Uwielbiam Mo Dao Zu Shi! Gdy tylko przeczytałam pierwsze parę stron, przepadłam, nie mogłam się oderwać i miałam ochotę zarwać dla tej książki całą noc - książki Mo Xiang Tong Xiu mają w sobie coś takiego, że wciągają do końca!

Pierwsza połowa opowiadała o przeszłości Wei Wuxiana już po kampanii Zestrzelenia Słońca - o czasie, gdy chociaż on chciał tylko żyć w spokoju i chronić tych, na których mu zależało, rosła zła sława wokół jego imienia... Ta część była dość bolesna :c Aż serce mi pękło!

Przejście do współczesnych wydarzeń było tak gwałtowne, że przez chwilę nie mogłam się odnaleźć i czułam się zagubiona. Pytałam siebie samą co się tam dzieje, o co chodzi, a dopiero po chwili przypomniałam sobie finał poprzedniego tomu - a akcja tutaj dzieje się dosłownie chwilę po tym. Końcówka była szczególnie intensywna. Długo czekałam na wyjaśnienie jednego wątku i tą konfrontację, i w końcu była! I było to satysfakcjonujące. A za to ostatni rozdział... Oj taak, dużo o nim słyszałam przed przeczytaniem tego tomu i nie dziwię się, że jest taki sławny :p

Rozdziały o przeszłości zawsze są z jednej strony genialne, bo pokazują Wei Wuxiana w okresie, gdy jest najsilniejszy, ale są też najbardziej bolesne. Za to teraźniejszość, gdy Wei Wuxian nie jest sam, a ma u swojego boku Lana Wangji, jest napisana w o wiele lżejszym klimacie i pozwala odetchnąć i cieszyć się ich wspólnym szczęściem <3

Ten tom trzyma poziom, jest równie dobry co poprzednie, a w środku jest tyle świetnych ilustracji! Aż musiałam robić przerwy, by się nimi pozachwycać. Nie mogę się doczekać piątego tomu, chociaż też nie wyobrażam sobie, że to już będzie finał, że nie będzie więcej wspólnych przygód Wei Yinga i Lan Zhana. Co ja potem ze sobą zrobię??

Uwielbiam Mo Dao Zu Shi! Gdy tylko przeczytałam pierwsze parę stron, przepadłam, nie mogłam się oderwać i miałam ochotę zarwać dla tej książki całą noc - książki Mo Xiang Tong Xiu mają w sobie coś takiego, że wciągają do końca!

Pierwsza połowa opowiadała o przeszłości Wei Wuxiana już po kampanii Zestrzelenia Słońca - o czasie, gdy chociaż on chciał tylko żyć w spokoju i...

Kocham!

Kocham!

KOCHAM!

KOCHAM!