania przekształcone tak, że trzeba odwrotnego tłumaczenia, żeby domyślić się, o co chodziło. Troszkę wstyd dla wydawnictwa coś takiego wypuszczać.

Strukturą przypomina spisaną gonitwę myśli ze wszystkimi rozważaniami, anegdotkami i filozofowaniem na wszelkie tematy świata, co fanów raczej nie zdziwi, a pozostałym wyjaśni skąd się wzięło takie opasłe tomisko.
Mimo to, będąc fanem U2 warto przebrnąć. Nawet wieloletni sympatycy zespołu znajdą mnóstwo nowych opowieści zza kulis.

Uwaga do polskiego wydania: bardzo, bardzo...

Jestem fanem U2. Wielkim fanem. Pomimo tego nie polecam tej książki. Nie wiem z czego to wynika, ale czyta się ją ciężko i raczej nie jest to kwestia przekładu. Na pewno jest za długa - 600 stron. Jest niespójna. Bono skacze z tematu na temat. Wiadomo, że każda autobiografia odmienia nazwisko bohatera przez wszystkie przypadki setki razy, ale tutaj to jakoś tak bardziej to razi. Męczyłem się okrutnie czytajac ją. Nie polecam.

Jestem fanem U2. Wielkim fanem. Pomimo tego nie polecam tej książki. Nie wiem z czego to wynika, ale czyta się ją ciężko i raczej nie jest to kwestia przekładu. Na pewno jest za długa - 600 stron. Jest niespójna. Bono skacze z tematu na temat. Wiadomo, że każda autobiografia odmienia nazwisko bohatera przez wszystkie przypadki setki razy, ale tutaj to jakoś tak bardziej ...

U2 to zespół na którego piosenkach wyrosłam, więc ta książka jest dla mnie tym bardziej wyjątkowa.

Wybrałam się w podróż razem z Bono, 40 piosenek pozwoliło otworzyć bramy do wielu tematów. W barwny i poetycki wręcz sposób opowiada o codzienności, a ja towarzyszyłam mu w podróży przez nią. Razem z nim posmakowałam straty, w tym straty matki w bardzo młodym wieku, która znacząco odcisnęła się na jego życiu. Poczułam ból dojrzewania, walkę z własnym ego, miłość, złość, ukierunkowanie inspiracji... Ta książka to mieszanka filozofii, religii i polityki.

Bono ma taką lekkość wypowiedzi. Z jego słów przebija tak ogromna głębia. Jednocześnie tu sporo zostaje między wierszami, nie dostajemy wszystkiego na tacy. Mam odczucie, że On ma potrzebę zostawić sobie swoje własne intymne miejsce do którego nie chce nas, bądź nikogo wpuścić.

Człowiek, którego wielokrotnie napędza gniew, który nie raz ma problem by nad nim zapanować. Który czasami jest bezsilny wobec swojego ego. Jednocześnie człowiek, który nie może się pogodzić ze stratą, którego szarpią demony przeszłości i swoje ujście wielokrotnie znajdują w tekstach.

Rozpoczęcie każdego rozdziału od piosenki, nadaje mu swoisty rytm, narzuca nam klimat w jakim idziemy. Możemy czytać i słuchać...

Czy poznałam go lepiej? Oczywiście. Czy znam go bardzo dobrze? Mowy nie ma.

Ta książka to gratka dla fanów U2, ale myślę, że nie tylko. Bono to niezwykle ciekawa i inspirująca postać. Kim jest przede wszystkim dziś? Ja wiem, a Ty możesz o tym przeczytać...

U2 to zespół na którego piosenkach wyrosłam, więc ta książka jest dla mnie tym bardziej wyjątkowa.

Wybrałam się w podróż razem z Bono, 40 piosenek pozwoliło otworzyć bramy do wielu tematów. W barwny i poetycki wręcz sposób opowiada o codzienności, a ja towarzyszyłam mu w podróży przez nią. Razem z nim posmakowałam straty, w tym straty matki w bardzo młodym wieku, która...

Historia piosenek, które odmieniły świat i ludzi i doskonała okazja, żeby bliżej poznać niezwykłego człowieka

Historia piosenek, które odmieniły świat i ludzi i doskonała okazja, żeby bliżej poznać niezwykłego człowieka