Gimnazjum

Sama historia i poruszane problemy jak najbardziej na plus. Szkoda jednak, że autor nie pokusił się o większe rozbudowanie tych wątków (pojawia się tu m.in. motyw żałoby, dręczenia w szkole, stanów lękowych i samotności dojrzewającego nastolatka). Mam wrażenie, że można je było jeszcze bardziej rozbudować, bardziej się pochylić, bo zwykle, gdy pojawia się wreszcie rozwiązanie danego problemu, to ten znika już na kolejnej stronie, niemal jakby nigdy nie istniał.
Rysunki są wyjątkowo brzydkie, ale – chociaż mi się nie podobały (i czasami miałam problem z rozróżnieniem poszczególnych postaci, bo większość ma bardzo podobne twarze) – myślę, że pasują do tej historii. Dzięki temu całość wygląda, jakby stworzył ją właśnie nastolatek, może nawet główny bohater tego komiksu. To sprawia, że całość zyskuje bardziej osobisty charakter.
Mimo tych kilku minusów warto sprawdzić.

Sama historia i poruszane problemy jak najbardziej na plus. Szkoda jednak, że autor nie pokusił się o większe rozbudowanie tych wątków (pojawia się tu m.in. motyw żałoby, dręczenia w szkole, stanów lękowych i samotności dojrzewającego nastolatka). Mam wrażenie, że można je było jeszcze bardziej rozbudować, bardziej się pochylić, bo zwykle, gdy pojawia się wreszcie...

Nie jestem pewna co myśleć o niej. Chyba raczej nie polecam. To, że porusza ważne tematy, nie znaczy automatycznie, że jest dobra. Przygnębiająca bardzo. Kreska ani trochę mi się nie podobała.

Nie jestem pewna co myśleć o niej. Chyba raczej nie polecam. To, że porusza ważne tematy, nie znaczy automatycznie, że jest dobra. Przygnębiająca bardzo. Kreska ani trochę mi się nie podobała.

Po opisie spodziewałam się czegoś innego. Komiks mówi o... Życiu Aksela, gdy był w gimnazjum. Jeździ na nartach, uczy się, słucha muzyki, je z rodziną... A obok tego doświadcza przemocy ze strony rówieśników, nie ma przyjaciół i traci bliską osobę w wypadku. Codzienność toczy się powoli i przedstawiona jest za pomocą chaotycznych rysunków.

Po opisie spodziewałam się czegoś innego. Komiks mówi o... Życiu Aksela, gdy był w gimnazjum. Jeździ na nartach, uczy się, słucha muzyki, je z rodziną... A obok tego doświadcza przemocy ze strony rówieśników, nie ma przyjaciół i traci bliską osobę w wypadku. Codzienność toczy się powoli i przedstawiona jest za pomocą chaotycznych rysunków.

Trochę trudno stwierdzić dla kogo to, ale w pozytywny sposób. Komiks o zwyczajnym nastolatku, może się spodobać wrażliwszym nastolatkom. Mi jako osobie dorosłej przypomniał, jak ważne dla zachowania zdrowia psychicznego jest wsparcie otoczenia. Szkoda że polska to jednak ciągle nie norwegia.

Trochę trudno stwierdzić dla kogo to, ale w pozytywny sposób. Komiks o zwyczajnym nastolatku, może się spodobać wrażliwszym nastolatkom. Mi jako osobie dorosłej przypomniał, jak ważne dla zachowania zdrowia psychicznego jest wsparcie otoczenia. Szkoda że polska to jednak ciągle nie norwegia.

sympatyczny

sympatyczny

Każdy z nas pamięta czasy gimnazjum i szkoły podstawowej, niektórzy z wam zapewne jeszcze z nimi się zmagają. Dla niektórych to czas poznawania życia i czerpania wiedzy, dla większości jednak to uporczywy koszmar, który nigdy się nie kończył. Anders Kvammen w swoim komiksie „Gimnazjum” oddal ten czas perfekcyjnie. Bo ta z pozoru prosta historia kryje w sobie moc i wrażliwość. Autor ze szczerością nakreślił piękną opowieść o wejściu w dorosłość, pełną codziennych dramatów i emocji.
Mimo, że wydaje się ona być znajomą, to fakt, że całość opiera się na własnych doświadczeniach Kvammena, sprawia, że pozornie przewidywalna historia staje się realistyczna i prawdziwa. Jest znajoma, w ten niepowtarzalny sposób, który pozwala nam odbierać ją pełnym spektrum emocji. Ale jedną z najważniejszych rzeczy w tej historii, jest jej ponadczasowość i uniwersalność, zagłębiając się w nią, poczujesz, jak nigdy, że nie jesteś sam.
„Gimnazjum” oprócz bolesnej historii, to również fenomenalne rysunki. Proste, czarno białe, wręcz surowe, a momentami sprawiająca wrażenie niedopracowanych i naiwnych, są idealnym dopełnieniem całości, konsekwentnie dodają realizmu i podsycają melancholię. Każda kreska perfekcyjnie odzwierciedla wszystko z czym ma do czynienia główny bohater. Dosłownie każda, bo z ich dużego natężenia bije samotność, a tam, gdzie mamy ich mniej, gdzie jest więcej przestrzeni, sam bohater może złapać większy oddech. Niesamowicie każdy kontrast koresponduje z emocjami, uwidacznia wszystkie uczucia. Wszystko się łączy, przeplata, porywa czytelnika, pozwala zagłębić się w historię i iść śladami bohatera. Szczerze was zachęcam, do sięgnięcia po nią, bo to pozycja, nie tylko dla młodzieży, ale będzie wartościowa również dla rodziców.

Każdy z nas pamięta czasy gimnazjum i szkoły podstawowej, niektórzy z wam zapewne jeszcze z nimi się zmagają. Dla niektórych to czas poznawania życia i czerpania wiedzy, dla większości jednak to uporczywy koszmar, który nigdy się nie kończył. Anders Kvammen w swoim komiksie „Gimnazjum” oddal ten czas perfekcyjnie. Bo ta z pozoru prosta historia kryje w sobie moc i...

Ja na co dzień nie czytam powieści graficznych i komiksów, dlatego nie mam żadnej płaszczyzny porównawczej dla "Gimnazjum". Wydaje mi się jednak, że istnieją takie pozycje, które mają, według mnie, zdecydowanie ładniejsze ilustracje. Co do treści, bo choć jest jej tu mało, to jest ona ważna. Komiks opowiada o Akselu, który rozpoczyna swoją przygodę w gimnazjum. Na przestrzeni tej pozycji mamy przedstawione trzy lata z życia nastolatka, które nie są zbyt kolorowe. Czytelnik zostaje zapoznany z takimi tematami jak: prześladowanie, dokuczanie w szkle, śmierć bliskiej osoby, psychoterapia. Wszystkie te rzeczy są bardzo ważne i cieszę się, że trafiły do tego komiksu. Jest jednak jeden problem – wszystkie zostały tylko delikatnie dotknięte, nie były pogłębione i wytłumaczone. Trochę szkoda . Moim zdaniem „Gimnazjum” dużo by zyskało, gdyby było trochę dłuższe. Jedno słowo, które idealnie określa tę powieść graficzną to chaos – poszczególne ilustracje średnio się ze sobą, a między kolejnymi stronami są straszne przeskoki czasowe, które w ogóle nie są zaznaczone i trzeba się ich domyślać z kontekstu. Podsumowując, bo komiks jest naprawdę krótki i nie chcę za dużo zdradzać, „Gimnazjum” to ciekawa pozycja. Na pewno nie będzie moją ulubioną, ale wiem, że wśród Was są osoby, którym spodoba się zdecydowanie bardziej.

Ja na co dzień nie czytam powieści graficznych i komiksów, dlatego nie mam żadnej płaszczyzny porównawczej dla "Gimnazjum". Wydaje mi się jednak, że istnieją takie pozycje, które mają, według mnie, zdecydowanie ładniejsze ilustracje. Co do treści, bo choć jest jej tu mało, to jest ona ważna. Komiks opowiada o Akselu, który rozpoczyna swoją przygodę w gimnazjum. Na...

„Gimnazjum” to komiks, który w Norwegii jest bardzo ceniony, zdobył nawet prestiżową nagrodę literacką. Wydawnictwo Dziwny Pomysł postanowiło wydać go także u nas, a ja miałam okazję przeczytać go przedpremierowo.

O czym właściwie jest „Gimnazjum”? Opis wydawcy jest dość skromny. „To komiks o dorastaniu, prześladowaniu, odrzuceniu, stracie. O szukaniu pomocy i o dobrych i złych pedagogach”. Nie mówi to zbyt wiele, prawda? Może dlatego, że fabuła nie ma nic więcej do zaoferowania. Czytając, nie miałam pojęcia, jaka jest główna linia fabularna i do czego ta cała historia właściwie prowadzi.

Jasne, niektóre poruszane przez autora tematy są naprawdę ważne. Prześladowanie w szkole czy śmierć bliskiej osoby to niestety sprawy, które często są nam bliskie. Niestety tutaj każdy wątek został tylko lekko liźnięty, co ani nie pozwoliło mi wczuć się w emocje bohaterów, ani przemyśleć wniosków, które autor chciał przekazać.

No i jest jeszcze kreska. Niestety totalnie nie jest ona w moim stylu. Prosta, chaotyczna, surowa, czasami wręcz brzydka, nie pozwoliła mi wczuć się w tę historię, a czasem nie byłam nawet w stanie rozpoznać bohaterów. Komiksy takie jak „Heartstopper” pokazują, że prosta kreska wcale nie musi być wadą, jednak w przypadku tego komiksu zdecydowanie mi to przeszkadzało. W końcu od komiksu oczekuję nie tylko dobrej fabuły, ale również tego, żeby był on przyjemny dla oka.

Niestety, zawiodłam się.

„Gimnazjum” to komiks, który w Norwegii jest bardzo ceniony, zdobył nawet prestiżową nagrodę literacką. Wydawnictwo Dziwny Pomysł postanowiło wydać go także u nas, a ja miałam okazję przeczytać go przedpremierowo.

O czym właściwie jest „Gimnazjum”? Opis wydawcy jest dość skromny. „To komiks o dorastaniu, prześladowaniu, odrzuceniu, stracie. O szukaniu pomocy i o dobrych i...

Takim komiksom mówię zdecydowane NIE! Przygnębiający, nierzeczywisty, jak dla mnie, mocno przerysowany, choć opowiada o codziennych sytuacjach. Kreska brzydka i niechlujna.

Takim komiksom mówię zdecydowane NIE! Przygnębiający, nierzeczywisty, jak dla mnie, mocno przerysowany, choć opowiada o codziennych sytuacjach. Kreska brzydka i niechlujna.