Piękna, liryczna opowieść o Neapolu lat trzydziestych ubiegłego wieku. Neapolu, który oczekuje na wizytę wielkiego Duce, Neapolu który jest miastem niesamowitej nędzy i ubóstwa. Do tego ten wydawałoby się zwykle słoneczny Neapol tym razem pogrążony jest w zimnie i deszczu, co mocno koresponduje z klimatem powieści. Z jednej strony ciekawa zagadka kryminalna, z drugiej świetnie oddana atmosfera miasta. Szkoda, że to już koniec opowieści o komisarzu Ricciardim, wrażliwcu niezwykle wyczulonym na ludzką niedolę, mężczyźnie o fascynujących zielonych oczach.

Piękna, liryczna opowieść o Neapolu lat trzydziestych ubiegłego wieku. Neapolu, który oczekuje na wizytę wielkiego Duce, Neapolu który jest miastem niesamowitej nędzy i ubóstwa. Do tego ten wydawałoby się zwykle słoneczny Neapol tym razem pogrążony jest w zimnie i deszczu, co mocno koresponduje z klimatem powieści. Z jednej strony ciekawa zagadka kryminalna, z drugiej...

Uwielbiam komisarza Ricciardiego , jak dla mnie cała seria jest super

Uwielbiam komisarza Ricciardiego , jak dla mnie cała seria jest super

„Miłość pochłonęła być może więcej ofiar niż wojna.”

Bardzo żałuję, że to koniec przyjemnej serii kryminalnej utrzymanej w klimacie retro.* Ale cóż, takie było założenie Maurizio de Giovanniego, aby wypełnić cztery pory roku i przedstawić czytelnikom to, co przydarzyło się w tym czasie komisarzowi Luigiemu Alfredowi Ricciardiemu ("Łzy pajaca. Zima komisarza Ricciardiego", "Krew z mojej krwi. Wiosna komisarza Ricciardiego", "Miejsce każdego z nas. Lato komisarza Ricciardiego"). Będzie brakować osobliwych predyspozycji komisarza i niezwykłej smykałki do rozwiązywania detektywistycznych zagadek, niepewnego pułapu zawodowych osiągnięć, sprzeciwu wobec chorych policyjnych układów zależności, politycznej sytuacji w kraju, społecznych aspektów neapolitańskiego życia na początku lat trzydziestych dwudziestego wieku. I właśnie to, że do fabuły wciągnięto miasto, poprzez barwne opisy realnego funkcjonowania różnych sfer, bardzo mi odpowiadało. Autor umiejętnie wytworzył atmosferę czegoś, co zdążyło pokryć się patyną czasu, ale wciąż wydawało się na wyciągnięcie ręki, kiedy spojrzało się na stare fotografie. Także czwarty tom podtrzymał konwencję przejścia ulicami Neapolu, zajrzenia do mniej lub bardziej mrocznych ulic, sklepów i kramów, publicznych i mieszkalnych budynków. Pierwsza scena powieści lokowała w mocno emocjonalnym strumieniu obrazów wyobraźni. Smutno, kiedy dokonuje się nagłe przecięcie nici ludzkiego losu, ale jeśli dotyczy to wygłodzonego, schorowanego i zmarzniętego dziecka, tym intensywniej przeżywa się.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2022/11/swieto-zmarych-jesien-komisarza.html

* Wprowadziłam w błąd, seria liczy 13 tomów.

„Miłość pochłonęła być może więcej ofiar niż wojna.”

Bardzo żałuję, że to koniec przyjemnej serii kryminalnej utrzymanej w klimacie retro.* Ale cóż, takie było założenie Maurizio de Giovanniego, aby wypełnić cztery pory roku i przedstawić czytelnikom to, co przydarzyło się w tym czasie komisarzowi Luigiemu Alfredowi Ricciardiemu ("Łzy pajaca. Zima komisarza...

Niezmiennie jest to wysmakowana i elegancka proza pełna zamyśleń i melancholii. Czwarta część nie zamyka serii, wbrew temu, co pisze polski wydawca. Pozostaje mieć nadzieję na tłumaczenie kolejnych części cyklu. Rzecz dla koneserów, którzy w kryminałach doceniają nie wartką akcję, ale fantastycznie kreowany świat faszystowskich Włoch lat 30. XX wieku i bohaterów, którzy muszą mierzyć się z niełatwą rzeczywistością. Polecam!

Niezmiennie jest to wysmakowana i elegancka proza pełna zamyśleń i melancholii. Czwarta część nie zamyka serii, wbrew temu, co pisze polski wydawca. Pozostaje mieć nadzieję na tłumaczenie kolejnych części cyklu. Rzecz dla koneserów, którzy w kryminałach doceniają nie wartką akcję, ale fantastycznie kreowany świat faszystowskich Włoch lat 30. XX wieku i bohaterów, którzy...

Neapol 1931 rok, przed wizytą Mussoliniego. Kryminał napisany pięknym językiem, subtelny, smutny, dramatyczny, poruszający. Jak zawsze w tej serii, kończy się rozmową z jednym z bohaterów. Tym razem jest to doktor Modo, nazbyt głośny antyfaszysta, z którym narrator, z kieliszkiem trunku, na kanapce w otoczeniu roznegliżowanych kobiet, prowadzi pogodną rozmowę o życiu, przyjaźni i ... psie.
I nie, nie jest to bynajmiej ostatnia opwieść z serii o komisarzu Ricciardim, tylko ostatnia na dziś przetłumaczona na język polski.

Neapol 1931 rok, przed wizytą Mussoliniego. Kryminał napisany pięknym językiem, subtelny, smutny, dramatyczny, poruszający. Jak zawsze w tej serii, kończy się rozmową z jednym z bohaterów. Tym razem jest to doktor Modo, nazbyt głośny antyfaszysta, z którym narrator, z kieliszkiem trunku, na kanapce w otoczeniu roznegliżowanych kobiet, prowadzi pogodną rozmowę o życiu,...

To już trzecia przeczytana przeze nie część przygód sympatycznego,naznaczonego specyficznym( aczkolwiek trudnym) darem komisarza Ricciardiego. W dalszym ciągu cenię sobie bardzo klimat przedwojennych Włoch, spokojne tempo, ujmującą prawość głównych bohaterów , pokazanie różnych środowisk społecznych . Niestety tym razem sama esencja czyli śledztwo było bardzo słabe, nieciekawe i prowadzone na siłę a rozwiązanie zagadki śmierci dla mnie bardzo mało satysfakcjonujące. Większą część książki stanowiły wątki obyczajowe a napięcie było minimalne.

To już trzecia przeczytana przeze nie część przygód sympatycznego,naznaczonego specyficznym( aczkolwiek trudnym) darem komisarza Ricciardiego. W dalszym ciągu cenię sobie bardzo klimat przedwojennych Włoch, spokojne tempo, ujmującą prawość głównych bohaterów , pokazanie różnych środowisk społecznych . Niestety tym razem sama esencja czyli śledztwo było bardzo słabe,...

Świetna !!!
Ależ ja kocham włoską literaturę!
Mam nadzieję, że Wydawnictwo Noir Sur Blanc będzie kontynuować wydawanie serii, która w oryginale liczy 13 tomów.

Świetna !!!
Ależ ja kocham włoską literaturę!
Mam nadzieję, że Wydawnictwo Noir Sur Blanc będzie kontynuować wydawanie serii, która w oryginale liczy 13 tomów.