Ciekawa książka można zgadywać (dokładnie nie powiem Nie chcę spoilerować) polecam po prostu dla każdego kto lubi tajemnice

Ciekawa książka można zgadywać (dokładnie nie powiem Nie chcę spoilerować) polecam po prostu dla każdego kto lubi tajemnice

Pewnie kojarzycie Lassego i Maję, jeśli nie z książek, to może z ich ekranizacji?.
My wróciliśmy po dłuższej przerwie do Valleby - małego szwedzkiego miasteczka, w którym biuro detektywistyczne prowadzą miejscowe dzieci, właśnie - Lasse i Maja.
W 28 już tomie cyklu, pt.: "Tajemnica detektywa" bohaterowie zostają poproszeni przez komisarza policji o przyjazd do sklepu jubilerskiego Muhammeda Karata. Alarm okazuje się fałszywy, lecz w tym samym czasie dyrektorka muzeum odkrywa, że ktoś się włamał i ukradł obraz. Z tłumu gapiów, wyłania się Torket Knot - detektyw, który zatrzymał się w Valleby. Czy rzeczywiście jest wybitnym detektywem? Kto stoi za kradzieżą obrazu?
Lasse i Maja pomagając komisarzowi po raz kolejny nie dadzą się zwieść i rozwiążą zagadkę.

W książce został wykorzystany wątek podszywania się pod osoby niepełnosprawne oraz związku homoseksualnego, więc jeśli ktoś kieruje się uprzedzeniami bądź uważa, że takie tematy nie są odpowiednie dla dzieci w tym wieku, nie powinien podsuwać jej swoim dzieciom. Uważam jednak, że ujęcie tematu w sposób przedstawiony przez autora (dość zdawkowy) może być okazją do rozmowy o odmienności i tolerancji, a nawet wielokulturowości.
Nadmienię jeszcze, iż to kolejna część przetłumaczona z języka szwedzkiego przez Barbarę Gawryluk - dziennikarkę, autorkę wielu książek dla dzieci, współautorkę rewelacyjnych przewodników dla dzieci i dorosłych po Tatrach, Podhalu oraz Prawie, Spiszu i Pieninach, które polecam.

Pewnie kojarzycie Lassego i Maję, jeśli nie z książek, to może z ich ekranizacji?.
My wróciliśmy po dłuższej przerwie do Valleby - małego szwedzkiego miasteczka, w którym biuro detektywistyczne prowadzą miejscowe dzieci, właśnie - Lasse i Maja.
W 28 już tomie cyklu, pt.: "Tajemnica detektywa" bohaterowie zostają poproszeni przez komisarza policji o przyjazd do sklepu...

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Kiedy w sklepie jubilerskim dzwoni fałszywy alarm, z muzeum znika cenny obraz. Na szczęście na miejscu pojawia się wybitny detektyw, który błyskawicznie odnajduje ślady, dedukuje i odkrywa sprawcę. Czy oby na pewno? Lasse i Maja mają pewne wątpliwości, nie tylko z powodu zazdrości o konkurenta.

Kiedy w sklepie jubilerskim dzwoni fałszywy alarm, z muzeum znika cenny obraz. Na szczęście na miejscu pojawia się wybitny detektyw, który błyskawicznie odnajduje ślady, dedukuje i odkrywa sprawcę. Czy oby na pewno? Lasse i Maja mają pewne wątpliwości, nie tylko z powodu zazdrości o konkurenta.

Uwaga rodzice: pojawia się wspomnienie wątku homoseksualnego z książki Tajemnica kawiarni. Gdy czytałem córce, przemilczałem, ale gdyby ona czytała, byłaby w szoku. Nie dla dzieci!

Uwaga rodzice: pojawia się wspomnienie wątku homoseksualnego z książki Tajemnica kawiarni. Gdy czytałem córce, przemilczałem, ale gdyby ona czytała, byłaby w szoku. Nie dla dzieci!

Nie wiem, jak inni maniacy tej serii, ale mam silne wrażenie, że w "Tajemnicy detektywa" jest więcej rysunków, a treść jest mniej wymagająca. Albo mam już taką wprawę detektywistyczną, że rozwiązałabym każdą zagadkę... nawet z zawiązanymi oczami!
"Tajemnica detektywa" jest trochę intrygująca, ponieważ pojawia się trio, zamiast duetu śledczego. Akcja jest wartka, napisana prostym językiem tak, aby dziecko mogło się wciągnąć i zrozumieć, co czyta.
Nie wyobrażam sobie biblioteki bez "Biura Detektywistycznego".

Więcej:
https://bookwszkole.blogspot.com/2022/04/biuro-detektywistyczne-lassego-i-mai.html

Nie wiem, jak inni maniacy tej serii, ale mam silne wrażenie, że w "Tajemnicy detektywa" jest więcej rysunków, a treść jest mniej wymagająca. Albo mam już taką wprawę detektywistyczną, że rozwiązałabym każdą zagadkę... nawet z zawiązanymi oczami!
"Tajemnica detektywa" jest trochę intrygująca, ponieważ pojawia się trio, zamiast duetu śledczego. Akcja jest wartka, napisana...

W miasteczku Valleby znienacka pojawia się Torkel Knot, który przedstawia się jako wybitny detektyw. Na dowód, w kilku raptem ruchach, rozwiązuje zagadkę włamania do muzeum i kradzieży drogocennego obrazu.

Wszyscy zdają się być pod wrażeniem umiejętności detektywa, tylko nie Lasse i Maja. Po co bowiem nosi on skarpetkę w kieszeni marynarki? 🤔

I jeszcze to zagadkowe włamanie do sklepu jubilerskiego, którego dokonał... kot🤔

Młodzi detektywi napotykajac na serię dziwnych zdarzeń powoli zmierzają do rozwiązania zagadki.

***

"Tajemnica detektywa" to 28 tom przygód Biura Detektywistycznego Lassego i Mai, naszych ukochanych bohaterów literackich. Wartka akcja, ciekawe zwroty zdarzeń i trzymająca w napięciu zagadka. Najnowsza część serii w niczym nie ustępuje poprzednim. Widmark utrzymał poziom i zapewnił czytelnikom dokładnie to na co czekali❤️

W miasteczku Valleby znienacka pojawia się Torkel Knot, który przedstawia się jako wybitny detektyw. Na dowód, w kilku raptem ruchach, rozwiązuje zagadkę włamania do muzeum i kradzieży drogocennego obrazu.

Wszyscy zdają się być pod wrażeniem umiejętności detektywa, tylko nie Lasse i Maja. Po co bowiem nosi on skarpetkę w kieszeni marynarki? 🤔

I jeszcze to zagadkowe...

Od wydania pierwszej części "Biura detektywistycznego Lassego i Mai" mam z synem tradycję wspólnego głośnego czytania przygód młodych, szwedzkich detektywów. Syn jest już nastolatkiem, ale nadal świetnie bawimy się czytając książki Martina Widmarka. Na początku próbujemy zgadywać, kto jest przestępcą. Oglądamy wyjątkowe ilustracje i niezmiennie naszym ulubionym bohaterem jest komisarz policji. Każda część to sporo humoru. Nie inaczej jest z "Tajemnicą detektywa". Autor wie jak zaskoczyć czytelników, a poziom jego historii nie zmienia się. Po skończeniu "Tajemnicy detektywa" z niecierpliwością czekamy na kolejną część serii. Polecam "Biuro detektywistyczne Lassego i Mai" tym, którzy uczą się czytać (wielkie litery, nieskomplikowane zdania i dialogi),tym, którzy chcą wspólnie spędzać czas na głośnym czytaniu i tym, którzy lubią humor. I nie tylko dzieciom.

Od wydania pierwszej części "Biura detektywistycznego Lassego i Mai" mam z synem tradycję wspólnego głośnego czytania przygód młodych, szwedzkich detektywów. Syn jest już nastolatkiem, ale nadal świetnie bawimy się czytając książki Martina Widmarka. Na początku próbujemy zgadywać, kto jest przestępcą. Oglądamy wyjątkowe ilustracje i niezmiennie naszym ulubionym bohaterem...

W sklepie jublilerskim Muhammeda Karata włącza się alarm. Wokół budynku zbiera się dość spore zbiegowisko. Dzielny komisarz wchodzi do środka i znajduje na miejscu… kota. Kiedy wszyscy byli zaaferowani alarmem, w muzeum miało miejsce prawdziwe przestępstwo.
Lasse i Maia także są na miejscu i przysłuchują się relacji świadków. Nagle z tłumu wyłania się nieznany dotąd nikomu mężczyzna. Przedstawia się jako Torkel Knot, wybitny detektyw. Torkel szybko zjednuje sobie mieszkańców miasteczka. Wszyscy go chwalą, tym bardziej po tym, jak szybko znajduje winnego kradzieży w muzeum.
Dwójka młodych detektywów ma jednak przeczucie, że coś w tej sprawie nie gra. Nie będzie jednak łatwo przekonać komisarza Larssona, aby się temu przyjrzał.
Lasse i Maja mają rację. Przekonajcie się, czy detektyw faktycznie jest tak świetny, za jakiego się podawał i czy udało mu się wskazać prawdziwego złodzieja.
To kolejny 28 już tom przygód Lassego i Mai, którzy świetnie sobie radzą z zagadkami, dedukcją i szukaniem tropów. Także i tym razem instynkt ich nie zawiódł. Choć dość szybko pojawia się winny popełnionego przestępstwa, to autor fantastycznie pokierował dalszą fabułą, tak, aby młody czytelnik nie stracił zainteresowania przed kulminacyjnym punktem opowieści.
Ilustracje są charakterystyczne i dobrze już znane czytelnikom zaznajomionym z tą serią. Kilkukrotnie już Wam pisałam, że nam się podobają, a Maciek uważa je ze lekko zabawne.
Mój 7latek uznał „Tajemnicę detektywa” za jedną z najlepszych części, spośród tych kilku, które czytaliśmy do tej pory. Czy coś trzeba w związku z tym jeszcze dodawać do naszej opinii? 😉 Polecamy!

W sklepie jublilerskim Muhammeda Karata włącza się alarm. Wokół budynku zbiera się dość spore zbiegowisko. Dzielny komisarz wchodzi do środka i znajduje na miejscu… kota. Kiedy wszyscy byli zaaferowani alarmem, w muzeum miało miejsce prawdziwe przestępstwo.
Lasse i Maia także są na miejscu i przysłuchują się relacji świadków. Nagle z tłumu wyłania się nieznany dotąd nikomu...

Staram się policzyć wszystkie części, które zostały wydane w ramach: „Biura Detektywistycznego Lassego i Mai”. Przychodzi mi to z pewnym trudem, ponieważ liczba poszczególnych tomów jest dość spora. Na szczęście z pomocą przychodzi mi sama książka: na początku można znaleźć zestawienie. 28 tomów – to jest coś, prawda? Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby czytać po kolei. Jednak każdy tom można traktować jako odrębną historię. Tak jest i tym razem. Znów przenosimy się do szwedzkiego miasteczka Valleby. I od samego początku niespodzianka, gdyż pojawia się… konkurencja. Co mam na myśli? Najpierw w sklepie jubilerskim Muhammeda wyje alarm. Pod drzwiami robi się zbiegowisko, pojawiają się również detektywi znani w okolicy: Lasse i Maja. Kiedy zagrożenie mija, okazuje się, że w sklepie nie było żadnego włamania i najprawdopodobniej to kot uruchomił alarm. Potem ma miejsce włamanie do miejskiego muzeum: zaginął cenny obraz. Lasse i Maja są bardzo podejrzliwi – wszystko wydaje im się dziwne. Na dodatek pojawia się nieznajomy mężczyzna, który zaczyna grać pierwsze skrzypce w policyjnym dochodzeniu. To Torkel Knot, który jest „wybitnym detektywem”. To on w zawrotnym tempie wykrywa sprawcę. Szybko rzuca podejrzenie na baristę Dina. Na szczęście Lasse i Maja mają detektywistycznego nosa i czują, że coś tu nie pasuje. Czy Knot jest naprawdę renomowanym detektywem? Kto jest prawdziwym sprawcą kradzieży w muzeum? Martin Widmark (tekst) i Helena Willis (ilustracje) trzymają poziom. Dzieci znajdą tutaj ciekawą i trzymającą w napięciu fabułę. Książka zachęca też do pierwszych samodzielnych prób czytelniczych: duża czcionka, szeroka interlinia, krótkie rozdziały. Każda kolejna część serii, jaka pojawia się na rynku, jest już kolorowa. Tymczasem ja pamiętam czarno-białe wydania. I po latach muszę przyznać, że mam duży sentyment do pierwszego tomu serii: „Tajemnicy diamentów”. Fajne jest to, że w poszczególnych częściach można spotkać ulubionych bohaterów, z którymi znamy się już wiele, wiele lat. To już 28 tomów serii – fju, fju!!! Super!

Staram się policzyć wszystkie części, które zostały wydane w ramach: „Biura Detektywistycznego Lassego i Mai”. Przychodzi mi to z pewnym trudem, ponieważ liczba poszczególnych tomów jest dość spora. Na szczęście z pomocą przychodzi mi sama książka: na początku można znaleźć zestawienie. 28 tomów – to jest coś, prawda? Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby czytać po kolei....