Ładnie napisane, ale o niczym. Gdyby autorka zawarła więcej treści, byłaby to dobra książka. Jasne, da się znaleźć tu motywy ekologiczne, walki o zachowanie różnorodności biologicznej, ciężkie decyzję, poświęcenie i tym podobne - ale giną w gąszczu w sumie niczego. Jeśli autorka choćby namalowałaby jakieś pejzaże lokalnych społeczeństw, cokolwiek nadające głębi lub barw, już byłoby lepiej. A tak czytałem sześćset stron o koniach. Miłośniczkom koni może się spodobać, ale mam wrażenie, że zarówno popularność jak i nagrody książka zyskała siłą inercji za poprzednie dokonania autorki.

Ładnie napisane, ale o niczym. Gdyby autorka zawarła więcej treści, byłaby to dobra książka. Jasne, da się znaleźć tu motywy ekologiczne, walki o zachowanie różnorodności biologicznej, ciężkie decyzję, poświęcenie i tym podobne - ale giną w gąszczu w sumie niczego. Jeśli autorka choćby namalowałaby jakieś pejzaże lokalnych społeczeństw, cokolwiek nadające głębi lub barw,...

"Ostatni" to jest to kolejna książka Mai Lunde poruszająca temat wpływu działalności człowieka na środowisko. Tym razem autorka przedstawia losy postaci, które poświęciły się ratowaniu zagrożonych gatunków, a mianowicie pochodzących z Mongolii koni Przewalskiego. Choć żyją one w różnych okresach, to łączy je miłość do zwierząt.

Oprócz walki, o zachowanie różnorodności gatunków oraz równowagę w przyrodzie bohaterowie muszą mierzyć się z głęboko skrywanymi namiętnościami. Zaangażowani w swoją pracę nie potrafią zrozumieć potrzeb swoich najbliższych, a także nie dostrzegają ich problemów. Mają przez to problem z nawiązaniem prawidłowych relacji z otoczeniem.

"Ostatni" jest to powieść dobra, pełna emocji i skłaniająca do przemyśleń nad otaczającą rzeczywistością. Warto zwrócić na nią uwagę.

"Ostatni" to jest to kolejna książka Mai Lunde poruszająca temat wpływu działalności człowieka na środowisko. Tym razem autorka przedstawia losy postaci, które poświęciły się ratowaniu zagrożonych gatunków, a mianowicie pochodzących z Mongolii koni Przewalskiego. Choć żyją one w różnych okresach, to łączy je miłość do zwierząt.

Oprócz walki, o zachowanie różnorodności...

Powrót do pióra Mai Lunde jak zawsze udany, choć od jej ostatniej przeczytanej przeze mnie książki minęło naprawdę sporo czasu.

To nie jest przyjemna i lekka książka, raczej dużo tu niepokoju o przyszłość gatunków i planety. Ostatecznie czuć w niej też nadzieję, ale odczuwalna jest dopiero po naprawdę długim, długim czasie.

Wydaję mi się, że akurat ta część najmniej skupia się na zmianach klimatycznych, choć wciąż jest tu tego sporo. Więcej jest tu mowy o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, emocjach i myślach. Swoją drogą, bardzo świetnie przedstawionych.

Bardzo podobały mi się listy Isy. Szczególnie jeden, w którym poruszyła temat zmiany klimatycznej. Był tak poruszający i nie daje mi spokoju.

“Może nie pierwszy raz człowiek brnie w przepaść i ciągnie ze sobą mnóstwo innych gatunków. Może to już drugi albo trzeci raz, albo dziesiąty. Za każdym razem, gdy osiągamy pewien poziom rozwoju, zaczynamy przedobrzać, budujemy i niszczymy do oporu. Aż wszystko się kończy. A może nie wszystko, tylko my”.

Bardzo dobra książka i jak zawsze czekam na więcej.

Powrót do pióra Mai Lunde jak zawsze udany, choć od jej ostatniej przeczytanej przeze mnie książki minęło naprawdę sporo czasu.

To nie jest przyjemna i lekka książka, raczej dużo tu niepokoju o przyszłość gatunków i planety. Ostatecznie czuć w niej też nadzieję, ale odczuwalna jest dopiero po naprawdę długim, długim czasie.

Wydaję mi się, że akurat ta część najmniej...

Wymagajaca myslenia analizy factor I refleksji

Wymagajaca myslenia analizy factor I refleksji

Przy całej sympatii dla autorki, nie byłem w stanie przebrnąć, gdzieś przy 10% się zatrzymałem. Wydaje mi się że każda książka tam jest napisana na jedno kopyto.

Przy całej sympatii dla autorki, nie byłem w stanie przebrnąć, gdzieś przy 10% się zatrzymałem. Wydaje mi się że każda książka tam jest napisana na jedno kopyto.

Swietna ksiazka opowiadajaca o zyciu, poswieceniu, milosci, przetrwaniu.
Bardzo lubie te autorke i ja sobie cenie.

Swietna ksiazka opowiadajaca o zyciu, poswieceniu, milosci, przetrwaniu.
Bardzo lubie te autorke i ja sobie cenie.

Chociaż nie czytałam poprzednich tomów serii, nie było to przeszkodą do zagłębienia się w tej powieści. To mój pierwszy styk z futurologią oderwaną od science fiction. Porusza moralne problemy, nie dając jednoznacznych odpowiedzi, pobudza wyobraźnię

Chociaż nie czytałam poprzednich tomów serii, nie było to przeszkodą do zagłębienia się w tej powieści. To mój pierwszy styk z futurologią oderwaną od science fiction. Porusza moralne problemy, nie dając jednoznacznych odpowiedzi, pobudza wyobraźnię

Stało się coraz bardziej niepokojąco. Równolegle dowiadujemy się, jak to ludzie odławiają dzikie konie i przewożą je do Europy, jak z ogrodów zoologicznych pragną je znowu przywrócić na dzikie pola Mongolii oraz obserwujemy ostatnią ich parę w dogorywającym świecie. A na ich tle snują się ludzkie historie. Miłości, namiętności, przyjaźnie, wzajemne relacje, wszystkie trudne, wszystkie wstrząsające i jednak tragiczne. I przesłanie, że jednak nie ma już nadziei.

Stało się coraz bardziej niepokojąco. Równolegle dowiadujemy się, jak to ludzie odławiają dzikie konie i przewożą je do Europy, jak z ogrodów zoologicznych pragną je znowu przywrócić na dzikie pola Mongolii oraz obserwujemy ostatnią ich parę w dogorywającym świecie. A na ich tle snują się ludzkie historie. Miłości, namiętności, przyjaźnie, wzajemne relacje, wszystkie...

Pierwszy tom cyklu o zmianach klimatycznych czytałam na początku 2022. “Historia pszczół” pozostawiła tylko pozytywne wrażenia. Pamiętam te uczucie spokoju i nadziei, o której mówi każdy, kto po tę serię sięgał. Druga część, “Błękit” trafiła w moje ręce we wrześniu. Chciałabym zapomnieć to co czytałam. Nie byłam nawet w stanie napisać recenzji, tak niedobre to było. “Ostatni” cierpliwie czekał na swoją kolej, było ryzyko, że już po niego nie sięgnę tak drugi tom mnie zniechęcił, ale gdy się wszystko połączyło, było warto przetrwać ten drugi.

Trzeci tom cyklu też się dzieli na 3 perspektywy. Rok 1822, 1992 i 2064. W głównej roli są konie. Gatunek, który zanika z winy człowieka. Zwierzę, które kiedyś było rozrywką, odbierano mu wolność. Później jednak ta wolność zostaje zwrócona. Lecz jak zwykle za późno. Po katastrofie ekologicznej żaden gatunek już nie może przetrwać, ani sam, ani z pomocą człowieka.

Ta opowieść brzmi jak rzeczywistość, która na nas czeka. Ktoś powie, że w dalekiej przyszłości. Ja uważam, że to już jest całkiem blisko. Autorka po raz kolejny bardzo prostym, ludzkim, ale jednocześnie poetyckim językiem mówiła o strasznych, lecz pięknych rzeczach. O śmierci, o narodzinach, o porach roku, które nigdy nie przestaną się zmieniać, o tym, że człowiek to tylko zwierzę, które dzięki ewolucji może widzieć świat inaczej niż pozostali. Naprawdę polecam, nawet jeżeli 2 tom tak samo was zraził, Maja Lunde powróciła w “Ostatnim”. Teraz czekam na tom 4, nie będę przewidywała jaki będzie, ale już dwa razy autorce się udało sprawić by serce czytelnika coś poczuło, wierzę, że uda się trzeci.

Pierwszy tom cyklu o zmianach klimatycznych czytałam na początku 2022. “Historia pszczół” pozostawiła tylko pozytywne wrażenia. Pamiętam te uczucie spokoju i nadziei, o której mówi każdy, kto po tę serię sięgał. Druga część, “Błękit” trafiła w moje ręce we wrześniu. Chciałabym zapomnieć to co czytałam. Nie byłam nawet w stanie napisać recenzji, tak niedobre to było....

Przejmująca i zostająca w głowie na długo. Zresztą jak wszytkie książki z tej serii.

Przejmująca i zostająca w głowie na długo. Zresztą jak wszytkie książki z tej serii.