The Gap Into Madness: Chaos and Order

Cieszę się, że dałam serii szansę.
Po dwóch (lub trzech, zależnie od wydania) w najlepszym wypadku średnich tomach, „Skok w szaleństwo” zaskakuje naprawdę przyzwoitym poziomem.
Nareszcie możemy być świadkami wielu zwrotów akcji, przemian, a nawet śmierci głównych bohaterów. W końcu też akcja wciąga czytelnika w wir bitew toczonych za pomocą siły rażenia statków kosmicznych. Dzieje się i to nie mało.
Bohaterowie zyskują wymiar i nawet Nick w pewnym momencie odzyskuje wiarygodność jako postać. Nareszcie można też zrozumieć, dlaczego Vector jest takim osobliwym flegmatykiem i jakie rzeczywiście posiada zdolności. Relacje między członkami załogi rozwijają się, a ustalenia sojuszy politycznych i najemniczych zaczynają zmieniać i przeplatać ze sobą jak w dobrej intrydze.
Tak! Na to czekałam.

Cieszę się, że dałam serii szansę.
Po dwóch (lub trzech, zależnie od wydania) w najlepszym wypadku średnich tomach, „Skok w szaleństwo” zaskakuje naprawdę przyzwoitym poziomem.
Nareszcie możemy być świadkami wielu zwrotów akcji, przemian, a nawet śmierci głównych bohaterów. W końcu też akcja wciąga czytelnika w wir bitew toczonych za pomocą siły rażenia statków...

Z każdą kolejną powieścią cyklu "The gap" jest coraz lepiej. Nie wiem, czy to wynika z tego, że wsiąknąłem w ten świat przedstawiony, czy też może zaczęła mnie ujmować konsekwencja z jaką Donaldson kreuje swoją wizję. Faktycznie jest tak, że "Skok w szaleństwo" jest już bardzo dobrą, obszerną, trzymającą w napięciu i dosyć zaskakującą w rozwiązaniach fabularnych space operą. Akcja rozpisana jest na kilka wątków, które już częściowo zaznaczyły się w "Skoku w potęgę", czyli pościg Amnionu za "Fanfarą", wydarzenia na pokładzie "Fanfary" i na stacji Laboratorium, wydarzenia na pokładzie krążownika PZKG, pojedynek Diosa z Fasnerem oraz politykowanie w swoistym parlamencie Ziemi. Dużo się dzieje, oprócz czczej gadaniny jest tutaj też sporo akcji, co wynagradza wcześniejsze tomy cyklu, w szczególności mizerne "Skok w konflikt" i "Skok w wizję". Minus trzy oczka oceny za to, że tej gadaniny jest trochę za dużo oraz za niektóre niezbyt dopracowane logicznie rozwiązania, które wybacza konwencja space opery, ale których ja nie przepuszczam.

Z każdą kolejną powieścią cyklu "The gap" jest coraz lepiej. Nie wiem, czy to wynika z tego, że wsiąknąłem w ten świat przedstawiony, czy też może zaczęła mnie ujmować konsekwencja z jaką Donaldson kreuje swoją wizję. Faktycznie jest tak, że "Skok w szaleństwo" jest już bardzo dobrą, obszerną, trzymającą w napięciu i dosyć zaskakującą w rozwiązaniach fabularnych space...