Książka stanowi kontynuację "Zanim nadejdzie" - listów arcybiskupa Carla Marii Viganò, w których to hierarcha kościelny odnosi się do kryzysu w katolickiej wspólnocie oraz problemów, jakie współcześnie dręczą świat.

Listy arcybiskupa Carlo Maria Viganò adresowane są m.in. do byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych, czy pogubionych księży. Książka zawiera refleksje na temat współczesnych problemów, jakimi są chociażby następstwa pandemii koronawirusa oraz upadek pobożności. Autor po raz kolejny wyraża swój brak aprobaty dla postanowień II Soboru Watykańskiego, wskazując, w jakich jeszcze obszarach mają one swoje negatywne konsekwencje. Duchowny zwraca uwagę na to, że praktykowany obecnie ekumenizm, na celu ma zwabiać katolików na stronę protestantów – dowodem na to mają być liczne podobieństwa jakie zastosowano w sprawowaniu liturgii po Vaticanuum Secundum.

W Anglii, gdzie mniejszość katolicka zawsze musiała stawiać czoła anglikanizmowi, dowody na to, że Kościół soborowy przyjmował liturgiczne i doktrynalne stanowisko protestantyzmu, doprowadziły do zdecydowanej i wspólnej reakcji wiernych, jak również wielu niekatolików, którzy uważali poddanie Stolicy Apostolskiej świeckiej mentalności współczesnego społeczeństwa za niezrozumiałe. Tak zwany „indult Agaty Christie ” ujawnił konsternację wielu intelektualistów z powodu decyzji o porzuceniu tradycyjnej liturgii, która była elementem odróżniającym katolików od anglikanów. Wydawało się, że jest to odrzucenie wielu wieków heroicznego oporu katolików w obliczu prześladowań religijnych. Zdrowy ekumenizm epoki przedsoborowej sprzyjał ciągłemu napływowi anglikanów na łono Kościoła katolickiego, ale w latach siedemdziesiątych, zwłaszcza po reformie liturgicznej, nurt ten wysechł, a „nawrócenia” zaczęły kierować się w kierunku Kościoła wschodniego. Zgodnie z heterodoksyjnymi tezami soborowymi, uważano, że nawet ci, którzy chcieli lub pragnęli ze szczerym sercem ponownie wejść do Jedynej Owczarni pod Jedynym Pasterzem, powinni zamiast tego pozostać w schizmie i herezji.

Abp Carlo Maria Viganò odniósł się także do „Wielkiego resetu” i wizji nadejścia czasów Antychrysta.

„Wielki reset” to wyrażenie ukute kilka lat temu przez dominującą na świecie elitę masońską. Oznacza rodzaj globalnej rewolucji, na którą zdecydowała się ta elita, aby „zresetować” całą tkankę społeczną. Chodzi o narzucenie masom szeregu zmian, które mają je przygotować na panowanie Antychrysta, który to proces, w przypadku braku katastrofalnych wydarzeń byłoby trudno przeprowadzić metodami demokratycznymi. Ideały lepszego świata, szacunek dla środowiska, braterstwo między narodami i inkluzywność to tylko obłudny i zwodniczy sposób przeprowadzenia tej rewolucji i przykrywania jej rzekomo szlachetnego celu, który w praktyce ukrywa prawdziwe cele elity. Otwarcie zresztą przyznają, że „nic nie będzie takie, jak wcześniej”.