Moja przygoda z W.I.T.C.H. zaczęła się nie od czasopisma a książeczki z serii poradników na różne tematy bliskie dziewczynkom. Tomik ten dotyczył sekretów i miał niebieską okładkę z Will w otoczeniu miniaturek jej przyjaciółek w formach strażniczek. Tą samą grafikę wykorzystano również na okładce tego wydania zbiorowego. Pomijając szczęśliwy zbieg okoliczności, nie wiem, czy to dobry pomysł, bo ktoś bez wcześniejszej wiedzy o tej serii (jak ja w momencie zakupu tamtej książeczki) mógłby pomyśleć, że to historia o dziewczynce i maleńkich wróżkach a nie grupie zwykłych nastolatek, które odkryły w sobie magiczne zdolności.
Tak jak kiedyś oficjalny magazyn dzielił każdy rozdział na pół, tak najnowsze wydanie przepoławia całą sagę. Pierwsza księga zawiera pierwsze sześć części historii o dwunastu portalach, bodajże najbardziej znanej z całej serii.
Opowieść sama w sobie jest w porządku. Łączy niezwykłe przygody głównych bohaterek z ich codziennym życiem. Choć na pierwszy plan występują kłopoty Will, pozostałym dziewczynom także poświęcone jest dużo miejsca, dzięki czemu czytelniczki bez trudu znajdą wśród nich swoje ulubione (moje to nadal Taranee i Hay Lin). Nie oznacza to jednak, że historia nie jest bez wad, które najlepiej widać, jeśli kolejne rozdziały czyta się w krótkich odstępach czasu.
Jak w telewizyjnych serialach, każda część stanowi zamkniętą historię, będącą elementem większej sagi, gdzie czasem wątki z jednego odcinka kontynuowane są bezpośrednio w następnym (w tym tomie jest to porwanie Taranee). Takie rozwiązanie ma swoje plusy, szczególnie jeśli komiks wydawany jest co kilka tygodni. Dużym minusem jest natomiast konieczność zmieszczenia się w wyznaczonym limicie stron. Doprowadza to między innymi do przycinania niektórych wątków do niezbędnego minimum, przez co czasem sprawiają wrażenie wepchniętych tylko po to, aby odhaczyć kolejne punkty na planie wydarzeń, by móc iść dalej bez zbędnego oglądania się za siebie.
Przykład: w rozdziale “Inny wymiar” Irma pół-żartem sugeruje, że nauczycielka matematyki może być ukrytym potworem z drugiego świata. Jest to luźny komentarz, nad którym nikt się rozwodzi, jednak później Irma gotowa jest pójść na wagary (i namówić do tego Hay Lin), by włamać się do domu matematyczki i potwierdzić swoje przypuszczenia. Teoretycznie nic dziewczyny do tego nie sprowokowało: ani jawny sceptycyzm koleżanek, ani wcześniejsze zainteresowanie teoriami spiskowymi.
W komiksie jest więcej takich przypadków, a szkoda bo po rozwinięciu mogłyby być ciekawe. Poza tym komiks zawiera wątki, które włączają alarmy ostrzegawcze u starszych czytelników. Na czoło wysuwa się początek relacji Elyon i Cedrica oraz wspomnienie Irmy z wypadu na imprezę. Nie twierdzę, że oba powinny zostać potraktowane jak w programach edukacyjnych: z łopatologicznie podanym morałem, potencjalnymi zagrożeniami, poradami, co robić w takich sytuacjach i listą przydatnych numerów telefonu, niemniej nie mogą też zostać zbyte jak coś normalnego.
Lekturę czasem utrudniają też, niestety, drobne błędy w tłumaczeniu. Teoretycznie akcja w tym tomie ma miejsce w okresie nieco ponad miesiąca od Halloween, jednak czasem wspominane jest nadchodzące lato i koniec roku szkolnego (nie semestru). W jednym kadrze zostały też zamienione miejscami kwestie bohaterek.
Mimo wyżej wymienionych wad czasu poświęconego na lekturę nie uważam za stracony. Przyjemnie było wrócić i móc poznać w pełni historię z dzieciństwa, zobaczyć ponownie znajome kadry, łącznie z numerami stron uwięzionymi w małych Serca Kondrakaru. Trochę szkoda, że w ramach dodatków, oprócz retrospektywy, nie dodano na końcu tomu stron z dodatkowymi grafikami, jak to ma miejsce w przypadku nowel graficznych o superbohaterach.
Takie zbiorowe wydanie to gratka dla dawnych fanek. Wydaje mi się też, że nowe, młode czytelniczki też będą czerpać przyjemność z lektury. Nawet obecność starych technologii nie powinna nikogo odstraszyć.
To nie pierwszy raz, kiedy próbowano ponownie wprowadzić W.I.T.C.H. na polski rynek. Poprzednim razem nie udawało im się wyjść poza kilka numerów. Mam nadzieję, że tym razem będzie inaczej.

Moja przygoda z W.I.T.C.H. zaczęła się nie od czasopisma a książeczki z serii poradników na różne tematy bliskie dziewczynkom. Tomik ten dotyczył sekretów i miał niebieską okładkę z Will w otoczeniu miniaturek jej przyjaciółek w formach strażniczek. Tą samą grafikę wykorzystano również na okładce tego wydania zbiorowego. Pomijając szczęśliwy zbieg okoliczności, nie wiem,...