Jakaż to rozcieplona, rozczulająca, rozbawiająca książka! Zabawy językiem rozbrajających 4-letnich bliźniaków świetne, dawno się tak nie śmiałam. Ta książka to taki plasterek na rany. Trochę przypomina mi Jeżycjadę czytaną w nastoletnim wieku. Na pewno książka sprawdzi się do głośnego czytania na świetlicy, na polskim, na godz.wych. czy zajęciach w bibliotece, ja na pewno ją wykorzystam!

Jakaż to rozcieplona, rozczulająca, rozbawiająca książka! Zabawy językiem rozbrajających 4-letnich bliźniaków świetne, dawno się tak nie śmiałam. Ta książka to taki plasterek na rany. Trochę przypomina mi Jeżycjadę czytaną w nastoletnim wieku. Na pewno książka sprawdzi się do głośnego czytania na świetlicy, na polskim, na godz.wych. czy zajęciach w bibliotece, ja na pewno...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Kolejna książka z działu tych lekkich i przyjemnych. I co ciekawe, ma kilka rożnych okładek, bo wydana przez więcej niż jedną księgarnie. Książka jest fajnie napisana, dobrze i miło się czyta. Główna bohaterka mnie chwilami rozkładała na łopatki swoim podejściem do życia i aż wznosiłam oczy do nieba nad jej zachowaniem, lecz nie powiem by jej nie lubiła. Historia jest interesująca i fajna w odbiorze. Taka lekka i przyjazna lektura. Mi osobiście bardzo się podobała i przypadała gustu oraz dobrze ją wspominam.

Kolejna książka z działu tych lekkich i przyjemnych. I co ciekawe, ma kilka rożnych okładek, bo wydana przez więcej niż jedną księgarnie. Książka jest fajnie napisana, dobrze i miło się czyta. Główna bohaterka mnie chwilami rozkładała na łopatki swoim podejściem do życia i aż wznosiłam oczy do nieba nad jej zachowaniem, lecz nie powiem by jej nie lubiła. Historia jest...

Lekka i przyjemna książka młodzieżowa.

Lekka i przyjemna książka młodzieżowa.

Młodsze rodzeństwo jest chodzącym utrapieniem. I choć skoczylibyśmy za nim w ogień, to czasami potrzebujemy chwili wytchnienia od małych szatanów w anielskiej skórze.



Nastoletnia Pola, mieszkająca od urodzenia w Warszawie, była skazana na młodszą parę bliźniąt w mieszkaniu, które okazało się być dla nich zbyt ciasnym. Chcący rozwijać swoje badania naukowe na temat fasoli ojciec dziewczynki, postanawia zabrać rodzinę na wieś, gdzie od teraz będą mogli wieść sielskie życie w przyjaźni z naturą. Pomysł ten zostaje przyjęty ochoczo przez większość domowników, jednak dla Poli równa się to z końcem jej wielkomiejskiego świata. Ulubiony piosenkarz, chłopak w którym się podkochuje i przyjaciółka, będą musieli zostać z dala od niej. Niestety, decyzja już zapadła. Nie ma odwrotu.



Na samą myśl o wsi, na ciele dziewczyny pojawiały się ciarki. Nie była w stanie wyobrazić sobie życia, w którym nie będzie galerii handlowych i częstych wydarzeń kulturowych. Elegancki strój, będzie zmuszona zastąpić wygodnymi trampkami. Ale czy na pewno okaże się to taką tragedią?



I jeszcze ten nieznośny, pryszczaty Janek, który za wszelką cenę próbuje wkraść się w łaski jej ojca… Jak tytułowa Panna Foch poradzi sobie ze zmianą otoczenia?



Książka należy do lektur przeznaczonych dla nastolatków. Jednak doskonale odnajdą się w niej dorośli.Historia choć zabawna, pomaga czytelnikowi przenieść się do umysłu nastolatki i lepiej zrozumieć targające nią problemy.



Na łamach tej książki, jesteśmy w stanie zaobserwować, jak ewoluowała psychika dziewczyny. Początkowy brak zrozumienia i buzujący gniew, z biegiem czasu zastępują wyższe cele. Nastolatka dowiaduje się, że to nie wystawne życie na pokaz w sieci jest podstawą szczęścia. Niejednokrotnie łapie się na tym, że czas na wsi płynie własnym tempem, a bogactwo nie idzie w parze z empatią.



Możemy poznać również wielu pobocznych bohaterów, którzy mają bardzo odmienne charaktery. Znajdziemy chłopca, który dzielnie walcząc z chorobą matki, staje na przysłowiach włosach, aby utrzymać ich rodzinę i zapewnić jej najlepszą opiekę.



Nie zabraknie również bogatej snobki, która dysponując ojcowskim majątkiem, będzie próbowała sporo namącić.



Bardzo cieszę się, że główna bohaterka okazała się być bardzo poukładaną i inteligentną dziewczyną. Nie pozwoliła nikomu narzucić swoich racji, a także dała szansę młodzieży, która wywodziła się z biedniejszych domów.



Moje serducha skradła jednak dwójka bliźniąt, których pomysły rozśmieszały mnie do łez. Ich dosłowność, twórczość i urok, powalały wszystkich na kolana. Choć nie zawsze ich postępowanie było słuszne, to rodzice i Pola dzielnie stawiali temu czoła, wychowując ich bezstresowo.



Podziwiam ich za zaangażowanie i pokłady cierpliwości. Ta rodzina, mogłaby stanowić wzór do naśladowania, oraz odpowiedź na pytanie „Jak radzić sobie z nastoletnim buntem?”.



Podsumowując, lektura okazała się być strzałem, w dziesiątkę, któramomentami wydobywała ze mnie salwy śmiechu. Doskonale nada się jako prezent dla zbuntowanej nastolatki, która za sprawą hormonów, pogubiła się nieco w swoim życiu. Autorka zadbała o to, aby zmiany poglądów nie nastąpiły zbyt wcześnie, a proces dochodzenia do niektórych racji, miał za sobą dowody poparcia.



Nie obeszło się również bez momentów, w których nasze oczy zwilgotniały. Ubolewałam razem z Polą, kiedy jej przyjaźń nie przetrwała próby czasu, jednocześnie ciesząc się, kiedy do dziewczyny doszedł fakt, iż w życiu liczy się coś więcej niż ilość followersów na Instagramie.

Młodsze rodzeństwo jest chodzącym utrapieniem. I choć skoczylibyśmy za nim w ogień, to czasami potrzebujemy chwili wytchnienia od małych szatanów w anielskiej skórze.



Nastoletnia Pola, mieszkająca od urodzenia w Warszawie, była skazana na młodszą parę bliźniąt w mieszkaniu, które okazało się być dla nich zbyt ciasnym. Chcący rozwijać swoje badania naukowe na temat...

Rodzina tytułowej Panny Foch, czyli właściwie Poli niespodziewanie postanawia przeprowadzić się z Warszawy do Wiśniowej Góry. W ten sposób nastolatka traci z oczu ogromne miasto dające możliwości, najlepszą przyjaciółkę i podobającego się wszystkim dziewczynom Julka, a w zamian dostaje nudne życie na wsi rower i Janka Muzykanta, którego nazywa Pryszczatym.

Cała rodzina szybko odnajduje się w nowej rzeczywistości. Tata zakłada hodowlę roślin strączkowych, a mama własną praktykę dentystyczną. Bliźniaki - Groszek i Fasolka swoim zachowaniem dostarczą czytelnikom wiele śmiechu, a główna bohaterka przez rodziców nazywana Bobikiem typowych nastoletnich problemów.

Na przykładzie Poli autorka stara się pokazać czytelnikom, dlaczego należy walczyć o prawdziwą przyjaźń i jak odróżnić ją od tej niewartej zachodu. Uświadamia także, dlaczego nie można oceniać po wyglądzie, a także przekonuje, że zakochanie zazwyczaj przychodzi znienacka z najmniej oczekiwanej strony.

Książka Barbary Kosmowskiej to powieść idealna dla nastolatków dotykająca problemów im bliskich. Podejrzewam, że wielu czytelników utożsami się z Panną Foch, jej problemami i radościami. Lekka, momentami zabawna i zazwyczaj prawdziwa książka to lektura, po którą warto sięgnąć.

Rodzina tytułowej Panny Foch, czyli właściwie Poli niespodziewanie postanawia przeprowadzić się z Warszawy do Wiśniowej Góry. W ten sposób nastolatka traci z oczu ogromne miasto dające możliwości, najlepszą przyjaciółkę i podobającego się wszystkim dziewczynom Julka, a w zamian dostaje nudne życie na wsi rower i Janka Muzykanta, którego nazywa Pryszczatym.

Cała rodzina...

super

super

„Panna Foch”. Jak ja bardzo potrzebowałam takiej książki, czytanie jej, to była prawdziwa terapia dla duszy. Słowa tak piękne, wzruszające i niesamowicie zabawne, że są lepsze niż niejedna kuracja. Choć na chwilę, miałam ochotę wskoczyć w „skórę” głównej bohaterki, i zobaczyć świat jej oczami.
.
Zaczyna się dość niewinnie, kiedy to pewna rodzina postanawia przeprowadzić się z Warszawy do Wiśniowej Góry. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że nasza Panna Foch czyli Pola (dla rodziny Bobik) traci z oczu cały świat w sensie przyjaciółkę, szum miasta, blichtr i przepych, modę i urodę!, a w zamian dostaje uprawę fasoli, ogródek i rower.
.
Rodzina bardzo szybko odnajduje się w nowej rzeczywistości - ale nie Pola!. Rodzice nawiązują nowe znajomości, bliźniaki Groszek i Fasolka dostarczają takich atrakcji, że można boki zrywać, a nasza Pola w końcu poznaje tajemniczego Janka Muzykanta, któremu ku złości nadaje pseudonim „Pryszczaty”. I można by rzec, życie toczy się dalej.
.
Ale uwaga! „idą grzmoty w stare galoty” … czyli zwrot akcji gwarantowany. Powiem tylko tyle, że będzie się działo. Kotoś się zakocha, coś odkryte, coś straci. W pewnym sensie zrozumie na czym polega prawdziwa przyjaźń i dlaczego o nią warto walczyć. Dlaczego nie wolno oceniać po wyglądzie i jakie to może mieć przykre konsekwencje, bo życie nie każdy z nas ma kolorowe!
.
Aż dwie książki Barbary Kosmowskiej znalazły się w „Plebiscycie Złota Dwudziestka”, zorganizowanym z okazji 20-lecia kampanii społecznej „Cała Polska czyta dzieciom”. Wspomniane książki to: „Pozłacana rybka” oraz „Gwiazda z pierwszego piętra” odpowiednio na 10 i 16 miejscu. Pragnę nadmienić, iż „Pozłacana rybka” została książką roku 2007 przyznawaną przez IBBY International Board on Books for Young People oraz otrzymała nagrodę Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren. Mogę tylko napisać, iż serce się raduje, rozpiera mnie duma, że „nasze: książki, „nasi” pisarze zdobywają takie uznanie, cieszą małych i dużych czytelników.

„Panna Foch”. Jak ja bardzo potrzebowałam takiej książki, czytanie jej, to była prawdziwa terapia dla duszy. Słowa tak piękne, wzruszające i niesamowicie zabawne, że są lepsze niż niejedna kuracja. Choć na chwilę, miałam ochotę wskoczyć w „skórę” głównej bohaterki, i zobaczyć świat jej oczami.
.
Zaczyna się dość niewinnie, kiedy to pewna rodzina postanawia przeprowadzić...

Czytałam tą książkę w wakacje z dobre 5 lat temu, i nie wiele z jej fabuły już pamiętam, to zapamiętałam tyle, że bardzo mi się podobała. Miła i przyjemna, krótka, wesoła i śmieszna- idealna lektura do przeczytania w gorące wakacje.
8 na 10

Czytałam tą książkę w wakacje z dobre 5 lat temu, i nie wiele z jej fabuły już pamiętam, to zapamiętałam tyle, że bardzo mi się podobała. Miła i przyjemna, krótka, wesoła i śmieszna- idealna lektura do przeczytania w gorące wakacje.
8 na 10

Dziwna maniera pisarki, która dość często daje do zrozumienia czytelnikowi "spójrz, jakie to śmieszne, tutaj masz się śmiać", a tak się składa, że nie ma nic śmiesznego. Kilkukrotnie się na tym złapałam "no ziobać jaka jeśtem ziabawna", ja jednak mówię "nie"!

Dziwna maniera pisarki, która dość często daje do zrozumienia czytelnikowi "spójrz, jakie to śmieszne, tutaj masz się śmiać", a tak się składa, że nie ma nic śmiesznego. Kilkukrotnie się na tym złapałam "no ziobać jaka jeśtem ziabawna", ja jednak mówię "nie"!