Tom 2 zdecydowanie lepszy od pierwszego. Postacie zyskują charakter. Każda ma swoją motywację do walki z demonami: dla niektórych będzie to zemsta, dla innych miłość do kota. A jeszcze inni (dzień dobry Denji) chcą pomacać. Tylko czy takie marzenie to dobry motywator do walki?

Tom 2 zdecydowanie lepszy od pierwszego. Postacie zyskują charakter. Każda ma swoją motywację do walki z demonami: dla niektórych będzie to zemsta, dla innych miłość do kota. A jeszcze inni (dzień dobry Denji) chcą pomacać. Tylko czy takie marzenie to dobry motywator do walki?

Chainsaw Man to nietypowa i zakręcona mieszanka gatunków, za którą stoi Tatsuki Fujimoto. Jedenastotomowa seria pojawia się w Polsce za sprawą wydawnictwa Waneko. Już na samym początku muszę napisać, że naprawdę polecam tę serię każdemu miłośnikowi nietuzinkowych historii, zakręconych postaci i dziwactwa na wyższym poziomie. Tutaj co stronę czeka nas niespodzianka.

Chainsaw Man to nietuzinkowa seria. Pierwsze trzy tomy mangi pokazują, że Tatsuki Fujimoto świetnie bawi się konwencją gatunku i dostarcza coś naprawdę ciekawego i wciągającego. Nietypowe postacie, interesujący świat, masa gore, absurdalne sytuacje i emocjonujące momenty. Mamy tutaj praktycznie wszystko. Znalazło się miejsce nawet dla słodkiego demona, który sprawdza się idealnie jako pluszak. Jestem naprawdę ciekawy, co będzie się działo dalej i czy bohaterowi uda się osiągnąć swój bardzo przyziemny cel?

Chainsaw Man to nietypowa i zakręcona mieszanka gatunków, za którą stoi Tatsuki Fujimoto. Jedenastotomowa seria pojawia się w Polsce za sprawą wydawnictwa Waneko. Już na samym początku muszę napisać, że naprawdę polecam tę serię każdemu miłośnikowi nietuzinkowych historii, zakręconych postaci i dziwactwa na wyższym poziomie. Tutaj co stronę czeka nas...

Chainsaw mana po pierwszym tomie prawie porzuciłem. Nie czułem, że będzie z tego coś dobrego i muszę przyznać, że się pomyliłem. Fujimoto okazał się nie tylko obkutym w horrorze geekiem, ale również świetnym scenarzystą i prawdziwym cwaniakiem. Zaskakujące rozwiązania fabularne i diabelnie inteligentna gra z czytelnikiem, jego oczekiwaniami i kulturowymi kliszami właściwie w całości pojawiają się dopiero w drugim tomie, więc pierwszy może zniechęcić, a on się tym zupełnie nie przejmował. Na szczęście ta zwyżka formy trwa również w następnych tomach i na ten moment to jedna z najciekawszych serii na komiksowym rynku.

Komiksiarze znają pewnie Goona. Serię, która znana jest z tego, że przez większość czasu jest głupkowata i kloaczna, ale na konkretne story arci nagle zmienia się w poważną angażującą emocjonalnie historie. I te nagle zmiany są równie urocze, co momentami nieporadne. Chainsaw man robi dokładnie to samo, ale z ogromną gracją nie tyle przeplatając, co miksując te dwa z zewnątrz sprzeczne podejścia do prowadzenia fabuły, Polecam, nie mogę doczekać się ostatnich dwóch tomów

Chainsaw mana po pierwszym tomie prawie porzuciłem. Nie czułem, że będzie z tego coś dobrego i muszę przyznać, że się pomyliłem. Fujimoto okazał się nie tylko obkutym w horrorze geekiem, ale również świetnym scenarzystą i prawdziwym cwaniakiem. Zaskakujące rozwiązania fabularne i diabelnie inteligentna gra z czytelnikiem, jego oczekiwaniami i kulturowymi kliszami właściwie...

Seria zdecydowanie trzyma poziom, choć to dopiero drugi tom.

Sceny akcji wychodzą autorowi świetnie, nie ciągną się a i graficznie wygląda to dobrze.
Dodatkowo pojawiają się pierwsze cegiełki nowych, ciekawych wątków, a postacie, dotychczas poboczne, dostają trochę czasu dla siebie, co mnie bardzo zadowala, bo każdy tutaj jest interesujący i może mieć wpływ na dalszy ciąg historii.

Myślę, że ta manga jest jak Denji - szalona, z nietypowym humorem. Może nie dla każdego, ale jak już zostaniesz to na pewno się nie zawiedziesz i odkryjesz dotychczas skrywane strony.

Seria zdecydowanie trzyma poziom, choć to dopiero drugi tom.

Sceny akcji wychodzą autorowi świetnie, nie ciągną się a i graficznie wygląda to dobrze.
Dodatkowo pojawiają się pierwsze cegiełki nowych, ciekawych wątków, a postacie, dotychczas poboczne, dostają trochę czasu dla siebie, co mnie bardzo zadowala, bo każdy tutaj jest interesujący i może mieć wpływ na dalszy ciąg...

seria Chainsaw Man do „normalnych” shounenów na pewno nie należy. Doskonale pokazuje to druga część historii, która przepełniona jest iście szalonymi treścią. Elementy ecchi, „małe macanko”, dialogi z podtekstem, krew lejąca się hektolitrami, widowiskowa akcja, latające na wszystkie strony wnętrzności, absurdalny humor, odjechani bohaterowie i momenty potrafiące wywołać u czytelnika moment prawdziwego obrzydzenia. Jeśli kogoś nie odstrasza taka dziwaczna mieszanka, to zdecydowanie będzie tym tytułem zachwycony. Pojawiają się tutaj momenty, kiedy czytelnik będzie zastanawiał się nad tym, czym tak naprawdę wspomagają się twórcy niektórych serii, że wymyślają takie „rzeczy”. Gdzieś pod tą wierzchnią warstwą absurdów, Tatsuki Fujimoto przemyca elementy scenariusza, w którym drzemie pewien potencjał i łączy on w spójną całość masę pojawiającej się tutaj akcji. W tomiku tym autor nie zapomniał również o poświęceniu kilku momentów na ukazanie złożoności niektórych postaci i ich przeszłości, co jest bezpośrednio połączone z głównym wątkiem mangi. Dzięki temu manga pokazuje, że nie tylko Denji będzie odgrywał tutaj pierwsze skrzypce, ale również inni bohaterowie będę bardzo ważni dla całej historii. Pomimo kilku bardziej „głębszych” elementów fabuły, nadal jest to jednak tytuł stawiający przede wszystkim na akcję, która wypełnia tu większość tomiku. Nic nie zmienia się, jeśli chodzi o oprawę graficzną. Cześć druga to nadal prosty styl, który doskonale potrafi oddać dynamikę wydarzeń i świetnie obrazuje mocne, krwawe i horrorowe treści.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=130686

seria Chainsaw Man do „normalnych” shounenów na pewno nie należy. Doskonale pokazuje to druga część historii, która przepełniona jest iście szalonymi treścią. Elementy ecchi, „małe macanko”, dialogi z podtekstem, krew lejąca się hektolitrami, widowiskowa akcja, latające na wszystkie strony wnętrzności, absurdalny humor, odjechani bohaterowie i momenty potrafiące wywołać u...

W porównaniu z pierwszym tomem, ten nie zachwyca aż tak bardzo. Akcja początkowo wydaje się zbyt przyśpieszona i mimo, że w poprzedniej części, aż tak to nie przeszkadzało, to tu z lekka razi w oczy.

Jednocześnie na plus doceniam zmianę głównej ambicji naszego demona protagonisty.

Niebywałą zaletą tego tomu jest również rozwinie innych postaci. Power nadal zachwyca mnie swoją kreacją i charakterem ale wyższe miejsce na podium moich ulubionych bohaterów zaczęła zajmować Kobeni (w jakiś sposób się z nią utożsamiam).

Polecam ten tom tym, których zachwycił poprzedni (humor jest tu na równym poziomie). Ja na pewno sięgnę po kolejne części.

W porównaniu z pierwszym tomem, ten nie zachwyca aż tak bardzo. Akcja początkowo wydaje się zbyt przyśpieszona i mimo, że w poprzedniej części, aż tak to nie przeszkadzało, to tu z lekka razi w oczy.

Jednocześnie na plus doceniam zmianę głównej ambicji naszego demona protagonisty.

Niebywałą zaletą tego tomu jest również rozwinie innych postaci. Power nadal zachwyca mnie...

Tatsuki Fujimoto zadbał w drugim tomie o zbalansowanie opowieści. Teraz gdy na haczyku weirdowego widowiskowego horroru ma już złapanych czytelników, może bez przeszkód rozwijać fabularne nitki. Autor fachowo prowadzi bohaterów i stawia przed nimi interesujące przeszkody, a rysujący się na horyzoncie wróg absolutny nie tylko podbija stawkę ale i wzmaga zainteresowanie całą serią. A ta jak na japońskie standardy długa nie będzie, bowiem całość zamknięta jest tylko w jedenastu tomach.
Cała recenzja: https://tinyurl.com/2kbd9rhv

Tatsuki Fujimoto zadbał w drugim tomie o zbalansowanie opowieści. Teraz gdy na haczyku weirdowego widowiskowego horroru ma już złapanych czytelników, może bez przeszkód rozwijać fabularne nitki. Autor fachowo prowadzi bohaterów i stawia przed nimi interesujące przeszkody, a rysujący się na horyzoncie wróg absolutny nie tylko podbija stawkę ale i wzmaga zainteresowanie całą...

Specyfika serii stworzonej przez Tatsukiego Fujimoto stoi na najwyższym poziomie. Już przy okazji recenzji pierwszej odsłony Chainsaw Man wskazywaliśmy na szereg oryginalnych i dość odważnych rozwiązań, które autor w niej zastosował. Kontynuacja tylko to uczucie potwierdziła i pogłębiła. Czy jest to tytuł, który każdy przełknie, czy może komuś stanie w gardle niczym ość z wigilijnego karpia? O tym nieco więcej za chwilę.

Na początek miejmy za sobą to, co w tego typu tekście znaleźć się musi, czyli krótkie przybliżenie fabuły. No więc tak. Mamy sobie tutaj pewnego typka, niejakiego Denjiego, który zdradzony przez Yakuzę ledwo uchodzi z życiem, stając się „Demonem Piły Mechanicznej” i to w dosłownym znaczeniu tego słowa – jeśli czytaliście pierwszą część, wiecie, co mam na myśli. Denji trafia do grupy zajmującej się likwidacją innych groźnych demonów, a wśród nowych znajomych sporo jest kobiet. W poprzedniej części stoczył on też bój z Nietoperzowym Demonem, aby uratować kota Power jednej z pięknych bohaterek i członkiń grupy. Aha nie myślcie sobie tylko, że Denji rusza na ratunek z poczucia obowiązku czy chęci ratowania bliskiej mu osoby. Co to, to nie, zapomnijcie. Nasza „Piła mechaniczna” rusza na ratunek, żeby w nagrodę móc…pomacać cycki yhym. Tak, dobrze przeczytaliście. No i nasz Denji pomacał sobie je ostatecznie w drugiej części, ale trochę cały ten fakt go zawodzi. Szkoda tym większa, że w tej odsłonie przyjdzie się całej grupie mierzyć z kimś naprawdę mocnym, więc morale muszą być maksymalnie wysokie. Czy (i w jaki sposób) można więc je podbić? Tak, zgadliście, można…macaniem cycków yhym. Tylko teraz Denji ma dostać coś więcej coś, co sprawi, że macanka będzie dla niego czymś wyjątkowym.

Jeśli więc chcecie popatrzeć jak Denji maca cycki i jesteście zainteresowani tym, jakie rozwiązanie zostało znalezione, aby chłopaka podkręcić, to możecie darować sobie lekturę dalszej części tekstu, tylko śmigajcie zamówić sobie „Chainsaw Man 2”. Jeśli jednak nadal się zastanawiacie, o co tu w ogóle chodzi, to czytajcie dalej…

Tak, druga odsłona serii to jeszcze więcej macanek, cycków, demonów, akcji i niekiedy absurdalnych wręcz pomysłów, nadających tej mandze niewiarygodnej specyfiki. Od waszego poziomu odporności na te wszystkie elementy zależy czy lektura serii będzie dla was przyjemnością, czy udręką. Fujimoto nie bierze jeńców, idzie na całość, a tytuły rozdziałów jak „Macanie” czy „Pocałunek z języczkiem” są tego doskonałym przykładem. Przypominam, że nie mamy do czynienia z hentaiem, tylko komiksem akcji, więc tego typu rozwiązania tym bardziej mogą szokować, a na pewno zaszokowałyby pewną nianię, która swego czasu wzięła na celownik „Dragon Balla”. Jak się okazuje – patrząc na opublikowany na pewnej facebookowej grupie skan nowego prasowego artykułu oskarżającego m/a o całe zło świata – nadal tu i ówdzie znajdą się tropiciele skandalu z historiami z Japonii w tle, więc w tym wypadku mieliby używanie. „Chainsaw Man” jest bowiem tytułem ze wszech miar specyficznym. Nasi bohaterowie to prości „ludzie”, którzy są na bakier z dobrym wychowaniem, co z kolei przekłada się na rubaszny, prosty humor zawarty w tej historii, nagromadzenie seksizmu dokłada swoje więc, jak sami widzicie, musicie się nastroić odpowiednio na lekturę komiksu.

Co jednak ważne, to fakt, że choć może nieco przysłonięte innymi elementami, to jednak w tej mandze są też inne rzeczy. Jest sporo akcji, są naprawdę ciekawi wrogowie naszej ekipy, jest też spore napięcie. Jeśli odfiltrujemy te wszystkie absurdy (?),zostanie nam całkiem niezły komiks akcji, ale jakby nie było, to wówczas seria nie będzie tym, czym de facto jest. Jest bezkompromisowo i albo trzeba mangę tę w całości pokochać, albo w całości ją odrzucić. Już bowiem wiadomo teraz, po drugim tomiku, że Denji bez swoich zapędów nie byłby sobą, a komiks bez tego specyficznego humoru byłby dużo biedniejszy. I trochę szkoda byłoby przez to nie poznać losów ukazanych w głównej osi fabularnej, bo historia demonów, które muszą pokonać, jest całkiem interesująca.

Przy okazji lektury drugiego tomiku warto zwrócić uwagę na to, że manga ta jest rysowana w bardzo prosty, niekiedy umowny wręcz sposób. Spójrzcie na postaci ukazane z dalszej odległości, gdzie są one bardzo uproszczone czy tła, których często wręcz nie ma. Takich momentów jest sporo i są one w przewadze, co nie oznacza jednocześnie, że nie ma scen narysowanych dużo lepiej. Mangakę pochwalić należy za przedstawianie demonów, które są pomysłowe i różnorodne, a sceny walk sugestywne. Tak, zaspokajając waszą ciekawość te momenty, w których jest trochę „fan serwisu”, też są całkiem niezłe, gdyż Japończyk ma rękę do rysowania kobiecych postaci, którym nie brakuje seksapilu. Drugi tomik pokazał, że graficznie tytuł ma dwa oblicza, stąd pytanie, w którą stronę pójdzie dalej.

„Chainsaw Man” jest serią niezwykle specyficzną, do której należy się odpowiednio nastroić. Jedni z was stwierdzą, że to manga głupkowata, inni będą się przy niej doskonale bawić. Bo taki to jest właśnie tytuł, prosty, ale zabawny, nacechowany seksistowskimi żartami, ale też pełen akcji. Pełen absurdów, a jednocześnie wypełniony przemyślaną fabułą. Prosty komiks akcji dla prostych czytelników, dlatego też może ja bawię się przy nim całkiem nieźle, nawet pomimo momentów zażenowania przy kolejnej scenie z cyckami w tle. Jeśli macie w sobie tyle samozaparcia i otwartości, żeby go sprawdzić, to zaryzykujcie, może się wam naprawdę spodobać.

Specyfika serii stworzonej przez Tatsukiego Fujimoto stoi na najwyższym poziomie. Już przy okazji recenzji pierwszej odsłony Chainsaw Man wskazywaliśmy na szereg oryginalnych i dość odważnych rozwiązań, które autor w niej zastosował. Kontynuacja tylko to uczucie potwierdziła i pogłębiła. Czy jest to tytuł, który każdy przełknie, czy może komuś stanie w gardle niczym ość z...

CZŁOWIEK –PIŁA I CYCKI

„Chainsawman” to seria, która wyglądała i z opisu brzmiała tak bzdurnie i kiczowato, jak najlepsze tanie horrory, które może i śmieszą, ale zapadają w pamięć na lata i stanowią naprawdę znakomitą rozrywkę. Sporo więc sobie po nim obiecywałem i… dostałem dokładnie to, czego chciałem. A nawet więcej. I drugi tom zapewnił mi równie znakomitą rozrywkę i tylko szkoda, że na kolejną część trzeba będzie poczekać.

Denji doświadczył w życiu niejednych trudności i stoczył wiele walk, ale nic nie może równać się z tym, co czeka go teraz. Starcie z nietoperzowym demonem rzuca go w wir wydarzeń, na które nie jest gotowy. Ale czego nie robi się dla marzeń. A dokładniej dla pomacania cycków. Ale czy naprawdę to, czeka na niego, kiedy wygra? A to przecież wcale nie koniec, bo wzmianki o demonie borni palnej nie napawają optymizmem, a na tym przecież nie może się skończyć…

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/01/chainsawman-2-tatsuki-fujimoto.html

CZŁOWIEK –PIŁA I CYCKI

„Chainsawman” to seria, która wyglądała i z opisu brzmiała tak bzdurnie i kiczowato, jak najlepsze tanie horrory, które może i śmieszą, ale zapadają w pamięć na lata i stanowią naprawdę znakomitą rozrywkę. Sporo więc sobie po nim obiecywałem i… dostałem dokładnie to, czego chciałem. A nawet więcej. I drugi tom zapewnił mi równie znakomitą rozrywkę i...

Drugi tom Chainsaw man zaczyna powoli napędzać fabułę. Dialogi dalej w większości bardzo płytkie. Ogólnie jednak obiór jest pozytywny i zachęca do dalszego czytania.

Drugi tom Chainsaw man zaczyna powoli napędzać fabułę. Dialogi dalej w większości bardzo płytkie. Ogólnie jednak obiór jest pozytywny i zachęca do dalszego czytania.