Cudowna opowieść na dobranoc. Żadnej dydaktyki, żadnego moralizowania i pouczania milusińskich - czysta nieskrępowana fantazja.

Cudowna opowieść na dobranoc. Żadnej dydaktyki, żadnego moralizowania i pouczania milusińskich - czysta nieskrępowana fantazja.

Krótka,pozytywna książeczka.Co może wydarzyć się podczas szycia? Wiele,w zależności od wyobraźni pisarza,jak widać :) Bardzo fajna dla dzieci i nie tylko :)

Krótka,pozytywna książeczka.Co może wydarzyć się podczas szycia? Wiele,w zależności od wyobraźni pisarza,jak widać :) Bardzo fajna dla dzieci i nie tylko :)

Kiedy byłam mała i zdarzyło mi się zachorować, rodzice zawozili mnie do jednej z babć. Babcia Marysia była krawcową i zwykle nocami szyła dla swoich klientek. Ja miałam wtedy oczywiście spać, ale turkot maszyny i moja ciekawość nie pozwalały na to. Przez babcine kolana przewijały się kilometry tkanin o najróżniejszych wzorach. A to na zasłonki, a to na garsonkę dla pani M., czasem na spódniczkę dla dziewczynki. Wszystkie te kolory i wzory nabierały magii właśnie późnym wieczorem, kiedy babcia zabierała się do pracy. Wtedy ja leżąc cichutko na rozkładanym fotelu obserwowałam zwinne palce babci, która ciągłymi ruchami sprawiała, że materiał ożywał. Oczywiście najwięcej robiły pewnie moje zamykające się oczy i bujna wyobraźnia, ale to były niezapomniane chwile. Przypomniałam sobie o tym wszystkim czytając książeczkę Virginii Woolf Niebieska zasłona, w której stara niania Lugton zasypia podczas szycia zasłony. Na błękitnym materiale, którego używa nadrukowano wzór w figurki, które tylko pozornie wydają się tkwić nieruchomo. Kiedy niania zasypia w fotelu, zwierzęta z tkaniny zaczynają wiercić się i brykać. Stada dzikich zwierząt wyruszają w podróż do najniżej położonego jeziora. Błękitne powietrze faluje, szumią drzewa, a woda cichutko szemrze. W harmonijnej zgodzie mocno stąpają słonie, zebry, żyrafy, tygrysy, podskakują świstaki, mangusty, drepczą pingwiny i pelikany. Zmienia się też krajobraz. Głęboki błękit przeobraża się w soczystą zieleń łąki usianej kwieciem. Nieświadoma niczego niania śpi, a zwierzęta piją i zajadają przysmaki rzucane przez przechodzących przez pobliski most ludzi. Wiedzą, że dopóki trwa sen olbrzymki widocznej z każdego skrawka materiałowej krainy są wolne i bezpieczne. Czary pani Lugton nie mają wtedy swej mocy. Lecz, gdy obudza przez muchę otwiera oczy, na jej kolanach tkwi błękitny materiał z nieruchomo utkwionymi weń zwierzętami… Czary niani znowu działają, a ona w spokojnie unosi igłę i ponownie zabiera się do szycia…
Piękna to opowieść, idealna na dobranoc. Senny klimat panujący na każdej stronie, zaczarowana kraina Milematudopolis sprawiają, że nawet dorosłemu czytelnikowi oczy same się zamykają. Jedyne, co może nieco otrzeźwić to przepiękne ilustracje Julie Vivas, które można oglądać bez ustanku. Virginia Woolf niezwykle dokładnie opisuje wzór znajdujący się na tkaninie, a Julie Vivas precyzyjnie odtwarza go na kilkunastu stronach tej magicznej książeczki.
Bardzo się cieszę, że historia niebieskiej zasłony ujrzała światło dzienne. Długo przeleżała w maszynopisie powieści Pani Dalloway, bo aż czterdzieści jeden lat (V. Woolf miała ją napisać dla swojej bratanicy, Ann Stephen, która przyjechała do niej z wizytą). Z tego co wiem, to jedyna taka historia w dorobku pisarki, dlatego bardzo ją sobie cenię. To bardzo piękna historia.

Kiedy byłam mała i zdarzyło mi się zachorować, rodzice zawozili mnie do jednej z babć. Babcia Marysia była krawcową i zwykle nocami szyła dla swoich klientek. Ja miałam wtedy oczywiście spać, ale turkot maszyny i moja ciekawość nie pozwalały na to. Przez babcine kolana przewijały się kilometry tkanin o najróżniejszych wzorach. A to na zasłonki, a to na garsonkę dla pani M.,...

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/08/niebieska-zasona.html

http://wspolneczytanie.blogspot.com/2013/08/niebieska-zasona.html

To jest książka, która przykuwa uwagę dzieci, które z zapartym tchem wsłuchują się w opowieść o tym, co dzieje się, gdy zasypia stara niania, pani Lugton.

To jest książka, która przykuwa uwagę dzieci, które z zapartym tchem wsłuchują się w opowieść o tym, co dzieje się, gdy zasypia stara niania, pani Lugton.

To jest małe opowiadanko, kaprys. A ja spodziewałam się że wyskoczy na mnie coś równie fascynującego i odkrywczego jak Alicja z Krainy Czarów.

To jest małe opowiadanko, kaprys. A ja spodziewałam się że wyskoczy na mnie coś równie fascynującego i odkrywczego jak Alicja z Krainy Czarów.

Jedna z ulubiony książek do poczytania przed zaśnięciem mojego syna.

Jedna z ulubiony książek do poczytania przed zaśnięciem mojego syna.