Daniel Bachrach w młodości pracował jako urzędnik Policji Państwowej w stopniu aspiranta, był także detektywem londyńskiej City Police. Współpracował czasem ze Scotland Yardem. Rozwiązał wiele spraw, dzięki czemu uznawany był za jednego znnajzdolniejszych funkcjonariuszy policji II Rzeczpospolitej. Określany był nawet „warszawskim Sherlockiem Holmesem”. Dbał o swoją popularność, udzielając się w prasie i publikując w niej własne opowiadania. „Za kulisami kabaretu. Sensacyjne pamiętniki byłego aspiranta Urzędu Śledczego w Warszawie. Tom VI” to jedenaście opowiadań, które pojawiały się na łamach gazet małopolskich w latach trzydziestych XX wieku, a teraz po raz pierwszy zostały wydane książkowo. Są to opisane przez aspiranta Daniela Bachracha sprawy sądowe. W większości z nich brał udział i je rozwiązał.



Wszystkie sprawy opisane są w klimacie kryminałów Agathy Christie. Zabójstwo królowej półświatka, popełnione w kabarecie, zbrodnia w pociągu pospiesznym, ponure sekrety zamordowanego arystokraty. Wszystkie te zbrodnie Daniel Bachrach opisuje tłumacząc czytelnikowi wszystkie zawiłości policyjnego języka „Nie spodziewałem się, że „hrabia” pójdzie na „mokrą robotę” (morderstwo)”. „Z pewnością ukrywał się na „melinie” (mieszkanie konspiracyjne, gdzie przestępcy, poszukiwani przez policję ukrywają się niemeldowani). „Zaznaczyć muszę, że pracowałem wówczas w „City Police” (policja miejska),która załatwiała tylko sprawy mniejszej wagi, gdy tymczasem rzeczy poważniejsze prowadzone były przez „Scotland Yard”. Równocześnie bardziej dociekliwa czytelniczka czy czytelnik na pewno będzie mógł się tu sporo nauczyć o wszelkich zależnościach w policji, bowiem Daniel Bachrach szczegółowo opisuje co, kto powiedział i jak do kogo się zwrócił.



Oprócz konkretnych zbrodni i relacji z tego jak przebiegało śledztwo, do jakich wniosków dochodziła policja, sam Daniel Bachrach, jak przestępca lub nawet cała szajka wodziła czasem policję przez jakiś czas za nos, co było przełomem w śledztwie – autor pisze także o niektórych złodziejach biżuterii i zręcznych symulantach.



„Złodzieje biżuterii zaliczają się do arystokracji złodziejskiej”. Dlaczego? „Prawdą jest, że gdyby nie było paserów, nie byłoby też i złodziejów. Dokonanie kradzieży czy też włamanie jest wprawdzie bardzo niebezpieczne, lecz o wiele niebezpieczniejszym jest spieniężenie skradzionego łupu. Dlatego też, za wyjątkiem oczywiście gotówki, inteligentni przestępcy interesują się najbardziej drogocenną biżuterią, którą można najłatwiej spieniężyć u paserów i osiągnąć za nią stosunkowo dobrą cenę”. Przyznam się, że na to bym nie wpadła. Ubawiło mnie określenie „arystokracja złodziejska”. Choć rzeczywiście, mowa o czasach, kiedy złodzieje mieli swój honor i raczej swoich nie obrabiali. Zresztą – nie było takiej technologii. Opisane przez Bachracha przypadki były naprawdę pomysłowe, ale przestępcy i tak zostali złapani.

całość recenzji https://sztukater.pl/ksiazki/item/32442-za-kulisami-kabaretu.html#MarJadka

Daniel Bachrach w młodości pracował jako urzędnik Policji Państwowej w stopniu aspiranta, był także detektywem londyńskiej City Police. Współpracował czasem ze Scotland Yardem. Rozwiązał wiele spraw, dzięki czemu uznawany był za jednego znnajzdolniejszych funkcjonariuszy policji II Rzeczpospolitej. Określany był nawet „warszawskim Sherlockiem Holmesem”. Dbał o swoją...

Od kilku lat w serii Kryminały przedwojennej Warszawy ukazują się tomy zawierające opowiadania napisane przez byłego aspiranta Urzędu Śledczego w Warszawie Daniela Bachracha. W niniejszym tomie znajdziemy ich aż jedenaście. Akcja opowiadań rozgrywa się w latach 1910-1930…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2020/06/za-kulisami-kabaretu.html

Od kilku lat w serii Kryminały przedwojennej Warszawy ukazują się tomy zawierające opowiadania napisane przez byłego aspiranta Urzędu Śledczego w Warszawie Daniela Bachracha. W niniejszym tomie znajdziemy ich aż jedenaście. Akcja opowiadań rozgrywa się w latach 1910-1930…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2020/06/za-kulisami-kabaretu.html