Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Kalendarium” Książka „Talvisota 1939-1940” to tak naprawdę zbiór rozszerzonych raportów (meldunków) poszczególnych jednostek lotniczych biorących udział w konflikcie. Autor pogrupował je chronologicznie w różnych odstępach czasowych (1 miesiąc, 2 miesiące). Zaczynamy od strony fińskiej, gdyż jest dostępnych więcej materiałów a potem przechodzimy do strony sowieckiej. Działania lotnictwa są poprzedzone krótkim wprowadzeniem związanym z sytuacją na lądzie i przebiegiem walk. We wstępie przedstawiono ilość, charakterystykę i rozmieszczenie uzbrojenia obu stron (samolotów i OPL). Niekiedy w dość suche opisy działań mamy wplecione cytaty ze wspomnień. Na koniec mamy obszerne podsumowanie i ocenę konfliktu w powietrzu. Całość czyta się dość topornie i trzeba robić sobie przerwy. Jest to związane z charakterystyką starć. Podział sięgający do granicy pułku nie pomaga. Książkę bardziej się studiuje, niż czyta. Nie ma problemów jeśli chodzi o stronę fińską. Tutaj każde zestrzelenie jest udokumentowane i autor stara się konfrontować je ze stroną agresora. Jeżeli zaś chodzi o działania czerwonego lotnictwa, to sytuacja jest skomplikowana, ze względu na olbrzymią ilość bzdur zaksięgowanych w oficjalnych dokumentach. Na szczęście są one również weryfikowane. Wydanie w miękkiej oprawie, klejone. Wadą jest mikroskopijna czcionka przypisów, które dla moich oczu są bez lupy - nieczytelne. W tekście kilka map, średniej jakości i zdjęć. Te ostatnie, patrząc na rozmiar w jakim są prezentowane – zupełnie dobrej jakości. Książka ciekawa, poruszająca temat niszowy w naszej literaturze. Jednocześnie trudna w odbiorze i nie dla każdego. Wymagana spora doza cierpliwości i podstawy z innej literatury. Inaczej szybko można się zniechęcić. Mimo wad (nie dla każdego będą one wadami),warta do przeczytania. Może stanowić cenne uzupełnienie wiedzy na temat tego konfliktu.