Ogromnie się cieszę, że powstała ta książka. To chyba jedyny taki przewodnik po dziele Joyce'a w j. polskim? Niesamowicie przydatny i wciągający - nawet jeśli momentami odrobinę "przegadany". Najlepiej czytać równocześnie z "Ulissesem".

Ogromnie się cieszę, że powstała ta książka. To chyba jedyny taki przewodnik po dziele Joyce'a w j. polskim? Niesamowicie przydatny i wciągający - nawet jeśli momentami odrobinę "przegadany". Najlepiej czytać równocześnie z "Ulissesem".

Gdyby nie ta książka, najprawdopodobniej nie byłbym w stanie przeprawić się przez powieść, a jeśli już by mi się to udało, zajęłoby zbyt dużo czasu i wzmocniło uczucie zagubienia. W tym poradniku było wszystko, czego potrzebowałem, no może poza mapką Dublina z czasów akcji powieści, która podobno była dołączana do niektórych wydań. Warto też coś nadmienić o tłumaczeniu w wykonaniu tegoż M. Świerkockiego, które jest aktualnie najlepszym tłumaczeniem na jęz. polski.

Gdyby nie ta książka, najprawdopodobniej nie byłbym w stanie przeprawić się przez powieść, a jeśli już by mi się to udało, zajęłoby zbyt dużo czasu i wzmocniło uczucie zagubienia. W tym poradniku było wszystko, czego potrzebowałem, no może poza mapką Dublina z czasów akcji powieści, która podobno była dołączana do niektórych wydań. Warto też coś nadmienić o tłumaczeniu w...

Autor najnowszego tłumaczenia dzieła Joyce’a tak przedstawia tę książkę: „jest krót­kim prze­wod­ni­kiem po Ulis­se­sie Ja­me­sa Joyce’a prze­zna­czo­nym dla po­cząt­ku­ją­cych, a także oso­bi­stym za­pi­sem pracy tłu­ma­cza nad prze­kła­dem”. Świerkocki zaleca, aby go czytać dopiero po lekturze tekstu Joyce’a. Staram się więc czytać ten przewodnik w miarę równolegle, zaraz po lekturze kolejnych części Ulissesa.
Żeby było jeszcze trudniej, to należałoby jeszcze przeczytać Odyseje Homera, która jest na różny sposób (oprócz samego tytułu, również przez strukturę, znaczenia, nawiązania do bohaterów) obecna w Ulissesie i poprzez która Swierkocki objaśnia Ulissesa w swoim przewodniku.
Jednak zbyt techniczna ta książka dla mnie, zbyt drobiazgowo opisuje różne kwestie Ulissesa, jak na moje potrzeby. Ale wielki podziw dla tłumacza za wielką pracę analityczną, którą musiał wykonać przy tłumaczeniu Ulissesa i pisaniu trgo przewodnika.

Autor najnowszego tłumaczenia dzieła Joyce’a tak przedstawia tę książkę: „jest krót­kim prze­wod­ni­kiem po Ulis­se­sie Ja­me­sa Joyce’a prze­zna­czo­nym dla po­cząt­ku­ją­cych, a także oso­bi­stym za­pi­sem pracy tłu­ma­cza nad prze­kła­dem”. Świerkocki zaleca, aby go czytać dopiero po lekturze tekstu Joyce’a. Staram się więc czytać ten przewodnik w miarę równolegle,...

Nie jestem w stanie wyrazić mojego szacunku dla Macieja Świerkockiego za pracę, jaką włożył w tłumaczenie Ulissesa, tak samo jak nie jestem w stanie wyrazić mojej ulgi, że Łódź Ulissesa została napisana i przeprowadziła mnie przez meandry dzieła Joyce'a.
Łódź oceniam wyżej niż samego Ulissesa.

Nie jestem w stanie wyrazić mojego szacunku dla Macieja Świerkockiego za pracę, jaką włożył w tłumaczenie Ulissesa, tak samo jak nie jestem w stanie wyrazić mojej ulgi, że Łódź Ulissesa została napisana i przeprowadziła mnie przez meandry dzieła Joyce'a.
Łódź oceniam wyżej niż samego Ulissesa.

Bez "Łodzi..." niechybnie zatonąłbym w odmętach „Ulissesa”. Jest to doskonały przewodnik po największym dziele Joyce’a i jednocześnie dowód niezwykłego kunsztu tłumacza i ogromu pracy włożonej w nowy polski przekład.

Bez "Łodzi..." niechybnie zatonąłbym w odmętach „Ulissesa”. Jest to doskonały przewodnik po największym dziele Joyce’a i jednocześnie dowód niezwykłego kunsztu tłumacza i ogromu pracy włożonej w nowy polski przekład.

Stawiam dychę, ponieważ książka jest dokładnie tym czego się po niej spodziewałem - świetną pomocą w uporaniu się z Ulissesem. Sam mam stary przekład, ale to w niczym nie przeszkadza - zresztą autor odnosi się zarówno do swojego tłumaczenia jak i do Słomczyńskiego.

Stawiam dychę, ponieważ książka jest dokładnie tym czego się po niej spodziewałem - świetną pomocą w uporaniu się z Ulissesem. Sam mam stary przekład, ale to w niczym nie przeszkadza - zresztą autor odnosi się zarówno do swojego tłumaczenia jak i do Słomczyńskiego.