Praca do studiowania a nie do przeczytania do poduchy.
Cała książka składa się z suchego opisu działań poszczególnych pułków myśliwskich i bombowych obu stron na przestrzeni kilku miesięcy na zasadzie: pułk X otrzymał 4 nowe samoloty, utracił 3, odbył 10 lotów bojowych nad miastem Y i w osłonie jednostki Z.
Kopalnia wiedzy, jednak nie jest to na pewno łatwa i przyjemna lektura.

Praca do studiowania a nie do przeczytania do poduchy.
Cała książka składa się z suchego opisu działań poszczególnych pułków myśliwskich i bombowych obu stron na przestrzeni kilku miesięcy na zasadzie: pułk X otrzymał 4 nowe samoloty, utracił 3, odbył 10 lotów bojowych nad miastem Y i w osłonie jednostki Z.
Kopalnia wiedzy, jednak nie jest to na pewno łatwa i przyjemna...

„Kalendarium”
Książka „Talvisota 1939-1940” to tak naprawdę zbiór rozszerzonych raportów (meldunków) poszczególnych jednostek lotniczych biorących udział w konflikcie. Autor pogrupował je chronologicznie w różnych odstępach czasowych (1 miesiąc, 2 miesiące). Zaczynamy od strony fińskiej, gdyż jest dostępnych więcej materiałów a potem przechodzimy do strony sowieckiej. Działania lotnictwa są poprzedzone krótkim wprowadzeniem związanym z sytuacją na lądzie i przebiegiem walk. We wstępie przedstawiono ilość, charakterystykę i rozmieszczenie uzbrojenia obu stron (samolotów i OPL). Niekiedy w dość suche opisy działań mamy wplecione cytaty ze wspomnień.
Na koniec mamy obszerne podsumowanie i ocenę konfliktu w powietrzu.
Całość czyta się dość topornie i trzeba robić sobie przerwy. Jest to związane z charakterystyką starć. Podział sięgający do granicy pułku nie pomaga. Książkę bardziej się studiuje, niż czyta.
Nie ma problemów jeśli chodzi o stronę fińską. Tutaj każde zestrzelenie jest udokumentowane i autor stara się konfrontować je ze stroną agresora. Jeżeli zaś chodzi o działania czerwonego lotnictwa, to sytuacja jest skomplikowana, ze względu na olbrzymią ilość bzdur zaksięgowanych w oficjalnych dokumentach. Na szczęście są one również weryfikowane.
Wydanie w miękkiej oprawie, klejone. Wadą jest mikroskopijna czcionka przypisów, które dla moich oczu są bez lupy - nieczytelne.
W tekście kilka map, średniej jakości i zdjęć. Te ostatnie, patrząc na rozmiar w jakim są prezentowane – zupełnie dobrej jakości.
Książka ciekawa, poruszająca temat niszowy w naszej literaturze. Jednocześnie trudna w odbiorze i nie dla każdego. Wymagana spora doza cierpliwości i podstawy z innej literatury. Inaczej szybko można się zniechęcić. Mimo wad (nie dla każdego będą one wadami),warta do przeczytania. Może stanowić cenne uzupełnienie wiedzy na temat tego konfliktu.

„Kalendarium”
Książka „Talvisota 1939-1940” to tak naprawdę zbiór rozszerzonych raportów (meldunków) poszczególnych jednostek lotniczych biorących udział w konflikcie. Autor pogrupował je chronologicznie w różnych odstępach czasowych (1 miesiąc, 2 miesiące). Zaczynamy od strony fińskiej, gdyż jest dostępnych więcej materiałów a potem przechodzimy do strony sowieckiej....

Działania powietrzne podczas wojny sowiecko-fińskiej okazały się niezwykle ciekawym tematem. W trzech pierwszych rozdziałach autor przedstawia genezę konfliktu, teatr działań wojennych oraz siły powietrzne walczących stron. Kolejne cztery rozdziały dotyczą już stricte działań powietrznych, które podzielono ze względu na miesiące (poza pierwszym z nich obejmującym okres dwóch miesięcy - listopada i grudnia 1939 roku) od listopada 1939 do marca 1940 roku. Starcia przedstawione są z poziomu pułków/eskadr, najpierw od strony fińskiej, a następnie sowieckiej. Powoduje to, że czasem czytelnik czyta o jednym wydarzenia dwa razy, ale dzięki temu można w miarę możliwości zorientować się jak wyglądały starcia z obu perspektyw. O ile w przypadku fińskiego spojrzenia możemy mówić o pewnym ubarwieniu w postaci meldunków bojowych, to działania lotnictwa sowieckiego są opisane bardziej "sztywno". Pomimo to, czytelnik może znaleźć w książce wiele smaczków dotyczących chociażby działań szwedzkich i duńskich ochotników, przypadków sowieckiego bratobójczego ognia, terrorystycznych bombardowań celów cywilnych w Finlandii, ale także błędnych zrzutów bomb na terenie Szwecji, Norwegii, Estonii czy transportu lotników przywiązanych do skrzydeł samolotu (!). Dużo jest też przypadków indywidualnych jak historia Jormy Sarvanto, który w cztery minuty zestrzelił sześć samolotów czy przypadek Szweda Mattiego Sundstena, który po zestrzeleniu trzy dni przebijał się do fińskich linii. Do pełni szczęścia zabrakło mi może rozwinięcia niektórych kwestii jak na przykład spora liczba samobójstw sowieckich lotników po rozbiciu się na terytorium wroga, ale uważam, że osoby szukające trochę bardziej niecodziennego spojrzenia na II wojnę światową powinny być ukontentowane. Książka zawiera sześć map oraz załączniki, w których przedstawiono sprzęt latający używany przez lotnictwo fińskie i sowieckie, wykazy zwycięstw powietrznych uzyskanych przez lotników obu stron czy wykaz strat sowieckiego lotnictwa podczas wojny zimowej.

Działania powietrzne podczas wojny sowiecko-fińskiej okazały się niezwykle ciekawym tematem. W trzech pierwszych rozdziałach autor przedstawia genezę konfliktu, teatr działań wojennych oraz siły powietrzne walczących stron. Kolejne cztery rozdziały dotyczą już stricte działań powietrznych, które podzielono ze względu na miesiące (poza pierwszym z nich obejmującym okres...