Churchill i Stalin. Toksyczni bracia
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Wydawnictwo:
- Bellona
- Data wydania:
- 2020-11-25
- Data 1. wyd. pol.:
- 2020-11-25
- Liczba stron:
- 266
- Czas czytania
- 4 godz. 26 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788311159921
- Tagi:
- historia świata politycy historia
To obszerne opracowanie oparte na dokumentach z archiwów rosyjskich przedstawia burzliwe stosunki między sowieckim dyktatorem Józefem Stalinem a brytyjskim premierem Winstonem Churchillem. Podkreśla tajną korespondencję między dwoma przywódcami, rejestruje ich spotkania i rozmowy w Moskwie oraz na szczytach w Teheranie, Jałcie i Poczdamie, a także ujawnia poufne komunikaty Stalina i jego dyplomatów.
Książka została opracowana przez trzech czołowych rosyjskich i brytyjskich historyków drugiej wojny światowej. Ich narracja w pouczający sposób łączy historię wojskową i polityczną, analizę dokumentalną i biografię. Ujawnia, jak Stalin i Churchill spierali się i współpracowali, aby osiągnąć zwycięstwo, i pokazuje głębokie osobiste relacje między tymi dwoma wielkimi osobistościami, a także dzielące ich olbrzymie różnice polityczne. Ci dwaj przywódcy, nawet gdy Wielki Sojusz upadł po wojnie, zachowali dla siebie szacunek i przywiązanie.
W dokumentach pojawiają się także inne ważne osobistości z czasów wojny – prezydent Roosevelt, ministrowie spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii i ZSRR, Antoni Eden i Wiaczesław Mołotow, ambasador radziecki w Londynie, Iwan Majski, oraz ambasador USA w Moskwie, Averell Harriman. Z tym fascynującym dokumentalnym zapisem łączy się szczegółowa narracja i komentarz na temat relacji Stalin–Churchill w kontekście stosunków anglo-sowieckich w czasie wojny i polityki Wielkiego Sojuszu. Książka, która spodoba się wszystkim zainteresowanym Churchillem i Stalinem oraz polityką i dyplomacją II wojny światowej.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Małżeństwo z rozsądku: Churchill i Stalin
„W latach wojny relacja Churchill-Stalin ulegała częstym zmianom, ale pewne elementy pozostały stałe. Chociaż Churchill nie lubił bolszewizmu i nigdy nie zmienił swojego stanowiska w tej sprawie, jego wysokie mniemanie o umiejętnościach Stalina jako realisty i naczelnego wodza oraz wdzięczność za ogromne ofiary poniesione przez sowieckich ludzi były całkowicie autentyczne”.
Rozpoczęta przez Niemcy II wojna światowa zakończyła się ich klęską i zwycięstwem aliantów. Polska od pierwszego do ostatniego dnia konfliktu należała do koalicji antyhitlerowskiej, co więcej to właśnie z powodu Polski wojna przybrała charakter światowej.
Jednak pierwsze skrzypce po stronie aliantów grała tzw. wielka trójka: USA, Wielka Brytania i ZSRR. To właśnie przywódcy tych trzech państw spotykali się na słynnych konferencjach w Teheranie, Jałcie i Poczdamie, gdzie podejmowali decyzje kluczowe dla przyszłości Europy i świata. W powszechnej świadomości obraz tych konferencji jest prosty: o wszystkim tak naprawdę decydował Stalin. USA niespecjalnie interesowało się Europą, a premier Wielkiej Brytanii nie miał dość siły, by przeciwstawić się woli Stalina.
Czy jednak tak było w istocie? Czy Stalin od początku zdominował anglojęzycznych partnerów i z premedytacją narzucał im swoje zdanie? Jak to zwykle w historii bywa, sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana. Dlatego właśnie historia jest tak interesująca.
Przekonujemy się o tym, sięgając po książkę pod tytułem „Churchill i Stalin. Toksyczni bracia”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Bellona. Jej autorami są Martin Folly, Geofrey Roberts i Oleg Rzheshevsky. Już we wstępie stawiają oni zaskakującą dla niektórych tezę, że ani powstanie, ani rozpad tzw. Wielkiej Koalicji nie były nieuniknione. Autorzy starają się udowodnić taką hipotezę. Następnie odnoszą się do momentu powstania samej koalicji. Czy rzeczywiście zawiązała się dopiero po napaści Niemiec na ZSRR w 1941 roku?
Jak wyglądały kontakty między Churchillem a Stalinem przed operacją „Barbarossa”? Autorzy obu przywódców nazywają „towarzyszami broni”. Koresponduje z tym określeniem bardzo udana okładka książki. Brytyjski premier i radziecki przywódca spoglądają ufnym spojrzeniem, jednak nie patrzą w ten sam punkt. Jak to się stało, że Winston Churchill, zapiekły wróg bolszewizmu nawiązał poprawne (momentami wręcz przyjacielskie) stosunki ze Stalinem? Dlaczego ten, który kiedyś wypowie słynne słowa o „żelaznej kurtynie”, przez kilka lat będzie współpracował z „imperium zła”?
Publikacja, szeroko oparta na źródłach stara się przynieść odpowiedź na te i wiele innych pytań. Prawdą jest, że dwóch wrogów łączy kolejny wspólny wróg. Dla Churchilla rzeczą nadrzędną było pokonanie Niemiec. Uważał to za żywotny interes Wielkiej Brytanii. Aby osiągnąć ów cel, był w stanie użyć wszelkich możliwych środków (autorzy kilkakrotnie przywołują jego słowa o piekle i diable).
Jednak nie było tylko tak, że to Churchill potrzebował Stalina. Radziecki dyktator również bardzo potrzebował pomocy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Mowa tutaj szczególnie o początkach konfliktu niemiecko-radzieckiego. Natarcie III Rzeszy przynosiło spektakularne sukcesy. Stalin oczekiwał pomocy, głównie gospodarczej od Wielkiej Brytanii. Ponieważ wynik wojny był wysoce niepewny, Stalin nie prezentował twardego stanowiska w rozmowach.
Sytuacja zaczęła się zmieniać w momencie, gdy Armia Czerwona zaczęła przechodzić do kontrofensywy. Kiedy wojska Stalina nieubłaganie parły na Zachód, w kontaktach z Brytyjczykami nabierał on coraz większej pewności. Finalnie zdobył sobie olbrzymią przewagę polityczną, na wszystkich konferencjach Wielkiej Trójki występując de facto w roli gospodarza.
Polski czytelnik z pewnością zwróci uwagę na kwestie dotyczące naszego kraju. Przez długi czas była to najpoważniejsza kwestia sporna między Stalinem a Churchillem. Problemów na tym odcinku było bez liku. Począwszy od kwestii granic, poprzez skład rządu.
Czy brytyjski premier bezrefleksyjnie oddał Polskę Stalinowi? Czy była możliwość innego rozwiązania? Czy gdyby Churchill był bardziej stanowczy, Polska nie byłaby komunistyczna? Uważna lektura publikacji przynosi odpowiedź na wszystkie te pytania.
Jednak pisząc o sprawie polskiej, autorzy czasem uciekali się do pewnych uproszczeń. Mianowicie, czy w latach 1944-1947 istniała Polska Republika Ludowa? Według mojej wiedzy nie. Co więcej, państwo polskie nigdy nie nosiło takiej nazwy. Czy można pisać, że powstanie warszawskie wywołali polscy nacjonaliści? Bardzo nie podoba mi się to pejoratywne określenie na Polaków, którzy chwycili za broń w Warszawie. Być może są to szczegóły, ale osobiście jestem wyczulony na takie rzeczy. Wszak, jak mówi powiedzenie, diabeł tkwi w szczegółach właśnie.
„Churchill i Stalin. Toksyczni bracia” to publikacja ze wszech miar godna uwagi. Polecam ją każdemu, kto interesuje się historią II wojny światowej i dyplomacją. Pozytywnego odbioru tego tytułu w mojej ocenie nie umniejszają stosowane przez autorów powtórzenia i brak zachowanej chronologii. Wynikać to może ze specyfiki książki.
Zachęcam do lektury. Myślę, że w jej świetle możemy lepiej zrozumieć także losy Polski podczas i po II wojnie światowej.
Wojciech Sobański
Książka na półkach
- 72
- 18
- 10
- 3
- 2
- 2
- 1
- 1
- 1
- 1
OPINIE i DYSKUSJE
Moim zdaniem dobrze napisana książka warto przeczytać.
Moim zdaniem dobrze napisana książka warto przeczytać.
Pokaż mimo toSpodziewałem się dużo więcej po tej książce. Z wielkim zamachem napisanej.
Spodziewałem się dużo więcej po tej książce. Z wielkim zamachem napisanej.
Pokaż mimo toTo obszerne, liczące ponad 500 stron opracowanie oparte na dokumentach z archiwów rosyjskich, przedstawia burzliwe stosunki między sowieckim dyktatorem Józefem Stalinem, a brytyjskim premierem Winstonem Churchillem. W publikacji zostało umieszczonych 131 dokumentów, w których znajdziemy wzajemną korespondencję oraz protokoły ze spotkań obu przywódców, rejestrujące ich dwukrotne spotkania i rozmowy w Moskwie, oraz na szczytach w Teheranie, Jałcie i Poczdamie, a także ujawnia poufne komunikaty Stalina, a także sowieckich, amerykańskich i brytyjskich dyplomatów.
Książka „Churchill i Stalin Toksyczni Bracia”, bo o niej mowa, została opracowana przez trzech czołowych brytyjskich i rosyjskich historyków drugiej wojny światowej. Ich narracja łączy historię wojskową i polityczną, analizę dokumentalną i biografię obu toksycznych braci. Odpowiada na pytanie: Jak to się stało, że Winston Churchill, zapiekły wróg bolszewizmu nawiązał poprawne, a momentami przyjacielskie stosunki ze Stalinem. Czy zadziała zasada „Wróg mojego wroga jest moim przyjacielem?”, czy czysta kalkulacja polityczna? Dla Churchilla rzeczą nadrzędną było pokonanie Niemiec. Uważał to za żywotny interes Wielkiej Brytanii. Aby osiągnąć ów cel, był w stanie użyć wszelkich możliwych środków i gotów był sprzymierzyć się z samym diabłem! Ale również Stalin potrzebował Churchilla. Szczególnie w początkach konfliktu niemiecko-sowieckiego, gdy niespodziewane dla niego natarcie III Rzeszy przynosiło niemieckim faszystom spektakularne sukcesy. Stalin oczekiwał pomocy, gospodarczej i militarnej od Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Gdy wynik wojny był wysoce niepewny, Stalin nie prezentował twardego stanowiska w rozmowach. Sytuacja zaczęła się zmieniać w momencie, gdy Armia Czerwona przeszła do kontrofensywy. Kiedy wojska Stalina nieubłaganie parły na Zachód, w kontaktach z Brytyjczykami i Amerykanami nabierał coraz większej pewności i żądał coraz większych ustępstw. Finalnie zdobył sobie olbrzymią przewagę polityczną i na wszystkich konferencjach Wielkiej Trójki występując de facto w roli gospodarza i głównego rozgrywającego.
Dla mnie najciekawsze fragmenty książki dotyczą relacji brytyjsko-polsko-sowieckich. Przez długi czas była to najpoważniejsza kwestia sporna między Stalinem a Churchillem. Problemów na tym odcinku było bez liku. Począwszy od kwestii zobowiązań sojuszniczych, armii Andersa, sprawę Katynia, powstania warszawskiego, granic, po skład powojennego rządu. Niestety i w tych sprawach Churchill najczęściej ustępował Wujkowi Joe, interes Brytanii był dla niego nadrzędny, w obronie jej upadającej, mocarstwowej pozycji gotów był, bez żadnych skrupułów poświęcić swoich sojuszników. Lektura „Toksycznych Braci” utwierdziła mnie w przekonaniu, że Churchill świadomie oddał Polskę Stalinowi i wcisnął ją na 44 lata w łapy jego komunistycznych marionetek.
Ostatnim zagadnieniem, które ukazuje się na kartach dokumentów jest charakter wzajemnych relacji brytyjskiego premiera i sowieckiego dyktatora. Winston Churchill określał swoje relacje z Józefem Stalinem jako „braterstwo broni”. To braterstwo było jednak od samego początku realizowane na płaszczyźnie realizmu i wzajemnych korzyści. Chodź stosunki między dwoma politykami można określić jako „toksyczne”, to obaj potrafili, zastosować odpowiednie „antidotum” dla osiągnięcia swoich celów. A czy sobie ufali? Najwierniej oddaje je komentarz autorów: „chociaż Churchill ufał Stalinowi jako człowiekowi wiernemu danemu słowu i był przekonany, że sowiecki przywódca, w odróżnieniu od innych towarzyszy, jest realistą i umiarkowanym politykiem, Stalin nigdy do końca nie zaufał Churchillowi’’.
Ot sowiecko/gruzińska natura!
Publikacja ze wszech miar godna uwagi. W jej świetle możemy lepiej zrozumieć losy Polski podczas i po II wojnie światowej. Zachęcam do lektury!
To obszerne, liczące ponad 500 stron opracowanie oparte na dokumentach z archiwów rosyjskich, przedstawia burzliwe stosunki między sowieckim dyktatorem Józefem Stalinem, a brytyjskim premierem Winstonem Churchillem. W publikacji zostało umieszczonych 131 dokumentów, w których znajdziemy wzajemną korespondencję oraz protokoły ze spotkań obu przywódców, rejestrujące ich...
więcej Pokaż mimo to"Kiedy dyplomata mówi „tak”, oznacza to „może”, kiedy mówi „może”, ma na myśli „nie”, kiedy mówi „nie”, nie jest dyplomatą." - Henry Louis Mencken
Powyższe słowa amerykańskiego eseisty i dziennikarza, doskonale mogą oddać charakter książki „Stalin i Churchill. Toksyczni bracia”. Dwóch wielkich przywódców z okresu II wojny światowej, o zupełnie rozbieżnych charakterach oraz poglądach politycznych, potrafili nawiązać nić dyplomatycznej sympatii, która zadecydowała o losach milionów ludzi na całym świecie.
Relacje sowieckiego dyktatora oraz brytyjskiego premiera, delikatnie rzecz ujmując, można określić mianem szorstkiej przyjaźni. Obie strony, od momentu nawiązania współpracy (po agresji wojsk niemieckich na Związek Sowieckie w 1941 r.) bezwzględnie realizowały swoje interesy. Więź łącząca Stalina z Churchillem cechowała nieufność z nutką sympatii. Nieustępliwość w trudnych kwestiach, w których ostatecznie wygrywał pragmatyzm obu stron. Grzeczność i wzajemny szacunek, w którym nie brakowało jednak wzajemnych pogróżek, zastraszania czy uszczypliwości. W latach 1941-1945 Stalin i Churchill wymienili między sobą ponad 500 listów. Brytyjski premier dwukrotnie odwiedził przywódcę Związku Sowieckiego w Moskwie. Obaj przywódcy spotkali się również na konferencjach w Teheranie, Jałcie i Poczdamie. Nawet po zakończeniu działań wojennych, gdy nad Europą zapadła „żelazna kurtyna” politycy, na stopie prywatnej, wciąż darzyli się wzajemnym szacunkiem.
„Toksyczni bracia” jest publikacją, która łączy w sobie elementy biografii, zbioru dokumentów oraz monografii naukowej. Zespół historyków angielskich i rosyjskich przygotowując książkę, korzystał z odtajnionych dokumentów z rosyjskich archiwów. Zebrana przez nich baza archiwaliów, umożliwiła przedstawienie ciekawej charakterystyki relacji, które łączyły Churchilla i Stalina. W publikacji zostało umieszczonych 131 dokumentów, w których znajdziemy wzajemną korespondencję oraz protokoły ze spotkań obu przywódców. Treść książki jest ułożona w porządku chronologicznym. Na wstępie otrzymujemy obszerny rozdział dotyczący całościowego ujęcia relacji łączących obu bohaterów. Następnie, w kolejnych rozdziałach są prezentowane dokumenty, poprzedzone komentarzem autorów. Całość książki uzupełnia wkładka ze zdjęciami, liczne (i bardzo ciekawe!) mapy oraz dwa interesujące aneksy. Tematyka prezentowanych w książce źródeł jest bardzo szeroka, choć można ją pogrupować na trzy główne zagadnienia.
Pierwszym są kwestie typowo militarne. Dotyczą one poglądów obu stron na sposoby walki z III Rzeszą i jej sojusznikami. Przeczytamy o tym, w jakich trudnościach rodziła się idea drugiego frontu w Europie Zachodniej lub jak wyglądała wzajemna współpraca na polu dostaw odpowiedniego sprzętu wojskowego oraz zapasów żywności. Drugim zagadnieniem poruszanym w wzajemnych kontaktach Churchilla i Stalina stanowi polityka i plany podziału powojennej Europy na strefy wpływów. Dla polskiego czytelnika, będzie to część na pewno warta szczególnej uwagi. Sprawy Polski były przedmiotem wielu rozmów obu polityków. W moim osobistym odczuciu najciekawiej prezentują się kwestie związane z pomocą dla powstańców w Warszawie oraz wspólne spotkania Churchilla i Stalina ze Stanisławem Mikołajczykiem. Nie brak oczywiście sporów obu stron dotyczących ustalenia powojennej granicy państwa polskiego. W każdym razie, polskie tematy są poruszane w publikacji często i dosyć obszernie. Ostatnim zagadnieniem, które ukazuje się na kartach dokumentów jest charakter wzajemnych relacji brytyjskiego premiera i sowieckiego dyktatora. O ich charakterze wspominałem już wcześniej, tutaj mogę tylko za autorami dodać, że „chociaż Churchill ufał Stalinowi jako człowiekowi wiernemu danemu słowu i był przekonany, że sowiecki przywódca, w odróżnieniu od innych towarzyszy, jest realistą i umiarkowanym politykiem, Stalin nigdy do końca nie zaufał Churchillowi’’.
Winston Churchill określał swoje relacje z Józefem Stalinem jako „braterstwo broni”. To braterstwo było jednak od samego początku realizowane na płaszczyźnie realizmu. Stosunki między dwoma politykami można określić jako „toksyczne”. Jednakże obie postacie potrafiły, po jakimś czasie, zastosować odpowiednie „antidotum” dla osiągnięcia swoich celów. Książka jest dla mnie interesującym studium w jaki sposób należy prowadzić politykę. Politykę, która wymaga umiejętności negocjacji, uroku osobistego, przebiegłości oraz dbania o swoje interesy. „Toksycznych braci” choćby z tego powodu, zdecydowanie warto przeczytać.
"Kiedy dyplomata mówi „tak”, oznacza to „może”, kiedy mówi „może”, ma na myśli „nie”, kiedy mówi „nie”, nie jest dyplomatą." - Henry Louis Mencken
więcej Pokaż mimo toPowyższe słowa amerykańskiego eseisty i dziennikarza, doskonale mogą oddać charakter książki „Stalin i Churchill. Toksyczni bracia”. Dwóch wielkich przywódców z okresu II wojny światowej, o zupełnie rozbieżnych charakterach oraz...